Γιατί η Ελλάδα γιορτάζει την αρχή κι όχι το τέλος του πολέμου

Του Γιώργου Παπασίμου 

Ένα αντικειμενικό ζήτημα προς εξέταση και ένα ερώτημα που τίθεται εξ αυτού είναι, για ποιον λόγο η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που εορτάζει μόνο την έναρξη του πολέμου και όχι και την απελευθέρωση της από το ναζιστικό ζυγό στις 12 Οκτωβρίου 1944, όταν οι Ναζί κατέβασαν τη σβάστικα από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως και άρχισαν την αποχώρηση τους από την Αθήνα και την υπόλοιπη Ελλάδα.

Είναι γνωστό ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπως Παρίσι, Βρυξέλλες κλπ., εορτάζουν με μεγάλη λαμπρότητα την ημέρα της απελευθέρωσής τους, σε αντίθεση με την Αθήνα, που ενώ είχε τεράστιο ανθρώπινο κόστος κατά τη ναζιστική κατοχή, η ημέρα της Απελευθέρωσης περνάει απαρατήρητη. Για λόγους ιστορικούς, θα πρέπει να αναφερθεί, ότι το 1944 υπήρξε η μοναδική χρονιά, που συνέπεσε ο πρώτος επίσημος εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου με την απελευθέρωση της Αθήνας, που είχε γίνει λίγο νωρίτερα στις 12 Οκτωβρίου. Οι δύο επέτειοι της έναρξης και του τέλους του πολέμου ήταν ενοποιημένες (αναφέρονταν τόσο στην αντίσταση του λαού στο αλβανικό μέτωπο, όσο και στη μεγαλειώδη αντίσταση αυτού κατά των Ναζί).

Η απάντηση στο θέμα αυτό δεν έχει μόνο φιλολογικό χαρακτήρα, αλλά υποκρύπτει βαθύτερες αιτίες, που έχουν αιτιώδη συνάφεια με την ιστορική διαδρομή της χώρας, αλλά και τις αιτίες που την κρατούν εμμονικά καθηλωμένη. Κατ’ αρχήν είναι αναμφισβήτητο και από παντού αναγνωρισμένο ότι ο Λαός μας στις 28 Οκτωβρίου του 1940 ήρθη στο ύψος μεγάλων ιστορικών διαστάσεων, ξεπερνώντας κάθε ιδεολογικό και πολιτικό φανατισμό, εμφύλιο διχασμό, προσωπικές φοβίες και ατομικά συμφέροντα, προτάσσοντας αποκλειστικά και μόνο την προστασία της ελευθερίας και αξιοπρέπειάς του ως έθνος ενάντια στο φασισμό.

Πρόκειται για ιστορική καταγραφή γιγαντιαίων διαστάσεων, αφού το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου απέναντι στον ισχυρότατο φασιστικό και ναζιστικό άξονα αποτελούσε την εξαίρεση στον ευρωπαϊκό κανόνα της τότε περιόδου, καθώς ελάχιστες ευρωπαϊκές κοινωνίες αντιστάθηκαν και πολέμησαν, ενώ οι περισσότερες πολέμησαν, είτε τυπικά είτε συνθηκολόγησαν. Γι’ αυτό και ο ελληνικός λαός είχε βαρύτατο τίμημα για την αντίστασή του αυτή, αφού κατά την περίοδο της Κατοχής, οι ναζί προχώρησαν σε τοπικές γενοκτονίες και σε διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Ορθώς συνεπώς, εορτάζεται αυτή η γιγαντιαία πράξη αντίστασης απέναντι στον πανίσχυρο τότε άξονα, κάτι που θα πρέπει να έχει αναλογικά γεωπολιτικά διδάγματα και στη σημερινή εποχή.

Στέλιος Κούκος: Από τις 26 Οκτωβρίου του 1912 στις 28 Οκτωβρίου του 1940, Θαύματα και τραύματα – Διχασμοί και εμφύλιοι

Έργο του Αλέξανδρου Αλεξανδράκη για το έπος του '40.

Γράφει ο Στέλιος Κούκος

Δύο λαμπρές ημερομηνίες ξεχωρίζουν μέσα στο καλαντάρι του ελληνικού 20ού αιώνα. Η 26η Οκτωβρίου του 1912 με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και η 28η Οκτωβρίου κατά την οποία η Ελλάδα αντιτάχθηκε σύσσωμη στις ιταλικές φασιστικές δυνάμεις που επεχείρησαν να προελάσουν στην χώρα μας.

Δυστυχώς, όμως, και οι δύο-κατορθώματα ακολούθησε ο εθνικός διχασμός στην πρώτη περίπτωση και στην δεύτερη ο εμφύλιος πόλεμος.

Και, βεβαίως, ο εθνικός διχασμός δεν ήταν απλά μια πολιτική σύγκρουση μέσα στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, αλλά είχε σχέση και με τις πολιτικές και, κυρίως, με τα στρατιωτικά γεγονότα που διαμόρφωσαν τις πολεμικές εξελίξεις στην Μικρά Ασία.

Όπως είναι γνωστό, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο απελευθερωτής της Θεσσαλονίκης και της λοιπής Βόρειας Ελλάδα έχασε τις εκλογές του 1920 και βρέθηκε στην εξουσία η αντίπαλη παράταξη η οποία υποστηριζόταν από τον Βασιλιά Κωνσταντίνο, έφερε ως επικεφαλής στο μέτωπο μικρασιατικό μέτωπο απειροπόλεμους στρατιωτικούς.

Και έτσι όχι μόνο το μέτωπο κατέρρευσε, αλλά βούτηξε και στο αίμα τον άμαχο πληθυσμό και όσοι σώθηκαν πήραν τον δρόμο του ξεριζωμού.

Τα εγκληματικά παρατράγουδα συνεχίστηκαν και με την άρνηση της ελληνικής κυβερνήσεως να επιτρέψει την έγκαιρη έναρξη της εγκατάλειψης της Ιωνίας από τον ελληνικό πληθυσμό και συνεχίστηκαν όταν οι ξεριζωμένοι έφτασαν χαροκαμένοι, ρακένδυτοι στην Ελλάδα. Σε μια χώρα ηττημένη και εξουθενωμένη και καθόλου έτοιμη να υποδεχτεί τόσους πολλούς ανθρώπους ξαφνικά.

