Ferrara: mei 2019

vrijdag, mei 31, 2019

Op en Rond de Deur

Fietsen

Klik voor het blog op de deurklink rechts op de pagina
ofhttp://ferrara-openronddedeur.blogspot.com/2019/05/fietsen.html

dinsdag, mei 28, 2019

maandag, mei 27, 2019

‘Ach kijk, daar staat Tante Lotje,’ zeg ik tegen meneer F. Natuurlijk wil hij weten wat ik bedoel.
Tante Lotje was de wijkzuster in ons dorp. Gestoken in een leren jas, gewapend met een grote bruine dokterstas en een wapperende lange zwarte sluier op haar hoofd, tufte zij op haar solex langs de zieken in het dorp en de wijde omgeving. Voor de bevolking was zij zuster Z. maar aangezien ze ook de buurvrouw van mijn grootouders was, was ze voor mij Tante Lotje.

Precies zo’n figuur staat in het Openluchtmuseum in Arnhem naast het

Groene-Kruisgebouw. Als je de wijkzuster bent gepasseerd en het gebouw binnengaat, dringt de zware geur van het ontsmettingsmiddel lysol meteen je neusgaten binnen. Behalve de spoelkeuken met allerlei attributen, zoals urinaals en ondersteken die je vroeger bij het kruisgebouw kon lenen, tegenwoordig heet dat medipoint of zoiets, is er ook een kamer waar de dokter spreekuur houdt. Via een bandje hoor je de man zijn patiënt toe spreken.

In de kamer ernaast zit een streng ogende zuster achter een bureau.

Zo eentje die geen enkele tegenspraak duldt. Volgens meneer F. kun je het haar op haar tanden zien zitten. Zijn opmerking doet vermoeden dat hij in zijn vroege jeugd traumatische ervaringen heeft opgedaan.

De zuster zwaaide de scepter in het consultatiebureau, waar je als jonge moeder tijdens de eerste levensjaren van je kroost regelmatig werd verwacht. In die zin is er niet veel veranderd, behalve dat de moeder van nu heel wat mondiger is geworden. Men laat zich niet meer zo gemakkelijk de wet voorschrijven. Tenslotte kun je tegenwoordig alles opzoeken op internet.

Of dergelijke zoektochten altijd tot gezonde en weloverwogen besluiten leiden, waag ik te betwijfelen.
Wie kent nog de leus: “Rust, reinheid en regelmaat?”

In de laatste kamer van het oude kruisgebouw wacht mij nog een verrassing.

Daar hangt de poster die in mijn jeugd in mijn slaapkamer hing. In ons ouderlijk huis hadden we nog geen douche en als ik me goed herinner waren er maar twee soorten tandpasta. Prodent en Colgate, waarvan de goedkoopste op onze wastafel stond. In de jaren 50 van de vorige eeuw was ik vast niet de enige met dergelijke hygiënische raadgeving boven mijn bed. Ik denk niet dat ik me altijd aan de regels heb gehouden.

Hoewel … met tanden poetsen heb ik niet vaak de hand gelicht.

Ik vond het kunstgebit van mijn opa een angstaanjagend geval als ik het wel eens in een glas zag staan en nam me op jonge leeftijd al voor dat mij dat niet zou overkomen. Het is gelukt, de meeste van mijn eigen tanden en kiezen heb ik nog.

En Tante Lotje? Tante Lotje is vervangen door collega’s in kekke autootjes of op elektrische fietsen. De solex wordt enkel nog als recreatief vervoermiddel gebruikt.

klik voor vergroten op de foto

maandag, mei 20, 2019

Daar komen de schutters 5

We brachten weer een bezoek aan de schutters. Op foto 1 zit Erika in haar, inmiddels voor ons bekende houding, voor het doek. Het lijkt net of de schutter bij haar linker hand met belangstelling haar werkzaamheden volgt.

Johanneke was er niet, maar had wel haar onderzoek en handelingen in het dagboek achtergelaten. Foto 2 en 3.

Foto 4 heb ik uit een andere foto gesneden, boven het glas is een beschadiging te zien op de kanten kraag van een van de schutters.

