Άγιος Πορφύριος, Ωδίνες τοκετού του Γερο-Άθωνα, Η γέννηση ενός νέου Αγίου

Πολύκλειτος Ρέγκος: Καυσοκαλύβια (1983). Αγιορειτική Πινακοθήκη.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Στις 2 Δεκεμβρίου του 1991 ο Άθωνας βίωσε ωδίνες τοκετού.

Ωδίνες γέννησης ενός νέου μεγάλου Αγίου της Εκκλησίας!

Η οσιακή κοίμηση του Γέροντα Πορφυρίου έφερνε την πλήρη καταλλαγή στην ψυχή του, την ολοκλήρωση της κατά χάριν θέωσής του.

Ο Ιερομόναχος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης) πέθαινε σωματικά για τον κόσμο και αναγεννιόταν πολίτης Άγιος στην βασιλεία των ουρανών.

Η νέκρωση των παθών μέσα του είχε προηγηθεί πριν πάρα πολλά χρόνια αν και η «εισβολή» του στον κόσμο της αγιότητας και της χάριτος από μικρή ηλικία έμοιαζε σαν να μην έζησε ποτέ στο σώμα και στην ψυχή του την επιβολή των παθών και πολύ περισσότερο την κυριαρχία τους στην ζωή του.

Άλλωστε η συλλαβιστή ανάγνωση του βίου του Αγίου Ιωάννη του Καλυβίτη σε πολύ μικρή ηλικία ήταν αυτή που τον μετέτρεψε σχεδόν ταυτόχρονα σε αναχωρητή και λίγο μετά σε Καυσοκαλυβίτη.

Και να που εκείνη την ημέρα, στις 2 Δεκεμβρίου του 1991, τα πυρίκαυστα Καυσοκαλύβια του Αγίου Μαξίμου του Καυσοκαλύβη, θα παραδώσουν φλεγόμενα και πυρπολούμενα από άκτιστο φως στην αιώνια ζωή και στο φως το αληθινό τον πορφυρούν από καύση καρδίας για τον Θεό και τους ανθρώπους Άγιο.

Ήταν όχι μόνον αυτοκράτορας των παθών και των λογισμών, αλλά ζούσε μέσα του ο Χριστός και ουκέτι αυτός! Τι ώρες εκείνες των ωδίνων του τοκετού του νέου μας Αγίου ο Γερο-Άθωνας θυμόταν πως υποδέχτηκε το δεκατετράχρονο αγόρι, τον διά Χριστόν αλήτη και δραπέτη από την οικογένειά του και τον κόσμο στα χώματά του.

Ο Γερο-Άθωνας αναλογιζόταν και τους δύο αδελφούς Γέροντες μοναχούς οι οποίοι έβαλαν παράνομα το παιδί στο Άγιο Όρος, παρουσιάζοντάς το ως παιδί της χήρας αδελφής τους. Θυμήθηκε και τον σερδάρη, τον φουστανελά φύλακα του Όρους που πήρε τον μικρό Ευάγγελο και τον έβαλε στην βάρκα για να τον διώξει. Τα απελπισμένα κλάματα του μικρού Ευάγγελου, (που έγινε αργότερα πνευματικός ευαγγελιστής του σύμπαντος κόσμου).

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ S12E09: ΒΙΒΛΙΟ ΤΣΙΠΡΑ

Ανήκετε στην κατηγορία «Δεν διαβάζω 750 σελίδες, θα περιμένω να γίνει ταινία»; 

Καλά κάνετε. Δουλεύουμε για σας. Εγινε ταινία! Το διαβάσαμε για να σας ενημερώσουμε. Η Ανασκόπηση σας παρουσιάζει τα πιο σημαντικά σημεία του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα, Ιθάκη. Βρωμερά κουτσομπολάκια για πρώην συντρόφους, αποτίμηση της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έχετε την ευκαιρία να ακούσετε τα πάντα. 

Πώς ο Πανος Καμμένος εμφανίστηκε ξαφνικά και συγκυβέρνησε εκεί που δεν το περίμενε κανείς, συγκινητικές ανθρώπινες στιγμές όταν η Μέρκελ έδωσε το τηλέφωνό της στον Αλέξη Τσίπρα και τον κέρδισε για πάντα, ο «έντιμος συμβιβασμός» ως κεντρικός επαναστατικός στόχος της ριζοσπαστικής αριστεράς, πάλι λίγο κουτσομπολάκι, κράξιμο στον Λαφαζάνη, όλα αυτά που συνιστούν τον πολιτικό ορίζοντα του Αλέξη Τσίπρα. Απολαύστε υπεύθυνα!

ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ ΣΑΝ ΕΣΑΣ

 Ο Νόβακ Τζόκοβιτς σοκάρει τον κόσμο απορρίπτοντας μια συμφωνία χορηγίας 500 εκατομμυρίων δολαρίων με τον Έλον Μασκ — «ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΑΓΟΡΑΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΙ ΣΑΝ ΕΣΑΣ. η αλήθεια δεν πωλείται — στέκομαι στο πλευρό του λαού ενάντια στην απληστία, τη διαφθορά και την εκμετάλλευση».

 Ο Νόβακ Τζόκοβιτς απέρριψε 500 εκατομμύρια δολάρια από τον Έλον Μασκ – «Δεν θα με αγοράσουν ποτέ δισεκατομμυριούχοι σαν εσένα» – Οι 5 λέξεις που συγκλόνισαν τον κόσμο

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς μόλις χάρισε την πιο εκρηκτική στιγμή στην ιστορία των χορηγιών στον αθλητισμό, απορρίπτοντας δημόσια μια εκπληκτική συμφωνία 500 εκατομμυρίων δολαρίων από την αυτοκρατορία της Tesla του Έλον Μασκ. 

Η προσφορά, η οποία επιβεβαιώθηκε από πολλαπλές πηγές κοντά στη διοίκηση του Τζόκοβιτς, θα τον είχε καταστήσει τον πιο ακριβοπληρωμένο πρεσβευτή μάρκας στην ιστορία του τένις για την επόμενη δεκαετία. 

Η πρόταση της Tesla περιελάμβανε ορατότητα πλήρους ενσωμάτωσης Neuralink, αποκλειστικές εκδόσεις Cybertruck στο όνομα του Djokovic και παγκόσμιες καμπάνιες «Djokovic x SpaceX» σε 200 χώρες. 

Εξάρτηση από αμερικανικές “υποδομές κυριαρχίας”

Πρόκειται για τη ζωή σας, την υγεία σας, τα εισοδήματα σας, τις δουλειες σας.

Η κυβέρνηση, το κράτος και όλη η ιδιωτική ζωή, στα αυτιά, τα μάτια και τα χέρια ιδιωτικών εταιριών παρακολούθησης και διαχείρισης.

_____________________

Απο το Αρθρο της Franziska Bria στην Monde diplpmatique :UNITED STATES OF PALANDIR

Αυτές είναι οι αναλογικές επιπτώσεις σε Ευρώπη και Ελλάδα της διείσδυσης της Palantir στις αμερικανικές  τεχνολογικές πλατφόρμες (λόγω πληθώρας ειδικών εκφράσεων κατέφυγα για αξιόπιστη μεταφραστική απόδοση πολλάκις στην ΤΝ ).

🇪🇺 1. Ερμηνεία για την Ευρώπη

Η Bria υποστηρίζει ότι η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε μια σιωπηλή αλλά βαθιά εξάρτηση από αμερικανικές τεχνολογικές πλατφόρμες — όχι μόνο στα social media ή στο cloud, αλλά στον πυρήνα της κρατικής λειτουργίας.

🔹 1. Εξάρτηση από αμερικανικές “υποδομές κυριαρχίας”

Πολλές ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιούν:

 • Palantir για αστυνομική ανάλυση δεδομένων

 • AWS, Azure, Google Cloud για κυβερνητικές υπηρεσίες

 • SpaceX/Starlink για κρίσιμες επικοινωνίες

 • Palantir Foundry για οικονομικά, υγεία, πανδημίες

 • Microsoft/Oracle για δημόσια αρχεία και νοσοκομεία

Αυτό σημαίνει:

➡️ Η ευρωπαϊκή κρατική λειτουργία «τρέχει» πάνω σε αμερικανικά συστήματα.

➡️ Η ψηφιακή κυριαρχία γίνεται εικονική, όχι πραγματική.

🔹 2. “Διπλή εξάρτηση”

«Θέλω τη χώρα σου, σήκω και φύγε»

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Ο τραμπούκος του πλανήτη, αποθρασυμένους από τη δύναμη των όπλων που χρησιμοποιούν αδιακόπως οι προκάτοχοι του, ως νοοτροπία χώρας, απειλεί απροκάλυπτα με εισβολή τη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον πλανήτη, προκειμένου να τα αποκτήσει. Είτε ευθέως είτε μέσω μιας μαριονέτας τοπικού κυβερνήτη.

Το θράσος και ο κυνισμός του Τραμπ απέναντι στη Βενεζουέλα δεν έχει προηγούμενο από την εποχή που ο Χιτλερ εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακια. Και αποδεικνύει πόσο απελπισμένη είναι η Αμερική από την έλλειψη αυτής της πρώτης ύλης.

Ο κόσμος δεν ξέρει ότι τα αμερικανικά αποθέματα σε υδρογονάνθρακες δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας σε βάθος λίγων δεκαετιών. Και χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρξει μακροχρόνια επένδυση στην οικονομία της χώρας και ιδιόκτητη παραγωγή. Ιδίως σε μια χώρα που ζει από τη νοοτροπία του μετοχικού και ομολογιακού τζόγου.

