Denktank

In de fietsenwinkel, waar we maandag onze nieuwe E-bikes ophalen, is het zoals gewoonlijk een drukte van belang. Als je daar binnenloopt, weet je dat het tijd gaat kosten. Eerlijk is eerlijk elke klant krijgt de aandacht die wordt verlangd. Afleveren van nieuwe fietsen is een zaak die nauwkeurig wordt afgehandeld.

Een van de jongste bediendes heeft onze aanwinst klaargezet in de buurt van de koffiehoek. 

Terwijl we staan te wachten op de verkoper met verstand van zaken, zie ik op de bank in de koffiehoek een oudere man zitten. Zijn weinige haar ziet er vettig uit en piekt alle kanten op. Zijn kleding is van vervallen snit.

Ik stal hem in de categorie ‘morsig type’. De man is weliswaar verdiept in een tijdschrift over fietsen, maar ik vermoed dat hij meer voor de koffie en de altijd verse cake komt. Even later schuift een jonge scholier bij hem aan. Hij oogt als een brugklasser. Zijn donkere krullenbol buigt zich over zijn rugzak en hij diept een pakje chocomel op, vervolgens neemt hij een plakje cake van de schaal en begint op zijn gemak aan de lekkernij. 

Meneer Morsig kijkt op van zijn lectuur en begint een praatje met het knulletje. Waar het onderwerp zo snel vandaan komt is me een raadsel maar ik hoor de man zeggen. 

’Ik heb dagen dat ik me Amerikaan voel. Dan word ik ’s morgens wakker en denk aan Amerika. Ik ben er nooit geweest, maar ik weet dat het een mooi land is.’

De scholier vraagt belangstellend of hij soms een poster in zijn slaapkamer heeft hangen. Hij geeft een beschrijving van Uncle Sam in zijn kostuum van stars en stripes, met hoge hoed. ‘Weet u wel die man met die strenge ogen en wijzende vinger.’ En passant noemt de knul een handvol presidenten uit vervlogen tijden. Ik hoor onder andere Lincoln en Jefferson voorbijkomen. Meneer Morsig constateert dat zijn gesprekspartner verstand heeft van de VS.

‘Ik heb een spreekbeurt gehouden over alle presidenten van Amerika.’

De knul schudt Kennedy, Johnson en Nixon ook nog even uit zijn mouw.

‘Vergeet Ronald Reagan niet, dat was ook een goeie. Trouwens wat Trump nu in zijn eentje allemaal doet, dat vind ik echt heel knap. Die muur die hij bouwt bij Mexico, dat bokst ie toch maar even voor elkaar.’

Gedecideerd gaat de krullenbol er op in. ‘Ik ben dat niet met u eens. Ik vind die muur helemaal niet goed.’

De zelfbenoemde Amerikaan verdedigt zijn standpunt met verve. Hij vertelt over miljoenen arme sloebers die de grens over willen om werk te zoeken ten koste van de burgers van Amerika. Hij vindt dat Trump groot gelijk heeft met zijn muur.

De scholier vindt dat de rijke VS zich best wat vrijgeviger mogen opstellen naar hun buurlanden en dat ze zonder muur tot andere oplossingen moet komen.

Meneer Morsig doet er nog een schepje bovenop. ‘Wat denk je wel wat dat allemaal kost, daarbij haal je een hoop misdaad binnen.’ 

Dapper houdt de brugklasser zijn mening overeind. 

’Ik hoor het al, wij worden het niet eens’, zegt de volwassene.

‘Dat geeft toch niet.’ zegt het knulletje en neemt nog een plak cake.

‘Daarom kun je nog wel met elkaar praten.’ Het joch steelt mijn hart.

‘Dag mevrouw en meneer F. u komt uw fietsen halen?’

Met moeite draai ik me naar de verkoper en concentreer me op middenmotor, display, versnellingen en een slim verstopte fietsbel.

Na de nodige instructies en uiteraard afrekenen begeleidt de verkoper ons naar buiten voor een laatste proefritje om te zien of alles goed staat afgesteld.

We passeren de bank waar mijn duo nog steeds in hun politieke kwestie verwikkeld zit.

Op weg naar buiten vertel ik de verkoper dat ik het stel in de koffiehoek heb afgeluisterd. Ik spreek mijn bewondering uit over de jonge wijsneus. Enthousiast zegt de man dat de scholier een pienter ventje is dat drie keer per week komt buurten en hele discussies houdt met de collega’s uit de werkplaats. Ondertussen doet hij zich tegoed aan de cake.

‘Die oude man is een beetje een zonderling en komt elke dag voor zijn koffie.’ aldus de fietsenman. ‘Hij zit ons niet in de weg, hij doet geen vlieg kwaad.’

Een fietsenwinkel in de sociale opvang, daar kan Trump nog wat van leren.

Onder het toeziend oog van de verkoper fietsen we een keuringsronde en komen gezamenlijk tot de conclusie dat de verhoudingen tussen zadel, stuur en pedalen kloppen.

De verkoper feliciteert ons met de nieuwe aanwinst en wenst ons veel fietsplezier.

Voor wij het terrein zijn afgefietst staat hij alweer bij een volgende klant.

Meneer Morsig neemt vast nog een kop koffie, het is nog lang geen sluitingstijd.