«Θέλω τη χώρα σου, σήκω και φύγε»

Του Γιώργου Παπαδόπουλου Τετράδη 

Ο τραμπούκος του πλανήτη, αποθρασυμένους από τη δύναμη των όπλων που χρησιμοποιούν αδιακόπως οι προκάτοχοι του, ως νοοτροπία χώρας, απειλεί απροκάλυπτα με εισβολή τη χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον πλανήτη, προκειμένου να τα αποκτήσει. Είτε ευθέως είτε μέσω μιας μαριονέτας τοπικού κυβερνήτη.

Το θράσος και ο κυνισμός του Τραμπ απέναντι στη Βενεζουέλα δεν έχει προηγούμενο από την εποχή που ο Χιτλερ εισέβαλε στην Τσεχοσλοβακια. Και αποδεικνύει πόσο απελπισμένη είναι η Αμερική από την έλλειψη αυτής της πρώτης ύλης.

Ο κόσμος δεν ξέρει ότι τα αμερικανικά αποθέματα σε υδρογονάνθρακες δεν αρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας σε βάθος λίγων δεκαετιών. Και χωρίς αυτά δεν μπορεί να υπάρξει μακροχρόνια επένδυση στην οικονομία της χώρας και ιδιόκτητη παραγωγή. Ιδίως σε μια χώρα που ζει από τη νοοτροπία του μετοχικού και ομολογιακού τζόγου.

Στα παλιά της τα παπούτσια της Αμερικής αν έχει ναρκωτικά (αυτά έτσι κι αλλιώς καταναλώνονται από τη high society των ΗΠΑ), ή αριστερή κυβέρνηση όποια Βενεζουέλα. Σημασία έχει να επιτρέπει στην Αμερική να έχει λόγο στον πλούτο και στο μέλλον της.

Σε αντίθεση με τους τάχα δημοκράτες προκατόχους του, που προσπαθούσαν να βάλουν χέρι στη Βενεζουέλα με διεθνή προπαγάνδα κατά του Μαδουρο και του Τσαβες και με τη δημιουργία αντιπολίτευσης- μαριονέτας, ο Τραμπ ως τραμπούκος κάνει ντου με τα όπλα.

Και λέει σ έναν εκλεγμένο πρόεδρο ή φεύγεις ή σας σκοτώνω όλους! American bar του 1870! Εκεί ζει ο άνθρωπος κι αυτή τη νοοτροπία σπέρνει και στον υπόλοιπο πλανήτη, στέλνοντας τον στην εποχή του πολιτικού μεσαίωνα.

Ο πλανήτης βέβαια είναι εκπαιδευμένος ήδη σε τετοιους τραμπουκισμούς από την εποχή της εισβολής και καταστροφής της Λιβυης, του Ιράκ, της Υεμένης, του Αφγανιστάν, της Συριας και στα πραξικοπήματα στη Γεωργία, τη Μολδαβια, τη Ρουμανία, με αποκορύφωμα την Ουκρανία. Από αρρωστημένους Αμερικανούς στρατοκρατικούς και επιχειρηματικούς εγκέφαλους. 

Μπήκε στη Φυλακή ως Αγόρι. Βγήκε έξω ως Γηραιός.

Joseph Ligon — 68 Χρόνια Χαμένα, Ελευθερία στα 83

Ήταν 15 χρονών όταν ο δικαστής είπε ότι θα πέθαινε πίσω από τα κάγκελα.

Ήταν το 1953.

Ήταν μαύρος, φτωχός και παιδί σε μια αίθουσα δικαστηρίου που είχε ήδη αποφασίσει.

Ο Joseph Ligon καταδικάστηκε σε ισόβια χωρίς αναστολή, κατηγορούμενος για έγκλημα όπου άλλοι ήταν υπεύθυνοι για τις δολοφονίες. Πάντα υποστήριζε ότι ποτέ δεν πήρε μια ζωή.

Αλλά στην Αμερική εκείνη την εποχή, δεν είχε σημασία.

Δεν υπήρχαν δεύτερες ευκαιρίες.

Καμία χάρη για ένα αγόρι που χρειαζόταν βοήθεια - όχι φέρετρο.

Μεγάλωσε περιτριγυρισμένος από τσιμέντο και ατσάλι.

Τα εφηβεία του, τα είκοσι του, ολόκληρη η νιότη του - χάθηκε.

δεκαετίες πέρασαν. Ο κόσμος που θυμόταν εξαφανίστηκε.

📌 68 χρόνια.

Ο μακροβιότερος ανήλικος «lifer» στην ιστορία των ΗΠΑ.

Το 2017, τελικά του δόθηκε αναστολή.

Αλλά ο Joseph αρνήθηκε.

PAX AMERICANA στην Ουκρανία; Cui bono?

Της Μαρίας Νικολακάκη

Maria Nikolakaki

Δεν είναι δικός μου ο πόλεμος λέει ο Τραμπ, και εάν ήμουν εγώ υπεύθυνος αυτός ο πόλεμος δεν θα γινόταν. Αλήθεια; 

Ο πρώτος που έστειλε Javelin αντιπυραυλικά συστήματα στην Ουκρανία το 2017 ήταν ο ίδιος ο Τραμπ. O Ομπάμα νωρίτερα μετά το 2014 έστειλε χρήματα αλλά όχι πυραύλους γιατί δεν ήθελε κλιμάκωση με την Ρωσία. Τώρα που φαίνεται καθαρά η συντριβή του Ουκρανικού στρατού και λίγο πριν η Ρωσία ανακηρύξει ολική νίκη επί της Ουκρανίας εμφανίζεται ο Τραμπ με το “ειρηνικό σχέδιο 28 σημείων” όπου χάνουν όλοι πλην των ΗΠΑ που ξεκίνησαν τον πόλεμο. Με την αίσθηση υπεροχής που του δίνει η “Συμφωνία ειρήνης” στην Γάζα, άλλη μια εξαπάτηση των Αράβων, που δίνει νομιμοποίηση στην συνέχιση της γενοκτονίας υπό Αμερικανική επίβλεψη και προστασία, η συνέχιση της “πολιτικής της χαρτοπετσέτας” δηλαδή των πρόχειρων κακογραμμένων στο γόνατο συνθηκών ειρήνης συνεχίζεται με τον πόλεμο της Ουκρανίας.