Στα παλιά της τα παπούτσια της Αμερικής αν έχει ναρκωτικά (αυτά έτσι κι αλλιώς καταναλώνονται από τη high society των ΗΠΑ), ή αριστερή κυβέρνηση όποια Βενεζουέλα. Σημασία έχει να επιτρέπει στην Αμερική να έχει λόγο στον πλούτο και στο μέλλον της.

Σε αντίθεση με τους τάχα δημοκράτες προκατόχους του, που προσπαθούσαν να βάλουν χέρι στη Βενεζουέλα με διεθνή προπαγάνδα κατά του Μαδουρο και του Τσαβες και με τη δημιουργία αντιπολίτευσης- μαριονέτας, ο Τραμπ ως τραμπούκος κάνει ντου με τα όπλα.

Και λέει σ έναν εκλεγμένο πρόεδρο ή φεύγεις ή σας σκοτώνω όλους! American bar του 1870! Εκεί ζει ο άνθρωπος κι αυτή τη νοοτροπία σπέρνει και στον υπόλοιπο πλανήτη, στέλνοντας τον στην εποχή του πολιτικού μεσαίωνα.

Ο πλανήτης βέβαια είναι εκπαιδευμένος ήδη σε τετοιους τραμπουκισμούς από την εποχή της εισβολής και καταστροφής της Λιβυης, του Ιράκ, της Υεμένης, του Αφγανιστάν, της Συριας και στα πραξικοπήματα στη Γεωργία, τη Μολδαβια, τη Ρουμανία, με αποκορύφωμα την Ουκρανία. Από αρρωστημένους Αμερικανούς στρατοκρατικούς και επιχειρηματικούς εγκέφαλους. 

Μανώλης Κοττάκης για βιβλίο Τσίπρα

Του Μανώλη Κοττάκη

Κακώς αντιμετωπίζουμε την «Ιθάκη» ως βιβλίο Ιστορίας. Εάν επρόκειτο περί αυτού, ο κύριος Τσίπρας θα αποκάλυπτε, όπως είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ότι: 

– Η καγκελάριος Μέρκελ τού ζήτησε κι εκείνος το υλοποίησε κατά 80% να «τελειώσει» έναν ολιγάρχη τραπεζίτη, έναν ολιγάρχη εκδότη και έναν ολιγάρχη μεγαλοεπιχειρηματία. «Εξόντωσε» τους δύο από τους τρεις και έκανε τη «διαφορά». Το ίδιο είχε ζητήσει η καγκελάριος στο μπαλκόνι του γραφείου της από τον Γιώργο Παπανδρέου το 2010 αλλά εκείνος δεν «ημπόρεσε».

– Ο ίδιος πρότεινε στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και εκείνος του απάντησε «όχι» γιατί διαφωνούσαν στο 80% των θεμάτων, όπως του ελέχθη.

– Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής τον κάλεσε στο τηλέφωνο μεσάνυχτα λίγο πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων με στόχο την τελική συμφωνία στις Βρυξέλλες για να τον θέσει προ των ευθυνών του απέναντι στην Ιστορία, αλλά και για να τον ενθαρρύνει να κλείσει τη συμφωνία όντας βέβαιος ότι το εθνικό μέτωπο με τη βοήθεια της Ν.Δ. θα είναι αρραγές. Ανάλογο τηλεφώνημα του έκανε και η Ντόρα Μπακογιάννη. 

– Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος έβαλε βέτο στις διαπραγματεύσεις για το Μακεδονικό και τον προειδοποίησε, παρόντος του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ότι δεν θα υπογράψει τη συμφωνία αν δεν αναθεωρηθεί το Σύνταγμα των Σκοπίων για να διαγραφούν οι 149 ορολογίες «Μακεδονία», αν δεν δεχθούν οι γείτονες ονομασία και στα σλαβικά και αν δεν διευκρινίσουν ότι η εθνικότητα στα διαβατήριά τους δεν σημαίνει ιθαγένεια αλλά ιδιότητα του πολίτη.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΞΑΝΑ ΩΣ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη 

Σε συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε στην χθεσινή Καθημερινη ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Άγκυρα ανέφερε μεταξύ άλλων:

"Αυτό που βλέπουμε στον κόσμο είναι μια νέα δυναμική μια προσπάθεια να αφήσουμε τις πικριες του παρελθόντος στο περιθώριο και να δημιουργήσουμε νέο πλαίσιο. Και αυτό πρέπει να αρχίσει από την Ελλάδα και την Τουρκία. Δεν έχει νόημα δεμένες η μία με την αλλη να κρατουν ακόμη εριδες για γεγονότα που εγιναν εκατοντάδες η χιλιάδες χρόνια  πριν. Έχουμε μια σπουδαία νέα Πρέσβειρα της Αμερικής στην Ελλάδα. 

Το συζητήσαμε και με τον Πρόεδρο Τραμπ και αναρωτήθηκαμε αν μπορούμε να λειτουργήσουμε ως κονίαμα, ως αυτό που ενώνει δύο τούβλα για να έρθουν πιο κοντά με έναν νέο τρόπο... Ο δρόμος των Μπαχαρικών, ο δρόμος τού μεταξιού συνέδεσε τήν ανατολη με την Δύση μέσα από τρεις ή τέσσερεις διαφορετικές διαδρομές. 

Και πάνω σ αυτούς τους δρόμους ευημερίας αναπτύχθηκε μια ώσμωση πολιτισμών. 

Αυτό μπορεί να συμβεί ξανά αλλά έχει αναχαιτιστει από την δημιουργία των εθνών κρατών μετά το 1919. 

Η ιδέα ότι κάθε χώρα, κάθε κράτος κυβερνάται με διαφορετικό τρόπο δεν εχει λειτουργήσει καλά.".

Η ιδέα ότι τα έθνη γενικώς είναι εκ φύσεως απειλή -που αναχαιτίζουν την παγκοσμιοποιητική μηχανή- δεν είναι πρωτοτυπία του αμερικανού πρέσβη στην Τουρκία. 

Τις έχουμε γνωρίσει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα από ακαδημαϊκούς και διανοούμενους που συνειδητά ή ανεπίγνωστα έχουν αυτο-αποικιοποιηθεί. 

H ειρήνη θα αργήσει πολύ....και κάτι δικά μας.

H ειρήνη θα αργήσει πολύ....και κάτι δικά μας.

Μαρία Νικολακάκη 

Maria Nikolakaki

Είμαστε θεατές μιας σκηνής στο θέατρο της (μη) επικύρωσης. Οι αποφάσεις «προϋποθέσεις» που ανακοινώθηκαν συνήθως λαμβάνονται μήνες ή ίσως ακόμη και χρόνια νωρίτερα από επιτροπές που πιθανότατα δεν έχετε ακούσει ποτέ, επειδή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν σας ενημέρωσαν ποτέ για την ύπαρξή τους. Οι ηγέτες είναι ουσιαστικά ηθοποιοί που διαβάζουν από ένα σενάριο που δεν έγραψαν, ερμηνεύοντας σε ένα έργο του οποίου το τέλος ήταν αποφασισμένο πριν φτάσουν.

Στο Extending Russia που γράφτηκε το 2019 από το Rand Corporation υπήρχε πρόβλεψη πως για να μην υποστεί η Αμερική όποιες συνέπειες από την Ρωσική αντίδραση θα έπρεπε να αναλάβει αυτό το κόστος η ΕΕ. Αυτό θα έλυνε τα χέρια της Αμερικής για να ασχοληθεί με τον μεγάλο της αντίπαλο, την Κίνα.

Οι Δυτικοί , ΕΕ και ΗΠΑ μαζί, θεωρούσαν πως τις κυρώσεις (πάνω από 29.000 κυρώσεις έχουν μπει στην Ρωσία, οι περισσότερες ποτές στην παγκόσμια ιστορία) θα διέλυαν την οικονομία της και θα μπορούσαν να κάνουν “αλλαγή καθεστώτος” αντικαθιστώντας τον Πούτιν με κάποιον που θα βόλευε τα συμφέροντα τους, καταστρέφοντας την Ρωσία. Ο Τραμπ είναι μέρος του προβλήματος, όπως λέει ο Σκοτ Ρίττερ.

Τι ΕΊΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΆ, ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΞΙΑ ?

(ΜΕ ΦΌΝΤΟ ΤΗΝ ΕΕ ΣΤΗΝ  ΜΕΤΑ-ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΊΗΣΗ ΜΕΤΆ ΤΗΝ ΚΑΤΆΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΎ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑΣ) 

Έχουμε αποκτήσει, από τα μικράτα μας, σχεδόν όλοι, την συνήθεια να πορευόμαστε αναλύοντας τον περίγυρο για να λαμβάνουμε, που και που, θέση ή αποφάσεις, με σχεδόν αναλλοίωτους ορισμούς. Ενίοτε κοιτώντας μόνο το περιτύλιγμα και τις ταμπέλες και ελάχιστες φορές το περιεχόμενο. 

Οι τεκτονικές όμως μετατοπίσεις που συντελούνται τώρα, και που έγιναν ορατές με την υγειονομική κρίση του κορονοιού και την ενεργειακή που ακολουθησε, μας κάνουν πολύ πλάκα. Οι ταμπέλες του τύπου Δεξιός/Κεντρώος/Αριστερός δεν λένε πλέον απολύτως ΤΙΠΟΤΑ για το πραγματικό περιεχόμενο, είναι ψευδείς, μετά-αληθινές. Ιδιαίτερα μετά από δύο καταρρεύσεις:

✔️Της παγκόσμιοποίησης, όπως την ξέραμε μετά την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού των Ρηγκαν/Θάτσερ και 

✔️του ίδιου του νεοφιλελευθερισμού, όπως αυτός είχε οριστεί το 86 στην περίφημη συνεννόηση των τότε  G5 στην Ουάσιγκτον μετά την σύνοδο των G7 στην Κορνουάλη το 21, κάνοντας όλη την καθυστερημένη απανταχού δεξιά να παθαίνει σοκ. Όχι από εκείνο της Κλάιν, το αντίθετο. 

