Ik ben toch niet gek?

Zegt echtgenoot tegen de jeugdige medewerker van de Mediamarkt.

We zijn naar de elektronicagigant gefietst om voor mij een Asus Tablet aan te schaffen. Echtgenoot vond op internet een geschikt exemplaar waar we beide plezier van kunnen hebben. Niet dat hij er erg om verlegen zit want wat betreft computers is mijn persoonlijke helpdesk van alle gemakken voorzien.

Voor er een medewerker, in rood poloshirt gekleed, de handen vrij heeft om ons te helpen gaat er zo’n tien minuten eigen speurwerk aan vooraf.

Er staat de wereld aan spullen opgesteld, maar wat wij zoeken staat er niet tussen.

Als er eindelijk een jonge man opduikt blijkt hij weinig ter zake kundig te zijn, hij scrolt wat heen en weer op het computerscherm, maar vindt in de plaatjes niet het gewenste product.
Hij komt tot de conclusie dat de Mediamarkt dit artikel niet heeft.

‘Ik ben toch niet gek?’, zegt echtgenoot. ‘Ik heb dat ding op jullie site zien staan.’

Hij voegt naast de merknaam en de cijfers die erbij horen een, voor mij,  moeilijk woord toe.

De verkoper in kwestie zegt nog net niet. ‘Had dat dan meteen gezegd.’ Hij begint een nieuwe zoekslag op zijn scherm en vindt uiteindelijk de Tablet van onze keuze.

Op zijn knieën speurt hij alle stellingen langs en zoekt terwijl de ene doos na de wordt verschoven alleen op de onderste plank. En wij maar denken dat voor een Tablet van de bovenste plank hebben gekozen … Zijn handelingen doen ons vertrouwen in de Mediamarkt en deze medewerker niet toenemen. Echtgenoot waagt een opmerking; ‘Is die Asus uit de handel en bent u op zoek naar een winkeldochter? Dan hoef ik hem niet.’

Het blijkt niet het geval te zijn, maar de jonge man komt wel tot de conclusie dat dit filiaal van de Mediamarkt niet aan onze wens kan voldoen.

‘Kunt u hem bestellen’, vraag ik. ‘Ja, maar dan moet ik zeker weten dat u hem afneemt want als ik hem moet uitpakken en u koopt het apparaat niet dan blijven wij zitten met de lege doos.’

Ben ik nou gek? Je pakt hem weer in en zet de hele handel dan toch gewoon op de onderste plank, denk ik, maar durf dat niet hardop te zeggen.

De knul heeft genoeg andere Tablets in de aanbieding, maar wij besluiten alle voors en tegens van die exemplaren thuis eerst nog maar eens op de rij te zetten.

Wij zijn niet gek.

Tegenstelling

Treffer-Misser

De Centaur

 op de kathedraal van Laon in Frankrijk

 richt al jaren zijn pijl trefzeker

hij raakt nooit iets

foto ferrara

Lichtvoetig

balletdanseres

lijdt dansend op spitzen aan

lichtvoetig leven

foto ferrara

Tegenstelling

Afgetakeld-Kras

markt in Barcelos Portugal

foto ferrara

Om de kerk lopen

Tijdens dagtochtjes en vakantiereizen lopen echtgenoot en ik niet alleen om kerken, we lopen er ook binnen. Altijd verbazen we ons weer over de schoonheid en de kunst.

Bij de ene kerk raak je onder de indruk van alle beelden en bij de andere sta je in stille bewondering naar prachtig houtsnijwerk te kijken. We bezoeken met opzet steden om de kathedraal te zien en meestal raken we, zowel binnen als buiten, diep onder de indruk.

De oude kerken en kathedralen vragen veel onderhoud en daarom staat er altijd wel een steiger in de weg om je beletten net die ene mooie foto te schieten. Echt erg vinden we het niet want onderhoud betekent behoud van alle prachtige beelden, ramen, deuren, deurklinken, doopvonten en kansels.