Είναι πλέον κοινώς αποδεκτό ότι η Ρωσία νικά τον πόλεμο που ξεκίνησε στην Ουκρανία όταν ήθελαν να βάλουν ακόμη και πυρηνικούς πυραύλους στην Ουκρανία, λέγοντας υποκριτικά οι ΝΑΤΟικοί να την ενσωματώσουν στο ΝΑΤΟ. Ήξεραν τις προειδοποιήσεις της Ρωσίας ότι δεν θα το επέτρεπε ποτέ να μπουν πυρηνικά τόσο κοντά στα εδάφη της. Οι εγγυήσεις ασφαλείας που είχαν συμφωνηθεί με την πτώση της ΕΣΣΡ έγιναν κουρελόχαρτα. Και ανέφερα “υποκριτικά” παραπάνω γιατί δεν θέλουν να ενσωματώσουν την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, γιατί μια τέτοια ενσωμάτωση αυτόματα θα ήταν κήρυξη πολέμου στην μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη στον πλανήτη. Τάζουν όμως και απειλούν με μια τέτοια ένταξη σκοτώνοντας Ουκρανούς, μέχρι τον τελευταίο. Μετά θα βάλουν και τα παιδιά των Ευρωπαίων (μια τέτοια δήλωση έκανε και ο δικός μας Υπουργός Άμυνας, κ. Δένδιας) γιατί σκοπός είναι η συνέχιση του πολέμου και η σταδιακή αποδυνάμωση της Ρωσίας μέχρι να ετοιμάσουν τον μεγάλο στρατό που ονειρεύονται σε πέντε χρόνια και να της δώσουν την χαριστική βολή. Αυτό ονειρεύονται εναντίον της μεγαλύτερης πυρηνικής χώρας στον πλανήτη. Οι τραπεζίτες και οι πολεμικές βιομηχανίες σε αγαστή συνεργασία είναι πρόθυμοι να καταστρέψουν τον πλανήτη πιστεύοντας ότι μετά την καταστροφή θα μπορούν να ηγεμονεύουν εσαεί χωρίς αντιπάλους. Είναι επικίνδυνοι!

Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία κερδίζει έδαφος στις ΗΠΑ

Πολλοί νέοι Αμερικανοί θεωρούν ότι η Ορθοδοξία τούς προσφέρει μια πιο «ανδρική» ατμόσφαιρα: οι ιερείς είναι άνδρες με γενειάδες και μεγάλες οικογένειες, οι νηστείες αυστηρές, υπάρχει η αίσθηση ιστορικής συνέχειας.

 Η πεισματική αδιαλλαξία της παράδοσης ως σταθερότητα σε μια εποχή ταχύτατων αλλαγών...

 Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένας χώρος του χριστιανισμού που μέχρι πρόσφατα δρούσε ήσυχα, κάπως περιφερειακά και χωρίς εμφανείς αλλαγές, δείχνει να μεταμορφώνεται. Ορθόδοξοι ιερείς σε διάφορες Πολιτείες συζητούν μεταξύ τους για πρωτοφανή επίπεδα συμμετοχής στις λειτουργίες τους. Παλαιότερα μέλη των ενοριών προσπαθούν να συνηθίσουν –κάποια με προθυμία, άλλα με επιφυλακτικότητα– τη ροή νέων προσώπων.

 Ταυτόχρονα, πολλές κοινότητες αναζητούν τρόπους να εξυπηρετήσουν τους ραγδαία αυξανόμενους αριθμούς των ενδιαφερομένων για κατήχηση, σε βαθμό που οι υπάρχοντες κληρικοί δεν επαρκούν. 

Η Ορθοδοξία, που στις ΗΠΑ παραμένει το μικρότερο και λιγότερο γνωστό από τα τρία βασικά χριστιανικά δόγματα, συγκεντρώνει πλέον το ενδιαφέρον ενός αναπάντεχα ζωηρού και νεανικού κοινού, σημειώνουν New York Times, που κατέγραψαν το φαινόμενο σε εκτενές ρεπορτάζ τους. Ιδιαίτερα νέοι άνδρες με συντηρητικές αντιλήψεις στρέφονται προς αυτήν, αναζητώντας, όπως λένε, μια μορφή πνευματικότητας με περισσότερες απαιτήσεις και αυστηρότερη πειθαρχία. Πολλοί από αυτούς χρησιμοποιούν γλώσσα που θυμίζει τις κοινότητες της λεγόμενης «ανδρόσφαιρας», περιγράφοντας την Ορθοδοξία ως μια πίστη που τους προσφέρει αλήθειες χωρίς ωραιοποιήσεις και συγχρόνως ενισχύει την αίσθηση της ανδρικής τους ταυτότητας. Οπως παρατηρεί ο πρωτοπρεσβύτερος Αντριου Ντάμικ, ιερέας της Εκκλησίας της Αντιόχειας στην Πενσιλβάνια, η εικόνα αυτή δεν έχει ιστορικό προηγούμενο:

 «Στην ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στις ΗΠΑ δεν είδαμε ποτέ ένα τέτοιο κύμα νέων ανθρώπων. Είναι κάτι εντελώς καινούργιο για όλους», λέει στους ΝΥΤ.

Τα πετρέλαια της Βενεζουέλας, η αλλαγή καθεστώτος και η γκανγκστερική πολιτική της Αμερικής

24.11..25

Jeffrey D. Sachs & Sybil Fares

Το καταγέλαστο ηθικό πρόσχημα είναι η καταπολέμηση των ναρκωτικών, αλλά ο πραγματικός στόχος είναι η ανατροπή μιας κυρίαρχης κυβέρνησης. Οικείο; Ναι, όντως το έχουμε ξαναδεί.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεσκονίζουν το παλιό τους σχέδιο αλλαγής καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Αν και το σύνθημα έχει αλλάξει από «αποκατάσταση της δημοκρατίας» σε «καταπολέμηση των ναρκοτρομοκρατών», ο στόχος παραμένει ο ίδιος, δηλαδή ο έλεγχος του πετρελαίου της Βενεζουέλας. Οι μέθοδοι που ακολουθούν οι ΗΠΑ είναι γνωστές: κυρώσεις που στραγγαλίζουν την οικονομία, απειλές χρήσης βίας και επικήρυξη 50 εκατομμυρίων δολαρίων για τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο, σαν να βρισκόμαστε στην Άγρια Δύση.