Και τίθεται πλέον το ερώτημα, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται:

🔺️Τι είναι δεξιό/συντηρητικό και τι αριστερό /προοδευτικό σήμερα?

Πριν 45-50 χρόνια που υπήρχε ακόμα η Σοβιετια, αυτοί οι διαχωρισμοί ήταν απλοί και ξεκάθαροι:

Για τον κυρ-Γιάννη Τσαρούχη

"Κάθε  Σάββατο  μια  σταλιά  λογοτεχνίας "                                                       

 

   Του Δημήτρη Βασιλειάδη                                                                                                                   

Άλλα ήταν τα σχέδιά μου για τη σημερινή σταλιά, αλλιώς τη σχεδίαζα στο νου μου, ώσπου χθες είδα,  σε μια ανάρτηση ενός φίλου (λυπάμαι πολύ που δε θυμάμαι τ΄ όνομά του), την παρακάτω φωτογραφία στην οποία εικονίζεται ο λατρεμένος Γιάννης Τσαρούχης με το δάσκαλό του τότε κυρ-Φώτη Κόντογλου στα Μετέωρα (μάλλον είχανε πάει για κάποια δουλειά που είχανε αναθέσει στον Κόντογλου). 

       Τη φωτογραφία αυτή, συνόδευε ένα κείμενο στο οποίο ο σπουδαίος σύγχρονος αγιορείτης πατέρας της Εκκλησίας Βασίλειος Γοντικάκης, που πρόσφατα τον ‘’χάσαμε’’, φανερώνει τη γνώμη του για τον κυρ-Γιάννη Τσαρούχη, και ιδιαίτερα, μέσα από ένα περιστατικό, τη σχέση του με το Άγιο Όρος, η οποία όπως γνωρίζουμε ήταν πολύ στενή. Σχεδόν αυτόματα, το μυαλό μου ταξίδεψε στο πολύ όμορφο, για μένα, βιβλίο του Θανάση Νιάρχου ‘’Καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής’’ (εκδ. Καστανιώτη), που είναι εξ΄ ολοκλήρου αφιερωμένο στον κυρ-Γιάννη, και συγκεκριμένα στον πρόλογο του που έχει σαν τίτλο, ‘’Ένα ελεύθερο πνεύμα’’ και που είναι γραμμένος απ΄ τη σπουδαία Άννα Συνοδινού (είχε πολύ στενή σχέση με τον Τσαρούχη). Στο αποκαλυπτικό αυτό κειμενάκι, ιδιαίτερα στον επίλογο του, η Άννα Συνοδινού αποκαλύπτει κάτι για το κυρ-Γιάννη –το οποίο οι πιο πολλοί από μας δεν γνωρίζουμε- απ΄ το οποίο φαίνεται η πολύ, πολύ στενή σχέση του με το Άγιο Όρος. Δέστε λοιπόν τι γράφει :

          ‘’Ο Τσαρούχης είχε μυστηριακή ζωή. Στο Άγιον Όρος είχε ετοιμάσει τη μοναστική του κατοικία στο κελί του Αγίου Νικολάου του Χαλκιά, που ανήκει στην Ιερά Μονή του Κουτλουμουσίου. Λίγο έζησε εκεί. Η τρομερή ασθένειά του δεν του επέτρεψε να ζήσει σ΄ αυτό το χώρο ως το τέλος του. Ήταν υποτακτικός του γέροντα Κύριλλου. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο των Αθηνών ‘’Ευαγγελισμός’’. Υπέφερε.  Ζ ή τ η σ ε  ν α   κ α ρ ε ί    μ ο ν α χ ό ς.   Ήλθε ο γέροντας. Δεν πρόλαβε. Όμως, κατά την τάξη του Αγίου Όρους, εφόσον ο Γιάννης Τσαρούχης ζήτησε κουρά από Αγιορείτη και ανάμενε τη στιγμή αυτή στις τελευταίες ώρες της επίγειας ζωής του, είναι ωσάν να έχει ενταχθεί στη μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους.  Ή τ α ν  ή δ η   μ ο ν α χ ό ς, έστω και αν δεν είχε συντελεστεί το τυπικόν, αφού, σύμφωνα με την εσωτερική του διάθεση, τέθηκε στα χέρια του Χριστού. Και αναπαύεται εκεί.’’

      ‘’Ή τ α ν   ή δ η   μ ο ν α χ ό ς’’ !!!  

Σκάνδαλο, ύβρις, θα ανακράξουν όλοι οι ‘’Θεοφοβούμενοι’’ ευσεβιστές της Ορθοδοξίας. Όλοι αυτοί οι κρίνοντες πολύ πιο πριν απ΄ την Κρίση του Μεγάλου Κριτή, όλοι αυτοί που χρόνια τώρα έχουν προκαθορισμένη την Αγάπη Του, όλοι αυτοί οι ‘’Μεγάλοι Ιεροεξεταστές’’ της Ορθοδοξίας. ‘’Είναι δυνατόν’’, λοιπόν θα πούνε, ‘’αυτός που όλη του η ζωγραφική ήτανε το γυμνό σώμα να είναι μοναχός !’’, …όλοι αυτοί, μη γελιόμαστε, που μίσησαν και μισούν ουσιαστικά το ανθρώπινο σώμα, το ‘’Καλόν λίαν’’ καμωμένο απ΄ το Θεό. Έγραψε ένα πολύ όμορφο, γλαφυρό κειμενάκι ο Ματθαίος Μουντές για τον κυρ-Γιάννη, που πολύ αγαπώ και που έχει πολλές αναφορές πάνω σ΄ αυτό που μόλις μια-δυο σειρές πριν έθιξα. Παρακάτω, σαν επίλογο, παραθέτω κάποιες απ΄ αυτές :

Η κα Μενδώνη το 2025 αποφάσισε να κλείσει τον λόφο της Πνύκας, χωρίς καμία μέριμνα για τα ιστορικά έργα Πικιώνη. Η υπόθεση πλέον βρίσκεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Επειδή αυτά δεν λέγονται από 'κει που πρέπει και η "μουλωχτη" και μακροβιότερη υπουργός βρίσκει και τα κάνει...

📍 ΛΑΪΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΦΟ ΦΙΛΟΠΑΠΠΟΥ

📆 Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025

🕛 12:00 το μεσημέρι

📍 Φιλοπάππου, απέναντι από την Ακρόπολη, στο πάρκο πίσω από το τέρμα των λεωφορείων 230

Η κα Μενδώνη το 2025 αποφάσισε να κλείσει τον λόφο της Πνύκας, χωρίς καμία μέριμνα για τα ιστορικά έργα Πικιώνη. Η υπόθεση πλέον βρίσκεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

🔎 Το ιστορικό του "φράχτη" της Πνύκας

Το 2018, το Υπουργείο Πολιτισμού επιχείρησε να κλείσει παράνομα τον λόφο της Πνύκας με φράχτη βαρέος τύπου με τσιμεντένια βάση και κάγκελα ύψους 2 μέτρων. Ένα έργο χωρίς τις απαραίτητες άδειες, χωρίς οικοδομική άδεια, χωρίς δημόσια διαβούλευση. Οι κάτοικοι έκαναν το αυτονόητο: σταμάτησαν τις εργασίες με νόμιμα μέσα.

Αντί όμως να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι για τα παράνομα έργα, οι κάτοικοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με κακουργηματικές κατηγορίες και μια SLAPP αγωγή που ζητούσε 33.000€. Μια εξάχρονη δικαστική οδύσσεια που στόχο είχε να τρομοκρατήσει όσους υπερασπίζονται τον δημόσιο χώρο.

🔔 13 Νοεμβρίου 2025 – Η Αθώωση!

Το Τριμελές Εφετείο Αθηνών αθώωσε τους πέντε κατηγορούμενους. Απέρριψε την κατηγορία της ψευδούς καταμήνυσης και αναγνώρισε ότι οι πολίτες έδρασαν για να προστατέψουν τον λόφο, την ιστορία και την πρόσβαση όλων μας.

❗ Όμως ο κίνδυνος παραμένει.

ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ τοῦ καθ. Ἰωάννη Προμπονᾶ

Του Κώστα Καραΐσκου

Παίρνοντας στά χέρια μου τό ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΜΥΚΗΝΑΪΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ τοῦ καθ. Ἰωάννη Προμπονᾶ ἔνιωσα πραγματικά δέος γιά τήν πνευματική προσπάθεια καί τό συναφές ἀποτέλεσμα πού ὑποστασιάζει.

 Σχεδόν 500 σελίδες μέ ἑλληνικές λέξεις ἀπό 3,5 χιλιετίες πρίν, μέ 200 σελίδες βιβλιογραφία (!) καί σέ μία δερματόδετη ἔκδοση τοῦ 2024 ἀποτελεῖ πραγματικά ἔργο ζωῆς γιά τόν συγγραφέα ἀλλά καί πολύτιμο κτῆμα γιά κάθε Ἕλληνα. Ὅλος ὁ μυκηναϊκός κόσμος ζωντανεύει στίς σελίδες του, μέ ἀμέτρητα ὀνόματα, μέ 110 ἐπαγγέλματα (!), μέ λέξεις πού ἄλλοτε διανύουν τήν ἑλληνική διαχρονία διαρκῶς παροῦσες κι ἄλλοτε μέ ἅλματα πού τίς βρίσκεις αἴφνης στήν νεοελληνική.

 Λέξεις πού βεβαιώνουν τήν ἀδιάσπαστη ἑνότητα τῆς γλώσσας μας, ὀνόματα πού διαψεύδουν θεωρίες περί ἀλλότριας προέλευσης (Ἀπόλλων, Ἀλέξανδρος κτλ) καί ἀποδείξεις γιά τήν ἰλιγγιώδη παλαιότητα τοῦ ἑλληνικοῦ καί ὁμηρικοῦ κόσμου. 