Helaas heb ik die beschadiging bij vorige bezoeken niet beter op de foto gezet. Foto 5 laat zien wat Johanneke al gerestaureerd heeft aan de kraag en wat in het atelier verfijnd gaat worden.
Het gaat om de schutter in de rode jas.

Voorlopig is dit de laatste aflevering.
Rest me te zeggen dat ik blij ben met jullie belangstelling en reacties, hartelijk dank daarvoor.
Ik zou zeggen komt dat zien als de Schutters eind van het jaar op zaal hangen.

foto's ferrara

met toestemming

klik voor vergroten op de foto's

voor meer info

https://stedelijkmuseumalkmaar.nl/nu-te-zien/tijdelijk/project-caesar

dinsdag, mei 14, 2019

Tegenstelling

Los-Vast

Uit losse fietsonderdelen

opgebouwde leeuw

voormalige gevangenis

Leeuwarden

foto ferrara

zondag, mei 12, 2019

Daar komen de schutters 4

Vrijdagmiddag waren we weer in het museum. Erika kent ons inmiddels.

Ze vindt de reacties van de bezoekers die mijn blog lezen leuk om te horen.

Ik noemde de mogelijkheid die Rietepietz gaf over een eventuele loense schutter, maar de dames waren inmiddels tot de conclusie, gezien een vorige restauratie aan dit doek, dat het toch een beschadiging van de verflaag is.
Ik laat hier twee details van de bewuste schutter zien. Eentje met zware beschadigingen en de inmiddels bijgewerkte versie. Hij zal in het atelier vast nog beter uit de verf komen.

De jonge schutter waar Johanneke vorige week een plakkaat silicone opspatelde staat er nog steeds zo bij. Hem laat ik ook in meer beschadigde toestand zien.
Nog steeds niet moeders mooiste, maar het gaat heus goed komen.

Twee bladzijden uit het dagboek waarin Johanneke schrijft wat zij heeft gedaan.

Dat de beschadigingen zo goed zijn te zien komt omdat de restauratoren alle verflagen van vorige restauraties hebben verwijderd. Het vermoeden bestaat dat er eeuwen geleden tijdens verschillende verplaatsingen van de ene naar de andere locatie niet bepaald zachtzinnig met het doek is omgesprongen. Van Everdingen leefde in de 17^e eeuw en het vervoer van dergelijke goederen was toen vast niet zo goed geregeld als tegenwoordig.

In mijn fantasie zie ik een paar stoere ingehuurde Alkmaarders de schutters onbeschermd liggend op een handkar over hobbelige keien vervoeren.
Dan moeten ze ook nog eens worden opgehangen in, bijvoorbeeld, het stadhuis. Liefst een beetje hoog zodat je tegen de schutters moet opkijken. Zie je het voor je? Niks hoogwerkers en beschermende doeken.
Er zal in die tijd vast wel eens iets mis zijn gegaan.

Volgende week vrijdag kan ik voor het laatst gaan kijken om nog een keer verslag te doen. Ik beloof, dat als het stuk te zijner tijd in volle glorie op zaal hangt, ik met een afsluitende foto zal komen. Maar zoals ik vorige week al zei, dat gaat nog wel even duren.

foto's ferrara
met toestemming
klik voor vergroten op de foto's
Voor meer informatie:
https://stedelijkmuseumalkmaar.nl/nu-te-zien/tijdelijk/project-caesar

donderdag, mei 09, 2019

Kattenpraat 11

Rotte vis

Er is een nieuwkomer in de straat met de naam Sprot, hoe bedenk je het, je kat naar vis noemen.

