Klein leed en ander ongemak

Jaren geleden, om precies te zijn in 2010,  kocht ik het boekje Klein Leed en ander Ongemak. Geschreven door een medeschrijver op Column X, een schrijfsite waarop ik destijds actief was. Na lezing moest het boekje een plek krijgen in de boekenkast. Op de plank Gein en Ongein werd ruim baan gemaakt. Ik schreef er voor Column X onderstaand verhaal over. 
Het past goed in “Klinkklare Nonsens” de schrijfveer voor vandaag.

‘Hé jongens, een nieuwkomer, dat is lang geleden dat er hier werd aangevuld. Hallo, welkom hier. Mag ik me voorstellen, Neo-Turbo van Jan Kuitenbrouwer en naast mij staat De Dikke Van Dale Is Mijn Beste Vriend van Driek van Wissen, ooit dichter des Vaderlands. Hij leeft helaas niet meer. 

Ja, die Van Dale is hier goed vertegenwoordigd want naast Driek troont Leve De Dikke Van Dale van Kadé Bruin. 
Peter van Straaten met zijn serie Vader en Zoon staat hier ook maar die heeft een beetje status aparte vanwege de omvang van zijn boekjes. 
Met jouw formaat pas je goed in dit deel van de kast. Je ziet je komt hier in goed gezelschap. Maar vertel eens wie ben je en wie heeft je geschreven.

Klein Leed En Ander Ongemak, zeg je. En Nurks heeft je geschreven? Nooit van gehoord, klinkt een beetje, ja wat zal ik zeggen…nurks.

Heb je leuke verhalen in dat gele kaftje? Of is het echt allemaal leed en ongemak? Het leven van alle dag, komisch beschreven. Dat is goed, daar houden wij van op deze plank. Zie het leven vooral niet te moeilijk. 
Wat zeg je? Hebben je verhalen op schijfsites op internet gestaan. 
Hoor je dat Oneliners en Soundbites, dit is er één uit jouw wereld, ben je eindelijk niet meer zo alleen.

Als de tweeling Stof Genoeg en Spelen met Woorden van Wim Meyles nou een beetje opschuift dan kan Klein Leed met gemak naast jou komen staan.

En als hij ons nou elke avond een verhaaltje vertelt dan wordt het vast gezellig. Eindelijk weer eens leven in de brouwerij. 
Wat zeg je wil je beginnen met de recensies, omdat die zo goed zijn.

Nou dat bepalen wij zelf wel of wij iets goed vinden. We hebben immers allemaal verstand van taal. Begin nou maar gewoon bij het eerste verhaal. Zestig stukjes? Toe maar! Nou lui, zijn we zestig dagen onder de pannen, dat belooft wat.’

Mejuffrouw C.J. Wannée

In mijn keukenkast staat de degelijke Wannée. Het kookboek dat is geschreven door mejuffrouw C.J. Wannée, lerares koken en later directrice aan de Amsterdamse Huishoudschool. Ik krijg het boek van mijn moeder cadeau wanneer ik in 1971 op kamers ga wonen en de beschikking krijg over een keukentje inclusief tweepits gasstel. Net als zij ben ik geen liefhebber van de kookkunst en waarschijnlijk hoopt ze dat de 19^e druk van de Wannée daar verandering in zal brengen.

Bij het lezen van het voorbericht neemt mijn weerstand alleen maar toe.

Daarin valt onder andere te lezen:

“Dit kookboek wil ook tegemoet komen aan de moeilijkheden, waarmede zo menige huisvrouw te kampen heeft bij de samenstelling van het dagelijks menu”. Om vervolgens te vertellen dat alle recepten berekend zijn voor vier personen. Lekker dan, als alleenstaand kamerbewoner met nul verstand van koken moet je alle recepten eerst omrekenen. 

Dat laatste is niet mijn sterkste kant.

Mejuffrouw Wannée giet er ook nog een weinig smaakmakend literair sausje over door Vader Cats te citeren:

"Wat heeft er menig vrou, door onverstandig koocken

Een goede beet vermorst, en alle lust gebroken!"