[Εἷς οἰωνὸς ἄριστος ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης ΟΜΗΡΟΣ, Ἰλιάς, Ραψωδία Μ ]

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

ΕΛΛΗΝΕΣ. Τό Ἔθνος πού στόλισε τήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος μέ τίς πιό λαμπρές σελίδες. Τό Ἔθνος πού, μόλις πρίν ἀπό λίγες δεκαετίες ρίχτηκε στή μάχη τῆς Λευτεριᾶς καί νίκησε, ὅταν ὁλόκληρη ἡ πλούσια καί πολιτισμένη Εὐρώπη εἶχε χάσει τό ἠθικό της καί εἶχε σκλαβωθεῖ, ἐνῶ ἡ Ἀγγλία, γονατισμένη καί μόνη, ἀγκομαχοῦσε.

Εἴμαστε ἐκεῖνοι πού διαχρονικά διατηροῦμε τήν φλόγα πού πάντα μπαίνει ἐθελοντικά στήν ὑπηρεσία τῆς Ἰδέας.

Τό φαινόμενο αὐτό παρουσιάζεται ἐδῶ καί χιλιάδες χρόνια. Καί μᾶς ὑποχρεώνει νά παραδεχθοῦμε ὅτι δέν εἶναι προϊόν τῆς τύχης. Ἀποτελεῖ τήν φυσιολογική κατάσταση τοῦ ξεχωριστοῦ φαινομένου πού ὀνομάζεται Ἑλληνισμός.

Θνῆσκε ὑπὲρ πατρίδος.

Ἤ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς.

Ἐν Τούτῳ Νίκα.

Ἐλευθερία ἤ Θάνατος.

Τὸ σύμβολο τῆς Δόξας καὶ τῆς Ὑπάρξεώς μας ἐγείρει τὰ πιὸ εὐγενῆ αἰσθήματα. Ἀνακαλεῖ τὶς πλέον ἱερὲς ἀναμνήσεις.

Ὅπου κυματίζει, θάμβος καὶ ἀγαλλίαση. Σείονται οἱ τάφοι. Σκιρτοῦν τὰ ὀστᾶ τῶν Ἡρώων.

Συνυφασμένη μὲ τὴν Ζωὴ καὶ τὸν Θάνατο, ἡ Γαλανόλευκη ἀγκαλιάζει ἀναρίθμητες ψυχὲς μαρτύρων. Ἀποκρυσταλλώνει τὴν Ἀθανασία.

Καὶ ὅμως. Ἐν ἔτει 2025, μέσα στήν γενική ἀποθάρρυνση, μέσα στήν μετριότητα τῆς ζωῆς καί τό ἄδοξο παρόν μας, βρισκόμαστε ἐνώπιον τοῦ ἠρωϊκοῦ ΟΧΙ. 

Το Έπος του '40 με τα μάτια του σημερινού Έλληνα

Του Χρόνη Βάρσου

Αντιλαμβανόμαστε σήμερα το τι διακυβεύθηκε εκείνο το χάραμα της 28ης Οκτωβρίου 1940, όταν απερρίφθη το ιταλικό τελεσίγραφο υποταγής του πρεσβευτή Γκράτσι; Είμαστε σε θέση, ως λαός και πολιτικό σύστημα, ν’ αντλήσουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα για το σήμερα και να τα συσχετίσουμε με την νέα απειλή που αντιπροσωπεύει η νεοθωμανική Τουρκία του Ερντογάν;

Μια απλή ματιά στην πολιτικοστρατιωτική κατάσταση της Ευρώπης τον Οκτώβριο του 1940 και στον διαμορφούμενο συσχετισμό δυνάμεων που θα έπρεπε ν’ αντιμετωπίσει η χώρα μας σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής με την Ιταλία –και εν γένει με τον Άξονα– θα ήταν αρκετή για να θεωρηθεί διπλωματική «τρέλα» η απόρριψη του τελεσιγράφου. Το ΌΧΙ της Ελλάδας φαινόταν εντελώς καταστροφική γεωπολιτική επιλογή, ιδίως με τα κριτήρια που θέτουν σήμερα οι οπαδοί του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας.

Η Ιταλία το 1940 ήταν μια περίπου μεσαία υπερδύναμη με πανίσχυρο ναυτικό. Ενδεικτικά η αναλογία υποβρυχίων με την Ελλάδα ήταν εκείνη την εποχή 119:6 (!) . Διέθετε ακόμη έμπειρους πιλότους με πολεμική δράση στην Ισπανία, τη Λιβύη και την Αιθιοπία και πληθώρα σύγχρονων αεροσκαφών. Στον στρατό ξηράς παρέτασσε μεγάλους αριθμούς σε προσωπικό, άφθονο υλικό σε πυροβολικό, όλμους, οχήματα και τεθωρακισμένα. Επιπλέον αποτελούσε μια χώρα 6πλάσια σε πληθυσμό, με κτήσεις στην Αφρική, πολλαπλάσιες εφεδρείες, απεριόριστες δυνατότητες αναπλήρωσης απωλειών, ανεφοδιασμού, μεταφορών, παραγωγής πολεμικού υλικού, και εγγύτητα με τα ελληνικά σύνορα (Αδριατική-Ιόνιο, Αλβανία, Δωδεκάνησα). Παράλληλα η ιταλική ηγεσία –πολιτική και στρατιωτική– χαρακτηριζόταν από αλαζονεία, αίσθημα υπεροχής και ασυγκράτητη φιλοδοξία, επιδιώκοντας την αναβίωσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια και τη Βόρειο Αφρική.

28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο μια επέτειος... Ποτέ ξανά φασισμός (Videos)

Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνο μια επέτειος...