Οι ΗΠΑ είναι εθισμένες στον πόλεμο. Με τη μετονομασία του υπουργείου Πολέμου, τον προτεινόμενο προϋπολογισμό του Πενταγώνου ύψους 1,01 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και περισσότερες από 750 στρατιωτικές βάσεις σε περίπου 80 χώρες, αυτή δεν είναι μια χώρα που επιδιώκει την ειρήνη. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η Βενεζουέλα αποτελεί επίμονο στόχο των ΗΠΑ για αλλαγή καθεστώτος. Το κίνητρο, το οποίο έχει διατυπώσει σαφώς ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, είναι τα περίπου 300 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου που βρίσκονται κάτω από τη ζώνη του Ορινόκο, τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον πλανήτη.

Το 2023, ο Τραμπ δήλωσε ανοιχτά: «Όταν έφυγα από την προεδρία, η Βενεζουέλα ήταν έτοιμη να καταρρεύσει. Θα την είχαμε καταλάβει, θα είχαμε πάρει όλο αυτό το πετρέλαιο… αλλά τώρα αγοράζουμε πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα, οπότε κάνουμε έναν δικτάτορα πολύ πλούσιο». Τα λόγια του αποκαλύπτουν την υποκείμενη λογική της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία αγνοεί εντελώς την κυριαρχία και αντίθετα ευνοεί την αρπαγή των πόρων άλλων χωρών.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι μια τυπική επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, που παρουσιάζεται με το πρόσχημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών. Οι ΗΠΑ έχουν συγκεντρώσει χιλιάδες στρατιώτες, πολεμικά πλοία και αεροσκάφη στην Καραϊβική Θάλασσα και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο πρόεδρος έχει εξουσιοδοτήσει τη CIA να διεξαγάγει μυστικές επιχειρήσεις στο εσωτερικό της Βενεζουέλας.

ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΉΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΣ ΦΙΛΙΠΠΙΚΟΣ... ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΣΤΕΛΌΡΙΖΟ

Υπάρχει μια δημοφιλής αναπόδεικτη υπόθεση ότι ο πόλεμος, ή ακόμα και οι αυξημένες στρατιωτικές δαπάνες, τονώνουν την οικονομία ενός κράτους. 

Είναι αλήθεια ότι όταν ένα κράτος πηγαίνει σε πόλεμο, η αύξηση των κρατικών επενδύσεων σε βιομηχανίες που σχετίζονται με τον πόλεμο μπορεί να οδηγήσει σε κάποια βραχυπρόθεσμα οικονομικά οφέλη. Ωστόσο, αυτά τα κέρδη είναι βραχύβια, επηρεάζουν μόνο ορισμένες, συνήθως απομονωμένες, βιομηχανίες («βιομηχανία συγκρούσεων», «κερδοσκόποι πολέμου») με ελάχιστες θετικές επιπτώσεις στην υπόλοιπη οικονομία. Σε αυτή την φάση οφείλονται περισσότερο  καποια Lockheed και μια Palantir κυρίως, και οι δύο "μαγαζιά" υπό τον έλεγχο  της πανταχού παρούσας Blackrock.

Μια μελέτη έξι μεγάλων πολέμων των ΗΠΑ (Β 'Παγκόσμιος Πόλεμος, Πόλεμος της Κορέας, Πόλεμος του Βιετνάμ, Ψυχρός Πόλεμος και πόλεμοι στο Αφγανιστάν και το Ιράκ) διαπιστώνει ότι το κόστος του πολέμου επηρεάζει αρνητικά την εθνική οικονομία των άμεσα εμπλεκόμενων κρατών, στους φόρους, στο χρέος τους, τις θέσεις εργασίας, τις επενδύσεις και τον πληθωρισμό. 

 Τα βασικά ευρήματα δείχνουν ότι στους περισσότερους μεχρι τώρα πολέμους το δημόσιο χρέος, ο πληθωρισμός και οι φορολογικοί συντελεστές αυξάνονται, η κατανάλωση και οι επενδύσεις μειώνονται και οι στρατιωτικές δαπάνες εκτοπίζουν τις πιο παραγωγικές κρατικές επενδύσεις σε βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας, την εκπαίδευση, τις υποδομές και το κοινωνικό κράτος,  επηρεάζοντας σοβαρά τους μακροπρόθεσμους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης. 

Ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες μπορεί να προσφέρουν κάποιο βραχυπρόθεσμο οικονομικό όφελος, μετά την έναρξη των μαχών και ειδικά μετά το τέλος τους, οι ακούσιες συνέπειες των στρατιωτικών δαπανών στην οικονομία είναι πάντα πολύ σοβαρές και πολυάριθμες. Αυτά τα ευρήματα (η τυπική επιστημονική τους τεκμηρίωση στο σχόλιο #1) συνοψίζονται στα εξής:

Ζοχράν Μαμντάνι

Κώστας Ντουντουλάκγς

Πίσω από το αθώο πρόσωπο της συζύγου του Ζοχράν Μαμντάνι, που την εμφανίζουν ως Συριακής καταγωγής μουσουλμάνα με το όνομα «Rama Duwaji» (Ράμα Ντουβάτζι), γνωστής ως εικονογράφος κινούμενων σχεδίων και "καλλιτέχνης", κρύβεται μια τεράστια γιάφκα προπαγάνδας, παρόμοια μ' αυτή του εβραίου πατριού του δημάρχου της Νέας Υόρκης Ζοχράν Μαμντάνι, ο οποίος ασχολήθηκε αποκλειστικά με την διαστρεβλωμένη προπαγάνδιση του "ολοκαυτώματος" μέσω της τέχνης του. Όπως ακριβώς ο βραβευμένος με Όσκαρ εβραίος "αριστερός" Ιταλός "καλλιτέχνης" Ρομπέρτο Μπενίνι 

➥ Η απελευθέρωση του Άουσβιτς έγινε από τους Αμερικανούς... το λέει κι ο Roberto Benigni

Η Ράμα Ντουβάτζι έχει αφιερώσει εδώ και καιρό τα "καλλιτεχνικά" της έργα που παρουσιάζουν αφηγήσεις εναντίον του "αιμοσταγούς δικτάτορα Άσαντ". Τα "έργα" της υποστήριζαν την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης πολυκομματικής -με τη συμμετοχή και του Κομουνιστικού Κόμματος Συρίας- κυβέρνησής του Μπασάρ Αλ Άσαντ μέσω "καλλιτεχνικών" έργων.