In de eerste hoofdstukken passeren diverse onderwerpen, zoals verstandige voeding, de inhoud van de provisiekast, kopen en bewaren, koken en wat erbij te pas komt, de revue.

Ze bevatten tal van open deuren en zijn doorspekt met belerende zinnetjes als: “De beschikbare ruimte in de provisiekast is bepalend voor de hoeveelheid aan te schaffen artikelen.”

Ik maak ik zelf wel uit of ik de schaars aanwezige planken in mijn keukentje wil volproppen of voor de helft wil leeg laten.

In het hoofdstuk Koken en wat erbij te pas komt vind ik de volgende zin: “Koken is het gereed maken van voedingsmiddelen voor menselijke consumptie.”

Ja, wat dacht je anders, dat wij vrouwen al die moeite doen om het eindresultaat aan de kippen op te voeren?

“Een eerste vereiste voor een goed geslaagd gerecht is altijd het plezier in koken.”  Van dat zinnetje raak ik aangebrand. Mejuffrouw Wannée bepaalt maar niet waar ik plezier aan moet beleven.

Ondanks de moderne bewerking hangt in dit deel van het boek nog steeds een sfeertje van: “We leggen het de eenvoudige huisvrouw nog één keer uit”.

De spruitjeslucht uit de jaren van weleer stijgt er bijna uit op. Ik raak er, in de roerige jaren zeventig van de vorige eeuw, opstandig van.

Aan het eind van de inleiding wenst de schrijfster dat het boek een plaats krijgt in vele keukens. Aan die wens voldoe ik in elk geval.

Op internet lees ik dat bij het honderdjarig bestaan van het kookboek in 2010 een nieuwe uitgave is verschenen. Wikipedia meldt dat het boek bij elke heruitgave aan de inzichten van de tijd wordt aangepast en daardoor onverminderd populair is gebleven. Ja, bij de oude garde waarschijnlijk.

Ik vermoed dat er heel wat dertigers zijn die nog nooit van het kookboek voor de Amsterdamse Huishoudschool hebben gehoord. Mejuffrouw Wannée zou zich omdraaien in haar graf als ze weet had van kant-en-klare maaltijden, de pizzakoerier en de box van “Hello Fresh”

Anno 2019 moet ik eerlijk bekennen dat het haar niet is gelukt een volleerde keukenprinses van mij te maken. Voor een eenvoudige doch voedzame maaltijd draai ik mijn hand niet om, maar culinaire hoogstandjes en prachtige taarten moet je van mij niet verwachten.

Een keukenmachine is aan mij niet besteed, bakvormen liggen in de schuur te roesten en voor de messen van Jamie Oliver loop ik niet warm.

Het moge duidelijk zijn dat ik alleen al van het kijken naar “Heel Holland Bakt”

de zenuwen krijg. En als Yvette van Boven weer eens met haar mandje aan de arm kruiden gaat plukken, zap ik weg.

foto ferrara

Boeken

Vraag 17
Hoe behandel jij je boeken?

Ik ben opgevoed met boeken en lezen en vooral zuinig zijn op je boeken. Toen ik jong was, was een boek een kostbaar bezit. Erin schrijven of een ezelsoor maken was niet aan de orde.

Het kost me nog altijd moeite een boek op zijn kop weg te leggen.

Ik ben een gebruiker van boekenleggers die ik op vakantiereizen als souvenir aanschaf.

De verzamelaar in mij kan het niet laten originele exemplaren te zoeken.

Ooit heeft een vriend een Ex-Libris voor me ontworpen. Ik plak het in de boeken die me dierbaar zijn en het zorgt ervoor dat uitgeleende exemplaren bij mij terugkomen.

Met studieboeken sprong ik minder voorzichtig om. Waar ik dat nodig achtte maakte ik, zonder wroeging, aantekeningen.

Boeken

Vraag 13: In hoeverre mag je rekening houden met de persoon van de auteur bij het lezen van zijn/haar fictie.

Moeilijke vraag.

Ik weet niet of het mag of moet.

