2020-2021

Iedereen Prettige Jaarwisseling gewenst

Op naar betere tijden

gevelsteen in Monnickendam

Tegenstellling

 Oud-Nieuw
restauratie eerste schuttersstuk
van Caesar van Everdingen
Stedelijk Museum Alkmaar

foto ferrara

Zacheüs

In het dorp van mijn jeugd zet het Leger Des Heils jaarlijks een grote tent op.
Een vijftal heilsoldaten in donkere uniformen waaiert uit over het dorp om het evangelie te verkondigen en te collecteren. De mannen dragen een pet met een rode band en de vrouwen hebben een charmant hoedje met rode strik op hun hoofd.
Voor de kinderen levert het vrolijke middagen op met mooie, spannende verhalen en veel zingen. De tekstboekjes staan, naast de vrolijke liederen, vol met prachtige plaatjes met glitterbloemen. Na de zangdienst mogen de boekjes mee naar huis en ook daar zing ik: ‘Blij, blij, mijn hart is altijd blij, want Jezus is een vriend van mij, daarom is mijn hartje blij.’ 

Naast het zingen worden ook verhalen uit de Bijbel verteld waarbij ongetwijfeld het viltbord met afbeeldingen is gebruikt. Tijdens één van die middagen wordt de geschiedenis van Zacheüs in de vijgenboom verteld. Hij wilde Jezus zien om te weten wat voor iemand dat was, maar dat lukte niet vanwege de menigte. Zacheüs was klein van stuk en daarom liep hij vooruit en klom in een vijgenboom. Om het verhaal nog meer aanschouwelijk te maken mag klasgenootje Benny als Zacheüs in de tentpaal klimmen. Echt een klusje voor Benny, die bij ons als waaghals bekend staat.
Benny met zijn blonde kuif en staalblauwe ogen durft alles. Behendig klimt hij met beide armen en benen om de houten paal geklemd naar boven. Wij kijken hem vol ontzag na. Benny is Benny niet meer, voor mij is hij Zacheüs.
Maar de gladde tentpaal is geen vijgenboom en blijkbaar heeft onze verspieder niet voldoende grip op de materie want hij valt, na enige hoogte te hebben bereikt, pardoes naar beneden. Grote schrik bij zowel de kinderen als de heilsoldaten want Zacheüs blijft liggen en kermt van de pijn. Zijn ene been ligt er wat verwrongen bij.
Al snel zien de heilsoldaten er weinig heil in de voorstelling voort te zetten want dat er iets grondig mis is met Benny is wel duidelijk. Het lijkt erop dat zijn been is gebroken.
Het jeugdige publiek dat behoorlijk onder de indruk is, wordt naar huis gestuurd.
Het slachtoffer wordt met een ambulance van het plaatselijke taxibedrijf afgevoerd naar het ziekenhuis in de naburige stad.

Hevig snikkend kom ik thuis en moet met een glaasje water tot bedaren worden gebracht. Gevoel voor drama is mij blijkbaar niet vreemd. Mijn moeder wacht rustig af tot ik in staat ben te vertellen welk een verdriet mijn ziel beroert. Uiteindelijk weet ik uit te brengen; ‘Zacheüs klom in de vijgenboom, hij wilde Jezus zien en toen viel hij uit de boom en nu heeft hij zijn been gebroken.’ Voor mij is Benny op dat moment blijkbaar nog steeds Zacheüs. 
Mijn goedlachse moeder houdt met grote moeite haar gezicht in de plooi. Ze spreekt me troostend toe en zegt dat het met mijn klasgenootje vast helemaal goed zal komen.

Bureau slachtofferhulp zou vandaag de dag behoorlijk wat nazorg moeten bieden aan al die geschokte kinderzieltjes. Maar dat bureau bestond toen niet en bij mijn weten heeft niemand, behalve Benny, er een trauma aan overgehouden. Onze klas stuurt de held in het ziekenhuis regelmatig een kaartje en als hij na enkele weken weer in zijn bank plaatsneemt hangt de roem nog geruime tijd om hem heen. Of Benny na dit avontuur ooit nog tot De Heer is gekomen vertelt de geschiedenis niet.

Edward McDunn plaatste een foto m.b.t. het Leger des Heils. hier
Het opende bij mij een herinneringsluikje. Ik dacht dat ik dit verhaal al eens had geplaatst maar kon het op mijn blog niet vinden. Gelukkig bewaar ik alles dus na een speurtocht in mijn archief vond ik het terug.

Wens

 Met deze gevelsteen in Gorinchem

wens ik een ieder die hier leest

Goede Kerstdagen

Tegenstelling

 Open-Dicht
toegang naar een patio
Sevilla

foto ferrara

Foutje bedankt

Beste mensen,

Allemaal reuze bedankt voor jullie meelevende reacties. Daar is blogland sterk in.
Wees gerust, het gaat goed met me.
Natuurlijk voelt een extra zwaar ooglid en een opgezette wang niet fijn, maar pijnlijk is het gelukkig niet. Zoals ik al zei eigenlijk heb ik meer last van de gekneusde knie.
In rust is het geen probleem. Ik moet alleen op gang komen en daarna gaat het wel.
Kortom ’t is lastig. Ik ben blij dat het zo is afgelopen.
Hopelijk is woensdag de zwelling in mijn gezicht voldoende afgenomen zodat er een oogmeting gedaan kan worden i.v.m. een nieuwe bril. Voorlopig red ik me prima met de oude computerbril. Ik zie er wat minder scherp mee, maar dat begint al aardig te wennen. Zonder bril zou vervelender zijn.
Een ding is zeker ik maak gebruik van de aanbieding voor een tweede bril die ik als reserve hou. De laatste keer koos ik daarvoor een zonnebril want ook die moest vervangen na de staaroperaties. En deze computerbril? Die bewaar ik voor je weet maar nooit …