Η "καλλιτέχνης" σύζυγος του νέου "σοσιαλιστή, ή κομουνιστή, ή επαναστάτη και πάει λέγοντας" δημάρχου έχει συνεργαστεί και εμφανιστεί σε πολυάριθμες φιλοσιωνιστικές εκδόσεις και περιοδικά, και συμμετέχει σε όλες τις αντισυριακές εκδηλώσεις με καλλιτεχνικά "έργα" της εδώ και χρόνια.

Η καριέρα της αντικατοπτρίζει ένα οικείο μοτίβο που χρησιμοποιείται από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και τα δίκτυα προπαγάνδας, ιδιαίτερα τη CIA και Μοσάντ, η οποίες επί δεκαετίες εκμεταλλεύονται την εικόνα του «πόνου και της ταλαιπωρίας των γυναικών» ως ψυχολογικό όπλο για να δικαιολογήσουν επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτων -χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επιχειρήσεις Cia-Μοσάντ εναντίον του Ιράν- και πολιτισμική διείσδυση.

Ο Μαμντάνι, η Νέα Υόρκη και η κρίση

Πολλοί μίλησαν για ανατροπή. Από πολλές πλευρές, όμως, ο Μαμντάνι είναι ακριβώς ό,τι είναι σήμερα και η Νέα Υόρκη. Απηχεί πιστότερα από οποιονδήποτε άλλον ορισμένα από τα νεότευκτα, αλλά παγιωμένα πια χαρακτηριστικά της.

Ο εκλεγμένος δήμαρχος της Νέας Υόρκης Ζοράν Μαμντάνι μιλά κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του σε ένα τζαμί στο Σαν Χουάν του Πουέρτο Ρίκο, στις 7 Νοεμβρίου 2025. 

REUTERS/Ricardo Arduengo

ΔΡ. ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΑΚΚΑΣ

9 Νοεμβρίου 2025

Την εβδομάδα που μας πέρασε, η εκλογή του Ζόχραν Μαμντάνι συγκέντρωσε παγκόσμιο ενδιαφέρον. Ούτως η άλλως η πόλη που έχει ταυτιστεί όσο καμία άλλη με την παγκοσμιοποίηση διατηρεί υψηλή συμβολική αξία και για την πολιτική, με αντίκτυπο που υπερβαίνει τις ΗΠΑ. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για έναν ανεξάρτητο υποψήφιο, σοσιαλιστή, με κινηματικό προφίλ (το 10% των ψηφοφόρων του ενεργοποιήθηκαν ως εθελοντές βάσης για την εκλογή του), στήριξη από την αριστερή πτέρυγα των Δημοκρατικών, ο οποίος στο ρεύμα των “πολιτικών της ταυτότητας” και της ιδεολογίας της αφύπνισης δεν διστάζει να διεκδικήσει την δική του, ισλαμική ταυτότητα.

Πολλοί μίλησαν για ανατροπή. Από πολλές πλευρές, όμως, ο Μαμντάνι είναι ακριβώς ό,τι είναι σήμερα και η Νέα Υόρκη. Απηχεί πιστότερα από οποιονδήποτε άλλον ορισμένα από τα νεότευκτα, αλλά παγιωμένα πια χαρακτηριστικά της.

Η σύνθεση του εκλογικού σώματος που τον ανέδειξε στον δημαρχιακό θώκο έχει ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο μεγάλη αναλυτική αξία. Ένας υποψήφιος που υποστηρίχθηκε από τους μορφωμένους, τα νοικοκυριά δίχως παιδιά, τα εισοδήματα 30.000-200.000, κατηγορίες δηλαδή στις οποίες εντάσσεται από την μια πλευρά το πολυπολιτισμικό πλήθος των υπαλλήλων και των μικροεπιχειρηματιών στις υπηρεσίες, και συνάμα τα κοσμοπολίτικα μεσαία, και μεσαία προς ανώτερα στρώματα. Είχε ρεύμα περισσότερο στις μειονότητες, ενώ από τις πλειοψηφίες που απέσπασε σε αυτές, η οριακότερη ήταν στους ισπανόφωνους. Στους λευκούς άνδρες έχασε. Όπως έχασε και στους Προτεστάντες, τους Καθολικούς, και τους Εβραίους –δηλαδή στην ραχοκοκαλιά εκείνου που κάποτε υπήρξε η Αμερική. Ισχυρές πλειοψηφίες κατέγραψε σε όσους εγκαταστάθηκαν στην πόλη τα τελευταία 20 χρόνια –η πλειοψηφία, πια, του εκλογικού σώματος. Έχασε, σε όσους γεννήθηκαν στην Νέα Υόρκη και οι οποίοι αντιπροσωπεύουν πια το 47% του εκλογικού σώματος. Υποστηρίχθηκε επίσης, από τους ενοικιαστές, όχι όμως από τους ιδιοκτήτες. Από εκείνους που δηλώνουν φιλελεύθεροι ριζοσπάστες, όχι από τους μετριοπαθείς και τους συντηρητικούς.

