Gulliver (7)

Na een controle van het hele schip is de "Quo Vadis" overgedragen aan de eigenaar en haar nieuwe bemanning. Gaston doet verslag van de drenkeling die dol was op zijn pannenkoeken. Omar Ghulam, de eigenaar van het jacht, wil het naadje van de kous weten over Gulliver. Tjibbe grijpt zijn kans: hij steekt zijn zorgen niet onder stoelen of banken. 'Als zich niemand meldt, wat moet er dan worden van het jongetje. Hij zit misschien voor jaren moederziel alleen in een weeshuis. Wij kunnen wel een kleine bijdrage leveren voor zijn opvoeding, maar het kind heeft nog een heel leven voor zich. Hij zal een opleiding moeten volgen en ooit een vak leren om in zijn eigen onderhoud te voorzien.' Tjibbe ratelt door. 'Ik vermoed dat hij uit Finland of IJsland komt.
Ik heb hier een week om het uit te zoeken. Het liefst zou ik zelf op zoek gaan naar eventuele familie, maar ik wil de autoriteiten niet voor de voeten lopen. Kunt u niets voor hem betekenen?'
Ghulam grijnst. 'Wat denkt u, die rijke Arabier met zijn dure schip kan wel een paar dollar missen?'
'Wilt u een eerlijk antwoord? Dat denk ik inderdaad.'
'Doe uw best de komende dagen, hou me op de hoogte. Afhankelijk van het resultaat zal ik kijken wat ik voor hem kan doen. Mocht u in Finland uitkomen. Die ambassade zit in Abu Dhabi, anderhalf uur rijden van hier, mijn chauffeur kan u brengen. Succes!'

's Avonds zitten Tjibbe en Gaston in de lounge van het hotel waar ze de vrije week zijn ondergebracht. De rest van de bemanning ligt in het zwembad. Tjibbes laptop staat op tafel. Ze willen zo snel mogelijk achterhalen wat Gullivers land van herkomst is. Gaston wil beginnen bij de pannenkoeken, volgens hem ligt daar de sleutel. Hij vraagt Google Translate het woord in het Fins te vertalen. 'Pannukakku' zegt het programma. 'Bingo', roept Gaston. Tjibbe stoot hem aan. 'Voorzichtig man, straks denken ze dat je zit te gokken en dat is hier voor het oog ten strengste verboden.' Tik eens dat andere woord dat je hebt opgeschreven of zullen we meteen opa proberen. Ik ben er van overtuigd dat Gulliver iets van zijn opa in de politieman herkende.
'Isoisä' zegt Google. 'Zie je, het kan niet missen. Gulliver komt uit Finland, hoe kwam dat ventje op die grote oceaan in dat bootje terecht? Ergens moeten er mensen zijn die hem missen.' Gaston zoekt op een website voor kinderen en komt uit bij een tekenfilmpje begeleid door een slaapliedje.
Hij luistert aandachtig. 'Geen idee wat ze zingen, maar Gulliver moet dit als muziek in de oren klinken. Geen autoriteit die mij morgen tegenhoudt om naar het weeshuis te gaan. Hij moet dit horen en zien. We gaan hem blij maken.'

Een bescheiden kuch haalt de mannen uit hun concentratie. Achter hen staat de receptionist. 'Commandant Hoesseini vraagt u aan de telefoon.'
Tjibbe loopt met hem mee. 'Met Boersma.'
'Hoesseini hier, er is een probleem met jullie drenkeling, sinds mijn vertrek is hij niet te houden. Krijsend is hij onder het verste bed in de slaapzaal gekropen en daar zit hij nu al een paar uur met die lege fles in zijn knuistje geklemd. Hij is niet te bewegen daar vandaan te komen. Natuurlijk kun je dat bed simpel aan de kant schuiven, maar ze willen hem niet nog meer van streek maken. Kortom, wilt u of één van uw collega's naar het weeshuis gaan. Ik stuur een auto.'

'Pak die laptop op Gaston, we gaan naar het weeshuis. Gulliver heeft zich onder een bed verschanst en wil er niet onder vandaan komen, ze hebben onze hulp nodig. Je hebt op tijd dat filmpje gevonden, het moet gek gaan als we hem daar niet mee kunnen lokken.'
Bij de receptie krabbelt Tjibbe snel een boodschap op een briefje.
'Zijn naar het weeshuis, uitleg volgt.'
'Mijn collega's zijn in het zwembad wilt u ervoor zorgen dat ze dit bericht lezen?' 

