De buurman die eind van de middag is gearriveerd op de
camping vraagt ons of we plannen hebben om op korte termijn onze auto te
gebruiken. Wij begrijpen de vraag niet helemaal, maar stallen hem in de
categorie attentie. Als hij en zijn vrouw caravan en luifel op orde hebben
wordt ons het doel van de vraag duidelijk. De schotelantenne komt uit de doos,
inclusief meters snoer.
In de buurt van ons vervoermiddel wordt het gevaarte
opgesteld. Wij staken onze leesbezigheden.Voor ons kan de show van het richten
beginnen. Buurvrouw heeft zich naast haar caravan opgesteld, raam open zodat ze
de het Tv-scherm binnen goed kan zien.
‘Doet ie ut?’
‘Nee.’
… ‘En nu?’
‘Nee.’
...’Nu?’
‘Nee, niets.’
…’Zie je wat?’
‘Hij doet niets.’
…
‘Nog steeds niets.’
‘Slaat ie uit?’
‘Nee, ja, het onderste.’
‘Dat vraag ik nou net.’
‘Ja, maar hij heeft al die tijd niets gedaan.’
…
‘Nu?’
‘Achtergrond een beetje…de verkeerde kant op.’
…
‘Nu?’
‘Nee.’
‘Doet niks hè?’
‘Nee.’
…’Geen reactie?’
‘Nee.’
‘Dat is goed waardeloos.’
‘Ja, hé kan ik eindelijk een keer ja zeggen.’
Buurman draagt de schotel dichter naar zijn caravan, richt
nog een paar keer.
‘Oh, ja, ja, ja het is gelukt. Vasthouden zo, dat is um. Ja,
zo klaar, niets meer aan doen.
Kan het percentage niet zien, volgens mij is het 100.’
Echtgenoot fluistert: ‘ Ik wist niet dat het zo’n erotisch
gebeuren was.’
Ik smoor mijn schaterlach en stik er bijna in.
Buurman controleert het beeld en is tevreden met wat hij
ziet.
Hij jast nog twee haringen in de grond om de boel te
verankeren en schuift zijn caravan in.
Wij zitten ’s avonds met heerlijk weer nog uren buiten.