Δέν εἶμαι φιλόλογος ἀλλά τό ἀπολαμβάνω μέ τήν αὐτονόητη σχέση οἰκειότητας κι ἀγάπης γιά τη γλῶσσα μας, τό συνιστῶ δέ ἀνεπιφύλακτα σέ κάθε συνέλληνα! Στό σύνδεσμο ἡ κριτική τοῦ ἀγαπητοῦ φίλου κ. Χρίστου Δάλκου, ἀπό τόν ὁποῖον πληροφορήθηκα καί τήν κυκλοφορία τοῦ ἀνεκτίμητου αὐτοῦ βιβλίου.

https://onomatologiki.wordpress.com/wp-content/uploads/2025/11/ce99cea9ce91ce9dce9dce97cea3-cea0cea1ce9fce9ccea0ce9fce9dce91cea3-ce9bce95ce9ece99ce9ace9f-cea4ce97cea3-ce9ccea5ce9ace97ce9dce91ceaace9ace97cea3-ce95ce9bce9bce97ce9dce99ce9ace97cea3-e280.pdf?fbclid=IwY2xjawOZmKJleHRuA2FlbQIxMQBzcnRjBmFwcF9pZAwzNTA2ODU1MzE3MjgAAR7zMjF9OdJDcoHvk7DMv7BmsBqb0F0ogvBCC2PvUUuKCbMLtLWFneJSOOzuyw_aem_NvL-2sMc8sHlJYO2IxSBSw

Στον Λορέντζο Μαβίλη σήμερα η θύμηση και η ευγνωμοσύνη.

Του Βασίλη Λαμπόγλου 

Αυτός που σκοτώθηκε σαν χθες στη μάχη του Δρίσκου στην Ήπειρο στους Πρώτους Βαλκανικούς πολεμους.

Αυτός που σπούδασε επί 15 χρόνια Φιλοσοφία και Φιλολογία στην Γερμανία εντρυφώντας σε Νίτσε, Καντ , Σοπενχάουερ μα και στην απόκρυφη Σανσκριτική Φιλοσοφία, μεταφράζοντας και το Μαχαχμπαράτα.

Πρόεδρος του Σκακιστικου ομίλου της Γερμανίας με τα σκακιστικά  του προβλήματα να δημοσιεύονται σε όλη την Ευρώπη και να θεωρείται ένας εκ των κορυφαίων σκακιστών της Γερμανίας.

Ισπανικής καταγωγής μα θεωρείται ο κορυφαίος Έλληνας σονετογράφος. 

Αυτός που μετείχε ως εθελοντής στα βουνά της Κρήτης στην επανάσταση του 1896.

Αυτός που με δικά του έξοδα εξόπλισε και χρηματοδότησε 70 εθελοντές από την Κέρκυρα στον χαμένο πόλεμο του 1897,όπου και τραυματίστηκε στο μάγουλο και από τότε άφησε τη γενειάδα (για να μην φαίνεται η ουλή).

Αυτός που εκλέχτηκε βουλευτής με τον Βενιζέλο το 1910.

Και το 1911 υπερασπίζοντας τη δημοτική γλώσσα ως αντιπρόσωπος και μέλος της Αναθεωρητικής Συνέλευσης της Κέρκυρας μέσα στην Ελληνική Βουλή  είπε απευθυνόμενος στους καθαρευουσιάνους του Μπαφιδη,που μέμφονταν τον Παλαμά για τη χρήση της δημοτικής γλώσσας: “Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. 

Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν”.

Aμιτ Άμπουρμαν. Ο Εβραίος που του δόθηκαν (ξεπούλημα) χιλιάδες στρέμματα γης στην Κύπρο (π.χ. Ring Λάρνακα) και στην Ελλάδα στο κέντρο της Αθήνας

Aμιτ Άμπουρμαν. Ο Εβραίος που του δόθηκαν (ξεπούλημα) χιλιάδες στρέμματα γης στην Κύπρο (π.χ. Ring Λάρνακα) την Ελλάδα για αναπτύξεις όπου υπάρχει παρθένο φυσικό τοπίο.

Για χιλιάδες διαμερίσματα που θα αποκτούν ξένοι για να ξερογλείφονται απληστοι ξένοι καί κύπριοι ενωμένοι διά του χρήματος, της ασυδοσίας και της οικοκτονιας.

Τέτοια σχέδια παρασιτικά είναι που στηρίζουν οικονομικές πολιτικές στην Ελλάδα και Κύπρο. Κάποιο φρένο στο ξεπούλημα, την καταστροφή του περιβάλλοντος! Φρένο στον ξένο καί στον υπερτουρισμό και σεβασμό επιτέλους στους φυσικούς μας πόρους, την γη, το νερό την θάλασσα, αλλά και τις συνθήκες ζωής μας που διασαλευονται και μολύνονται..

Χ. Π. ΚΕΝΤΗ

________________&&

Amit Aburman: Ποιος είναι ο Ισραηλινός Entepreneur που θέλει να μετατρέψει την Πειραιώς σε μικρό Μανχάταν

Ο Amit Aburman

Δεν έχει γίνει γνωστό το ύψος της επένδυσης

Θα μπορούσατε να φανταστείτε στο κέντρο της Αθήνας επί της οδού Πειραιώς, κοντά στην Ομόνοια και λίγα μέτρα πιο πέρα από την πλατεία Καραϊσκάκη και την Κουμουνδούρου, ότι θα μπορούσε να κατασκευαστεί ένα οικιστικό κτίριο με πισίνα, γυμναστήριο και χρήση τεχνητής νοημοσύνης που θα θυμίζει λίγο από το κέντρο της Νέας Υόρκης με τα γυάλινα κτίρια και θα μοιάζει με κάποιο από τα κτίρια του Μανχάταν;

Αυτό φιλοδοξεί να κάνει στην γωνία Πειραιώς και Κολωνού, σε ένα επταώροφο – πάλαι ποτέ – κτίριο γραφείων η εταιρεία ανάπτυξης ακινήτων Astrea International, ισραηλινών συμφερόντων. Επικεφαλής της εταιρείας, ο επιχειρηματίας Amit Aburman, κάτω των σαράντα ετών, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής και ήρθε στην Ελλάδα το 2022 με την οικογένειά του για να διερευνήσει το περιβάλλον επενδύσεων.

Η συμβολή των Ελλήνων του Βυζαντίου στην Αναγέννηση

ΑΠΟ ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ
τεύχος 1910
31-03-2016

«…Οι σοφοί άνδρες της Ελλάδος κατέφυγαν διά την ασφάλειάν των προς τους ηγεμόνες της Ευρώπης φέρνοντας μαζί τους όλους τους αρχαίους συγγραφείς, χωρίς τους οποίους καμιά πρόοδος δεν είναι δυνατή».

 Αυτά έγραφε ο Philippe de Commines (1447-1511), συγγραφέας και διπλωμάτης, ο οποίος δεν ήταν ούτε χρονογράφος ούτε ιστορικός με την ακριβή έννοια του όρου, αλλά ένας εμβριθής αναλυτής της εποχής του, πράγμα που τον έκανε ευρύτερα γνωστό.

«…Οι σοφοί άνδρες της Ελλάδος κατέφυγαν διά την ασφάλειάν των προς τους ηγεμόνες της Ευρώπης φέρνοντας μαζί τους όλους τους αρχαίους συγγραφείς, χωρίς τους οποίους καμιά πρόοδος δεν είναι δυνατή». Αυτά έγραφε ο Philippe de Commines (1447-1511), συγγραφέας και διπλωμάτης, ο οποίος δεν ήταν ούτε χρονογράφος ούτε ιστορικός με την ακριβή έννοια του όρου, αλλά ένας εμβριθής αναλυτής της εποχής του, πράγμα που τον έκανε ευρύτερα γνωστό.

Ο Philippe de Commines υπήρξε ιστορικός των βασιλέων Λουδοβίκου ΙΑ’ και Καρόλου Η’. Σύμφωνα με την άποψη αυτού του Γάλλου ιστορικού, αν δεν είχε συμβεί η πτώση του Βυζαντίου, δεν θα ήταν δυνατόν να συντελεστεί η Αναγέννηση στον χώρο των γραμμάτων και γενικότερα της παιδείας στον δυτικό κόσμο. Πολλές παρόμοιες απόψεις σχετικά με την ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο, οι οποίες μεταλαμπαδεύτηκαν από γενιά σε γενιά.

Σε γενικές γραμμές, είχε αρχικά υιοθετηθεί ότι οι λόγιοι Έλληνες του Βυζαντίου εγκαταλείποντας την Κωνσταντινούπολη και άλλες ελληνικές περιοχές πριν και μετά την Άλωση από του Οθωμανούς, μετέφεραν στη Δύση μαζί με τα χειρόγραφα των αρχαίων και βυζαντινών συγγραφών και τη γνώση της κλασικής παιδείας και της βυζαντινής γραμματείας. Την άποψη αυτήν υποστήριζαν εξίσου Έλληνες και Δυτικοί συγγραφείς, όπως ο Φραγκίσκος Φίλελφος, ο οποίος γεννήθηκε το 1398 στην Πικεντία της Ιταλίας. Στην Κωνσταντινούπολη σπούδασε κοντά στον Ιωάννη Χρυσολωρά και αργότερα στον Χρυσοκόκκη και διακρίθηκε για την καθαρή και δόκιμη αττική γλώσσα του, για τη γνώση της ελληνικής φιλολογίας ενώ διέπρεψε στη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας. Το 1454 διακηρύσσει σε επιστολές του προς τον Σουλτάνο τις ελπίδες του για τον εκχριστιανισμό του Πορθητή και για την ενδεχόμενη πολιτική συνεργασία της χριστιανικής Δύσης με τη μουσουλμανική Ανατολή. Ανάλογες απόψεις διατυπώθηκαν από τους Guarini, Petrus Crinitus, Marsiglio Ficino κ.ά. Έκτοτε, οι συγγραφείς των νεότερων χρονών, από τον Hodius ώς τον Tirabosci και από τον Γίββωνα και τον Villemain ώς τον Brunet de Presles, τον Voigt και τον Alexander Alexandrovich Vasiliev «εξήραν την ελληνικήν συμβολήν εις την Αναγγένησιν της κλασικής παιδείας και του ανθρωπισμού».