Της Σοφίας Ντρέκου

Π.δ. 30 Οκτ 2022

...αλλά μια πόρτα στο χρόνο, που ανοίγει και μας προσκαλεί να διαβούμε την Ιστορία του κόσμου κατά τον 20ό αιώνα, για να δούμε πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση.

Ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος (που η 28η Οκτωβρίου είναι η επέτειος της εισόδου μας σ' αυτόν) μας αφορά άμεσα, διότι:

α) Ενέπλεξε στη δίνη του τους άμεσους προγόνους μας, φέρνοντας τον όλεθρο, τον πόνο και την ερήμωση, αλλά και πράξεις αξιοθαύμαστου ηρωισμού και αυτοθυσίας, τόσο στην εποποιία του ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940-41, όσο και κατά την εθνική αντίσταση - την εθνική αντίσταση βέβαια που την εκμεταλλεύτηκαν από τη μια οι Αγγλοαμερικάνοι και από την άλλη οι Σοβιετικοί, για τα δικά τους συμφέροντα...

Την ιστορία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως τη βίωσαν οι γονείς και οι παππούδες μας, πρώτα τη μάθαμε από τη ζωντανή προφορική μνήμη μέσα στην οικογένειά μας και μετά από βιβλία.

Η σημερινή γενιά, χωρίς ρίζες, δεν έχει κληρονομήσει αυτή τη μνήμη. Γι' αυτό δεν ξέρει τι είναι η ελευθερία και, όσο κι αν θέλει, δεν μπορεί ν' αγωνιστεί γι' αυτήν.

β) Οι νικητές του Πολέμου Άγγλοι, Αμερικανοί και Σοβιετικοί (αποικιοκράτες και ιμπεριαλιστές έτσι κι αλλιώς από πριν) είναι εκείνοι που αμέσως μετά υποδούλωσαν τον κόσμο! Φυσικά, αλίμονο στην ανθρωπότητα αν είχε νικήσει ο Άξονας. Αλλά και οι Σύμμαχοι δεν αντιπροσωπεύουν κάποιο «στρατόπεδο του Φωτός».

Προκάλεσαν τον Ψυχρό Πόλεμο, ένα σωρό στρατιωτικές (και παραστρατιωτικές) επεμβάσεις και, κατόπιν, τη σημερινή δικτατορία των Πολυεθνικών, που μετέτρεψε τον κόσμο σε κόλαση και βύθισε το νου και την ψυχή των ανθρώπων του σήμερα και του αύριο στο χάος!...

γ) Εκτός των παραπάνω, ξανασηκώνουν κεφάλι οι σκοτεινές και δαιμονικές δυνάμεις του ναζισμού και του φασισμού, έτοιμες να αντεπιτεθούν στους εχθρούς τους και να πάρουν τη θέση τους.

Χρειάζεται λοιπόν σοβαρή ιστορική μνήμη, γνώση και επίγνωση, για να μην πέσουμε σε νέες παγίδες, σε αυτές που πέσανε κάποτε οι Γερμανοί, οι Ιταλοί και οι Ιάπωνες.

Και είχε πέσει και μερίδα του ίδιου του δικού μας λαού, σχηματίζοντας παρακρατικές οργανώσεις που έπαιζαν το παιχνίδι του αγγλοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού που κυβερνούσε αυτόν τον τόπο.

Ας μάθουμε Ιστορία λοιπόν. Επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται και δεν προσφέρεται για εθνικιστικές κορώνες, αλλά για αληθινούς αγώνες απέναντι στους εκάστοτε αληθινούς εχθρούς. Και οι εχθροί αυτοί είναι πολύ πιο σκοτεινοί, ύπουλοι και ισχυροί από τις εθνικιστικές δυνάμεις των γειτονικών μας χωρών. Και είναι ήδη μέσα στη χώρα μας, «νόμιμα», με τις γραβάτες τους, και αλωνίζουν.

Έτσι βλέπει το πνεύμα αυτής της μέρας η ταπεινή μπλογκονησίδα μας. Ο Θεός να αναπαύσει τους πεσόντες υπέρ πίστεως και πατρίδος και βοήθειά μας η Παναγία και οι άγιοι των ημερών - σε μας, στο λαό μας και σε όλους τους λαούς της Γης, θύματα των διεθνών καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών. Αμήν.

ΥΓ. Οι εικόνες με «ναζί υπερήρωες» προέρχονται από κόμικς, όχι ναζιστικά. Περισσότερα εδώ. Τις θεωρώ όμως χαρακτηριστικές μιας κατάστασης που έρχεται, στην οποία ο φασισμός ίσως δεν έχει απροκάλυπτα σύμβολο τη σβάστικα, αλλά δεν θα διαφέρει καθόλου από το να την είχε. Περισσότερα επ' αυτού εδώ.

Οργάνωση Ύδρα (εδώ): μυστική ναζιστική οργάνωση, που διεισδύει στις μυστικές υπηρεσίες των σημερινών χωρών (στα κόμικς), τις διαβρώνει και τις κάνει δικές της. Ίσως ό,τι πιο κοντινό στην πραγματικότητα έχει να δείξει αυτή η φιλολογία, αφού οι δήθεν υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών έχουν μετατραπεί στο σύγχρονο (κρυφό και υποκριτικό) πρόσωπο του φασισμού...

Ποτέ ξανά φασισμός.

Δεν έζησα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.

Όταν οι Έλληνες φαντάροι στα μετόπισθεν το 1940 έλεγαν Όχι στον δόλιο εχθρό, έλεγαν Ναι στην ιστορία τους

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Π. Δ. 11/12/24 12:13 π.μ.

Στο μνήμα του μεγάλου τραγικού Αισχύλου που είχε αδελφό τον Κυναίγειρο (εκείνον που στη μάχη του Μαραθώνα όταν έφευγαν τα περσικά πλοία προσπάθησε να κρατήσει με το χέρι του ένα να μην απομακρυνθεί, κάποιος εχθρός τού το έκοψε και κείνος συνέχισε με το άλλο χέρι κι όταν κι αυτό του το έκοψαν προσπάθησε να κρατήσει το πλοίο με τα δόντια και τον αποκεφάλισαν – αλλά και ο ίδιος ο Αισχύλος ήταν οπλίτης στον Μαραθώνα και ναυμάχος στη Σαλαμίνα δέκα χρόνια αργότερα), στο μνήμα λοιπόν αυτού του τραγικού ποιητή έγραψαν πως ήταν ναυμάχος και πολέμησε μαζί με τους άλλους Ελληνες τους Πέρσες στον Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα. 