Tegenstelling

 Effen-Bewerkt
gereedschap van een ambachtsman
detail op een grafzerk
in de Grote Kerk
De Rijp

foto ferrara
klik aan voor vergroten

Gulliver (6)

Voor de laatste mijlen draagt Koos zijn dienst over aan Tjibbe.
'Ik krijg het bericht door dat de loods in gezelschap van de politie aan boord komt en dat we op een aparte plek in de haven moeten afmeren. Daar moeten we Gulliver aan de politie overdragen.'
Tjibbe vloekt binnensmonds. 'Naïef van me om te denken dat we hem zelf naar dat tehuis mogen brengen. De komende dagen met hem winkelen om kleding te kopen zal ook wel niet lukken. We mogen blij zijn dat we hem nog een keer te zien krijgen. Voor die lui aan boord komen maken nog wat foto's van ons allen, laten die ontwikkelen en brengen ze naar het weeshuis. Hopelijk blijven we op die manier in Gullivers geheugen hangen.'

Als Tjibbe de autoriteiten aan boord ontvangt zijn alle bemanningsleden op hun post. Koos staat aan het roer, Eusebio en Fillippe zijn in de machinekamer. Gaston zit met Gulliver in de keuken. Op een wit vel heeft de kok een boot getekend. Hij rolt het papier zorgvuldig op en laat Gulliver zien hoe hij de tekening in de fles stopt. Naast de foto's moet dit zijn herinnering levend houden aan het jacht met zijn redders. Enthousiast klapt Gulliver in zijn handjes. Hij wijst naar een nieuw vel papier en het potlood. Maar voor Gaston aan een tweede kunstwerk kan beginnen stapt Tjibbe de keuken binnen. Achter hem staat een grote wat oudere man in een lichtbruin uniform.
De rangtekens op zijn op zijn schouders laten niets te raden over. Dubai heeft een hoge functionaris gestuurd om de vondeling naar zijn nieuwe onderkomen te begeleiden. 'Gaston dit is Amir Hoesseini, hij zal Gulliver van ons overnemen.' Gaston staat op om de man te groeten. Gulliver kijkt verbaasd naar de politieman. Hij wijst naar de epauletten 'Isoisä, Isoisä.'
'Blijkbaar herkent hij iets aan uw uniform.' legt Tjibbe uit. 'Dit is heel bijzonder, het is het tweede woord dat we van hem horen, geen idee wat het betekent en welke taal hij spreekt. Het lijkt me van belang dat uit te zoeken, het zou een zoektocht naar eventuele familie makkelijker maken.'
De politieman gaat naast Gulliver zitten. Tot hun verbazing glimlacht het jongetje naar de grote man in zijn lichtbruine uniform. Opnieuw wijst hij naar de onderscheidingen en probeert ze aan te raken. 'Isoisä, Isoisä.'
'Misschien werkt zijn vader bij de politie of zijn opa. Wie weet is het een aanknopingspunt.' Steevast van plan de betekenis  te achterhalen krabbelt Gaston zo goed mogelijk de woorden op het vel papier dat nog op tafel ligt.

Wanneer de "Quo Vadis" is afgemeerd verzamelt de bemanning, inclusief de loods, zich in de keuken waar Gulliver alleen nog maar aandacht heeft voor het uniform van de politieman. Enigszins jaloers bekijkt Filippine het tafereel.
Hij was tot nu de enige die met zijn capriolen Gulliver aan het lachen kreeg. Tjibbe legt uit wat zich heeft afgespeeld. 'Wellicht maakt dat het afscheid minder zwaar, hij herkent iets in de politieman. We moesten maar eens een eind aan deze voorstelling maken, we raken hem hoe dan ook kwijt.'

Hoesseini staat op. Hij schudt de handen van de bemanning. Tjibbe drukt hem nogmaals op het hart dat de fles in nabijheid van Gulliver moet blijven, 'Het is zijn anker, neem hem dat niet af.' Hoesseini belooft dat ze goed voor hun beschermeling zullen zorgen. 'Ik zal er op toezien dat jullie voor je vertrek uit Dubai mogen kijken hoe het hem vergaat. Of jullie hem dan daadwerkelijk ontmoeten laat ik aan de leiding van het tehuis over. Best mogelijk dat ze dat voor de rust van Gulliver niet toestaan.'
Fillippe loopt van woede rood aan. Eusebio trekt aan de mouw van zijn T-shirt en weet een uitbarsting te voorkomen.
Hoesseini neemt Gulliver op zijn arm en loopt een voor een de mannen af.
Bij Fillippe blijft hij wat langer staan. 'Ik raad u aan uw emoties te bedwingen, de cellen in de gevangenis in Dubai zijn geen luxe hotelkamers.' Fillippe krijgt amper de kans Gulliver over zijn bol te aaien.
'Pannakakku', zegt het kind als Gaston hem voor de laatste keer in zijn wang knijpt. Vijf stoere mannen staan met tranen in hun ogen. 