Μια συμπληρωματική προσέγγιση

Μπήκε στη Φυλακή ως Αγόρι. Βγήκε έξω ως Γηραιός.

Joseph Ligon — 68 Χρόνια Χαμένα, Ελευθερία στα 83

Ήταν 15 χρονών όταν ο δικαστής είπε ότι θα πέθαινε πίσω από τα κάγκελα.

Ήταν το 1953.

Ήταν μαύρος, φτωχός και παιδί σε μια αίθουσα δικαστηρίου που είχε ήδη αποφασίσει.

Ο Joseph Ligon καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς αναστολή, κατηγορούμενος για έγκλημα όπου άλλοι ήταν υπεύθυνοι για τις δολοφονίες. Πάντα υποστήριζε ότι ποτέ δεν πήρε μια ζωή.

Αλλά στην Αμερική εκείνη την εποχή, δεν είχε σημασία.

Δεν υπήρχαν δεύτερες ευκαιρίες.

Καμία χάρη για ένα αγόρι που χρειαζόταν βοήθεια - όχι φέρετρο.

Μεγάλωσε περιτριγυρισμένος από τσιμέντο και ατσάλι.

Τα εφηβεία του, τα είκοσι του, ολόκληρη η νιότη του - χάθηκε.

δεκαετίες πέρασαν. Ο κόσμος που θυμόταν εξαφανίστηκε.

📌 68 χρόνια.

Ο μακροβιότερος ανήλικος «lifer» στην ιστορία των ΗΠΑ.

Το 2017, τελικά του δόθηκε αναστολή.

Αλλά ο Joseph αρνήθηκε.

Νεοδιορισμένος

Νεοδιορισμένος. Κείμενο από το περιοδικό "Η λέξη" 2003.

Θεόδωρος Γρηγοριάδης

Τον Σεπτέμβριο του 1982 δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες οι διορισμοί καθηγητών σε δημόσια σχολεία όλης της χώρας. Άνοιξα με λαχτάρα τις σελίδες της «Μακεδονίας» ψάχνοντας με αγωνία το όνομά μου: ναι, υπήρχε! Δίπλα ακριβώς αναγραφόταν: «Νομός Έβρου», ένας νομός που δεν υπήρχε καν στις δηλωμένες επιλογές μου. Η εφημερίδα απέμεινε στα χέρια μου, κολλημένη στην πίκρα των καπνόφυλλων που μάζευα το καλοκαίρι εκείνο. Ας μην ξεχνιόμαστε: για πολλά χρόνια υπήρξα αγρότης, μάζευα καπνά, ακόμη και όταν διορίστηκα στα σχολεία.

Ο νομός Έβρου είναι ένας από τους μεγαλύτερους νομούς της Ελλάδας. Μακρόστενος, έχει μήκος 160 χιλιόμετρα περίπου, υπολογίζοντας πάντα τα οδικά χιλιόμετρα και βάζοντας μέσα τις στροφές και τις παρακάμψεις εκείνης της περιόδου.

Παρουσιάστηκα στο Γραφείο Εκπαίδευσης της Αλεξανδρούπολης και από εκεί μου ανακοίνωσαν κάτι που δεν το είχα προσέξει: Στην «Β΄ Έβρου» είχα διοριστεί, όχι στην «Α’», πράγμα που σήμαινε ότι θα έπρεπε να μετατοπιστώ εκατό χιλιόμετρα βορειότερα, στην Ορεστιάδα. Μπαίνοντας στο τοπικό λεωφορείο του ΚΤΕΛ, λαχτάρισα. Είχα βρεθεί την ίδια περιοχή, πέντε χρόνια νωρίτερα, φτάνοντας σε ένα από τα πιο απομακρυσμένα χωριά του νομού, τα Δίκαια, εκεί όπου δούλευε μια φίλη μου δασκάλα.. Τότε ανέβηκα με το τρένο, που εισχωρούσε για λίγα χιλιόμετρα στην Τουρκική επικράτεια, προτού τερματίσει στα Δίκαια. Στο χωριό αυτό, στάθμευαν τα τρένα της χώρας μας, κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής που έτρεχε παράλληλα με το ποτάμι.

Στο Γραφείο Εκπαίδευσης της Ορεστιάδας μου ανακοίνωσαν ότι υπήρχαν αρκετά «κενά» καθηγητών αγγλικής σε σχολεία της περιοχής. Τα περισσότερα ήταν γυμνάσια και, ανάμεσά τους, ένα εξατάξιο γυμνάσιο και λύκειο μαζί, στα Δίκαια! Θυμήθηκα το γραφικό χωριό, είχα μείνει μια βραδιά, έλεγξα και τα υπόλοιπα χωριά που μου φάνηκαν πολύ πιο μικρά. Σκέφτηκα ότι θα ήταν μια χαρά να μένω στην Ορεστιάδα και να πηγαινοέρχομαι στα Δίκαια και κάπως έτσι αποδέχτηκα την τοποθέτησή μου στο Τρίγωνο, όπως αποκαλείται η ευρύτερη περιοχή.

27 Νοεμβρίου 1895: Ποίηση, ευθύνη, Νόμπελ - Το ταξίδι δύο Ελλήνων, Σεφέρη και Ελύτη, στην παγκόσμια συνείδηση

ΚΛΙΚ στην εικόνα ή ΕΔΩ για να διαβάσετε τη δημοσίευση 

π.Νικόλαος Λουδοβίκος - Κατά Ιωάννην 17 ("ἵνα ὦσιν ἓν") α

Από https://amethystosbooks.blogspot.com/?m=1

Καταπληκτική ομιλία του π.Νικολάου με έναυσμα το Ευαγγελικό χωρίο που ξεκινά

 "Ταῦτα ἐλάλησεν Ἰησοῦς καὶ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν· πάτερ ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασον σου τὸν υἱὸν, ἵνα ὁ υἱὸς δοξάσῃ σε καθὼς ἔδωκας αὐτῷ ἐξουσίαν πάσης σαρκός, ἵνα πᾶν ὃ δέδωκας αὐτῷ δώσει αὐτοῖς ζωὴν αἰώνιον..." 

Η τέλεια ενότητα των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος αποτελεί το πρότυπο για την ένωση και την σωτηρία όλου του κόσμου. Ο Χριστός φανέρωσε το αληθινό όνομα του Θεού σε όλους τους ανθρώπους. Πατήρ , Υιός και Άγιο Πνεύμα , κοινωνία τριών προσώπων και ταυτόχρονα Ένας κατά την ουσία. Και μας προτρέπει να γίνουμε ένα κι εμείς με τους άλλους συνανθρώπους μας , όπως είναι Εκείνος ένα με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα... 

Ο άγιος Πορφύριος δίδασκε πως το βαθύτερο νόημα της Ορθοδοξίας που δεν το έχει καμία άλλη θρησκεία, είναι αυτή η σωτήριος ενότητα που μας κάνει όλους ένα με κεφαλή τον Χριστό.

 «Ο απώτερος σκοπός της θρησκείας μας είναι το ‘‘ ίνα ώσιν εν ’’». 

Ο διακεκριμένος ιερέας σε αυτό που τον καθιστά πολύτιμο για τους χριστιανούς, στην ερμηνεία και εμβάθυνση του Ευαγγελικού και Αποστολικού λόγου.

[H ENOTHTA TΩN TΡΙΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. 

Ο εργαζόμενος Θεός και η διαπολιτισμικότητα - Θανάσης Ν. Παπαθανασίου

28.11.2025

Η Σύνοδος της Νικαίας τόλμησε κάτι που μοιάζει επαναστατικό. Διατύπωσε την πίστη με την φιλοσοφική γλώσσα της εποχής της και της κοινωνικής συνάφειάς της. Τόλμησε δηλαδή να εκφράσει την πίστη χρησιμοποιώντας έναν όρο ο οποίος δεν βρίσκεται στην Αγία της Γραφή, τον όρο «ομοούσιος». Με αυτόν δήλωσε ότι ο Υιός –ο οποίος και ενανθρώπησε– είναι της ίδιας ουσίας με τον Πατέρα. Είναι δηλαδή Θεός και όχι δημιούργημα. Πράττοντας έτσι η Σύνοδος χρησιμοποίησε τα ελληνικά εννοιολογικά εργαλεία, την οντολογικά σκέψη δηλαδή, η οποία καταπιάνεται με το «είναι», την «ουσία», την «υπόσταση».

Η γλωσσική αυτή καινοτομία της Συνόδου δεν ήταν παρά εφαρμογή της πίστης σε Θεό σαρκωθέντα. Η ενανθρώπηση (δηλαδή το ότι ο Θεός έγινε και παραμένει για πάντα άνθρωπος – κι όχι ότι απλώς έκανε ένα πέρασμα από την ζωή των ανθρώπων) συνεπάγεται την πρόσληψη του πλήρους ανθρώπου. Είναι θεμελιώδες χριστιανικό αξίωμα το ότι, όποτε ο Θεός μιλάει στον άνθρωπο, μιλάει την γλώσσα του εκάστοτε συνομιλητή του, άρα όλες τις ανθρώπινες γλώσσες, κι όχι κάποια θεϊκή ιδιόλεκτο ή μια και μόνο ιερή γλώσσα. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζεται η δημιουργική ικανότητα και ευθύνη του ανθρώπου να διατυπώνει το νόημα (το οποίο σύμφωνα με την χριστιανική πίστη αποκαλύπτει ο Θεός) με τους δικούς του γλωσσικούς τρόπους, ποικίλους από τόπο σε τόπο και από εποχή σε εποχή. Η δυναμική δηλαδή της ενανθρώπησης συνεχίζεται μέσα στην ιστορία και μέσα στην πολυπολιτισμικότητα.