De danscarrière van Arthur Japin zal ongetwijfeld geholpen hebben bij het schrijven van “Vaslav”, maar zelf heb ik geen verstand van ballet dus bij het lezen van dat prachtige boek heeft het voor mij niet uitgemaakt. En bij een “Schitterend gebrek” zal het liefdesleven van Japin mogelijk een rol hebben gespeeld. Het heeft mij niet beziggehouden.

En zo kan ik nog wel een handvol schrijvers opnoemen waar ik weinig van afweet, maar die ik wel graag lees. Natuurlijk zal een schrijver uit eigen ervaring putten, wie doet dat niet? Of het verhaal boeiend is geschreven is voor mij van meer belang. Ik heb mateloos bewondering voor de research die schrijvers doen voor ze zich aan een boek zetten.
Maar dat is een ander onderwerp.

Boeken

25 jaar geleden schoven echtgenoot en ik twee huishoudens in elkaar.

De inhoud van mijn boekenkast kwam gedeeltelijk voort uit een lidmaatschap van Boek en Plaat

De dubbele boeken werden uitgezocht en de rest kwam bij elkaar in de kast te staan.

Daar staan ze nog steeds. Er is in de loop der jaren veel bijgekomen. Uit erfenis, door te kopen en door inleveren van gekregen boekenbonnen.  

We hebben eindeloos veel boekenmarkten bezocht en gespeurd naar de boeken die er beslist nog moesten komen. Heerlijk om te doen, vooral met zomers weer en dan met je schatten uitzakken op een terrasje. Op die manier hebben we bijvoorbeeld alle werken van Jo Spier bij elkaar gescharreld.

Romans, naslagwerken, fotoboeken, reisgidsen, themaboeken er is voor elk wat wils in onze

boekenkast.

Zelfs de laatste druk van de Winkeler Prins goud op snee houdt, ondanks internet, nog een hele plank bezet.

Tegenwoordig haal ik veel leeswerk uit de bieb, maar er zijn boeken die ik toch graag in de kast wil hebben en die koop ik dan. Een boekenbon als cadeau is nog altijd welkom.

Ik lees nu De Verdovers van Enquist. Gehaald in de bibliotheek maar zeker weten dat ik die ga kopen, in de echte boekhandel, dat heeft toch mijn voorkeur. Net als snuffelen in de bibliotheek, dat blijft een prettige bezigheid. Even op een krukje tussen de kasten zitten lezen om te zien of het boek de moeite waard is.

Sinds kort ben ik in bezit van een E-reader, aangeschaft i.v.m. het gewicht in de vakantiebagage.

Dat koopt en leest anders en ik moet toegeven dat het lezen me reuze meevalt. Vooral lezen in bed is een stuk aangenamer geworden. Klein en weinig gewicht.

Downloaden en kopen via Internet heeft niet dat knusse van de boekhandel, dat vind ik het enige nadeel. Dat ik straks heel veel boeken zonder gewicht kan meenemen in het vliegtuig en op caravantrip is een groot voordeel.

Tip: Kijk even op de gevelstenensite het thema is Boekenweek. http://www.gevelstenen.net/kerninventarisatie/ of klik op het schrijfveertje in de rechter zijbalk.

Boeken

Hoeveel tijd lees jij gemiddeld per week?

Dat hangt ervan af wat je onder lezen verstaat.

Ik begin de dag met de krant en in het weekend komen daar dan de bijlagen bij, de aandacht die dat vraagt schat ik op zo’n zes uur in de week .

Als ik een fijn boek heb lees ik meer achter elkaar door ongeveer 3 uur per dag haal ik dan, wanneer ik me er doorheen moet worstelen leg ik het boek sneller even weg.
Sinds ik een E-reader heb is lezen in bed makkelijker geworden dus komt er soms een uurtje per dag bij.
Maar ik heb ook dagen dat ik geen leesboek inzie. Geen leuk boek, geen zin, geen tijd of andere smoezen die je kunt bedenken.

De uren dat ik bezig ben achter de laptop zijn er zeker tussen de 6 en 8 uur per dag.

Zelf schrijven en buurten bij andere bloggers en daar dan weer interessante zaken opdoen en opzoeken op internet. Of naar de bieb om daar een boek te halen wat is aangeraden, ja en dan stijgt het gemiddelde zo weer. Trouwens wat denk je dat #50 Books aan leestijd oplevert?