Resoluut verlaat Hoesseini in gezelschap van de loods de keuken. Gulliver houdt in zijn ene handje zijn fles vast en in zijn andere het kartonnen autootje. In stille optocht volgt de bemanning naar de loopplank. Tegen ieders verwachting in geeft het kind geen krimp.
'Hij begrijpt er waarschijnlijk niets van.' zegt Koos. 'Maar er is iets met die politieman waardoor Gulliver zich zo bij hem op zijn gemak voelt. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurt als hij in het weeshuis wordt achtergelaten. Onder ons jongens, als wij na deze week zijn vertrokken is dat joch snel getransformeerd in een Arabiertje in kaftan en een geruit theedoekje op zijn koppetje.'
'Fillippe kijkt ze met een norse blik na. 'Ik moet die vent niet, ik had hem liefst een ram voor zijn kop gegeven.'
'Hadden we jou fijn in de bak kunnen opzoeken en waren we de rest van de week druk geweest je vrij te krijgen.' Eusobio slaat hem op zijn schouder. 'Kom op man, geef het maar toe, je bent jaloers.'
Om de spanning te breken geeft Tjibbe opdracht het jacht voor te bereiden voor de overdracht aan de eigenaar.

In de haven rijdt de politiewagen de kade af.

Tegenstelling

 Vraag-Aanbod
Alkmaar

foto ferrara
klik aan voor vergroten

Gulliver (5)

De avond dat de "Quo Vadis" met stuurman Koos aan het stuurwiel de Perzische Golf opvaart, zit de rest van de bemanning bij Gaston in de keuken. Alle mannen zijn alleenstaand en ze vormen een vast team in dienst van een jachtbouwer die wereldwijd opdrachten krijgt. Ze hebben in Dubai een week om een volgende opdracht af te wachten. Als het jacht in aanbouw niet klaar is gaan ze voor onbepaalde tijd naar huis. Voor Eusebio en Fillippe is dat Spanje, Gaston gaat naar Frankrijk en Koos en Tjibbe reizen naar Nederland. Normaal gesproken zijn de mannen in opperbeste stemming dat ze na lange tijd weer voor een poosje vaste grond onder de voeten hebben en maken ze de laatste avond op zee plannen voor een weekje vertier in de stad waar ze aanmeren. Maar dit keer zitten ze in mineur bij elkaar. Het eind van deze reis is zo anders dan ze gewend zijn. Ze zijn gehecht geraakt aan de vondeling op zee en ze zien ertegen op hem in Dubai achter te laten.

Eusebio heeft gewacht tot Gulliver slaapt en voegt zich bij het gezelschap.
In zijn handen houdt hij een propje nat wasgoed. 'Ik heb Gulliver zijn kleertjes gewassen zodat we hem goed verzorgd kunnen overdragen.'
Fillippe roert driftig met een lepeltje in een glas met hete thee. 'Ik wil hem niet overdragen. Kunnen wij niet voor hem blijven zorgen?' Tjibbe schudt zijn hoofd. 'Hoe denk je dat te doen, we zitten meer dan de helft van het jaar op zee. Gulliver is geen scheepskat die je in een reismand van hot naar her kunt meenemen. Goede opvang en stabiliteit in zijn jonge bestaan is het belangrijkste. Het joch heeft helemaal niemand behalve ons. Maar wij hangen, buiten ons leven op zee, als los zand aan elkaar.'

Gaston vraagt aan Tjibbe. 'Waar gaat Gulliver naar toe? Is er een pleeggezin dat voor hem wil zorgen. Gaat hij naar een weeshuis? Wie zal daar dan pannakakkus voor hem bakken? Waarschijnlijk weten ze niet eens hoe ze gemaakt worden.'
'Dat kunstje kun jij ze mooi leren in je vrije week. Ik heb bericht gekregen dat Gulliver voorlopig in een weeshuis wordt geplaatst. Wereldwijd wordt een zoektocht naar eventuele familie opgestart en als zich na verloop tijd niemand meldt wordt er een pleeggezin voor hem gezocht. Ik stel voor dat we hem in onze vrije week dagelijks bezoeken en dat we ervoor zorgen dat hij goed in de kleren komt, maar hij moet weten dat we hem iedere dag achterlaten in het weeshuis. Dat is de enige manier om hem te leren dat hij niet bij ons kan blijven. Gaston kan de kok leren zijn lievelingskostje te maken en we zullen ze op het hart drukken dat zijn fles van levensbelang voor hem is. Na die week sturen we hem vanuit huis of welk land we ook aandoen regelmatig post en zodra we weer in Dubai afmeren gaan we bij hem langs. Natuurlijk zal ik er voor zorgen dat de leiding van het huis mij op de hoogte houdt van zijn wel en wee. Het spijt me mannen, maar meer kunnen we voorlopig niet voor hem doen. Morgen dragen we hem gezamenlijk over aan de autoriteiten in Dubai. Ga slapen en bereid je voor op een emotionele dag.' 

