Het rollende hotel

Naar aanleiding van reacties op de tegenstelling Kom-Ga en de foto die ik plaatste van het rollende hotel geef ik graag een toelichting op dit fenomeen. 

Het is een heerlijk zomerse dag in juni 2017. 
Meneer F. en ik zitten op de stadscamping van Dijon voor onze caravan als een rood busje voorbij komt rijden dat aan het eind van ons campingstraatje op een grote open plek stopt. Twee jonge mannen zetten lange tafels en banken in elkaar. Het zal niet de eerste keer zijn dat er op een Franse camping een barbecue voor de gasten wordt geregeld. Blijkbaar is een aankondiging daarover ons ontgaan. Maar aan het eind van de middag worden we uit de droom geholpen. 
Een meterslange combinatie van touringcar en aanhanger komt het terrein oprijden. De bus is gevuld met niet meer heel jonge reizigers. 
Onze verbaasde blik wordt beantwoord met een vriendelijk zwaaien vanachter de hoge ramen. Aan ons trekt een rollend hotel voorbij. 
De chauffeur manoeuvreert het gevaarte met precisie op de plek. 
Nu begrijpen waarvoor de houten tafels en banken zijn die in de loop van de middag zijn neergezet. Het is een openluchtkantine. 

Die twee mannen in hun busje zijn kwartiermakers en tevens koks voor de vakantiegangers in het hotel op wielen. 
Niks barbecue voor de campinggasten. Dat wordt zelf koken vanavond.

Voor ons is deze manier van vakantie vieren geheel nieuw. We hebben het geluk dat de Duitse vakantiegangers een paar dagen blijven zodat we de gelegenheid krijgen de gang van zaken te bekijken. Die dagen is het 
’s ochtends en ’s avonds behoorlijk bedrijvig in het sanitairgebouw, want het rijdende hotel heeft wat dat betreft geen enkele voorziening. Overdag zijn de gasten met de bus op tour om tegen de avond terug te keren naar de camping waar ze achter hun rollende hotel kunnen aanschuiven voor de warme maaltijd die door de keukencrew is bereid.

Op de tweede avond kan ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en ga gewapend met mijn fototoestel op expeditie. Ik word al snel gespot en mag foto’s maken van de groep terwijl ze aan tafel zitten. Het duurt niet lang of ik sta, op uitnodiging, in de slaapbus. Ik ben benieuwd of jullie bij het zien van die slaapplekken nog steeds zo willen reizen. Voor je verschoninkje moet je koffer onderuit de bus komen en bij slecht weer kun je ’s avonds geen kant op, tenzij de camping een aardige slechtweeraccomodatie heeft, wat in Dijon niet het geval is.

In de druppende regen op houten banken onder een tentzeil heb je het denk ik snel gezien. Onder die omstandigheden noodgedwongen uren opgestapeld in het rollende hotel te liggen waar je je leesboek niet eens op een plankje kunt leggen lijkt mij ook niet ideaal.

Mochten wij, om enige reden, niet meer met ons eigen rollende huisje op pad kunnen, dan is deze manier van reizen voor ons zeker geen alternatief.

Te weinig comfort om van privacy maar niet te spreken.

De foto’s spreken voor zich.

foto's ferrara