Acta de Helsinqui
| Acta de Helsinqui | |
|---|---|
Acta en alemán, inglés, castelán, francés, italiano e ruso | |
| Creación | 1 de agosto de 1975 |
| Signatarios | 35 Estados nación de Europa e América |
| Función | Seguridade e cooperación internacional |
A Conferencia sobre Seguridade e Cooperación en Europa (CSCE) ou Conferencia de Helsinqui tivo lugar en Helsinqui (Finlandia) durante varias sesións entre o 3 de xullo de 1973 e a decisiva terceira sesión do 30 de xullo ao 1 de agosto de 1975;[1] entre os Estados Unidos de América, Canadá, a Unión de Repúblicas Socialistas Soviéticas e todos os Estados nación de Europa (incluíndo Turquía e excluíndo Albania e Andorra).[2]
Culminou na acta final da Conferencia sobre Seguridade e Cooperación en Europa, tamén coñecido como Acta Final de Helsinqui, Acordos de Helsinqui ou Declaración de Helsinqui. Foi asinado por 35 países.[2] É o punto de partida da Organización para a Seguridade e a Cooperación en Europa (OSCE). Non obstante, o acto non era vinculante xa que non tiña carácter de tratado.
A Conferencia tivo reunións posteriores, que tiveron lugar en Belgrado (4 de outubro de 1977 - 8 de marzo de 1978), Madrid (11 de novembro de 1980 - 9 de setembro de 1983) e Viena (4 de novembro de 1986 - 19 de xaneiro de 1989). O Cumio de París de 1990 pódese considerar o punto final da Conferencia, debido á desaparición do bloque do Leste.
Contido da Acta de Helsinqui
[editar | editar a fonte]Os principais puntos que figuran na Acta foron:
- Igualdade soberana, respecto dos dereitos inherentes á soberanía
- Absterse de recorrer á ameaza ou ao uso da forza
- inviolabilidade das fronteiras
- Integridade territorial dos Estados
- Resolución de controversias por medios pacíficos
- Principio de non intervención nos asuntos internos dos Estados.
- Respecto dos dereitos humanos e das liberdades fundamentais
- Dereito á igualdade e dereito á autodeterminación dos pobos
- Cooperación entre Estados
- Cumprimento de boa fe das obrigas do dereito internacional público
Significado da Acta de Helsinqui
[editar | editar a fonte]No momento da sinatura, o documento foi visto tanto como un paso significativo para reducir as tensións da guerra fría (a chamada 'distensión'), como como un triunfo diplomático para a URSS, debido ás cláusulas de inviolabilidade das fronteiras nacionais e ao respecto integridade territorial, que recoñeceu por primeira vez as incorporacións territoriais da Unión Soviética en Europa do Leste despois da Segunda guerra mundial.
Non obstante, a parte dedicada aos dereitos humanos constituíu a base para o funcionamento do Grupo de Helsinqui en Moscova (en inglés: Moscow Helsinki Group), unha ONG independente creada para supervisar o cumprimento dos Acordos de Helsinqui. Desde 1996, o Grupo Helsinki de Moscova está dirixido por Liudmila Alekséyeva. O Grupo Helsinki expandiuse coa creación de varios comités rexionais, que finalmente formaron a Federación Internacional de Helsinqui e Human Rights Watch. Aínda que se supón que deben supervisar o cumprimento da Acta por parte de todos os seus asinantes, o foco da súa atención foi a súa aplicación na Unión Soviética e nos seus aliados do Pacto de Varsovia, dando apoio internacional aos grupos disidentes.
Albania negouse a participar na conferencia, co seu líder Enver Hoxha argumentando o seguinte:
Todos os Estados satélite soviéticos (coa posible excepción dos búlgaros) queren romper as cadeas do Tratado de Varsovia, pero non poden. Así, a súa única esperanza é o que lles permite o documento de Helsinqui, é dicir, fortalecer a súa amizade cos Estados Unidos de América e Occidente, buscarlles investidores en forma de créditos e importacións sen restricións da súa tecnoloxía, para permitirlle á Igrexa ocupar o seu antigo lugar, para afondar a dexeneración moral, para aumentar o antisovietismo, e o Tratado de Varsovia seguirá sendo unha casca baleira.Enver Hoxha [3]
Estados asinantes orixinais
[editar | editar a fonte]Aínda que Albania non foi un dos asinantes orixinais, converteuse en asinante en setembro de 1991.
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
Rúa Kavoikatu, Helsinqui, 1975
-
Carta de identificación de Erich Honecker na CSCE
-
Chanceler da RFA, Helmut Schmidt; Presidente do Consello de Estado da RDA, Erich Honecker; Presidente dos EUA, Gerald Ford e Chanceler de Austria, Bruno Kreisky
-
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ étrangères, Ministère de l'Europe et des Affaires. "45 años de los Acuerdos de Helsinki (01.08.20)". Francia Diplomacia - Ministerio para Europa y de Asuntos Exteriores (en castelán). Consultado o 2023-01-19.
- ↑ 2,0 2,1 "O TEMA DA LIBERDADE POLÍTICA E DOS DIREITOS FUNDAMENTAIS NA CONSTRUÇÃO DAS INSTITUIÇÕES INTERNACIONAIS: IDEIAS, PRÁTICAS E EXPECTATIVAS" (PDF). Universidade de Brasilia, ICH; Repositorio.unb.br (en portugués). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de novembro de 2022. Consultado o 19 de xaneiro de 2023.
- ↑ "The superpowers, 1959-1984 : extracts from the political diary". WorldCat.org (en inglés). Consultado o 2023-01-19.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Acta de Helsinqui |
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Texto íntegro da Acta Final, Conferencia sobre Seguridade e Cooperación en Europa de 1975
- Comisión de Helsinki (Helsinki Commission) dos Estados Unidos
Non se debe confundir con
[editar | editar a fonte]A Declaración de Helsinki de 1964, de contido científico, sobre os principios da experimentación humana.
Este artigo sobre política é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |