Mensa (constelación)

Mensa
Nome latino	Mensa
Abreviatura	Men
Xenitivo	Mensae
Simboloxía	A Meseta
Ascensión recta	4 h a 7,5 h
Declinación	−71 a −85,5°
Área	153 graos cadrados Rango 75º
Número de estrelas (magnitude < 3)	0
Estrela máis brillante	α Mensae (magnitude ap. 5,09)
Choiva de meteoros	Ningunha
Constelacións lindeiras	Chamaeleon; Dorado; Hydrus; Octans; Volans;
	Visible en latitudes entre +18° e −90° Mellor visibilidade ás 21:00 (9 p.m.) durante o mes de xaneiro

Mensa ou Mesa^[1] é unha constelación austral, que foi inserida por Nicolas Louis de Lacaille baixo o nome de Mons Mensae; o nome fai referencia especificamente ó monte Table Mountain (equivalente literal a Mons Mensae en latín) en Suráfrica, dende onde Lacaille fixo importantes observacións do ceo austral. A constelación non conten estrelas brillantes, así Alpha Mensae a súa estrela máis brillante é apenas visible cunha magnitude 5.09, facendo dela a constelación menos visible no firmamento, pero conten parte da Gran Nube de Magallanes (o resto atópase na constelación de Dorado).

A constelación forma unha cuña en forma de chave no ceo e estendese dende aproximadamente 4 h ata 7,5 h en ascensión recta, e de 71 a 85,5 graos de declinación. Á parte da constelación sur polar de Octans, é a máis austral das constelacións. Debido a isto, é esencialmente inobservable dende o Hemisferio norte. Ademais das xa mencionadas, outras constelacións veciñas son: Chamaeleon, Hydrus e Volans.

A primeira imaxe tomada polo Observatorio de raios X Chandra foi de PKS 0637-752, un quásar en Mensa cunha gran cantidade de gas visible tanto no espectro visible coma no de raios X.

Historia

Dado que foi ideada no século XVII, e que se atopa no hemisferio sur, non foi visible para os pobos do Mediterráneo ou culturas antigas, polo tanto non hai mitoloxía asociada a esta constelación.