Aparato reprodutor feminino

Partes internas do aparato reprodutor feminino.

O aparato reprodutor feminino é o aparato xenital situado na zona pélvica das mulleres no cal ten lugar a produción dos gametos femininos (óvulos), a fecundación e formación do cigoto, a xestación do embrión e a súa expulsión ao exterior (parto), e a produción de diversas hormonas. Consta de ovarios, trompas de Falopio, útero, vaxina e xenitais externos (vulva).

Partes do aparato reprodutor feminino

Consta de órganos internos e externos:

Órganos internos

• Ovarios. Son os órganos que producen os gametos femininos ou óvulos. Os ovarios xeralmente teñen o tamaño dunha améndoa. Están dentro da cavidade abdominal sostidos por ligamentos. O proceso de formación dos óvulos ten lugar dentro dunhas estruturas ováricas chamadas folículos ováricos, que pasan por distintas fases de maduración ata que liberan o óvulo. Cada folículo contén un só óvulo, e en cada ciclo menstrual madura un folículo e libera un óvulo.

Os ovarios tamén teñen unha función endócrina, xa que producen estróxenos e proxesterona, hormonas que regulan o desenvolvemento dos caracteres sexuais secundarios, como a aparición de pelo corporal ou o desenvolvemento das glándulas mamarias, controlan o ciclo menstrual e preparan o organismo para un posible embarazo.

• Trompas de Falopio ou tubas uterinas. Condutos de entre 10 e 13 cm que comunican os ovarios co útero e teñen como función levar o óvulo ou o cigoto ata o útero. A fecundación normalmente ten lugar nas trompas. En raras ocasións o embrión pode desenvolverse nunha das trompas orixinándose un perigoso embarazo ectópico. O infundíbulo é a parte ensanchada que dá ao ovario, onde hai uns flocos chamados fimbrias. No outro extremo a abertura que desemboca no útero denomínase ostium tubárico.
• Útero. Órgano oco e musculoso con forma de pera no que se desenvolverá o feto durante a xestación. A parede interior do útero é o endometrio, o cal presenta cambios cíclicos mensuais controlados hormonalmente, e despréndese e sangra (regra) en cada ciclo menstrual. Debaixo do endometrio hai unha capa de músculo liso (miometrio) importante nas contraccións do parto. No útero fórmase a placenta que comunica o aparato circulatorio da nai e o do feto. A zona de conexión coa vaxina é o cérvix uterino, máis estreito e con glándulas mucosas.
• Vaxina. É o canal elástico e muscular que comunica o útero co exterior, na que se produce a copulación, por onde entran os espermatozoides, e por onde sae o fluxo menstrual e o neno durante o nacemento.

Os órganos xenitais internos reciben irrigación sanguínea fundamentalmente da arteria uterina, rama da arteria ilíaca interna e da arteria ovárica, rama da aorta.

A innervación procede de fibras simpáticas do plexo celíaco e por fibras parasimpáticas procedentes do nervio pélvico.

Órganos externos

Artigo principal: Vulva.

En conxunto denomínanse vulva e están compostos por:

• Clítoris. Prominencia situado na confluencia dos labios na parte anterior, diante do orificio uretral. Órgano que contén tecido eréctil, que se enche de sangue durante a excitación, e moitas terminacións nerviosas. Considérase homólogo ao pene masculino.
• Labios. Son repregamentos cutáneos con tecido adiposo. Os máis externos son os labios maiores e dentro deles están os labios menores. Os labios maiores delimitan a fosa pudenda, e os menores o vestíbulo vaxinal. Teñen glándulas sebáceas e sudoríparas. A parte externa dos labios maiores ten pelos. Xeralmente os labios maiores están en contacto tapando a fosa pudenda, de maneira que normalmente os labios menores e o vestíbulo vaxinal case non se ven. As porcións laterais dos labios menores únense sobre o clítoris, formando un pregamento chamado prepucio do clítoris.
• Monte de Venus. É unha almofada adiposa situada na cara anterior da sínfise pubiana, diante do clítoris, cuberta de pelo pubiano e provisto de glándulas sebáceas e sudoríparas.
• Vestíbulo vaxinal. Unha área en forma de améndoa onde están os orificios vaxinal e o meato da uretra e os orificios das glándulas de Bartholin e das glándulas parauretrais de Skene. No orificio vaxinal, encóntrase unha membrana chamada hime, que tapa parcialmente a vaxina nas mulleres virxes.

A forma e aparencia exacta dos órganos sexuais externos femininos varía dunha muller a outra.

Véxase tamén

Outros artigos

• Aparato reprodutor masculino