Ο Καβάφης στο ποίημά του «Νέοι της Σιδώνος» αναφέρεται στα πλούσια παιδάρια της μετά τον Αλέξανδρο εποχής που διασκεδάζουν σε «κλαμπ» της Σιδώνος, πόλης πλούσιας και έκδοτης στες ηδονές, όταν πληρώνουν έναν θεατρίνο να τους διαβάζει ερωτικά ποιήματα, εκείνος κάποια στιγμή τους απαγγέλλει το επίγραμμα στον τάφο του Αισχύλου και τα φανατικά για γράμματα εκείνα παιδάρια αγανακτούν που ο ποιητής ναυμάχος σεμνύνεται για τους αγώνες του υπέρ ελευθερίας και όχι για τον Προμηθέα, τον Αγαμέμνονα, τον Ετεοκλή, την Κλυταιμνήστρα και τους άλλους αριστουργηματικούς ήρωες των τραγωδιών του.

Χώρες που έχασαν τους περισσότερους ανθρώπους στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο

Γιώργος Τασιόπουλος 

Ενδιαφέρων Χάρτης που δείχνει που έχασαν τους περισσότερους ανθρώπους στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπάρχουν οι επιτήδειοι ουδέτεροι φυσικά!

Και οι μεγάλες δυνάμεις που βάζουν άλλους να πολεμούν γι' αυτούς.

Η Ελλάδα πάντα στην πρώτη γραμμή...

Αν και στη σωστή πλευρά της ιστορίας έπρεπε μετά τη λήξη του Πολέμου να συνεχίσει με τον εθνικό διχασμό να δίνει το πολύτιμο αίμα των παιδιών της μέχρι να εμπεδωθεί στην αποικία ποια είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας. 

Απλά οι δοσίλογοι άλλαξαν στρατόπεδο περνώντας σε αυτό του Νικητή επικυριάρχου αναλαμβάνοντας το τιμόνι της χώρας. 

ΠΗΓΗ - 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Κ. Βάρναλης:"Κι αν τώρα ο λαός τιμά ανεπίσημα αυτήν την επέτειο, θα έρθει η μέρα σύντομα, που θα την γιορτάζει επίσημα κι όπως της αξίζει".

Του Γιώργου Αλεξάτου

Μιας και θ' αρχίσουν πάλι τα απίθανα για το ότι ενώ όλοι οι λαοί γιορτάζουν το τέλος του πολέμου, εμείς γιορτάζουμε την αρχή του, παραθέτω χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη που δημοσιεύτηκε στον "Ρίζο της Δευτέρας" στις 28 Οκτωβρίου 1947, και κατέληγε με τα λόγια "Κι αν τώρα ο λαός τιμά ανεπίσημα αυτήν την επέτειο, θα έρθει η μέρα σύντομα, που θα την γιορτάζει επίσημα κι όπως της αξίζει".

Όποιος έχει διάθεση να ψάξει τι συνέβαινε τότε και γιατί οι κομμουνιστές επέμεναν να γιορτάζουν την 28η Οκτωβρίου, ας το διαβάσει.

Για την ιστορία αναφέρω πως ο "Ρίζος της Δευτέρας", με διευθυντή τον Μανώλη Γλέζο, ήταν εβδομαδιαία πολιτιστική έκδοση του "Ριζοσπάστη", τον οποίο αντικατέστησε με την απαγόρευσή του, στις 18 Οκτωβρίου 1947. Στα τέλη Δεκεμβρίου, με την ψήφιση του Α.Ν. 509 που έθεσε εκτός νόμου το ΚΚΕ, απαγορεύτηκε κι αυτός. 

Το φύλλο στη φωτογραφία είναι από την 28η Οκτωβρίου 1946. 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ: ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΛΑΟΣ

H 28 του Οχτώβρη είναι μια μεγάλη μέρα για τον ελληνικό λαό – και μέρα ντροπής για τους προδότες του. Κι όμως ετούτοι γιορτάζουνε το “αλβανικό έπος”. Και πάλι χωρίς το λαό. Και πάλι με φράχτη γύρω τους τα όπλα -για να τους φυλάνε όταν πηγαίνουν στην τελετή – να φυλάνε από το λαό τους εχθρούς του λαού.

Ένα άγνωστο, αντιστασιακό εμβατήριο του Τσιτσάνη

Ένα τραγούδι που γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη, στα χρόνια της Κατοχής και ηχογραφήθηκε 60 χρόνια μετά 

Του Θανάση Γιώγλου

Στα χρόνια της Κατοχής ο Βασίλης Τσιτσάνης ζούσε και δημιουργούσε στη Θεσσαλονίκη. Στην οδό Παύλου Μελά 21 διατηρούσε το θρυλικό «Ουζερί Τσιτσάνης», όπου έγραψε μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια του, που ηχογραφήθηκαν με την επανέναρξη λειτουργίας του εργοστασίου της Columbia, το 1946.

Ένα από τα τραγούδια που γράφτηκαν στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο αναφερθήκαμε στο παρελθόν, ήταν «Ο μπλόκος», που εμπνεύσθηκε ο συνθέτης από το φοβερό μπλόκο της Καλαμαριάς, στις 13 Αυγούστου του 1944 και δισκογραφήθηκε σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, το 1978, στον δίσκο του Τσιτσάνη «Δώδεκα νέες λαϊκές δημιουργίες».