Η πρόσληψη ειδικά της ανθρώπινης βούλησης και της δημιουργικότητας οδηγεί σε θετική στάση απέναντι στους πολιτισμούς. Σε στάση ανταμώματος, σεβασμού και αποδοχής των πολιτισμών ως νέας σάρκας του σαρκωμένου Χριστού. Κάτι ολότελα διαφορετικό από το αποικιοκρατικό πνεύμα και τον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό, αλλά και διαφορετικό από την ειδωλοποίηση κάθε πολιτισμού. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής τέσσερις αιώνες μετά την Νίκαια έγραψε εμβληματικά ότι ο Υιός του Θεού, όντας Θεός ο ίδιος, επιθυμεί να πραγματώνεται πάντα και παντού το μυστήριο της ενανθρώπησής του.


Κάθε πολιτισμός λοιπόν προσλαμβάνεται, όχι όμως ουσιοκρατικά, σαν στατική οντότητα, αλλά με την επίγνωση ότι κάθε πολιτισμός αποτελεί δυναμικό φαινόμενο και γεγονός ανταλλαγών με άλλους πολιτισμούς. Στην οπτική αυτή η ταυτότητα υπάρχει, εμπλουτίζεται, μα δεν πνίγει (γι’ αυτό παραπάνω μίλησα για μη-ειδωλοποίηση του κάθε πολιτισμού). Έχει λοιπόν τεράστιο ενδιαφέρον να μελετήσουμε την δυναμική της διαπολιτισμικότητας στο Σύμβολο της Νίκαιας, στο γνωστό μας «Πιστεύω».

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ - ΚΑΚΟΔΟΞΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη, Ορθοδοξία και Ρωμαιοκαθολικισμός 

Αναδημοσίευση: Εκ του τεύχους "Εν συνειδήσει" - Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου

Οι διαφορές ανάμεσα στη Ορθοδοξία και τον παπισμό είναι πολλές και μεγάλες, παλαιές και νεότερες και αφορούν τόσο σε δογματικά ζητήματα όσο και σε θέματα εκκλησιαστικής εμπειρίας, λατρείας, τέχνης και γενικώτερα αντιλήψεων και βιοθεωρίας. Θα επιχειρήσουμε εδώ μία συνοπτική παρουσίασή τους αντλώντας από τα κείμενα των Αγίων Πατέρων και συγχρόνων θεολόγων, Μητροπολιτών και Γερόντων της Εκκλησίας μας, οι οποίοι με ενάργεια και ορθόδοξο φρόνημα αναδεικνύουν την παρεκτροπή από την ορθή πίστη και τις κακοδοξίες του παπισμού. Για την καλύτερη κατανόηση των διαφορών ορθοδοξίας και παπισμού είναι απαραίτητο να εξετάσουμε συνολικά τον εκκλησιαστικό, κοινωνικό και πολιτικό περίγυρο της εποχής. Για τον σκοπό αυτό παραθέτουμε πολύ σύντομα κάποια ιστορικά γεγονότα που στάθηκαν σταθμοί στην γέννηση του παπισμού και στην πορεία του προς την διαίρεση και το σχίσμα.

Ιστορική αναφορά

Η αρχαία Ορθόδοξη Λατινική Εκκλησία της Δύσεως στην παλαιά Ρώμη είχε πάντοτε κοινωνία με την Ορθόδοξη Ανατολή και τα πατριαρχεία της. Το γεγονός που ανέτρεψε την αρμονική αυτή κοινωνία μεταξύ Ανατολής και Δύσεως είναι η κατάληψη της δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τους Φράγκους κατά την διάρκεια του 5ου και 6ου αι., όταν η Δυτική Ευρώπη ζει τον καταιγισμό των βαρβαρικών επιδρομών που μετέβαλαν ριζικά τα πολιτιστικά και θρησκευτικά δεδομένα της.

Οι Φράγκοι, λαός πρωτόγονος και απολίτιστος την εποχή εκείνη, από την πρώτη στιγμή του εκχριστιανισμού τους εξέλαβαν και αφομοίωσαν με λανθασμένο τρόπο την χριστιανική διδασκαλία. Η χριστολογία και η τριαδολογία τους υπήρξε ανέκαθεν προβληματική, καθώς οι αντιλήψεις τους για την Αγία Τριάδα ήταν έντονα επηρεασμένες από τον αρειανισμό.

Στην φραγκική Σύνοδο του Τολέδο το 589, παρά την φαινομενική καταδίκη του αρειανισμού, υιοθετούν μία άλλη μορφή λανθασμένης τριαδολογίας, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού, την οποία αργότερα προσέθεσαν και στο Σύμβολο της Πίστεως.

Τον 8ο αιώνα βασιλιάς των Φράγκων γίνεται ο Κάρολος ο Μέγας (Καρλομάγνος) ο οποίος υποτάσσει τους άλλους λαούς και τους ηγεμόνες της Ευρώπης και συγκροτεί την ενιαία Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο πολιτικός και θρησκευτικός προσανατολισμός της νέας δυτικής αυτοκρατορίας έχει έντονο το στίγμα της διαφοροποιήσεως και της αντιθέσεως προς την ανατολική αυτοκρατορία του Βυζαντίου. Αυτή η αντίθεση λαμβάνει διαστάσεις περιφρονήσεως και χλευασμού των Ελλήνων Βυζαντινών, που ήδη είχαν αρχίσει να αποκαλούνται υποτιμητικά από τους Φράγκους «αιρετικοί» και «Γραικοί» (=κλέφτες). Είναι χαρακτηριστικό ότι από τον 9ο έως τον 130 αιώνα συναντούμε επανειλημμένα στην Δύση συγγράμματα με τον τίτλο "Contres errors Graecorum" - «Κατά των πλανών των Ελλήνων». Ο πολιτισμός και η ορθόδοξη πίστη των Ελλήνων ήταν για τους απολίτιστους Φράγκους μέγεθος ακατανόητο και ασύλληπτο, αλλά και ταυτόχρονα απλησίαστο και ανέφικτο, για τον λόγο αυτό προτίμησαν να το προβάλουν ως πλάνη και αίρεση!

Ρ. Ρινάλντι : Το Υπαρξιακό ζήτημα της Ελλάδας σε σύστημα Δημοκρατορίας και κλεπτοκρατίας

Ο Ρούντι Ρινάλντι , στον απόηχο των εργασιών του Συνεδρίου για την "Ελλάδα που χάνεται και την Ελλάδα που θέλουμε" , μίλησε στον 98.4 για την επιτυχία του τριήμερου πολιτικού και επιστημονικού εγχειρήματος, σε συνθήκες υπαρξιακής κατάστασης για την Ελλάδα, με ένα σύστημα που έχει μετατραπεί σε καθεστώς δημοκρατορίας και κλεπτοκρατίας , με καρτελοποίηση του πολιτικού συστήματος . Το τελευταίο όπως είπε, δεν αφορά μόνο κόμματα , πολιτικούς και ηγεσίες, αλλά και άλλους θεσμούς εξουσίας όπως την δικαιοσύνη ή τις λεγόμενες ανεξάρτητες αρχές.

Χρ. Γιανναράς: Πτώση-Κρίση-Κόλαση

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2025

ΤΟ ΒΗΜΑ / Διονύσιος Σκλήρης

Ζαν-Φρανσουά Κολοσιμό, ιστορικός θρησκειών, δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης διευθυντής του επιδραστικού ρωμαιοκαθολικού εκδοτικού οίκου Cerf με έδρα το Παρίσι, εξηγεί τη συμβολική αρχιτεκτονική του ταξιδιού του Πάπα Λέοντα στην Κωνσταντινούπολη, τη Νίκαια, την Άγκυρα και τον Λίβανο, τα πολλαπλά εκκλησιαστικά και γεωπολιτικά μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες.

Ποιο είναι το νόημα της επιλογής του νέου Πάπα Λέοντα να διαλέξει ως πρώτο ταξίδι της παποσύνης του τη συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και τη μετάβαση σε Τουρκία και Λίβανο;

O ίδιος ο Πάπας Λέων έχει παραδεχτεί ότι η πλέον δύσκολη αποστολή του είναι το πώς θα υπηρετήσει την πλούσια κληρονομιά του Πάπα Φραγκίσκου στα διπλωματικά και γεωπολιτικά ζητήματα.

Ο Πάπας Λέων διαθέτει ένα σύνθετο προφίλ: Ως επικεφαλής του τάγματος των Αυγουστινιανών, αλλά και προσανατολισμένος στην ιεραποστολή, είναι ένας ηγέτης που αναμένεται να συνθέσει εξισορροπητικά την παράδοση και την καινοτομία. Είναι ταυτοχρόνως Βορειοαμερικανός ως πολίτης των ΗΠΑ, γεννημένος στο Σικάγο, και Λατινοαμερικανός λόγω της Περουβιανής υπηκοότητας που απέκτησε, αλλά και της εν μέρει Κρεολής καταγωγής του. Κι όμως, αυτός ο άνθρωπος του «Νέου Κόσμου» διάλεξε ως πρώτο του ταξίδι την Ανατολή, τους τόπους των ιστορικών απαρχών του χριστιανισμού!