Soms heb je pech en is de bijzonderheid waarvoor je kwam verstopt. Dat overkwam ons in Chartres waar in de vloer van de kathedraal een doolhof is aangelegd. Na lang dolen kwamen we er achter dat er stoelen op stonden die het labyrint aan het oog onttrokken.

Maar het fraaie zit hem niet altijd in veel en groot, sommige kleine kerken zijn alleen al door hun eenvoud en de ligging in het landschap het aanzien waard. Meestal vind je bij zo’n kerkje ook een begraafplaats die of vervallen is of juist heel goed wordt onderhouden.

Een enkele keer tref je iets niet alledaags zoals tijdens een fietstocht langs de Main.
Daar zagen we in een klein plaatsje boven een kerkdeur een ontmoeting tussen het Lam Gods en de Hellehond. Kerkgebouwen, ze blijven boeien.

foto ferrara

Achter in de bus

Als we voeger op schoolreis gingen was er altijd wel een handvol klasgenoten dat zich een plaats bevocht op de achterste bank. In mijn beleving was dat de plek bij uitstek om te klieren. Het waren ook altijd de jongens die daar terecht kwamen. Ik zag er toen de lol al niet van in en ook nu zal ik niet snel achter in de bus reizen. Als het niet anders kan maak ik er geen probleem van want ik weet eigenlijk niet waarom ik die plek niet ambieer. Wagenziekte is mij vreemd, dus dat kan het niet zijn. Voor vrij uitzicht hoef je er ook niet te gaan zitten want dat is, naar mijn idee, overal in de bus gelijk. Ik vermoed dat het iets met bochten te maken heeft. Je zit te ruim op de achterbank, zeker in het midden heb je geen enkel houvast. Maar ach, waar praat ik over want ik maak alleen gebruik van de stadsbus voor korte ritjes. Liefst ga ik zo snel mogelijk zitten want niet alle chauffeurs wachten met optrekken tot iedereen een plaats heeft gevonden.

Bij een enkeling moet je soms een soort paaldans uitvoeren voor je kunt neerploffen.

Waarschijnlijk oog ik niet bejaard genoeg. Ik vat het vroege optrekken maar op als compliment.

De achterbank, ook nu nog de plek waar scholieren het liefste zitten.

Ik laat hem graag voor ze vrij. 

Tegenstelling

Souvenirwinkel op de Keukenhof

Normaal-Bijzonder

foto ferrara

Op en Rond de Deur

Het reisseizoen is aantocht,
een fotoserie vanaf de caravandeur.
klik voor het blog op de deurklink rechts op de pagina
of http://ferrara-openronddedeur.blogspot.nl/

Jaarlijkse Rommelmarkt

Vanmorgen worden we om zeven uur gewekt. De kooplui van buiten de straat zijn druk doende hun plaatsen voor de rommelmarkt in te nemen en hun koopwaar uit te stallen.

Het is het vaste circuit dat elkaar wekelijks op dergelijke markten treft. Er wordt druk over en weer gebabbeld.

In de handleiding die in de straat huis aan huis is bezorgd valt te lezen dat de verkoop, op last van de gemeente, pas om negen van start mag gaan, maar dat geldt voor deze handelaren blijkbaar niet. Als ik om acht uur door de luxaflex naar buiten gluur is hun handel al in volle gang. Een uur later zijn de straatbewoners ook zo ver en binnen de kortste keren is onze, anders zo rustige straat, een bedrijvige marktplaats.

Qua rommel en publiek verandert er niets aan zo’n markt, ook de gigantische boodschappentassen van diverse grote winkelketens zijn hetzelfde gebleven. Hoewel Lidl dit jaar in de meerderheid is. De vlaggetjes, die vrijdag al zijn opgehangen, staan ook dit jaar knisperend in de wind. Ik zou me er makkelijk vanaf kunnen maken en het blogje van april 2012 in de herhaling kunnen zetten, maar dat vind ik een beetje flauw.