Περίπου δυο μήνες πριν από την αποχώρηση των κατακτητών και την απελευθέρωση της Ελλάδας, ο Βασίλης Τσιτσάνης έγραψε στη Θεσσαλονίκη ένα ακόμη τραγούδι, ένα εμβατήριο που αναφέρεται στους «χρόνους της σαπίλας», στους «στραγκαλιστές του λαού» και στα «ξερονήσια του διαβόλου Μεταξά». Η ηχογράφηση του τραγουδιού, ακόμα και μετά το τέλος του πολέμου έμοιαζε με ουτοπία, αφού η επιτροπή λογοκρισίας ήταν στα «φόρτε» της. Κι έτσι, το τραγούδι παρέμεινε στο συρτάρι του Τσιτσάνη, ο οποίος, σύμφωνα με μαρτυρίες του Κώστα Βίρβου, αλλά και του Ντίνου Χριστιανόπουλου, το έπαιζε κρυφά, με αποτέλεσμα στόμα με στόμα να γίνει γνωστό και να διαδοθεί στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.

Η επιλογή της 28ης Οκτωβρίου 1940 ως εθνικής μας εορτής

από Άρδην - Ρήξη 28 Οκτωβρίου 2021

Η επιλογή της 28ης Οκτωβρίου 1940 ως εθνικής μας εορτής – απόρροια της αντιστασιακής παράδοσης του λαού μας

Γιατί τιμούμε το ΟΧΙ;

Του Θ.Κ.

Τα τελευταία τρία χρόνια και ιδίως τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε γίνει μάρτυρες μίας «περίεργης» και ενορχηστρωμένης εκστρατείας ανάδειξης της 12ης Οκτωβρίου 1944, ημέρας απελευθέρωσης της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, ως σημαντικότερης επετείου από εκείνη της 28ης Οκτωβρίου 1940 και του ΟΧΙ του ελληνικού λαού στην επιβουλή του ιταλικού φασισμού (και εν συνεχεία του γερμανικού ναζισμού), με απώτερο στόχο -όπως προκύπτει- την κατάργηση της εθνικής μας εορτής. Είναι ενδεικτικό ότι όλες αυτές οι εκδηλώσεις αναφέρονται κυρίως στην περίοδο 1941-1944 και όχι τόσο στην περίοδο 1940-1944. Εκτενέστερη αναφορά σε αυτό το ζήτημα έχει γίνει σε προηγούμενες δημοσιεύσεις της ιστοσελίδας του Άρδην και της Ρήξης με τίτλο: «Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού του 1940 ενοχλεί. Να καταργηθεί!» (http://ardin-rixi.gr/archives/201079) και «Γιατί ενοχλεί η 28η Οκτωβρίου;» (http://ardin-rixi.gr/archives/201088).

Ακούμε λοιπόν συχνά και από διαφορετικές πηγές στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε διάφορα έντυπα, στον ηλεκτρονικό τύπο, ακόμα και σε «επιμορφωτικά» σεμινάρια του Υπουργείου Παιδείας το εξής τσιτάτο: «Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης που δεν γιορτάζει το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά την έναρξή του», υπονοώντας ότι θα πρέπει να καταργηθεί η εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου 1940, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό διατυπώνεται και ευθέως. Δεν διευκρινίζουν βέβαια το πώς εισήλθε η Ελλάδα στον πόλεμο, το αν τον προκάλεσε η ίδια ή αν εξαναγκάστηκε να πολεμήσει τη φασιστική επιβουλή αμυνόμενη. Έτσι, εμμέσως πλην σαφώς οι Έλληνες εμφανίζονται περίπου ως «πολεμοχαρείς» και «πολεμοκάπηλοι», εν αντιθέσει προς άλλους Ευρωπαίους «που ως περισσότερο “πολιτισμένοι” δίνουν την προτεραιότητα στην ειρήνη, εορτάζοντας τη λήξη του πολέμου». Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η επιχειρηματολογία τους, ενώ αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν τις «απαγορευμένες» λέξεις «ΟΧΙ», «παλλαϊκή αντίσταση», «αυτοθυσία», «Πίνδος», «πατρίδα», για ευνόητους λόγους.

Ποια όμως είναι η Ευρώπη στην οποία αναφέρονται, την οποία και θα πρέπει να μιμηθούμε ως πρότυπο;

Λένη Ζάχαρη: 28η Οκτωβρίου 1940, το Έπος που έγινε Εθνική Γιορτή.

Post author:Λένη Ζάχαρη

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ…

Το καλοκαίρι του 1940 είχε περάσει αφήνοντας πίσω του μια βαριά, δραματική διάθεση. Ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου είχε επισκιαστεί από την τραγωδία του τορπιλισμού της «Έλλης» και όλη η Ελλάδα ακόμα μουδιασμένη αναλογιζόταν ως πού θα έφταναν οι Ιταλοί. Ο χειμώνας προβλεπόταν «θερμός», όμως όλοι απέφευγαν να μιλούν γι’ αυτό.

Η Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 1940, ήταν μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα. Οι ηλικιωμένοι έσπευσαν νωρίς το πρωί να εκκλησιαστούν. Οι αστοί Αθηναίοι έβαλαν τα καλά τους και οι Αθηναίες στολίστηκαν για να κάνουν την καθιερωμένη βόλτα στο Ζάππειο και τον Βασιλικό Κήπο (έτσι ονομαζόταν τότε ο Εθνικός κήπος), ενώ άλλοι ξεχύθηκαν στις κοντινές εξοχές της Κηφισιάς και του Φαλήρου.

Πρωινές Εφημερίδες

Οι κυριακάτικες εφημερίδες που κυκλοφορούν δεν φαίνεται να ψυχανεμίζονται την επερχόμενη καταιγίδα. Τα πρωτοσέλιδα κινούνται σε ήπιο κλίμα. Ασχολούνται με την διάψευση του Αθηναϊκού Πρακτορείου «περί επεισοδίων στην παραμεθόριο με την Αλβανία» όπως μετέδιδε το ιταλικό πρακτορείο Στέφανι (Η Βραδυνή), ενώ άλλα πρωτοσέλιδα ασχολούνται με την ενδοτικότητα του Πεταίν στη Γαλλία ο οποίος είχε δεχθεί να συνεργαστεί με τις δυνάμεις του Άξονα, αλλά και με τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές στην Αμερική που θα γίνονταν την «μεταπροσεχήν Τρίτην» (Ακρόπολις).

