Vraatsporen

zonder vraatsporen

vindt Frits Fruitvlieg moeiteloos

dwarrelend zijn weg

foto internet

Buienradar

donkere wolken

wisselvallig weertype

zomer lijkt ver weg

foto ferrara
Schwerin-Duitsland

Discrete bescherming

discretie zinloos

beschermende maatregel

bittere noodzaak

foto internet

Blij trappen met tegenwind

op de e-bike

voelt zelfs forse tegenwind

als een lichte bries

Alles aan kant

ruime maat vloerkleed
onttrekt neerdwarrelend stof

aan een kritisch oog

Herinnering uit mijn jeugd

Ik had twee oma’s, die van moeders kant voor het gezellig en altijd bereid leuke dingen met haar kleinkinderen te doen. Helaas overleed ze toen ik acht jaar was.

Ik denk dat de senryu die ik schreef meer op haar van toepassing was dan op de oma van vaders kant. Zij was altijd overdreven bezig met huishouden, gunde zich nooit tijd voor zaken daarbuiten. Toen ik de schrijfveer las moest ik in eerste instantie aan die oma denken. Bij haar was altijd alles aan kant.

Als 14-jarige tiener mocht ik op zaterdag wel eens helpen om een extra zakgeldje te verdienen. Ik zie me weer bovenaan de brandschone trap zitten met een stofzuiger loeiend op volle sterkte. Toen ik vond dat het lang genoeg had geduurd zette ik het apparaat uit en zeulde het de trap af waar ik niet één trede van had gezogen.

Oma inspecteerde mijn werk en vond het er keurig uitzien. Of te wel de trap was aan kant. Nooit meer heb ik zo gemakkelijk geld verdiend.

Zelf heb ik geen vloerkleden waar ik stof onder kan vegen. Regelmatig moet ik aan de slag met zo’n handige stoffer en blik waar je staande de vlokken mee bij elkaar kunt vegen. Toegegeven bij mij is niet altijd alles aan kant, maar gezellig is het wel.

Ik kan stof letterlijk en figuurlijk goed zien liggen. Ik lijk meer op de oma van moeders kant en dat bevalt me wel.

Hij weet dat hij moet

op schiermonnikoog

gaan militairen verplicht

monnikenwerk doen

Kerststol

de amandelspijs

maakt dat ik een kerststol als

zoete broodjes slik

volgens de weegschaal

geeft een te veel aan kerststol 

bittere nasmaak

Slecht zicht

gesluierde blik

nog onvoldoende gerijpt

staar op de lenzen

Deze senryu schreef ik in oktober 2014, na een bezoek aan de oogarts.

De opticien wilde me geen nieuwe glazen aanmeten voor er door de oogarts naar mijn ogen was gekeken. De vakman had een scherpe blik, alleen vond de oogarts de vervuiling nog niet erg genoeg. In vaktermen ‘De staar is niet rijp, kom over vijf jaar maar eens terug.’

Die vijf jaar haal ik dus niet. Mogelijk is het mijn vaste lezers opgevallen dat ik al een tijdje een groter lettertype gebruik en het contrast op mijn blog scherper heb ingesteld.

Deze zomer kon ik tijdens een knooppuntenfietstocht op geringe afstand niet meer zien of we links of rechtsaf moesten. Gelukkig hield meneer F. me op het rechte pad. Achter het autostuur begon ik vooral in schemerdonker moeite te krijgen om borden te lezen en toen ik een ‘vage’ kennis vanwege een geblurd gezicht wel erg laat groette, leek mij de staar overrijp.

Gisteren zat ik in alle vroegte, 8.00 uur is vroeg voor een pensionado, op de poli oogheelkunde. In de wachtkamer zat één lotgenoot, maar dat duurde niet lang. Al snel voegde zich een echtpaar bij ons waarbij de mannelijke helft aankondigde dat hij het hele circus al achter de rug had, maar dat hij nu zijn vrouw vergezelde.

Het type ‘neem nou mijn geval’ vertelde en passant ook even dat er bij hem iets was misgegaan. Waarop ik niet kon nalaten te zeggen dat hij ons dus kwam opvrolijken. De man haastte zich te zeggen dat het euvel keurig was opgelost en dat een staaroperatie een fluitje van een cent is. Kijk daar heb je wat aan. Nou was dat voor mij geen nieuws, want in mijn vriendenkring zijn er al velen voorgegaan die hetzelfde zeggen.

In een tijdsbestek van een uur legde ik vijf keer mijn kin in een schoongemaakt gleufje en steunde mijn voorhoofd tegen een band. 
Om te beginnen deed een assistente een oogdrukmeting en voorzag me van oogdruppels die de pupillen verwijden.

Vervolgens naar de optometrist die met diverse glassterktes aan het goochelen sloeg en waar ik zelf andermaal tot de conclusie kwam dat een heldere kijk op de wereld behoorlijk afneemt. 
Nummer drie bleek een co-assistente die terecht van A tot Z mijn belevingen wilde weten om uiteindelijk, terwijl ze me diep in de ogen keek, de schijnwerpers eens flink te hanteren. Ze deed zorgvuldig haar werk, hoewel ik geen idee had wat ze nou precies zag. Lichtelijk verblind mocht ik in de wachtkamer gaan zitten terwijl zij haar bevindingen met de oogarts zou doornemen. In deze wachtruimte zat een man op leeftijd, flink postuur in een knalroze T-shirt. Dat kwam via mijn verwijde pupillen vol binnen. Toen ik van hem wegkeek vertoonden de zachtgele wanden enorme roze vlekken.