Το ταξίδι διαθέτει μία περίπλοκη, αλλά σαφή συμβολική αρχιτεκτονική, περιλαμβάνοντας την Κωνσταντινούπολη, την Άγκυρα, τη Νίκαια, τη Βηρυτό και τον υπόλοιπο Λίβανο. Το κυριότερο μήνυμα είναι ασφαλώς η συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ως πρώτο ταξίδι του νέου Πάπα στο εξωτερικό. Ο Πάπας Λέων επιβεβαιώνει ότι το μέλλον του Χριστιανισμού βρίσκεται στον διάλογο ανάμεσα στους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Ορθοδόξους. Η συνάντηση συμπίπτει συμβολικώς με δύο επετείους:

Το “Slava Ukraini” κοστίζει στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο…

27/11/2025

EPA/ALESSANDRO DELLA VALLE / POOL EDITORIAL USE ONLY EDITORIAL USE ONLY

ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ

Ο Πάπας της Ρώμης Λέοντας ο 14-ος επισκέπτεται επισήμως την Τουρκία, προσδίδοντας μάλιστα ιδιαίτερο γεωστρατηγικό βάρος σ’ αυτή την επίσκεψη – βάρος το οποίο στερείται ο Ελληνισμός και γενικότερα η Ορθοδοξία από μία εμβληματική περιοχή, την Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο. Χώροι ιστορικής σημασίας, όπου ο Ελληνορθόδοξος Χριστιανισμός διαιωνίζεται και θα μπορούσε να παίξει άλλο ρόλο…

Στα πλαίσια μάλιστα της επίσκεψης στην Τουρκία, ο Ποντίφικας θα μεταβεί στο Φανάρι – εν μέσω μάλιστα της Θρονικής Εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου. Θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο στις σχετικές εκδηλώσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την 1700η Επέτειο της Συνόδου της Νίκαιας.

Το δε Πατριαρχείο εκμεταλλεύεται επικοινωνιακά την επίσκεψη, ως προκάλυμμα έναντι της δυσάρεστης πραγματικότητας. Δεν θα κρίνουμε το αν είναι ορθή ή όχι η στάση έτερων Ορθοδόξων Προκαθημένων, οι οποίοι προσκλήθηκαν στην υποδοχή του Ρωμαιοκαθολικού Πάπα και στις εκδηλώσεις για την Σύνοδο της Νίκαιας και δεν παρευρέθηκαν. Εκείνο που αδήριτα προκύπτει είναι το γεγονός ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης κατάφερε τελικά να είναι απομονωμένος!

Δυστυχώς, καταλήγει (έστω άθελα του) να εξυπηρετεί το παιχνίδι της Τουρκίας και του Ερντογάν. Είμαστε ενώπιον μίας ενέργειας που στερεί από τον Ελληνισμό χρήσιμο χώρο, απαραίτητο για την αναβάθμιση του εκτοπίσματος που του αναλογεί. Δεν αναφερόμαστε σε ένα ζήτημα που αφορά μεμονωμένους εγωισμούς εκκλησιαστικών ταγών, ούτε για ένα ζήτημα που περιορίζεται σε όσους ασχολούνται με τα εκκλησιαστικά και την σχετική διπλωματία. Η πραγματικότητα και τα γεγονότα, δυστυχώς, αποδεικνύουν το αντίθετο…

Ηχηρές απουσίες

Στη χωρα των Λωτοφαγων.

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη

Το βιβλιο το βγαζει ο Τσιπρας με βαση τις οδηγιες του οδηγου που τον εχει αναλαβει να τον προωθησει σε νεα πρωθυπουργια, για να εμφανιστει ξεπλυμενος απο το κυβερνητικο του παρελθον στους αμετανοητους ή αφελεις που προσδοκα να ψηφισουν το νεο κομμα που θα φτιαξει. 

Αν κρινουμε απο τα ποσα ψεματα αραδιασε στο λαο στη διαρκεια της θητειας του, καταλαβαινουμε και ποσα αραδιαζει στο βιβλιο, που αναφερει μια ιστορια, την οποια τη ζησαμε! Δε μιλαει για αγνωστα πραγματα ωστε να μπορει να κοροϊδεψει πολλους.

Ανατριχιαστικο ειναι το γεγονος, οτι στο βιβλιο αυτο αδειαζει χυδαια ανθρωπους με τους οποιους οχι απλως συνεργαστηκε, αλλα χαρη στους οποιους εγινε κυβερνητης. Και οι οποιοι, σε αντιθεση με αυτον, μετα την κοροϊδια του λαου με το δημοψηφισμα, αρνηθηκαν να ρεζιλευτουν αυτοι και οι ιδεες τους κι αλλο μαζυ του, οποια γνωμη κι αν εχει κανεις γιαυτους. Τουλαχιστον δεν αλλαξοπιστησαν σαν κι αυτον.

Ο λαος βριθει βλακών, επιπολαιων, αφελων, με κοντη μνημη και κουτοπονηρων, οι οποιοι μας φερνουν στο σβερκο αυτους που κυβερνουν, επομενως ας μη νομιζει κανεις οτι ο Τσιπρας τελειωσε. Ειτε μονος ειτε με συνεργασιες.

Η «αμερικανιά» του Τσίπρα

Της Μαρίας Δεναξα

Ο πρώην πρωθυπουργός με επικοινωνιακά τεχνάσματα «made in USA» στρώνει το χαλί της επιστροφής του στην ενεργό πολιτική

Παρακολουθώντας από απόσταση την πολυήμερη πολεμική που έχει προκαλέσει η κυκλοφορία του βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα «Ιθάκη», έχω αναρωτηθεί ουκ ολίγες φορές αν η Ελλάδα που καταρρέει είχε ανάγκη από τέτοιες «αμερικανιές».

Από ένα βιβλίο που χαρακτηρίζεται από την κουλτούρα του «κραξίματος», του δημόσιου «ξεκατινιάσματος» και του κουτσομπολιού ακόμη και στην πολιτική.

Σε τι χρησιμεύουν άραγε όλες αυτές οι ανώφελες πληροφορίες για τον Τάιλερ, τον Κασσελάκη, τον Βαρουφάκη και όλους τους πρώην συνεργάτες του, με ολίγη Περιστέρα και Καμμένο, αν δεν είναι για να προκληθεί λίγος ακόμη ντόρος γύρω από το όνομα του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος με επικοινωνιακά τεχνάσματα «made in USA» στρώνει το χαλί της επιστροφής του στην ενεργό πολιτική; Αραγε το χαλί θα είναι ιπτάμενο;

Εκεί λοιπόν που περιμένεις ένα όραμα, ένα σχέδιο, μια πολιτική πυξίδα, μπαίνεις σε ένα αφήγημα όπου όλοι φταίνε, όλοι είναι άχρηστοι, εκτός από τον ίδιο τον Τσίπρα, ο οποίος στην κριτική απαντά με φρασεολογία σχεδόν πεζοδρομίου, την οποία χρησιμοποιεί και για να περιγράψει ορισμένες σκηνές και στιγμές από τη διαδρομή του στην πολιτική. Το προηγούμενο επεισόδιο της «τσιπριάδας» ήταν αφιερωμένο στο «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα», λες κι αυτό μας μάρανε όταν ο λαός δεινοπαθεί, είναι στα κάγκελα από τη συνεχή πίεση, τη συρρίκνωση της καθημερινότητάς του, την απώλεια της αξιοπρέπειάς του και προσπαθεί δεξιά-αριστερά να δει πώς θα απαλλαγεί από το καθεστώς Μητσοτάκη.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι Ελληνες δεν έχουν ανάγκη από την προώθηση ακόμη ενός επικοινωνιακού προϊόντος με υποτιθέμενη ιδεολογική ρητορική που πατάει πάνω σε πτώματα της πολιτικής για να επανέλθει στο προσκήνιο, αδιαφορώντας ακόμη και για το δίκιο και το δίκαιο των ανθρώπων που χάθηκαν στη Μάνδρα και στο Μάτι, για το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός αφιέρωσε μόλις 8 σελίδες. Ούτε δελτίο Τύπου να ήταν!

Θανάσης Παπαρήγας: Συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο για την Εθνική Ανεξαρτησία

Η ανάρτηση από το Ριζοσπάστη την Τρίτη 7 Νοέμβρη 2000 επίκαιρη όσο ποτέ και σήμερα.

Ο Θανάσης Παπαρήγας παρεμβαίνει και θέτει το όριο στις κοινωνικές και γεωστρατηγικές συμμαχίες των κομμουνιστών απέναντι στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.