Δημοκρατικός Σοσιαλισμός του Μαμντάνι, ναι, αλλά για ποιόν;

Του Γιώργου Ρακκά

Μια πολύ πρώτη ανάγνωση (που κατέληξε σε σεντόνι)

- Οι ψηφοφόροι του απ’ ό,τι φαίνεται συσπειρώνονται κυρίως στα στρώματα υψηλής μόρφωσης: πήρε 57% στους πτυχιούχους, και 57% στους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων· αντίθετα, έχασε από τον Κουόμο στις κατηγορίες εκείνων που δεν πήγαν ποτέ στο Κολέγιο, που δεν αποφοίτησαν ποτέ από αυτούς, ή στους απόφοιτους τεχνικής σχολής, όπου ο ίδιος έλαβε 39%, 40%, 8% αντίστοιχα, και ο Κουόμο 47%, 48%, 48%. Βεβαίως, η Νέα Υόρκη είναι μια ‘παγκόσμια πόλη’ και σε αυτήν οι υψηλά μορφωμένοι υπεραντιπροσωπεύονται (σύνολο πτυχιούχων + κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων 58% επί του συνόλου), ενώ όσοι δεν κατέχουν πανεπιστημιακό τίτλο μόλις που φτάνουν το 42%. 

- Επίσης ενδιαφέρον: μεταξύ των εθνοτικών ομάδων ο Μαμντάνι τις κέρδισε όλες επί του συνόλου τους (αν και έχασε στους Λευκούς άνδρες από τον Κουόμο). Όμως οι χαμηλότερες πτήσεις του ήταν στους Λευκούς και τους Λατινόφωνους (46% και 49% έναντι 45% και 42% του Κουόμο –δηλ. κέρδισε τους Λευκούς για 1 μονάδα και τους Λατινόφωνους για 7. Στους άλλους έσκισε). Κατά τα λοιπά ο εκλεγμένος πια δήμαρχος ΝΥ έλαβε: Αφροαμερικάνοι 55%, Ασιάτες 61% και λοιποί 51%. Ένα ακόμη αξιοσημείωτο. Ενώ ο Μαμντάνι στους Αφροαμερικάνους πήρε στους άνδρες 60%, οι γυναίκες της συγκεκριμένης κοινότητας τον ψήφισαν μόλις κατά 52%. 

Κάτι επί πλέον. Στο σύνολο των ψηφοφόρων οι Λευκοί αντιστοιχούν στο 49% του εκλογικού σώματος, οι Αφροαμερικάνοι στο 18%, οι Λατινόφωνοι επίσης 18%, οι Ασιάτες 18%, και οι λοιποί 5%. Στις κρίσιμες πολιτείες, η σύνθεση διαφέρει από αυτήν, και εκεί η σημασία των Λευκών και των Λατινόφωνων μάλλον αυξάνει.

ΤΑ ΕΛΤΑ και η ΣΤΟΡΙΚΗ ΝΙΚΗ του Ζόραν Μαμντάνι με 50%

Ζόραν Μαμντάνι: Θα φέρει την… άνοιξη στη Νέα Υόρκη;

Αιφνιδιαστική νίκη για τον 33χρονο «προοδευτικό μουσουλμάνο» που ξεπέρασε τα φαβορί και φέρνει νέα δυναμική στον Δημοκρατικό αγώνα για τη δημαρχία της πολυπληθέστερης πόλης των ΗΠΑ

Του Δημήτρη Αναστασίου 

Ιστορική νίκη με 50% και πάνω από ένα εκατομμύριο ψήφους, σε εκλογές με ρεκόρ συμμετοχής από το 1969! — εκτιμώμενο σύνολο 2,2 εκατομμύρια ψηφοφόροι. Είναι επίσης ο πρώτος δήμαρχος της Νέας Υόρκης που ξεπερνά το 1 εκατομμύριο ψήφους από το 1969. 

Ο Ζόραν Μαμντάνι θα είναι ο 111ος δήμαρχος της Νέας Υόρκης.

Kέρδισε την εκλογική αναμέτρηση για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή λαϊκής προοδευτικής πολιτικής στην πόλη.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Νέα Υόρκη εκλέγει έναν μουσουλμάνο δήμαρχο – έναν πολιτικό που εκπροσωπεί όχι μόνο μια νέα γενιά, αλλά και μια νέα ιδέα για το τι μπορεί να σημαίνει προοδευτική πολιτική σε μητροπολιτική κλίμακα.

Η εκστρατεία του Μαντάνι ξεκίνησε με περιορισμένους πόρους, αλλά με σαφές όραμα: μια πόλη οικονομικά προσιτή και δίκαιη για όλους. Το πρόγραμμά του περιλάμβανε 

(α) πάγωμα των ενοικίων στις ρυθμιζόμενες κατοικίες, κατασκευή κοινωνικής στέγης,  

(β) δωρεάν παιδικούς σταθμούς, 

(γ) δωρεάν λεωφορεία και 

(δ) υψηλότερη φορολόγηση για τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα  με εισόδημα άνω του 1 εκατομ. 

Η Ελλάδα και το Ελσίνκι

Του Δημήτρη Καλτσώνη 

εφημ. ΤΑ ΝΕΑ, 13/10/2025

 Οι πρόσφατες δηλώσεις Ζαχάροβα εντάσσονται στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης με το ΝΑΤΟ, καθώς τις τελευταίες δεκαετίες οι απειλητικές επεκτατικές κινήσεις του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και σε όλη την ανατολική Ευρώπη αμφισβήτησαν τη ζώνη επιρροής της Ρωσίας αλλά και την ασφαλή της περίμετρο.

  Ωστόσο οι δηλώσεις αυτές μπορούν να αποτελέσουν μια καλή αφορμή ώστε να αναστοχαστούμε πάνω στη σχέση της εξωτερικής πολιτικής της δικής μας χώρας με την Τελική Πράξη του Ελσίνκι και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Ας σκεφτούμε μαζί κάποια παραδείγματα:

Πρώτο: Δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση. Η ελληνική κυβέρνηση στέκεται στο πλευρό των κατακτητών, δηλαδή του Ισραήλ που διατηρεί με την πιο βάρβαρη βία τον Παλαιστινιακό λαό υπό κατοχή. Έχει μάλιστα ανακηρύξει το Ισραήλ, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση, σε στρατηγικό σύμμαχο.

Δεύτερο: Απαγόρευση επιθετικού πολέμου. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν καταδίκασαν, δεν πήραν αποστάσεις αλλά συνέβαλαν στους παράνομους επιθετικούς πολέμους ενάντια στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, πρόσφατα στο Ιράν και αλλού.

