Scipione Rebiba
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 3 de febreiro de 1504 San Marco d'Alunzio, Italia (pt) |
| Morte | 23 de xullo de 1577 Roma, Italia |
| Lugar de sepultura | San Silvestro al Quirinale (pt) |
| 1573 (Gregoriano) – 1574 (Gregoriano) ← Giovanni Ricci (pt) | |
| Camarlengo do Colexio Cardenalicio | |
| 1565 (Gregoriano) – 1567 (Gregoriano) ← Giovanni Battista Cicala (pt) | |
| Bispo diocesano | |
| 19 de xuño de 1560 – 4 de setembro de 1560 ← Ferdinando Pandolfini (en) Diocese: Roman Catholic Diocese of Troia (en) | |
| Arcebispo católico | |
| 13 de abril de 1556 – ← Onofrio Bartolini (en) Diocese: Arquidiocese de Pisa (pt) | |
| Cardeal | |
| 20 de decembro de 1555 – 23 de xullo de 1577 (Gregoriano) | |
| Bispo diocesano | |
| 12 de outubro de 1551 – ← Angelo Pasquali (en) Diocese: Roman Catholic Diocese of Mottola (en) | |
| Bispo titular | |
| 16 de marzo de 1541 (Gregoriano) – Diocese: Diocese of Amyclae (en) | |
| Bispo auxiliar | |
| 16 de marzo de 1541 (Gregoriano) – Diocese: Arquidiocese de Chieti-Vasto (pt) | |
| Datos persoais | |
| Relixión | Igrexa católica |
| Actividade | |
| Ocupación | bispo católico (1541–), sacerdote católico (1528 (Gregoriano)–) |
| Participou en | |
| 12 de maio de 1572 | conclave de 1572 |
| 20 de decembro de 1565 | conclave de 1565-1566 |
| 5 de setembro de 1559 | conclave de 1559 |
Scipione Rebiba, nado o 3 de febreiro de 1504 en San Marco d'Alunzio (Reino de Nápoles) e finado en Roma o 23 de xullo de 1577, foi un cardeal da Igrexa Católica.
E de particular significación porque a maioría dos bispos católicos vivos,[1] máis dun 95%,[2] poden trazar a súa liñaxe episcopal até el.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Scipione Rebiba naceu en San Marco d'Alunzio, na diocese de Patti da illa de Sicilia. Foi o segundo dos tres fillos que tivo o matrimonio de Francesco Rebiba e Antonia Filingeri, e estudou dereito e teoloxía en Palermo, onde vivía o seu tío Girolamo Filingeri, conde de S. Marco.[3]
Foi ordenado entre 1524 e 1528, cando Giovanni Carandolet era arcebispo de Palermo e recibiu o encargo de atender a igrexa de Santa Maria dei Miracoli en Palermo.
Trasladouse a Roma entre 1536 e 1537, onde entrou en contacto coa Orde dos Cregos Regulares (teatinos) que fundara Gian Pietro Carafa, arcebispo de Chieti.
O 16 de marzo de 1541 foi nomeado Bispo auxiliar da arquidiocese de Chieti, rexida polo propio Carafa, e Bispo titular de Amyclae. O propio Carafa, xa papa Paulo IV, elevaríano a cardeal no consistorio do 20 de decembro de 1555.[3] Cando Carafa foi transferido á arquidiocese de Nápoles elixiu a Scipione como vigairo. Logo de novembro de 1949 volveu a Roma e traballou na Curia.
O 12 de outubro de 1551 foi nomeado Bispo de Motula e en 1553 foi nomeado membro do Santo Oficio (presidido polo seu mentor Gian Pietro Carafa) e delegado da inquisición en Nápoles. O 13 de abril de 1556 foi nomeado arcebispo de Pisa. Pouco antes disto, fora nomeado legado ante o Rei Filipe II de España para felicitarlle polo tratado que puxo fin á guerra italiana de 1551 - 1559. Volveu a Roma logo de que Filipe II declarara a guerra ao papa Paulo IV e comezou a quitarlle terreos aos Estados Pontificios. A guerra non rematou até que o Cardeal Carlo Carafa, sobriño do papa, aceptou todas as condicións de rendición de Fernando Álvarez de Toledo, Duque de Alba.
Por un breve tempo ocupou o cargo de Arcebispo na diocese de Troia, en 1560, mais renunciou en favor do seu sobriño Prospero Rebiba. Até a súa morte ocupou diversos cargos en Roma, e foi Patriarca Titular de Constantinopla (1565-1573), Cardeal-Presbítero de Sant'Anastasia, Sant'Angelo in Pescheria e Santa Maria in Trastevere, e finalmente Cardeal-Bispo de Albano e Sabina. Finou o 23 de xullo de 1577.
O Cardeal Rebiba e a sucesión apostólica
[editar | editar a fonte]- Artigo principal: Sucesión apostólica.
Hoxe a maioría dos bispos católicos vivos poden trazar a súa liñaxe episcopal até Rebiba.[2] Isto pódese explicar en gran parte porque, a comezos do século XVIII o papa Bieito XIII, descendente de Rebiba, consagrou persoalmente canto menos 139 bispos para varias sedes episcopais europeas e americanas de grande importancia.[4] Estes bispos, pola súa parte, consagraron á maioría dos bispos dos seus respectivos países, provocando que outras liñaxes episcopais se extinguiran. Outros papas procedentes desta liñaxe, como Clemente XIII ou Bieito XIV tamén ordenaron a un gran número de bispos, multiplicando esta liña.
Porén, aínda que se coñece a data da consagración episcopal de Rebiba, o 16 de maio de 1541, descoñécese quen foi quen o consagrou como bispo. Asúmese polo xeral que sería o propio Gian Pietro Carafa, de quen foi bispo auxiliar e quen o nomeou cardeal, e ao que permaneceu unido durante a súa carreira eclesiástica. Aínda así non hai evidencia disto.
| Dignidades da Igrexa católica | ||
|---|---|---|
| Predecesor: Ranuccio Farnese |
Patriarca Titular de Constantinopla 1565 - 1573 |
Sucesor: Prospero Rebiba |
| Predecesor: Giovanni Ricci |
Cardeal-Bispo de Albano 1573 - 1574 |
Sucesor: Fulvio Giulio della Corgna |
| Predecesor: Giovanni Ricci |
Cardeal-Bispo de Sabina 1574 - 1577 |
Sucesor: Giacomo Savelli |
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Robert David Redmile (2006). Xulon Press, ed. The Apostolic Succession and the Catholic Episcopate in the Christian Episcopal Church of Canada (en inglés). p. 265.
- ↑ 2,0 2,1 Charles N. Bransom (1990). Conferencia dos Bispos Católicos dos Estados Unidos, ed. Ordinations of U.S. Catholic bishops, 1790-1989 (en inglés). p. 7.
- ↑ 3,0 3,1 Salvador Miranda, Rebiba, Scipione - The Cardinals of the Holy Roman Church Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine., Florida International University, (en inglés).
- ↑ Pope Benedict XIII, en Catholic Hierarchy, (en inglés).
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- RINAUDO, Basilio (2007). L'Ascesa, ed. Il cardinale Scipione Rebiba (1504-1577). Vita e azione pastorale di un vescovo riformatore (en italiano). ISBN 9788890303906.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Apostolic Succession in the Roman Catholic Church, (en inglés)
- The Cardinals of the Holy Roman Church - Scipione Rebiba Arquivado 03 de marzo de 2016 en Wayback Machine., (en inglés)