Tegenstelling

 Zelfstandig-Afhankelijk
met een lege accu kom je niet ver

foto ferrara
klik aan voor vergroten

Gulliver (4)

Gulliver is te jong om te beseffen dat stuurman Tjibbe Boersma, die hem in het bootje ontdekte, ervoor zorgt dat het glimmende hout van het stuurwiel, het blinkende koper van het deurbeslag, de naald van het kompas evenals de witte broekspijpen van de stuurman voor altijd in zijn geheugen worden gegrift. Tjibbe maakt zich zorgen om Gulliver. Tot voor kort was hij graag in de stuurhut waar de stuurman hem regelmatig op schoot nam en zijn handjes op het stuurwiel liet rusten. Tjibbe hoopte dat het jongetje een paar woorden zou gaan zeggen want ze hebben zijn stem alleen huilend of lachend gehoord. 

Zijn jammeren klonk hartverscheurend toen een paar nachten geleden de wind opstak en de boot meer deinde dan normaal. De zeelieden zelf werden er niet warm of koud van, maar hun beschermeling  was volslagen in paniek en greep zich vast aan zijn vertrouwde fles.
Ze vermoedden dat Gulliver zijn schipbreuk opnieuw beleefde. Fillippe nam hem in zijn armen en wiegde hem onder geruststellende woorden weer in slaap. Sinds die nacht wil Gulliver niet meer hoog in de stuurhut zitten en zoekt zijn heil op de gladde vloer. Met een ernstig snoetje speelt hij met het speelgoed dat kok Gaston van lege doosjes en blikjes voor hem heeft gemaakt. Alleen Fillippe krijgt hem aan het schateren als hij met het joch op zijn schouders hinnikend als een paard over het achterdek draaft. De stoere zeebonken doen er alles aan om het kind zoveel mogelijk op zijn gemak te stellen. Om beurten zitten ze bij zijn bed tot hij in slaap valt. Allemaal hopen ze dat Gulliver zijn angst voor de zee overwint. 

Gaston vindt onbewust de weg naar Gulliver's stembanden. Hij verwent hem met kleine pannenkoekjes met extra suiker. Als hij op een ochtend in de keuken voor zijn bordje lekkers zit zegt hij met een stralende lach. 'Pannukakku'. Fillippe, Tjibbe en Gaston die aan hun ontbijt zitten, schieten vol. Eusebio collega volmatroos van Fillippe en Koos de tweede stuurman draaien hun dienst en krijgen van het emotievolle moment niets mee. 
Tjibbe wijst op het bordje en knikt hem toe. 'Pannakakku' herhaalt de kleine smulpaap. 'Dat is klare taal', zegt Fillippe. 'Nu nog uitvissen uit welk land dit ventje komt.'
Tjibbe kijkt bedenkelijk. 'Ik gok dat het Finland of misschien IJsland is. Welke taal het ook is wij spreken het niet, dus blijven we Engels tegen hem praten. Eenmaal in Dubai zal hij waarschijnlijk snel Arabisch leren.'
'Gatver, Dubai, dan moeten we afscheid van hem nemen.' zegt Gaston.
'Dat moet inderdaad. We kunnen moeilijk met hem blijven rondvaren op een volgende klus. Ik heb de havenautoriteiten en de eigenaar van het jacht al ingelicht over onze vondeling. Je bent niet de enige die hem zal missen.'
De stem van Tjibbe klinkt schor. Fillippe wrijft in zijn ogen. 'Pannakukka', zegt Gulliver en schuift zijn bordje naar de kok.

Tegenstelling

 Uit-Aan
klassieke dynamo 
Je ziet ze niet veel meer.
Deze is nog in gebruik.

foto ferrara
klik aan voor vergroten

OP en Rond de Deur

Bijenkorf symbool voor vlijt en arbeid
klik voor het blog op de deurklink rechts op de pagina
of: https://ferrara-openronddedeur.blogspot.com/2023/09/bijenkorf.html