Τρίτο: Παράνομη χρήση βίας ή απειλή χρήσης βίας. Η τότε κυβέρνηση Σημίτη δεν αντιτάχθηκε αλλά διευκόλυνε τους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ το 1999. Κατά παραβίαση του Συντάγματός μας και χωρίς τον ειδικό νόμο που απαιτεί το άρθρο 27 παρ. 2, επέτρεψε τη χρήση των ελληνικών εδαφών για τη διέλευση των ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων που κατευθύνονταν στο Κόσοβο.

Τέταρτο: Απαραβίαστο των συνόρων. Η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε το 1992 με την απόσχιση της Κροατίας και της Σλοβενίας από τη Γιουγκοσλαβία που έγινε με απαίτηση της Γερμανίας και απόφαση της ΕΕ.

Πέμπτο: Εδαφική ακεραιότητα των κρατών. Η κυβέρνηση έχει ουσιαστικά εναποθέσει την επίλυση του ζητήματος της παράνομης κατοχής του 37% της Κύπρου από την Τουρκία – μέλος του ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και στο ίδιο το ΝΑΤΟ, στους συνυπεύθυνους δηλαδή της τουρκικής εισβολής και κατοχής. 

Ο Τραμπ ομολογεί πως έδινε ό,τι ζητούσαν μεγάλοι Σιωνιστές δωρητές

Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει παραδεχτεί ότι έλαβε κρίσιμες αποφάσεις υπέρ του Ισραήλ καθ’ υπόδειξη του ζεύγους Σέλντον και Μίριαμ Άντελσον, αμερικανο-ισραηλινών δισεκατομμυριούχων που χρηματοδότησαν πλουσιοπάροχα τους εκλογικούς αγώνες του, όπως αναδεικνύει το ενημερωτικό δελτίο defenddemocracy.press, στη σύνταξη του οποίου μετέχει ο φίλος και συνδρομητής της “Χριστιανικής” Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος.

Η μία είναι στην προχτεσινή ομιλία του στην ισραηλινή Βουλή, όπου είπε, μεταξύ άλλων, κάνοντας “απολογισμό”, λες και προσδοκούσε…”ψήφο εμπιστοσύνης”..:

«Ως πρόεδρος, τερμάτισα την καταστροφική πυρηνική συμφωνία με το Ιράν και, τελικά, τερμάτισα το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν με πράγματα που ονομάζονται βομβαρδιστικά B2.

Ήταν ενέργεια ταχεία και ακριβής, και ήταν μια στρατιωτική ομορφιά. 

Ενέκρινα τη δαπάνη δισεκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία πήγαν στην άμυνα του Ισραήλ, όπως γνωρίζετε. 

Και μετά από χρόνια αθετημένων υποσχέσεων από πολλούς άλλους Αμερικανούς προέδρους – ξέρετε ότι συνέχιζαν να υπόσχονται – δεν το κατάλαβα ποτέ μέχρι που έφτασα εκεί. Ασκήθηκε μεγάλη πίεση σε αυτούς τους προέδρους. Ασκήθηκε και σε εμένα, αλλά δεν υπέκυψα στην πίεση. Αλλά κάθε πρόεδρος για δεκαετίες έλεγε: “Θα το κάνουμε”. Η διαφορά είναι ότι τήρησα την υπόσχεσή μου και αναγνώρισα επίσημα την πρωτεύουσα του Ισραήλ και μετέφερε την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ.

[Συνέχισε απευθυνόμενος στην Μίριαμ Άντελσον, που ήταν παρούσα]

Δεν είναι έτσι Μίριαμ; Δείτε τη Μίριαμ. Είναι πίσω εκεί. Σήκω όρθα. Η Μίριαμ και ο Σέλντον [Άντελσον] έρχονταν στο γραφείο και με ζητούσαν. Με ζητούσαν—νομίζω ότι είχαν πάει περισσότερο στον Λευκό Οίκο από οποιονδήποτε άλλον, υποθέτω. Κοιτάξτε την να κάθεται εκεί τόσο αθώα—κι έχει 60 δισεκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα, 60 δισεκατομμύρια δολάρια…».

Δεν δίστασε μάλιστα να παραδεχτεί, ότι είχε επίγνωση ότι η Άντελσον, αν και πολίτης των ΗΠΑ, αγαπούσε περισσότερο το Ισραήλ:

H EΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

(Με ονόματα και διευθύνσεις)

🔺️Τι είναι το NrX

To NRx (Neoreactionary movement ή Dark Enlightenment- Σκοτεινός Διαφωτισμός), ένα ιδεολογικό ακροδεξιό κίνημα που ξεκίνησε στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 2010, αρχικά ως διαδικτυακή φιλοσοφική συζήτηση για να διερευνήσει τις αιτίες της οικονομικής κρίσης του 2008. 

Δεν είναι μια τυπική οργάνωση με ιεραρχία και καταστατικά, αλλά ένα δίκτυο ιδεών που απορρίπτει τον Διαφωτισμό, την ισότητα και τη δημοκρατία ως "καθεδρικούς μύθους" που οδηγούν σε παρακμή.

Προτείνει την αντικατάσταση τους με αυταρχικά συστήματα, όπως οι μοναρχίες, οι εταιρικές διακυβερνήσεις (neo-cameralism) ή με τεχνοκρατικές δομές, ενσωματώνοντας στοιχεία ρατσισμού, σεξισμού και ευγονικής στις προτάσεις τους. 

Βλέπει την ανισότητα ως φυσική κατάσταση, αντλώντας αυτες τις ιδέες από τον θεμελιωτή του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού  Hayek.

Προωθεί την "έξοδο" (exit) από αποτυχημένα συστήματα διακυβερνησης μέσω νέων κρατών, εταιρικών πόλεων, της AI και των εταιρικών κρυπτονομισμάτων.

 Κύριοι "θεωρητικοί" ηγέτες του κινηματος είναι οι: 

✔️Curtis Yarvin ( με το ψευδωνυμο Mencius Moldbug), 

✔️Nick Land (accelerationism),

 ✔️Peter Thiel, 

✔️JD Vance (αντιπροεδρος των ΗΠΑ

✔️Marc Andreessen και 

✔️David Sacks. 

