Om de kerk lopen

Tijdens dagtochtjes en vakantiereizen lopen echtgenoot en ik niet alleen om kerken, we lopen er ook binnen. Altijd verbazen we ons weer over de schoonheid en de kunst.

Bij de ene kerk raak je onder de indruk van alle beelden en bij de andere sta je in stille bewondering naar prachtig houtsnijwerk te kijken. We bezoeken met opzet steden om de kathedraal te zien en meestal raken we, zowel binnen als buiten, diep onder de indruk.

De oude kerken en kathedralen vragen veel onderhoud en daarom staat er altijd wel een steiger in de weg om je beletten net die ene mooie foto te schieten. Echt erg vinden we het niet want onderhoud betekent behoud van alle prachtige beelden, ramen, deuren, deurklinken, doopvonten en kansels.

Soms heb je pech en is de bijzonderheid waarvoor je kwam verstopt. Dat overkwam ons in Chartres waar in de vloer van de kathedraal een doolhof is aangelegd. Na lang dolen kwamen we er achter dat er stoelen op stonden die het labyrint aan het oog onttrokken.

Maar het fraaie zit hem niet altijd in veel en groot, sommige kleine kerken zijn alleen al door hun eenvoud en de ligging in het landschap het aanzien waard. Meestal vind je bij zo’n kerkje ook een begraafplaats die of vervallen is of juist heel goed wordt onderhouden.

Een enkele keer tref je iets niet alledaags zoals tijdens een fietstocht langs de Main.
Daar zagen we in een klein plaatsje boven een kerkdeur een ontmoeting tussen het Lam Gods en de Hellehond. Kerkgebouwen, ze blijven boeien.

foto ferrara