Leed geleden

Gisteren 

was het drie weken geleden dat ik mijn fietsongeluk had, 

viel het laatste korstje van mijn gehavende knieën, 

was van het blauw rond mijn oog niets meer te zien, 

belde de opticien dat mijn brillen waren gearriveerd, 

was het, ondanks het sombere weer, toch een blije dag.

Snaaien

In de steeg achter de winkels hier om de hoek scharrelt een katje bij de vuilcontainer van de slager. Ik denk terug aan de visboer uit mijn jeugd en hoor de roep uit mijn verleden. ‘Nu kan je bakken en braden.’
Onze poes zat als eerste op de stoeprand.

Dit UKV is geschreven voor de wekelijkse schrijfuitdaging Tikken.
Opdracht: schrijf een jeugdherinnering in 50 woorden.
De uitdaging is hier te vinden.

Terraza Portico

Voor we gaan koken nemen we eind van de middag in ons zonnige portiek een drankje. Terraza Portico, met zelfbediening, is alleen toegankelijk voor de fa. Ferrara want de anderhalvemeterregel is er absoluut niet te handhaven.

Helaas is er vandaag een weersomslag en is het voorlopig uit met de pret.

De buurt zal ons missen.

foto ferrara

Bol.com

De chauffeur van het busje dat op de stoep staat geparkeerd vraagt of ik een bestelling wil aannemen voor nummer 3.

Natuurlijk wil ik dat en zet de doos onder de trap naast het pakje voor nummer 9.
Scheelt toch weer twee vervuilende ritjes.

Schrijfveer voor vandaag: schrijf over een aankoop via een postorderbedrijf.

Schrijvenonline Schrijfvierdaagse (slot)

Hoewel ik niet op Faceboek zit doe ik mee met het Ultra Kort Verhaal 
van 99 woorden. https://schrijvenonline.org/nieuws/vierdaagsekriebels

Via Gladiola

Helaas hebben niet alle deelnemers aan de vierdaagse de eindstreep gehaald. Dat geldt ook voor sommige gladiolen. 
Tussen Egmond en Alkmaar spot ik een Via Gladiola waar de bloemen, die het handelsmerk voor de vierdaagse zijn geworden, er fleurig bijstaan.

Het gezegde ‘De dood of de gladiolen’ vindt zijn oorsprong in de Romeinse tijd. Als de gladiatoren in de arena wisten te overwinnen dan werden ze onder deze bloemen bedolven.(wikipedia)
Niet gek dus dat de stoere wandelaars met dit symbool van kracht, overwinning en trots, glorieus de laatste meters afleggen. 
Aan de finish wacht het felbegeerde kruisje.

foto ferrara

Schrijvenonline Schrijfvierdaagse

Hoewel ik niet op Faceboek zit doe ik mee met het Ultra Kort Verhaal 
van 99 woorden. https://schrijvenonline.org/nieuws/vierdaagsekriebels


Paar apart

‘Wat denk je’, zegt de linker helft van het stel wandelschoenen tegen zijn partner. ‘Zullen we nog lang onder in deze kast liggen? Het wordt tijd voor licht en ruimte. Ik zou dit jaar de vierdaagse willen lopen.

Met gehobbel in interessante steden op schots en scheef gelegde keitjes en om de kilometer een terras, ben ik wel klaar. Eens flink de paden op de lanen in, dat zou ons soort schoenen goed doen.’ De wederhelft zucht gelaten. ‘Vergeet de vierdaagse. Haar stramme knieën en pijnlijke voeten zijn een acceptabele smoes om gebrek aan sportiviteit te verdoezelen.’

Schrijvenonline Schrijfvierdaagse

Hoewel ik niet op Faceboek zit doe ik mee met het Ultra Kort Verhaal 
van 99 woorden. https://schrijvenonline.org/nieuws/vierdaagsekriebels


Prestatie

Nadat Leo besluit de vierdaagse te lopen, stort hij zich IJverig op een strakke training. Met nieuwe sokken in stevige wandelschoenen Ervaart hij tijdens zijn wandelingen weinig tegenslagen. Gaandeweg wordt hij beter. Enkel nog een startbewijs versieren en Nieuwe uitdagingen strekken zich uit.

Vroeg uit de veren, In gezwinde pas op weg naar de Eerste controlepost, waar een Rariteitenkabinet aan malle hoedjes hem De weg verspert en een Aanval op zijn tijdschema doet, zet hij Aan tot inhalen. Zich verheugend op Gladiolen, die hij desnoods Strompelend over de finishlijn zal dragen, heeft hij zichzelf verzekerd van Eeuwige roem.

Schrijvenonline Schrijfvierdaagse

Hoewel ik niet op Faceboek zit doe ik mee met het Ultra Kort Verhaal 
van 99 woorden. https://schrijvenonline.org/nieuws/vierdaagsekriebels

Blarenleed

Het is hier om te stikken. Ondanks ademende sokken, snak ik naar lucht.

Bij iedere stap rolt een vlijmscherpe pijn van voor naar achter en neemt de druk op mijn dunne huid toe. Het verzamelde vocht vindt geen uitweg.

De stevige stappers die vanmorgen zo soepel van start gingen zijn getransformeerd tot een schurend harnas. De strak aangetrokken veters houden me onophoudelijk in een wurgende greep. 
Eindelijk, daar is de verlossende naald van de EHBO-vrijwilliger, mijn vocht kan vrij stromen, mijn geteisterde huid komt onder een zachte gelpleister tot rust. Helaas staat de wandelaar alweer in de startblokken.