"Δολοφονία Κερκ: Κρυφές πλευρές και Σιωνισμός. Άτυπος εμφύλιος στις ΗΠΑ"

Απόψε, στο πλαίσιο της εκπομπής "Στην Αιχμή του Δόρατος", ο Άρης Λαμπρόπουλος θα συζητήσει στο 2ο μέρος με τον Βασίλη Ξυδιά, συγγραφέα, θεολόγο, αρθρογράφο, και τον Θέμη Τζήμα, δικηγόρο, πανεπιστημιακό, Δρα Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης στο ΑΠΘ, με θέμα:

"Δολοφονία Κερκ: Κρυφές πλευρές και Σιωνισμός. Άτυπος εμφύλιος στις ΗΠΑ"

Λεκτικά πολεμοφόδια, θεολογικές γομώσεις

*
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ & ΠΑΡΑΜΟΝΙΜΑ | 09:

Καιρικά σχόλια από τον ΚΩΣΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ

Τι σημαίνει ιδεολογική ηγεμονία; Να εξαναγκάζεις και τον εχθρό σου ακόμη να χρησιμοποιεί τη δική σου γλώσσα, τις δικές σου έννοιες, τη δική σου ρητορική.

Ο Παναγιώτης Κονδύλης εντοπίζει την συμβολική οριστικοποίηση της ήττας του Ancien Régime στην υιοθέτηση από τους αριστοκράτες απολογητές του της γλώσσας του κοσμικού διαφωτισμού. Γύρω στα 1800, ακόμη και οι οπαδοί της ελέω θεού μοναρχίας επιχειρηματολογούν κοσμικά και πεφωτισμένα. Αν θέλουν να ακουστούν, δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς…

Η εξαέρωση της αριστεράς δηλώνεται καθαρά μετά το 1989 με τη νέα ρητορική των σοσιαλιστικών και εργατικών κομμάτων:

 εγκαταλείποντας την ταξική ανάλυση και την κριτική κατά του πλούτου, οι διάφοροι Μπλαιρ αρχίζουν να πιθηκίζουν το φιλελεύθερο ζαργκόν περί «ευκαιριών» και «ατελεύτητων δυνατοτήτων» του καπιταλισμού.

Σήμερα, ζούμε μια παρόμοια ιστορική στιγμή. Σε μια κυκλική κίνηση, το φιλελεύθερο ζαργκόν ξαναδίνει τη θέση του στην ωμή θεολογία. Δεν υπάρχει θέση για πολιτική λεπτολογία και ανάλυση. Στην κονίστρα δεν πολεμούν πλέον σκληρά συμφέροντα ή εξωραϊσμένες προσδοκίες: γιγαντομαχούν αυτοπροσώπως το Αγαθό και το Πονηρό, οι μάρτυρες και οι εγκληματίες, ο Θεός και οι εχθροί του.

Φυσικά οι ΗΠΑ, η Δύση ολόκληρη, έχουν μακρά παράδοση στην εκκοσμίκευση της θεολογικής γλώσσας του μεσσιανισμού. Όλα τα πολιτικά κινήματα των Νέων Χρόνων είναι μασκαρεμένες θρησκείες. Όμως αυτή η νέα πολιτική η ασκούμενη ουσιαστικά από του άμβωνος είναι ποιοτικά ένα σημείο καμπής.

Ήδη ο γουοκισμός και η πολιτική ορθοέπεια άνοιξαν τον δρόμο προς αυτή την αποκοσμίκευση της πολιτικής και έγιναν άθελά τους η Κερκόπορτα για την εν θριάμβω επιστροφή των ιεροκηρύκων. Οι δικαιωματιστές, μεθυσμένοι από την ισχύ τους, έφτιαξαν μια γλωσσική Ιερά Εξέταση όπου, κατά το πρότυπο της παλαιάς βλασφημίας των θείων, μια και μόνο λέξη κάποτε αρκούσε για να στείλει κάποιον απευθείας στο κολαστήριο. Θυμίζω το προφητικό Ανθρώπινο στίγμα του Φίλιπ Ροθ.

Τώρα λαμβάνουν τα επίχειρα. Διότι τα λεκτικά τους πολεμοφόδια όσο κι αν είναι θεολογικής γομώσεως, απέναντι στην γνήσια, την γυμνή, την φωναχτή θεολογία είναι ανίσχυρα. Τι να σου κάνει η διαρκής δαιμονολογία κατά της «ακροδεξιάς», όταν οι άλλοι σου μιλούν ευθέως για τον Σατανά τον ίδιο;

Η ομιλία της Έρικα Κερκ, στην κηδεία του συζύγου της

Όλη η ομιλία της 

Στο βίντεο η ομιλία της Έρικα Κιρκ, στην κηδεία του συζύγου της. (Μπορείτε να επιλέξετε τους υπότιτλους στα ελληνικά)

Το όλο σκηνικό στη κηδεία, καθώς και η άριστα σκηνοθετημένη παρουσία της πρώην Μις Αριζόνα με το ταλέντο της υποκριτικής εντυπωσιάζουν.

Περισσότερο όμως, η εβραίο - προτεσταντική προσέγγιση του αφηγήματος της δολοφονίας του συζύγου της ως πρόσκληση του Θεού στον εκλεκτό του.

Η σύνδεση όλων αυτών με την ίδια τη μεσσιανική επιλογή των ΗΠΑ να επιβάλουν το αφήγημά τους στον κόσμο. 

«Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι δυνάμεις μόλις απελευθερώσατε σε αυτή τη χώρα»

Στην πρώτη της ανάρτηση μετά τη δολοφονία, η Έρικα Κερκ μίλησε στο κοινό του Turning Poing USA και διαμήνυσε ότι θα συνεχίσει την αποστολή του άνδρα της. Η μετάδοση έγινε από τα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης Turning Point USA στην Αριζόνα. Ξεκίνησε με αρκετά λεπτά σιωπής και την κάμερα να δείχνει την άδεια καρέκλα του Τσάρλι Κερκ.