Inschattingsfout

Rijdend op mijn fiets maak ik een inschattingsfout.
Het is donker en zie aan een zwart-wit paaltje dat ik een wegversmalling nader.
Vraag me niet waarom ik denk dat ik rechts van het obstakeltje het rode fietspad kan blijven volgen. Op het moment dat ik de stoeprand zie weet ik dat ik naar links moet bijsturen, maar het is te laat. Mijn voorwiel raakt de rand en de fiets stuitert met mij in het zadel de stoep op. Een seconde later lig ik naast de fiets en voel meteen aan mijn voorhoofd dat er iets daar niet deugt. Ik krabbel overeind en merk dat mijn bril scheef staat. Afgekomen op de geluidsklap die mijn fiets heeft veroorzaakt schieten twee jonge mensen mij te hulp. Ook stopt er een auto waarvan de chauffeuse aanbiedt mij thuis te brengen. De jonge lui die bezig zijn de huisartsenpost aan de overkant schoon te maken willen mijn fiets wel veilig stellen.
Ik waardeer alle hulp enorm, maar ik denk dat ik wel naar huis kan fietsen en inderdaad lukt dat. Ik zie wazig vanwege de scheve bril en een glas waar een flinke ster inzit. Ook voel ik mijn beide knieën branden maar ik krijg de trappers, zij het in traag tempo, gewoon rond. Eenmaal thuis voor de spiegel in de gang kan ik de schade in mijn gezicht opnemen. Een kleine schaafwond op mijn rechter slaap. Boven de wenkbrauw aan die kant een flink ei en opzij van mijn oog een piepklein wondje. Dat alles veroorzaakt door de bril. Meneer F. haalt op mijn verzoek een ijskompres uit de vriezer want dat ei moet onmiddellijk bestreden. Terwijl ik met de, in een zakdoek gewikkelde kompres, mijn voorhoofd koel beginnen mijn knieën steeds meer te schrijnen. Mijn rechter knie ziet er gehavend uit, maar ligt gelukkig niet open. De linker knie vertoont een kleine schaafwond. In de panty zit een gaatje wat je moet zoeken. 40 denier is blijkbaar een goede bescherming. Ik neem twee paracetamol, trek een joggingbroek aan en laat het koken aan meneer F. over.

Inmiddels zijn we een dag verder.
Het ei boven mijn wenkbrauw is afgezakt. Rond mijn oog ziet het nu dik en pimpelpaars. Ik ben in het bezit van een zogenaamd brilhaematoom.
Mijn rechter knie is wat dikker dan normaal en voelt warm aan.
Buigen en traplopen kost enige moeite. Fietsen naar de opticien is de eerste paar meter niet echt aangenaam. Daarna gaat het beter. Kortom het moet allemaal even op gang komen, dan lukt het wel. De afspraak bij de opticien staat voor volgende week woensdag. De zwelling rond mijn oog moet eerst afnemen. Een nieuwe bril voor kerst kan ik wel vergeten. Maar met de computerbril die me ten tijde van de staaroperaties is aangemeten red ik me wel een tijdje.

Mijn vriendin zou zeggen. Zo heb je niets en zo zitten je veters los.

Tegenstelling

Antipathie-Sympathie
Luizenjacht
Zandsculpturen Garderen
naar een schilderij van Gerard ter Borch

foto ferrara

Kerstkaarten

Ieder jaar maak ik met plezier van oude, nieuwe kerstkaarten.

Dit jaar stuurde blogmaat Rietepietz me een pakket papierrestanten uit de drukkerij waar zij hand-en-spandiensten verricht. Zo blij met weer eens ander materiaal als achtergrond. Hieronder een gedeeltelijk resultaat van uren zoeken, schuiven, knippen, plakken en combineren. Zo hier en daar heb ik zachte kleurpotloden gebruikt voor nog beter effect. De enveloppen zijn bijna klaar. Nu nog met de hand schrijven en dan kan de postbode op pad.

Tegenstelling

Vaag-Duidelijk
gondel op de Mont-Blanc

foto ferrara

Op en Rond de Deur

IJzerwaren
klik voor het blog op de deurklink rechts op de pagina
of: https://ferrara-openronddedeur.blogspot.com/2020/12/ijzerwaren.html

Snaaien

In de steeg achter de winkels hier om de hoek scharrelt een katje bij de vuilcontainer van de slager. Ik denk terug aan de visboer uit mijn jeugd en hoor de roep uit mijn verleden. ‘Nu kan je bakken en braden.’
Onze poes zat als eerste op de stoeprand.

Dit UKV is geschreven voor de wekelijkse schrijfuitdaging Tikken.
Opdracht: schrijf een jeugdherinnering in 50 woorden.
De uitdaging is hier te vinden.

Tegenstelling

Vroeger-Later

universele klok in Geneve

foto ferrara
klik voor vergroten op de foto