Παρόλα αυτά, στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων ο πόλεμος υποφώσκει. Έτσι, ο διάσημος Έλληνας αρχιμάγειρας του 20ού αιώνα, Νίκος Τσελεμεντές, γράφει στο άρθρο του με τίτλο «Οικιακή Οικονομία» (Έθνος), για τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες «κατά τας πολεμικάς αυτάς ημέρας» θα αντικαταστήσουν τη ζάχαρη, η οποία θα αρχίζει να εκλείπει από την αγορά, με το μέλι, τις σταφίδες, και αργότερα τα σύκα.

28 Οκτωβρίου 1940: Γιατί γιορτάζουμε την είσοδο στον πόλεμο και όχι την Απελευθέρωση - Ο πραγματικός λόγος πίσω από την Επέτειο του «Όχι»

ΚΛΙΚ ΕΔΩ ή στην εικόνα για να διαβάσετε το άρθρο 

Πλησιάζει η εθνική επέτειος. Αυτά διδάσκονται σήμερα στα σχολεία …

Δημήτρης Σταματάκης

Πλησιάζει η εθνική επέτειος. Αυτά διδάσκονται σήμερα στα σχολεία …

Εξίστανται και απορούν κάμποσοι γιατί φωνάζουμε για τον ευνουχισμό και την αποβλάκωση των παιδιών μας εδώ και δεκαετίες. Έγκλημα εκ προμελέτης, ιδιαζόντως ειδεχθές και κατ' εξακολούθησιν διαπράττουν οι ανίεροι δράστες! Θαυμάστε τους...

- Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο. Και εμείς πήγαμε και κρυφτήκαμε στο υπόγειο.

- Τρέξε στην τράπεζα να σηκώσεις τα χρήματα είπε ο πατέρας στην μαμά.

- Σήμερα θα γίνεις άντρας μου είπε ο πατέρας μου. Εγώ φοβήθηκα πολύ γιατί δεν ήθελα να γίνω άντρας.

Από το βιβλίο Γλώσσας της Ε΄ Δημοτικού α΄ τεύχος, σελ. 44-45 (Στο κείμενο – αφιέρωμα στον απελευθερωτικό αγώνα της 28ης Οκτωβρίου).

...........................................................................................................................................

Σε αντιπαράθεση μεταφέρω ένα ηρωικό γεγονός που διασώζει ὁ μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατῆς Μυριβήλης και ἐκφώνησε στόν πανηγυρικό λόγο του στήν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν, στίς 27 Ὀκτωβρίου τοῦ 1960. Μεταξύ τῶν ἄλλων σπουδαίων ἀνέφερε καί ἕνα συγκλονιστικό γεγονός, πού διαδραματίστηκε, ὄχι “στό διάσελο τῆς Ἱστορίας” (Βρεττάκος), στίς ἀετορράχες τῆς Πίνδου, ἀλλά στά μετόπισθεν, εκεί ὅπου ὁ ἀπόλεμος πληθυσμός τῆς πατρίδας μας συναγωνιζόταν τήν ἀνδρεία τῶν μαχητῶν.

«Εἶχε ὀργανωθῆ, κατά τή διάρκεια τοῦ ἀγῶνα ὑπηρεσία μεταγγίσεως αἵματος, ἀπ᾽ τόν Ἐρυθρό Σταυρό τῆς Ἑλλάδος. Εἶχα καί ἕναν φίλο γιατρό, σ᾽ αὐτή τήν ὑπηρεσία, λοιπόν πήγαινα κάπου-κάπου νά τόν δῶ καί νά τά ποῦμε. 

Ὁ κόσμος ἔκαμε οὐρά κάθε μέρα γιά νά δώση τό αἷμα του γιά τούς τραυματίες μας. ῏Ηταν ἐκεῖ νέοι, κοπέλλες, γυναῖκες, μαθητές, παιδιά πού περίμεναν τή σειρά τους. Μιά μέρα, λοιπόν, ὁ ἐπί τῆς αἱμοδοσίας φίλος μου γιατρός, εἶδε μέσα στήν σειρά τῶν αἱμοδοτῶν πού περίμεναν, νά στέκεται καί ἕνα γεροντάκι.

− Ἐσύ, παππούλη, τοῦ εἶπε ἐνοχλημένος, τί θέλεις ἐδῶ;

Ὁ γέρος ἀπάντησε δειλά:

Ο Γιώργος Σεφέρης διαβάζει Γιώργο Σεφέρη: Τελευταίος Σταθμός

Του Δημήτρη Σταματάκη 

5 Οκτωβρίου του 1944. 

Μερικές ημέρες πριν φύγουν οι Γερμανοί απ' την Ελλάδα. Η (αυτό)εξόριστη ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να γυρίσει από το Σαλέρνο της Ιταλίας πίσω στην απελευθερωμένη Αθήνα και στο παζάρι της εξουσίας. 

Η σακατεμένη εικόνα μιας χώρας που οδηγείται σπαρακτικά στην αδελφοκτόνα διαμάχη...Επιτομή!

ΠΗΓΗ: https://youtu.be/-4zp3otTQXI?si=k4JGu4zXjyPcyXyT

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Ηταν η μέρα που έγκατέλειπαν την Αθήνα οι Γερμανοί. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε...

Πέμπτη ήταν του 1944... όμορφη και ελαφριά ημέρα την αποκάλεσε ο Σεφέρης.

Ηταν η μέρα που έγκατέλειπαν την Αθήνα οι Γερμανοί.

Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε... 

  Του Βασίλη Λαμπόγλου                                                                                         

''Όταν οι Ναζί αποχωρούσαν απ’ την Αθήνα, την Πέμπτη, 12 του Οκτώβρη 1944, ήξεραν πως θα ξανάρθουν.