De bladen die hier op de mat rollen “Onze Taal” en “Schrijven” in totaal over de tijd uitgestreken twee uur per blad. En dan heb ik het vrijwilligerswerk voor het Meertensinstituut nog niet eens meegeteld, als daar straks de nieuwe lijsten weer van binnenkomen haal ik twee uur per dag, maar die vallen dan in de 6 a 8 uur die ik hierboven heb gemeld.

Momenteel volg ik een schrijfcursus en dat vraagt extra aandacht voor eigen huiswerk en het lezen van de stukken van medecursisten, maar dat laatste is met gemiddeld een uur in de week wel gedaan, afhankelijk van de hoeveelheid huiswerk en ieders resultaat.

Twitter en Facebook houd ik me verre van dat kost dus geen tijd.
Maar straks in de vakantie lange avonden onder het luifeltje voor de caravan, heerlijk lezen.

Tja hoeveel tijd besteed ik nu gemiddeld aan lezen, ik weet dat niet precies, het is van zoveel factoren afhankelijk, maar dat ik dagelijks met taal bezig ben is zeker.

Boeken

Lees je alleen in het Nederlands?

Kijk daar is ie dan, de vraag die ik al gevreesd had.

Lees je alleen in het Nederlands?  Het antwoord is ja.

Waarom die vraag gevreesd?  Tja, het lijkt extra intelligent als je kunt zeggen dat je in meerdere talen boeken tot je neemt. Belachelijk natuurlijk, maar zo voelt het toch. 

Ik red me prima in de Engelse en Duitse conversatie en op TV lees ik bij deze twee talen de ondertitels vaak niet eens mee omdat ik het zonder wel kan volgen.

Een boek lezen zou met enige inspanning wel lukken, maar ik kies er niet voor.

Lezen is voor mij ontspanning en dat gaat me in mijn moerstaal toch het makkelijkst af.

Naar aanleiding van wat Novelle hierover schrijft komt onderstaande anekdote in me boven.

Ooit was ik in internationaal gezelschap de enige Nederlandse en de enige die voor een Duitse reisgenote kon vertalen wat de engelstalige gids in de stad Quebec allemaal te vertellen had.

Ik sprak die dag dus geen Nederlands en las ook nog de nodige Franse opschriften.

Terug op de hotelkamer was ik de klik even helemaal kwijt en sprak mijn echtgenoot in het dialect van mijn geboortestreek toe. Na twee zinnen was het over, maar ik heb nooit begrepen waarom ik de “taalknop” niet kon vinden.

Lezen in Gronings, Drents, Sallands,Twents en Achterhoeks kost me geen moeite.

Komt me heel goed van pas als vrijwilliger bij het Meertensinstituut, waar ik help de handgeschreven onderzoekslijsten digitaal om te zetten.

Boeken

Ben je een muzieklezer?

Als je dat letterlijk opvat is het antwoord ‘nee’.

Noten lezen en het bespelen van een muziekinstrument is in mijn jeugd al mislukt. Ik heb ooit gitaarles gehad, maar verder dan het eerste lesboek ben ik niet gekomen.

Het was de tijd van Muziek-Expres en foto’s van popsterren op je kamer.

Nu staan in de boekenkast, XYZ van de muziek, zes delen Mozaïek der muziekgeschiedenis,

Grote muziekencyclopedie en de Encyclopedie voor de radioluisteraar. Uit echtgenoots jeugd de nodige boeken over jazz. Veel dienst doen ze niet meer want tegenwoordig kun je alles op internet vinden, hoewel het heel leuk is zo’n boek nog eens op tafel te leggen en bijvoorbeeld de samenstelling van een symfonieorkest te bestuderen.

De huidige CD-collectie is een ratjetoe en varieert van Ilse de Lange tot het Tripleconcert van Ludwig van Beethoven.

Beethoven is al sinds mijn twintigste mijn favoriete componist. Toen ik voor het eerst de Pastorale hoorde was ik verkocht. Het boek Beethoven in Wenen las ik destijds meerdere keren.

