Bij de Hema zie ik een man binnenkomen met een plastic tas
in zijn hand.
Alle toeters en bellen in het controlepoortje gaan af.
Twee verkoopsters in rood poloshirt staan in een oogwenk
naast hem.
‘Mag ik even in uw tas kijken?’
‘Dat mag, maar ik kom net binnen. Ik heb nog niets gekocht.’
‘Misschien zit er iets in waar ons alarm op reageert.’
De tas wordt aan een onderzoek onderworpen en de dame diept
een pakje op dat blijkbaar in een andere winkel is aangeschaft.
De Hemamedewerkster vraagt of de klant een bonnetje kan
overleggen van de aankoop.
De man zegt dat hij het pakje ergens anders in het
winkelcentrum heeft gekocht en dat hij geen bonnetje heeft.
De medewerkster, die de controle heeft uitgevoerd, beent
naar haar kantoor om een telefoontje te plegen terwijl haar collega bij de
klant op post blijft, die nog maar eens herhaalt dat hij binnenkwam en niet
bezig was de winkel te verlaten.
Ondertussen heb ik afgerekend en op weg naar de uitgang kan ik
niet laten de man te hulp te schieten door te zeggen dat ik hem heb zien
binnenkomen.
‘Dat kan zo zijn.’ zegt de waakzame Hemadame. ‘Maar er zit
wel iets in de tas waar meneer geen bonnetje van heeft en dat zoeken we nu
uit.’
Tot mijn verbazing wordt de man niet boos. Hij haalt zijn
schouders op en wacht gelaten de uitslag van het telefoontje af. Gezien zijn
houding vermoed ik dat er niets aan de hand is en dat hij gewoon domme pech
heeft.
Met een gevoel van twijfel verlaat ik het Hemafiliaal. Stel
dat de man bij de naastgelegen Blokker wel iets heeft gepikt. Waarom ging daar
dan het alarm niet af. Of stel dat hij heeft gezegd dat hij het bonnetje niet wilde
omdat hij toch niet van plan was zijn aankoop te ruilen. In het laatste geval
is het te hopen dat ze zich dat bij Blokker kunnen herinneren.
Ik vraag me ook af of de dames van de Hema niet in de fout
gingen met hun actie, gezien het feit dat de bewuste aankoop niet uit hun
winkel kwam. Eenmaal thuis dringt tot me door dat het mij had kunnen overkomen want ik heb een
aankoop van Action in mijn tas waarvan ik het bedrag niet de moeite vond om de
bon aan te pakken.
Een ding weet ik zeker, voortaan zeg ik altijd ja op de
vraag: ‘Bonnetje mee?’
Voor je het weet word je aangezien voor een winkeldief.