Είχαν αφήσει πίσω τους, εκτός από τις 1700 μέρες τρόμου, δολοφονιών, βασανιστηρίων και μεταγωγών στα στρατόπεδα θανάτου, εκατοντάδες συνεργάτες, ταγματασφαλίτες, κουκουλοφόρους και την κυβέρνηση μιας κατ’ επίφαση δημοκρατίας, που ήρθε άκαπνη απ’ έξω, εκτελούσε εντολές των νέων επικυρίαρχων και στελέχωσε την κρατική μηχανή, με το σινάφι των συνεργατών.

Οι Γερμανοί επέστρεψαν, χωρίς αγκυλωτό και Βέρμαχτ.

Ειρηνικά και αναίμακτα,  κατέκτησαν μια χώρα που είχε, μετά τη Σοβιετική Ένωση, το μεγαλύτερο αριθμό νεκρών στο Δεύτερο Παγκόσμιο και τη πιο δυναμική Αντίσταση, αποφασισμένοι, όχι μόνο να μην καταβάλουν μια πεντάρα πολεμικών αποζημιώσεων αλλά να εισπράξουν το αντίτιμο για όλες τις σφαίρες που έριξαν σε σκοπευτήρια και ολοκαυτώματα.   

                                                                                                            

- Το διάστημα μεταξύ 2010 και 2017, η γερμανική κεντρική τράπεζα έχει κερδίσει συνολικά 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ από το Securities Market Programme (SMP), δηλαδή το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων που υλοποιεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

- Το ΤΑΙΠΕΔ, το Ταμείο εκποίησης της δημόσιας περιούσιας είναι για τους Γερμανούς ιερό τοτέμ.

Ο «νομιμοποιητικός» φορέας του ξεπουλήματος της χώρας είναι μια γερμανική πατέντα, κατ’ εικόνα και ομοίωση της γερμανικής εταιρείας Treuhand, που εκκαθάρισε τη δημόσια περιουσία της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, αξίας 600 δις μάρκων, έναντι μόλις 44 δις, με αγοραστές «στρατηγικούς επενδυτές».

- Η Ελλάδα ειναι ο δεύτερος μεγαλύτερος πελάτης της Γερμανίας στην αγορά όπλων με 10% των συνολικών εξαγωγών της.

 Σύμφωνα με έκθεση του SIPRI (Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης) Οι τρεις προμηθευτές μας είναι η Γερμανία με 67% των εισαγωγών, οι ΗΠΑ με 20% και η Γαλλία, με 8,4%

H ταινία ντοκουμέντο της Finos Film για την απελευθέρωση της Αθήνας

Πρώτη δημοσίευση στο Γερομοριά 12 Οκτ 2021

Στο φως ήρθε ένα χαμένο για 55 χρόνια φιλμ–ντοκουμέντο στο οποίο ήταν αποτυπωμένη μια σημαντική στιγμή της ελληνικής ιστορίας, η απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς

Του Άγγελου Μενδρινού

Ο Φιλιποίμην Φίνος, ο ιδρυτής της Finos Film, με την κάμερα στο χέρι εκείνο το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου 1944 κατέγραφε μοναδικές στιγμές. Όχι, μόνο, τη χαρά του πλήθους, αλλά και τον τελευταίο Γερμανό που κατέβασε την σβάστκα από την Ακρόπολη! Ήθελε να ετοιμάσει ένα «ζουρνάλ» όπως λεγόντουσαν, τότε, τα «Επίκαιρα» που έδειχναν οι κινηματογράφοι στο διάλειμμα των ταινιών, σύμφωνα με το newscenter

Ετοίμασε το φιλμάκι με σπικάζ και έξοχη, δική του, σκηνοθεσία και σκόπευε να το προωθήσει στους κινηματογράφους. Δεν πρόλαβε. Μεσολάβησαν τα Δεκεμβριανά κι η ταινία του κρίθηκε αντεθνική.

Λογικό.

Πως να δείξεις την Καισαριανή που οι συνεργάτες των Γερμανών σκότωσαν αθώους πολίτες, ανάμεσά τους και τον πατέρα του Φίνου;Πως να δείξεις αντάρτες του ΕΛΑΣ να αποθεώνονται από το πλήθος;

Ε, όλα αυτά ήταν εξόχως αντεθνικά!

Το 1999 ο Ροβήρος Μανθούλης ανακάλυψε το φιλμ, το ενέταξε σε μια σειρά ντοκιμαντέρ για τον εμφύλιο που κι αυτή… καταχωνιάστηκε στις αποθήκες της ΕΡΤ.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ Η ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Σεπτεμβρίου 8, 2013

«Ζητάτε από μια Ελληνίδα μάνα να προδώσει τους συνεργάτες της για την Πατρίδα της με την απειλή του τουφεκισμού των παιδιών της. Έ, λοιπόν, όχι. Μάθετε ότι τα παιδιά μου ανήκουν στην Ελλάδα και το αίμα τους θα πνίξει τους Ούνους και όλη τη Γερμανία σας !….»

Αφιερωμένη σε όλους αυτούς που σήμερα εκτελούν πάλι την Ελληνίδα μάνα και την οικογένεια. Τους Γερμανοτσολιάδες της Siemens, του μνημονίου, της εκποίησης Εθνικής κυριαρχίας που κάποιοι σαν την Λέλα κέρδισαν με αίμα. Να την θυμάστε καλά.

Χαράματα 8 Σεπτέμβρη 1944, η εκτέλεση της Λέλας Καραγιάνη…

H μεγάλη ηρωίδα πολύτεκνη μητέρα της Eθνικής Aντίσταση παράδειγμα στίς μέρες μας, αλλά και μέτρο σύγκρισης…

Aπό τον Δρ. Νίκο Κρεμμύδα

Γεννήθηκε στην Λίμνη Ευβοίας το 1898. Ήταν η ψυχή τής της αντιστάσεως, την περίοδο 

της Γερμανικής κατοχής. Με κέντρο ένα σπίτι στην οδό Φυλής και το φαρμακείο τού άνδρα της, στην Πατησίων, αρχικά οργάνωσε ένα δίκτυο για την απόκρυψη, περίθαλψη και φυγάδευση Άγγλων στρατιωτικών. Αργότερα, με κέντρο την Μονή τού Αγίου Ιεροθέου στα Μέγαρα, συγκρότησε την παράνομη οργάνωση «Μπουμπουλίνα», με πρώτα μέλη τον συζυγό της και τα 7 παιδιά της…

Η οργάνωση σε συνεργασία της με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, τον Αρχηγό της Αστυνομίας Άγγελο Έβερτ, καθώς και διάφορους αντιφασίστες και… αντιναζιστές που υπηρετούσαν μέσα στις υπηρεσίες των στρατευμάτων των κατακτητών είχε χαρακτήρα κατασκοπευτικό και αποστολής πληροφοριών. Με τη δράση της βυθίστηκαν πολλά πλοία, ανατινάχτηκε το αεροδρόμιο του Τατοϊου και κάηκαν αποθέματα βενζίνης και πυρομαχικών.