Van Enquist las ik het boek “Het geheim” dat gaat over de pianiste Wanda Wiericke die zich, geveld door reuma, in de Pyreneeën heeft teruggetrokken. Een boek om nog eens te lezen

Lezen en schrijven met achtergrondmuziek gaat me goed af, het stoort me niet, maar vind het geluid ook niet noodzakelijk.

Zodra er muziek draait waar de tekst belangrijk is, wordt het luisteren. Als ik weer eens zin heb in de liederen van Schubert, vertolkt door Herman van Veen dan zit ik ook met het tekstboekje op schoot.

Wat tekstschrijvers betreft ben ik een fan van Willem Wilmink en Ivo de Wijs.

Kleur Bekennen

Na het invoegen van gadgets over Schrijfveren, #50Books en Tegenstelling, onderwerpen waar ik aan meedoe, werd de rode kleur op mijn blog te onrustig. Ik heb al die jaren gedacht dat het rood mijn handelsmerk was, maar ik stap over op stemmig grijs.

   Op en Rond de Deur blijft rood, daar zijn de foto’s van belang.

Boeken

Welk boek lees jij op dit moment?

“De Thuiskomst” van Anna Enquist afgelopen weekend uitgelezen. Ik nam het mee uit de bibliotheek omdat “De Verdovers” niet in voorraad was.

Zaterdagnacht ging ik pas om 4.00 uur naar bed, ik kon niet stoppen. Zondag rondde ik de laatste bladzijden.

De Thuiskomst beschrijft het leven van James Cook en zijn vrouw Elisabeth Batts.

Je waant jezelf toeschouwer in de 18^e eeuw in Engeland, maar je vaart ook mee aan boord tijdens de laatste reis op zoek naar de noordelijke doorgang.

Een reis die Cook niet overleeft, de geheimzinnigheid over zijn einde blijft tot het laatst spannend, het ware verhaal dat Elisabeth uiteindelijk krijgt toegespeeld is verrassend.

Enquist heeft voor dit boek veel research gedaan en dat is al lezend goed te merken.

Je hebt het gevoel dat alles klopt wat je leest.

Twee boeken van dit kaliber tegelijk lezen lukt me niet.  Op het nachtkastje ligt lichtere kost van

Sylia Witteman. “Staatsieportret van een stofzuiger.”

Vanavond begin ik in Noordervliet. “Zonder noorden komt niemand thuis.”

#50Books

http://www.petepel.nl

Van welke auteur lees je alles, maar dan ook alles wat uitgebracht wordt.

Hier moet wat mij betreft, werd staan.

Ik heb alles maar dan ook echt alles van Olaf J. de Landell in de kast staan.

Op boekenmarkten heb ik de titels die ik nog niet had bij elkaar gespeurd en het laatste wat ik jaren geleden aanschafte was: “Nachtfluisteringen”  uit 1944. De omslag is in slechte staat, maar ik was er blij mee, want daarmee was de verzameling compleet. Dit boek moet je dus, met de nodige voorzichtigheid, liefst aan tafel lezen.

De meeste van deze boeken verslond ik in mijn jonge jaren en veel heb ik herlezen.

“De Porseleinboom” las ik, voor zover dat kan met een trilogie, in één adem uit.

Al speurend in de boekenkasten kom ik “De Schaduw” van Havank tegen.

Ook compleet, maar inmiddels verbannen naar een kast op de bovenverdieping. Ik heb er onlangs weer eentje geprobeerd te lezen, maar het boeide me niet meer.

Tegenwoordig probeer ik alles van Rascha Peper te lezen, haar laatste boek kan ze waarschijnlijk niet meer zelf afschrijven omdat ze ernstig ziek is. Het eerste boek wat ik van haar las was: “Spaans Hondje” daarna was ik verkocht. Met wisselend enthousiasme ben ik haar blijven lezen.

Wat schrijvers betreft is mijn boekenkast een allegaartje en hij staat propvol. Van het idee, een nieuw boek erin is een oud eruit, komt niets te recht. Boeken doe je niet zomaar weg.

De bibliotheek is voor mij een goede oplossing, maar sommige titels wil je toch in bezit hebben en dan volgt de gang naar de boekhandel.