Hongerig-Zat
'Zal ik nog een hapje nemen?'
op een camping in Seesen-Duitsland
foto ferrara
klik aan voor vergroten
In verband met modereren kan het zijn dat het even duurt voor je reactie zichtbaar is.
dinsdag, februari 27, 2024
Tegenstelling
woensdag, februari 21, 2024
Vijf kilo aan sprookjes
Echt sprookjesachtig is het niet bij de fysiotherapeut. Ik ben blij dat hij heelhuids van de wintersport terug is en dat ik mijn bevindingen van de afgelopen dagen met hem kan doornemen. Twee keer per dag de voorgeschreven oefeningen werpen heus hun vruchten af, maar in mijn rug blijft een plekje gemeen zeuren. De therapeut weet er wel raad mee en zet er flink zijn vingers op. Vervolgens krijg ik een nieuwe oefening aangereikt.
Met 5 kilo in mijn handen voorover bukken en weer rechtop komen tot het punt waar de bewuste plek pijn begint te doen en dat een aantal keren herhalen.
De rest van de oefeningen ook blijven doen en volgende week weer op de 'pijnbank'.
Thuis speur ik in de boekenkast naar dikke pillen. In de hoek van de Jugendstil vind ik er genoeg, maar wat betreft het formaat niet geschikt voor oefentherapie. Daarbij is het gapende gat in de boekenkast geen gezicht.
Op de bovenverdieping zet ik mijn speurtocht voort en beland uiteindelijk bij de plank met sprookjesboeken. Grimm, Andersen en Nienke van Hichtum blijken daar al jaren stof te verzamelen want als ik ze heb gewogen blijkt mijn zwarte trui opeens grijze strepen te hebben. De boeken wegen op 3 ons na 5 kilo en ik vind het genoeg voor de verplichte exercitie. De omslagen zijn in dik stroef karton uitgevoerd. Opgestapeld hebben ze redelijk houvast aan elkaar.
Inmiddels zijn de eerste buigingen gemaakt. Voorlopig ligt dit, door Anton Pieck en Rie Cramer, rijk geïllustreerde trio in de slaapkamer voor het grijpen. Nooit gedacht dat de boeken uit mijn vroege jeugd me nog eens deze dienst zouden bewijzen.
dinsdag, februari 20, 2024
dinsdag, februari 13, 2024
Tegenstelling
vrijdag, februari 09, 2024
Huilliedje
Om te janken
om diepe treurnis in gezang
biggelt de traan over menig wang
ze hoort van liefde en gemis
over moeder die in de hemel is
ze glijdt van strand, stil en verlaten
naar kloosters vol gehavende soldaten
naast de muur van 't oude kerkhof
valt zij snikkend in het stof
overmand door ziek en zeer
ligt zij daar stilletjes terneer
de teksten van het levenslied
bezorgen haar immens verdriet
sopranen, alten en tenoren
zij laten vrolijk van zich horen
om haar laat geen van hen een traan
zien niet het leed haar aangedaan
het levenslied brengt hen vertier
zij zingen het met veel plezier
de traan glijdt af in vrije val
en eindigt in een tranendal
Ik had geen zin in clichés en maakte bovenstaand.
dinsdag, februari 06, 2024
Tegenstelling
donderdag, februari 01, 2024
Op en Rond de Deur
Goud
klik voor het blog op de deurklink rechts
of: https://ferrara-openronddedeur.blogspot.com/2024/02/goud.html