Sprot is een agressieve treiteraar, altijd op zoek naar mot. Geen kat om zonder handschoenen aan te pakken. Nou, wat mij betreft kan hij heibel krijgen. Vandaag grijp ik mijn kans en ga vol in de aanval zodra Sprot met blootgetrokken tanden mijn kant op komt. Grommend spring ik in zijn nek en net als ik in zijn rechter oor wil happen rolt hij zich om en lig ik klem onder zijn dikke lijf. Dat is niet mijn idee van een flinke knokpartij. Met moeite klauw ik mijn nagels in zijn rug. Sprot is daar duidelijk niet van gediend. Als een krijsende wolbaal rollen we over de stoep, waar mijn mens met een bak water de wedstrijd roemloos beëindigt. Sprot krijgt de volle laag en druipt meteen af. Zelf strompel ik, met een nijdige Ferrara op mijn hielen, naar huis.
Uit een wondje aan mijn rechter voorpoot loopt een straaltje bloed.

De volgende dag wacht me een gang naar de witjas, die graag wil dat ik een kreupelshow geef. Demonstratief zit ik onder de behandeltafel en verzet geen poot. Ferrara reageert verontwaardigt. ‘Kom op doe niet zo schijterig, als het op vechten aankomt sta je je mannetje ook.’

De dokter zet me terug op tafel en voor ik het weet heb ik een spuit tussen mijn schouderbladen. Hij geeft een doosje pillen mee om een infectie te voorkomen. Natuurlijk ga ik die niet slikken, ik kan tegen een stootje.
Thuis stop ik met kreupelen en spring in de vensterbank.

Ferrara noemt me een aansteller en neemt me het gat in haar weekbudget niet in dank af.
Ik beschouw het als leergeld voor de overhaaste gang naar de witjas.

Dit keer heb ik Kattenpraat en de WE-300 gecombineerd.

Het is een waargebeurd verhaal en speelde zich bijna 40 jaar geleden af.

De opdracht in de WE-300 voor deze maand is schrijf in exact 300 woorden over een aanslag zonder het woord te noemen.
Meer hierover:https://platoonline.wordpress.com/

dinsdag, mei 07, 2019

Tegenstelling

Niets-Alles

brievenbus in Zwolle

foto ferrara

zondag, mei 05, 2019

Lopend Vuur

Dan ben je bij nacht en ontij helemaal uit Wageningen komen rennen met het bevrijdingsvuur en valt vlak voor aankomst in jouw woonplaats een flinke stortbui. De wachtende lont verzuipt in het regenwater en wil dus geen vlam vatten. Zelfs een fles olie op het vuur mag niet baten. Het bevrijdingsfeest wordt er wel om gevierd. Toch zou ik, als ik een van de lopers was geweest de pest in hebben gehad. Volgend jaar die schaal toch maar op tijd afdekken.

foto's ferrara

zaterdag, mei 04, 2019

Daar komen de schutters 3

Gisteren waren Erika en Johanneke samen bezig aan het schuttersstuk.

Erika werkte aan de kaart waarover de dames nog steeds twijfel hebben hoe hij aan het bovenste puntje precies moet aansluiten.

Johanneke was bezig met een strijkijzertje een silicone laagje aan te brengen op een zware beschadiging. Door middel van een op maat gemaakte mal beschermde ze het doek tegen de warmte. Later maakte ze met een verwarmde spatel de silicone zo glad dat het een geheel werd met het schilderij. In een later stadium wordt de verf aangebracht.
Johanneke vertelde dat er vroeger hars en bijenwas werd gebruikt.
De zogenaamde Hollandse methode wordt tegenwoordig niet meer toegepast.
Wie meer wil weten:https://www.schilderijenrestaurator.nl/bedoeken-verdoeken.htm

Ik heb de vraag over het gebruik van oorspronkelijke verf gelanceerd.

Vroeger werd verf op oliebasis gebruikt, maar dat droogt op den duur uit en veroorzaakt barsten en kleurverschil. Ook de aanwezigheid van giftige stoffen zoals lood is aanleiding om ander materiaal te gebruiken.

Eigenlijk zie je in deze periode in het museum de grove werkzaamheden.
Enige toelichting staat hieronder.

10 juni gaat het doek naar het atelier van Erika voor het fijnere werk.

In het midden van het stuk staat een schutter afgebeeld waarvan het rechter oog afwijkend is. Vraag is, is dit een beschadiging of was de schutter blind aan het oog? Naar het antwoord moeten de dames nog op zoek.