Υπενθυμίζεται πάντως ότι στην πρώτη της δημόσια ομιλία, μόλις δύο ημέρες μετά τη δολοφονία, η Έρικα παρουσίασε τον σκληρό της ευατό, χρησιμοποιώντας ένα μάλλον πολεμικό τόνο.:

Ο Τραμπ χάνει τα λογικά του

Μαουρίτσιο Μπλοντέ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΡΑΜΠ ΣΤΑ ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ

▪️ Τα Ηνωμένα Έθνη είναι ανενεργά στην επίλυση παγκόσμιων συγκρούσεων. Ο Τραμπ αναρωτιέται ποιος είναι ο πραγματικός σκοπός τους. Το μόνο που κάνουν είναι να γράφουν επιστολές με κενά λόγια και μετά να μην κάνουν τίποτα. Ο Τραμπ έχει τερματίσει περισσότερες συγκρούσεις από τα Ηνωμένα Έθνη, και πάντα χωρίς τη βοήθειά τους. Δηλώνει επίσης:

«Ο ΟΗΕ όχι μόνο πολύ συχνά αποτυγχάνει να λύσει τα προβλήματα που υποτίθεται ότι πρέπει να λύσει, αλλά στην πραγματικότητα δημιουργεί νέα προς επίλυση. Το καλύτερο παράδειγμα είναι το νούμερο ένα πολιτικό ζήτημα της εποχής μας, η κρίση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης».

▪️ Ο Τραμπ δεν παίρνει τίποτα από τα Ηνωμένα Έθνη, εκτός από δυσλειτουργικές σκάλες και τηλεπροβολέα.

▪️ Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν υποστηρίξει την παράνομη μετανάστευση με οικονομική βοήθεια.

▪️ Τα απόβλητα στα Ηνωμένα Έθνη υπάρχουν σε «μαζική κλίμακα».

▪️ Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν αποδυναμωθεί με «τέσσερα χρόνια ριζοσπαστισμού» υπό τον Μπάιντεν, αλλά σήμερα η χώρα «δεν έχει αντίπαλους» στον κόσμο και το ΝΑΤΟ έχει γίνει το ισχυρότερο που υπήρξε ποτέ.

Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ έφερε στην επιφάνεια την αβυσσαλέα υποκρισία και των δύο πολιτικών στρατοπέδων.

Του Δημήτρη Τσίρκα 

Η δολοφονία του Τσάρλι Κερκ έφερε στην επιφάνεια την αβυσσαλέα υποκρισία και των δύο πολιτικών στρατοπέδων. 

Στη θέα της, πολλοί αριστεροί/προοδευτικοί ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς, ενώ έσπευσαν να τονίσουν τον ακροδεξιό, έως και φασιστικό χαρακτήρα των θέσεων του. 

Η αντίδρασή τους, ωστόσο, έχει δύο βασικά προβλήματα: ένα πραγματολογικό και ένα ιδεολογικό. 

Η εκτίμηση ότι ο Κερκ ήταν φασίστας βασίζεται σε επιλεκτικές και αποσπασματικές δηλώσεις του, εκτός πλαισίου, που εύκολα διαψεύδονται με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δήθεν δήλωσή του ότι οι γκέι πρέπει να λιθοβολούνται, την οποία την ανέβασε και ο συγγραφέας Στίβεν Κινγκ, για να την κατεβάσει λίγες ώρες μετά, ζητώντας συγγνώμη από τους οικείους του. 

Ο Κερκ, απλώς, επικαλέστηκε μια φράση από τη Βίβλο, απαντώντας σε μια αριστερή ινφλουένσερ η οποία έκανε το ίδιο (αγάπα τον πλησίον σου) για να δείξει ότι ο χριστιανισμός δεν είναι κατά των γκέι.

Αριστερά και woke ιδεολογία

Του Ανδρέα Ρεου

Αν οι Δημοκρατικοί δεν είχαν αφομοιώσει τη woke ιδεολογία , οι ρεπουμπλικάνοι δε θα νικούσαν ποτέ. Επίσης δε θα είχε έρθει ποτέ στην Ευρώπη, παρά μόνο ως θλιβερή καρικατούρα και πάντως όχι ως ηγεμονεύουσα ιδεολογία. Οι ΗΠΑ τις προσέδωσαν ηγεμονικό πλεονέκτημα.  

Οι Ρεπουμπλικάνοι εκμεταλλεύτηκαν απλώς τη λογική του αυτονόητου. Αυτό έκανε και ο Κερκ, εκμεταλλεύτηκε το κενό λογικής. Δεν ανέπτυξε κάποια δική του ρηξικέλευθη ιδεολογία, δεν ήταν κάποιος σπουδαίος στοχαστής που ανέπτυξε κάτι καινοτόμο. Απλώς αποδομούσε την πρόδηλη παράνοια και γελοιότητα.   

Η δε, ευρωπαϊκή αριστερά, έβαλε τα χέρια της κι έβγαλε τα μάτια της, αντιγράφοντας τους Δημοκρατικούς και κατάντησε μια κακή αντιγραφή αμερικανικού αριστερισμού, χρηματοδοτούμενου από τους μεγάλους παίχτες του παγκόσμιου μονεταρισμού.

Πίστευε ότι η Αμερική θα την προστατεύσει..

Πίστευε ότι η Αμερική θα την προστατεύσει. Αντ' αυτού σφαγιάστηκε μέσα σε ένα τρένο. Η Ιρίνα Ζαρούτσκα εγκατέλειψε τη χώρα της για τον πόλεμο στην Ουκρανία. 

Είχε ζήσει με τις βόμβες τα Drones και τις σφαίρες. Τελικά όπως αποδεικνύεται  ίσως θα ήταν πιο ασφαλής στο Κίεβο από το να ταξιδεύει με τρένο στο Σάρλοτ. 

Το βίντεο είναι ανυπόφορο. Η Ιρίνα κάθισε ήσυχα στη θέση της, και έβαλε τα ακουστικά της σκρολάροντας στο τηλέφωνό της μετά από μια μεγάλη βάρδια στη δουλειά. Πίσω της ο Brown έβγαλε το μαχαίρι του. Της έκοψε το λαιμό και τη μαχαίρωσε.