Ευχαριστώ τον Δημήτρη Πατέλη για την υπενθύμιση.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ

ΕΔΩ το κείμενο 

Σελίδα 8

ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Μερικά κρίσιμα ζητήματα ιδιαίτερης προσοχής

Για να μην απασχολώ τον αναγνώστη με μακρούς προλόγους, θα μπω άμεσα στο θέμα μου:

Εχω την αίσθηση ότι μερικά εδάφια των Θέσεων για το 16ο Συνέδριο χρειάζονται καλύτερη επεξεργασία, ώστε να μας προφυλάσσουν από πιθανές - και εντελώς δυνατές στις σημερινές συνθήκες - παρεξηγήσεις. Συγκεκριμένα:

- Γιατί, τέλος πάντων, δίνουμε τόση σημασία και κάνουμε τόσο θόρυβο για την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό; 

Φοβούμαι (και εύχομαι να πέφτω εντελώς έξω) ότι, στις Θέσεις, δε φαίνεται επαρκώς ότι το υπόβαθρο όλων αυτών είναι η προστασία της εθνικής μας ανεξαρτησίας, η απόκρουση του κινδύνου της ολοκληρωτικής εθνικής μας υποδούλωσης. Και, πράγμα ακόμη σοβαρότερο, δε φαίνεται ότι πρόκειται όχι απλώς για υπόβαθρο αλλά και για πιεστικό καθήκον. Πράγματι, ενάμιση αιώνα μετά την κραυγή αγωνίας του Α. Κάλβου, που θεωρούσε ακόμη και την καταστροφή της χώρας σαν προτιμητέα λύση «παρά προστάτας νάχωμεν», σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι όχι απλώς με «προστάτες», αλλά με δυνάμεις που απαιτούν πλήρη υποταγή και, μάλιστα, να μας αρέσει κιόλας. Ακόμη χειρότερα: Δυναμώνει εξαιρετικά ο τρομαχτικός, δε διστάζω να πω ο φρικιαστικός κίνδυνος να δούμε τη χώρα μας όχι μόνο υπόδουλη την ίδια, αλλά και όργανο για την υποδούλωση και την καταπάτηση της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας άλλων λαών. Αναρωτιέμαι: Δεν είναι, άραγε, χρέος και καθήκον, όχι εθελοντικό αλλά υποχρεωτικό και απαράγραπτο, όλων των Ελλήνων πατριωτών να μην αφήσουν, όσον εξαρτάται από αυτούς, κάτι τέτοιο να συμβεί;

- Είναι ο πατριώτης αναγκαστικά αντίπαλος και του καπιταλιστικού συστήματος; Η διατύπωση στη Θέση 48, Παρ. 11 (σελ. 41 του φυλλαδίου) αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας τέτοιας παρεξήγησης. Μιας παρεξήγησης, επισημαίνουμε, η οποία

1) Αντανακλά μια άποψη η οποία δεν είναι γενικά σωστή και 

2) Αντανακλά μια άποψη η οποία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει δεκτή στη σημερινή συγκυρία.

...ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΌΠΟ..??..

του Παναγιώτη Γερογλή

...ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΌΠΟ..??..

έχω ακούσει να λεει ο κόσμος  απηυδισμένος...

..ενώ  πλέον, στους σύγχρονους χαλεπούς καιρούς  που διανύουμε,  έχει προστεθεί και ένα ακόμη ερώτημα..

ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ...??...

"Μεγάλα παιδιά" είστε...και αρκούντως  νοήμονες εκτιμώ....

Εγώ θα παραθέσω τα γεγονότα...και εσείς θα βγάλετε τα συμπεράσματα σας....

1. Την Κυριακή που μας πέρασε,  23 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής,  έγινε ο επίσημος εορτασμός της ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων (εκ μεταφοράς από την 21 Νοεμβρίου, η οποία είναι και η ημέρα εορτασμού  των Εισοδίων της Θεοτόκου)...

Στην τελετή παρέστησαν: 

Οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυναμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, όπως ήταν φυσικό, καθώς και η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΘΑ (Υπουργός, Υφυπουργός, Γενικός Γραμματέας="Πολτικός κομισσάριος" σε κομμουνιστικά καθεστώτα, και ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας χωρίς συμβούλιο...).

ΔΕΝ ΠΑΡΕΣΤΗΣΑΝ : 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (ΠτΔ)

Ο Πρωθυπουργός  ΠΘ....(...κλάιν μάιν ον δε λάιν..γνωστή η εκτίμηση, ο σεβασμός,   η τιμή και το ενδιαφέρον που αποδίδουν στις ΕΔ...)

Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας, Ιερώνυμος δεν παρέστει και  έστειλε εκπρόσωπό του, τον Επίσκοπο Ταλαντίου  Θεολόγο...

Ο Περιφερειάρχης Αττικής δεν παρέστει και έστειλε εκπρόσωπό του τον Αντιπεριφερειάρχη...

Ο Πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου δεν παρέστει και έστειλε εκπρόσωπό του την Αντιπρόεδρο..

Ο Πρόεδρος της Βουλής δεν παρέστει και έστειλε εκπρόσωπό του την βουλευτή Ζ. Ράπτη...

Οι αρχηγοί των κομμάτων δεν παρέστησαν και έστειλαν εκπροσώπους τους...

Επίσης παρέστει, προκειμένου να τιμηθεί , ο εφοπλιστής Αθαν. Λασκαρίδης (ο άλλος...όχι αυτός που έχει χ$σμένο τον ΠΘ και τον υπουργό ναυτιλίας)...

Ποιητής Λορέντζος Μαβίλης.

[ Θνῆσκε ὑπὲρ Πατρίδος

ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ Ο ΣΟΦΟΣ ]

Ἕνας συνήθως εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἰκονίζει μία ὁλόκληρη Ἐποχή, μία ὁλόκληρη κοινωνία, σαρκώνοντας τὴν Ἰδέα γιὰ τὴν ὁποία ἀγωνίστηκε καὶ γιὰ τὴν ὁποία ἐν τέλει θυσίασε μὲ αὐταπάρνηση τὴν ὕπαρξή του.

Στὸ Πάνθεον τῶν Ἡρώων αὐτῆς τῆς ὑφῆς κατατάσσεται ὁ Λορέντζος Μαβίλης.

Ἡ Μοῖρα θὰ ὁδηγήσει τὸν παπποῦ του νὰ ἔλθει στὴν Κέρκυρα ὡς πρόξενος τῆς Ἱσπανίας. Στὴν Ἑλλάδα ἐπέλεξε νὰ ριζώσει καὶ νὰ κάνει οἰκογένεια. Ὁ υἱὸς του, Παῦλος, γίνεται ἕνας ἐπιτυχημένος δικαστικός. Έρωτεύεται τὴν Κερκυραῖα Ἰωάννα Καποδίστρια Σούφη, καὶ, τὸ Φθινόπωρο τοῦ 1860, γεννιέται ὁ Λορέντζος.

Ὁ φιλομαθὴς νέος ὁλοκληρώνει τὴν ἐγκύκλια παιδεία στὸ Πανελλήνιο Ἐκπαιδευτήριο "Καποδίστριας" καί, ἀπὸ πολὺ μικρὸς, ἔρχεται σὲ ἐπαφὴ μὲ μερικὲς ἀπὸ τις σπουδαιότερες προσωπικότητες τῆς ἐποχῆς του. Ὁ Ἑλληνιστὴς καὶ Ἱστορικὸς διδάσκαλός του, Ἰωάννης Ρωμανός, τὸν μυεῖ στὴν Ἀναγνωστικὴ Ἑταιρεία Κερκύρας, στὸ πρῶτο καθίδρυμα τοῦ νεώτερου Ἑλληνισμοῦ. Ἐκεῖ, ὁ Μαβίλης θὰ ἀφιερωθεῖ μέχρι καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς του.

Γνωρίζεται μὲ τὸν κορυφαῖο τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καὶ ἀρχηγὸ τοῦ κόμματος τοῦ Ρήγα Φεραίου, τὸν Κωνσταντινουπολίτη Ἰάκωβο Πολυλᾶ, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε ἀγωνισθεῖ γιὰ τὴν Ἕνωση τῆς Ἐπτανήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἀξίζει νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι φίλος καὶ διδάσκαλος τοῦ Πολυλᾶ ἦταν ὁ Διονύσιος Σολωμός. Ἀπὸ τὸν Ἰάκωβο Πολυλᾶ ὁ Λορέντζος διδάχθηκε τὴν ἀγάπη γιὰ τὶς Τέχνες καὶ τὰ Γράμματα, μεταλαμβάνοντας τὴν ἱερὴ κληρονομιὰ τοῦ Ἐθνικοῦ Ποιητῆ.

Ὁ Ἔρωτας γιὰ τὴν Πατρίδα εἶχε φυτευθεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ Κερκυραίου φέρελπι. Μὲ τὴν καθοδήγηση τοῦ σοφοῦ διδασκάλου ἐγκολπώθηκε τὰ ἀριστουργήματα τοῦ Ἀρχαίου Κόσμου. Παράλληλα, σπούδασε τὴν ἰταλική, ἀγγλική, γαλλική, γερμανική, καὶ ἱσπανικὴ καὶ ἐντρύφησε στὴν ξένη φιλολογικὴ δημιουργία διευρύνοντας τοὺς πνευματικοὺς του ὁρίζοντες. Ὡς φοιτητὴς , μελέτησε τοὺς Dante, Shakespeare, Goethe καί Schiller τοὺς ὁποίους καὶ μετέφρασε ἀργότερα. Κατὰ τὴν μονοετή του παραμονὴ στὴν Ἀθήνα, ὁ Πολυλᾶς τὸν συστήνει στὸν Χαρίλαο Τρικούπη, μὲ τὸν ὁποῖο τότε θεμελίωνε τὸ πέμπτο πολιτικὸ κόμμα.

Γιώργος Παπαϊωάννου : Πως στήθηκε και πως διαλύεται το Δημόσιο Σύστημα Απεξάρτησης μέσω ΕΟΠΑΕ

Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Εθνικού Οργανισμού Πρόληψης και Αντιμετώπισης Εξαρτήσεων, Γιώργος Παπαϊωάννου, σε μια συγκλονιστική συζήτηση στον 98.4 εξηγεί πως αρχικά στήθηκε το δημόσιο σύστημα απεξάρτησης με τις διάφορες μορφές του ΚΕΘΕΑ, και τα διαφορετικά προγράμματα όπως η εμβληματική Ιθάκη, το 18 Άνω και άλλα, πως προχώρησε αρχικά η κατάργηση της αυτοτέλειας του ΚΕΘΕΑ που υπήρξε απαίτηση και στήριξη της κοινωνίας παρά τις αρχικές της φοβίες και πως σήμερα μέσω της συγχώνευσης όλων με νόμο στον νεοσύστατο Εθνικό Οργανισμό Πρόληψης και Απεξάρτησης, οδηγούμαστε σήμερα στη διάλυση του.