Na dertig
dagen go with the flow
Komt vandaag een einde aan de show
Ik eindig net als vorig jaar met
The Cats
nr: 1670
“End of the
show”
Bloemlezing
Heer Halewijn verliest zijn hoofd aan ’t laatste maagdekein,
nu is hij in het hemelrijk verheven, zijn ziel in ’t eeuwig leven.
Mijn lief sinds ik u mis, verdrijf ik met mishagen d’ijdelheden
hier beneden, dertel van veel overvloets: Jantje ziet de pruimen hangen, oh als
eieren zo groot, in het diepst van het woud waar het krinklende winklende
waterding weent om liefde die niet is ontloken en de waterlelie peinzend op het
watervlak rust.
Hem treft soms, die zeker is van 't goed gemikte woord, in tere
plek: zie je ik hou van je, kom dan en fluister, fluister iets liefs, maar er
staan wetten in de weg en praktische bezwaren, alles is veel voor wie niet veel
verwacht.
Het leven houdt zijn wonderen verborgen wanneer de tuinman
snoeit in de rooshof loot na loot onder de wind in hulpeloos verdriet. Hij ziet
een tuin en een kind dat daar staat, dag ventje met de fiets, dag stoel naast
de tafel.
De woninglooze ziet breede rivieren die traag door oneindig
laagland gaan: oh lieflijkheid van lucht en land, van Hollands vrije kust. Hij loopt
vannacht de gangen in met opgetrokken schouders en toegeknepen ogen, zijn
zorgelijk gezicht is leeg en mooi geworden. Oote oote oote boe, kneu, kneu,
kneu: gedrukte letters laat ik u hier kijken en tracht de ruimte van het
volledig leven tot uitdrukking te brengen. Als ik oud word neem ik blonde
krullen en niemand gaat ooit liegen tegen mij, alles kan ik verdragen daar ben
ik werkelijk hard in.
Maar noem mij, bevestig mijn bestaan.