Voor onze deur heeft zich een echtpaar geposteerd en hun variante handel trekt redelijk wat belangstelling. Er staat een paar rubber laarzen in tijgerprint dat door menig vrouw aandachtig wordt bekeken en weer teruggezet. Ik zie dat sommigen naar de prijs vragen, maar ik kan het antwoord, net als de vraag niet verstaan. Gezien het feit dat de laarzen niet worden gekocht neem ik aan dat ze behoorlijk aan de prijs zijn. Op een goed moment blijven drie Marokkaanse vrouwen staan om de laarzen te bezichtigen. Een van de dames pakt het paar op draait ze om en om, zegt iets tegen de koopman en zet ze terug op de stoeprand. De dames bekijken nog wat andere waar en dan pakt mevrouw twee de laarzen op en doet dezelfde handeling, nu vraagt zij iets en ze krijgt een antwoord dat ook haar blijkbaar niet zint. Het trio loopt door naar een volgend zeil dat vol rommel op koop ligt te wachten.

Even later komt mevrouw één terug en onderhandelt opnieuw over de laarzen. Ook nu loopt ze weer weg. De dames hebben duidelijk hun zinnen op het woest uitziende schoeisel gezet, ze zijn alleen niet van plan het gevraagde bedrag te betalen. Uiteindelijk komt de oudste van het stel, die zich met het onderhandelen niet heeft bemoeid terug pakt de laarzen, trekt haar knip en rekent af. Ik zie dat ze met een biljet van vijf euro betaalt, hoeveel wisselgeld ze krijgt kan ik vanaf mijn observatiepost niet zien. Ik krijg de indruk dat de handelaar voet bij stuk heeft gehouden in de onderhandelingen. Hier geldt aan twee kanten, wie niet waagt wie niet wint.

Terwijl ik dit schrijf, is de markt afgelopen en de straat in normale staat teruggekeerd.

Helaas neemt de windkracht geleidelijk toe en daarmee het knisperen van de vlaggetjes, die er vannacht zeker nog zullen hangen. De ervaring heeft geleerd dat het ijverige buurtcomité met het verwijderen van de sarrewarrie niet al te snel is.

Lifestyle

Stijl van leven.

Het zal voor iedereen anders zijn. De een volgt elke nieuwe trend, de ander doet het liever wat rustiger aan en gelooft het allemaal wel.

Als je op Google gaat zoeken blijkt lifestyle een woord te zijn wat op van alles en nog wat van toepassing is.

De ene site na de andere vertelt je wat je kunt doen om gezond en gelukkig te worden.

Men neme een lifestylecoach die na de afgeronde lifestylestudie (die bestaat echt) jou begeleidt naar een nieuwe lifestyle. Je laat je een lifestylekapsel aanmeten, koopt in de lifestylewinkel een dito bank en leest onderuitgezakt in het lifestylemagazine hoe en waar je aan je lifestyle kunt werken. Of je volgt het lifestyleblog met dagelijkse tips. Je rent in een lifestyleoutfit de longen uit je lijf en drinkt je een slag in de rondte aan lifestylesmoothies.

In het weekend neem je op het terras lifestylekoffie of lifestyleprosecco.

Voor de fun kun je naar het golf en lifestyle event en als dat niet jouw stijl is kun je altijd nog naar het lifestyllinedansen. Bij de laatste mogelijkheid kreeg ik genoeg van mijn speurtocht en kwam tot de conclusie:
Lifestyle is booming business. Er is altijd wel iemand die er beter van wordt.

Tegenstelling

Traditioneel-Vooruitstrevend

Berlijn

foto ferrara

Pasen voorbij

voorraad paaseitjes

door vertrekkende Paashaas
achtergelaten

afbeelding internet