Ηρώ Κωνσταντοπούλου. Εκτελέστηκε 5 Σεπτεμβρίου 1944 σε ηλικία 17 χρονών (Αφιέρωμα+Βίντεο)

Γυναίκες ηρωΐδες προς Μίμηση

Ηρώων Αφιέρωμα: Ηρώ Κωνσταντοπούλου

Σοφία Ντρέκου

Το σώμα της ηρωικής Ελληνίδας, Ηρώς 

Κωνσταντοπούλου, έγινε λευτεριάς, λίπασμα:

«Εσύ δε θα μου πεις ευχαριστώ

όπως δε λες ευχαριστώ

στους χτύπους της καρδιάς σου

που σμιλεύουν το πρόσωπο της ζωής σου. 

Όμως εγώ θα σου λέω ευχαριστώ

γιατί γνωρίζω γιατί σου λέω ευχαριστώ

γιατί γνωρίζω τι σου οφείλω

Αυτό το ευχαριστώ
είναι το τραγούδι μου». 

Γιάννης Ρίτσος

Η 17χρονη ηρωίδα που «γάζωσαν» οι Γερμανοί με 17 σφαίρες για παραδειγματισμό. Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου έκρυβε όπλα και προκηρύξεις κάτω από τη σχολική ποδιά. Εκτελέστηκε φωνάζοντας: «Χτυπάτε! Κτήνη»...

Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου, η οποία γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου 1927 και εκτελέστηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1944 σε ηλικία 17 χρονών, ήταν αγωνίστρια της εθνικής αντίστασης.

«Έτσι ως αντικρίζω τα χώματα

ματωμένα, αναρριγώ, 

κορίτσια της Καισαριανής 

ραντίστε με τριανταφυλλόνερο 

τα ηρωικά κορμιά μας».

Πάνος Ν. Παναγιωτούνης

Η σφαγή και το κάψιμο (!) των Ελλήνων από τους Ναζί στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης το 1944

Το Ναζιστικό Ολοκαύτωμα στο Χορτιάτη Θεσσαλονίκης το 1944

Τα Ναζιστικά κρεματόρια δεν υπήρξαν μόνο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά τέθηκαν σε λειτουργία και στο Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη, όταν με την πυρπόληση ενός φούρνου και ενός σπιτιού στα οποία επίτηδες είχαν εγκλωβίσει άμαχο πληθυσμό, οι ναζί κατακτητές δολοφονούσαν 149 ανθρώπους και έγραφαν άλλη μία μαύρη σελίδα στα εγκλήματα πολέμου. 

Αποφράδα ημέρα λοιπόν, αλλά ταυτόχρονα και ημέρα μνήμης και θυσίας είναι η 2 Σεπτεμβρίου του 1944, όταν οι Nαζί με τους  συνεργάτες τους, έβαψαν στο αίμα το Χορτιάτη.

Προηγήθηκαν δύο ανταρτικές επιθέσεις σε δύο αυτοκίνητα, ένα του οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης που πήγαινε στο βυζαντινό υδραγωγείο για την απολύμανση της δεξαμενής από την οποία υδροδοτούνταν η Θεσσαλονίκη και στο οποίο οι επιβαίνοντες ήταν Έλληνες (ο ένας εκ των δύο επέζησε) και ακολούθησε ένα δεύτερο αυτοκίνητο με τρεις Γερμανούς και δύο Έλληνες και με τελικό απολογισμό τη διαφυγή δύο Γερμανών και την αιχμαλωσία των υπολοίπων. Οι διαφυγόντες επέστρεψαν στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης.

"Οι γενναίοι πεθαίνουν ζωντανοί και οι δειλοί ζουν νεκροί."

Η φωτογραφία μας δείχνει την 17χρόνη Γιουκοσλάβα αντάρτισσα Lepa Svetozara Radić την στιγμή που οι Ναζί την εκτέλεσαν με απαγχονισμό.... ήταν 8 Φλεβάρη του 1943.

Η φωτογραφία αυτή βρέθηκε αργότερα στα ρούχα του Γερμανού στρατιώτη που την τράβηξε.

Εν μέσω σφοδρής μάχης, εξάντλησε όλα τα πυρομαχικά της. Απτόητη, κάλεσε τους συντρόφους της να πολεμήσουν με γυμνά χέρια, μέχρι που εξουδετερώθηκαν από τα χτυπήματα των γερμανικών τουφεκιών.

Μαζί με την αδελφή της Dara, πολέμησε στον 7ο Λόχο Παρτιζάνων του 2ου Αποσπάσματος Κράινα. Στις 8 Φεβρουαρίου, βοηθούσαν πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, να ξεφύγουν από τη ναζιστική 369η και την 7η Μεραρχία SS.

Όταν οι Γερμανοί της ζήτησαν τα ονόματα των συντρόφων της τους είπε:

Θα τους γνωρίσετε, όταν έρθουν να πάρουν εκδίκηση για για το θανατό μου.

Και αυτό συνέβη πραγματικά, μετά την γερμανική συντριβή, τους εκτέλεσαν στο ίδιο δέντρο όπως τους είπε η κοπέλα ότι θα έρθουν να εκδικηθούν για το θανατό της.

ΠΗΓΗ:https://www.facebook.com/share/p/19eU9yNHqB/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com