Gelukkig werd ik snel binnengeroepen. Andermaal mocht ik mijn kin in de gleuf en mijn voorhoofd tegen de band leggen. De oogarts deed het werk van de co-assistente over met nog fellere lichtbakken en kwam tot de conclusie dat ze haar werk goed gedaan had. Dat vermoeden had ik al.

‘Mevrouw ik vertel u vast geen nieuws als ik zeg dat u staar heeft.’ sprak de enige man in het gezelschap dat zich deze ochtend met mij bemoeide. Vervolgens legde hij nauwkeurig uit wat hij mij kon bieden aan lenzen. 
Hij adviseerde, gezien de sterkte van het glas voor mijn linker oog niet naar een brilloos bestaan te gaan. Nou had ik, naar aanleiding van alle verhalen van voorgangers, toch al besloten desnoods een montuur met vensterglas te kopen. Wie zijn hele leven een bril heeft gedragen kan in zijn 70^e levensjaar niet meer zonder. Volgens mij is dat geen gezicht. Enfin, dat probleem lost zich vanzelf op.

Tot slot naar de afsprakenbali en jawel hoor, kin in bakje, voorhoofd tegen de band, dit keer om de nieuwe lenzen te bepalen.

Als ik naar huis fiets komt het zonlicht keihard binnen. De pupillen reageren nog niet adequaat. Meneer F. had gelijk; ‘Neem een zonnebril mee.’ 
Ik ben te lui om af te stappen en het ding uit mijn tas te vissen.

In december is de eerste ingreep. Ik ben het meest nieuwsgierig naar de periode van overbruggen naar de tweede ingreep in januari. Want dan pas kan ik een nieuwe bril kopen. ‘We gaan het zien.’

De taal die je binnenlokt

aanmoediging tot

nieuwsgierig openen van

gesloten deuren

Twee vliegen in één klap. 
De schrijfveer van vandaag is goed te gebruiken in het kader van het nationale theaterweekend. 
Theater is tevens het thema van de poëzieweek.  
Een kijkje achter de schermen.

Onder het toneel, 

de achterkant van de orkestbak

en de muziekstandaards

tevoorschijn toveren van de orkestbak

is niet zonder risico

aanbrengen van decor en bekabeling

inhangen van de belichting

geen overbodige luxe

helemaal waar

Luchtfietserij

op gebakken lucht

wordt met zorgeloos fietsen

luchtkasteel bereikt

foto ferrara

windwijzer in Hellendoorn

Herfst

de zomer voorbij

stormenderhand verovert

herfst zich meer terrein

gevelsteen in Vlissingen

met toestemming van

http://www.gevelstenen.net/kerninventarisatie/

Je stem in inkt

op scherpe toon laat

de columnist dagelijks

zijn pen het woord doen

Op rake wijze je mening geven kan niet iedereen. Soms is het prettig dat iemand het voor je doet. Ik had me zondagavond op de laatste aflevering van zomergasten verheugd en hoopte op een boeiende afsluiting van Claudia de Breij. Een dame die haar mening toch niet onder stoelen of banken steekt. Maar deze avond wilde het maar niet tot volle bloei komen. Ik bleef steken bij het woord vaag, verder kwam ik niet met mijn mening.

Spetteren deed het pas bij de aftiteling toen de dames met hun voeten in het koude water zaten.

Dinsdag viel het kwartje toen ik de recensie van Renate van der Bas in Trouw las.
Daarin werd zwart op wit mijn gevoel verwoord. Ik had het graag zelf geschreven, maar helaas ontbreekt mij daarvoor het talent. 
Blij dat er columnisten zijn.

Zielloze voorwerpen

stille kloostergang

wordt door opzichtig breiwerk

tot zielloos geheel

Ongelooflijk dat de leiding van de kerk Saint-Gengoult in Toul dit heeft toegestaan.

Klik op de link om te zien hoe mooi de gang is zonder ontluisterend breiwerk.

http://www.steden.net/frankrijk/toul/collegiale-saint-gengoult/

T-shirt met opdruk

weinig zelfrespect

met Trut in kapitalen

je boezem sieren

Naar aanleiding van een volwassen vrouw die ik vanochtend bij de supermarkt passeerde. 

Het gaat mijn begrip te boven, maar over smaak valt niet te twisten.

Bewust gewilde verborgenheid

zonder facebook

bloggen onder pseudoniem

beperkt waarneembaar

Lichtgeraakt

kruidje-roer-me-niet

lange tenen, kort lontje

explosief geheel

65+

met Henk Krol op kop

seniorenpeleton

verder bergafwaarts

foto internet

Ongeldige pijn

waardeloos gevoel

pijn die je niet mag hebben

is uiterst pijnlijk

Dorp aan zee

ruisende golven

van de leugenbank rollen

sterke verhalen

Een machtig instrument

wereldwijde web

onbeperkt podium voor

het geschreven woord