Oma's wil is wet

Bij Zeeman stapt een parmantige peuter richting de uitgang.

‘Oh ze gaat er nu al vandoor, dat wordt niets vandaag’, hoor ik de moeder van het juffertje zeggen.

Ze onderschept haar dochter die duidelijk de pet niet naar winkelen heeft staan.

‘Ze heeft maar even geduld, ik wil naar een maillot voor haar kijken.’ zegt een redelijk jong ogende oma.

Moeder dreigt haar dwarsliggertje met een verblijf in de buggy als ze zich niet weet te gedragen. ‘Ik wil naar een andere winkel.’ klinkt het uit het kindermondje.

‘We gaan straks naar een andere winkel om naar een jurkje te kijken, maar Oma wil hier voor jou een maillot kopen.’

De jongste van het trio is echter niet van zins haar oren naar de ouderen te laten hangen. Ze demonstreert de onwil nog eens extra door de pas er opnieuw in te zetten. Dwingend en op volle sterkte laat de jonge dame zich horen. ‘Ik wil naar een andere winkel.’

Moeder, inmiddels met een rood aangelopen gezicht, dreigt andermaal met de buggy, maar gaat niet tot handelen over.

Oma wel, ze verlaat de bak met maillots en maakt korte metten met het opgewonden standje. ‘Je hebt lang genoeg de tijd gekregen, jij gaat nu in de buggy zitten.’

Onder luid protest wordt kleindochter op haar zitplaats vastgegespt.

‘Ik wil niet ZITTUUUN.’

Terwijl Oma het voertuig naar de uitgang duwt hoor ik haar zeggen. 
‘Jouw wil staat nu even achter de deur.’

De middelste generatie volgt gedwee.