HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ondanks dat Mart genoeg te doen had en tel daarbij ook nog eens een zeer warme zomer op is het hem gelukt om mijn potplanten in leven te houden. Vooral deze twee plantenbakken op een muurtje van de cour vielen me bij aankomst direct op. Ze staan er prachtig bij. Dat betekende wel iedere avond met gieters water sjouwen. Ook de geraniums hebben de hele zomer gebloeid en nu nog. Er staan er her en der nog meer en ik heb ze Mart allemaal even op de tuintafel laten zetten en zittend heb ik al het dode blad en de uitgebloeide bloemen eruit geknipt. Dat van die bloemen heeft hij zelf ook de hele zomer gedaan. Daarna heb ik met behulp van Mart en schoondochter Christianne de border even aangepakt. Normaal doe ik een zomersnoei maar dat was nu natuurlijk niet gebeurd en de boel was enigzins verwilderd. We hebben orde in de chaos geschept en het ziet er weer aantrekkelijk uit. We hebben volgende week de laatste gasten en die kunnen nu weer van een mooie tuin genieten.

We zijn nu veertien dagen op onze Franse stek, hebben mooi weer gehad en hebben daardoor al veel kunnen doen in tuin en moestuin. Gisteren de eerste regen, niet veel, meer wat licht gedrup. Daarop vooruitziend had ik wat koemestkorrels in de border gestrooid. Die korrels worden zacht door de regen en dat trekt lekker in de bodem. Er bloeit nog niet veel, de toeven Euphorbia geven kleur  en de sering begint in bloei te komen. De grond van de moestuin is helemaal schoongemaakt en wacht nog op beplanting. Komende week gaan we maar eens een bezoekje brengen aan die fijne kweker in Aubenas. Ik ben al wel bonen aan het voortrekken. Het tweede terras is ook al in orde gemaakt. Tafel uit het zeil gehaald, stoeltjes uit de berging en twee potten met geraniums op de tafel. Het zeil van het prieel komt er later wel op, zo fel schijnt de zon nog niet.

Het is op het ogenblik een blikvanger in onze tuin, het krentenboompje (Amelanchier). Hij bloeit vroeg maar helaas kort.  Eigenlijk is het meer een struik en je kan hem door te snoeien ook klein houden. In het najaar krijgt hij krenten en dan verkleurt hij nog mooi ook. Deze foto nam ik uit het badkameraam. Een verdieping lager op het eerste terras komt de witbloeiende boom mooi uit tegen de donkere achtergrond van de sombere dennen en de laat in blad komende kastanjebomen. En deze foto nam ik weer een verdieping lager op het tweede terras. Hier het dak van het houthok, rechts ligt de moestuin. Met als achtergrond ons huis en de stralende blauwe hemel. Dat mooie weer gaat overigens niet lang meer duren. Morgen nog en daarna gaat het regenen. Ach, zeg ik dan optimistisch, goed voor de tuin.  

Om de lol erin te houden wisselen tuinwerk af met andere karweitjes. Het bovenste deel van de trap moest nodig geschilderd worden dus hier is Mart begonnen met het schuurwerk. Het onderste deel van de trap kochten we ooit tweedehands en was praktisch nieuw en volledig gecoated. Dus dat verfwerk ziet er nog heel goed uit. Maar het bovenste deel, in elkaar gelast door Mart en broer Joop kan ondertussen wel weer een kwastje gebruiken. De wortelresten naast de pot waren van een bieslookplant, dat kruid hou ik ieder jaar over. Maar het was een zooitje in die pot. Alles eruit, wortelkluit bijknippen en met nieuwe aarde weer terug in de pot.  En deze pot met perselie kreeg dezelfde behandeling. Dit is krulpeterselie maar ik moet ook nog ergens platte peterselie hebben staan, die gebruik ik meer. Ik ga eens in de moestuin kijken of ik nog een restantje kan vinden. Het pottenwerk is klaar. Morgen ga ik twee terrasjes aanvegen en de meeste potten daar verdelen. De kruiden gaan op een bank di...

Je komt ogen tekort op dit moment. Er komt iedere dag wel wat in bloei in de tuin waar je aandacht naartoe gaat. Nu de narcissen waar ik verschillen toeven van heb staan. Ik ben op mijn billen gaan zitten om ze goed te kunnen bekijken en dat mooie gele hartje op de foto te nemen. Mijn vader teelde bollen, voornamelijk tulpen en narcissen. Die narcissen doen me denken aan de tijd dat ik jong was. In de vroege avond gingen we dan met zijn allen naar het land om tulpen of narcissen te koppen. In een paar uur tijd hadden we een heel veld ontdaan van hun bloemen. Op die leeftijd voelde je je rug niet, we hadden de grootste lol met elkaar.

Meestal doen we niet veel op een zondag maar de auto moest gisteren toch echt uitgeruimd worden en verder was het ook nog eens prachtig weer met ontzetten veel tuinwerk wat wachtte. Dus eerst maar eens al die spullen naar beneden en het meeste een plek gegeven. Dat vulde de ochtend aardig. En na de lunch een klein tukje want ik had slecht geslapen 's nachts en daarna de zon in. Eerst maar eens de hortensia's knippen en onderwijl genieten van die knoppen en dat prachtige jonge blad. Dat belooft heel veel bloemen, mits we geen nachtvorst meer krijgen. We zitten hier op 650m hoogte, dan kan het nog weleens mis gaan. De narcissen hier aan de noordkant van de muur moeten nog in bloei komen.  Aan weerskanten van de trap staat nog een hortensia waarvan ik deze ook in fatsoen heb gebracht. De ander komt morgen aan de beurt, hier laat ik het bij voor vandaag. Ik merk aan mijn lijf dat de conditie na die slechte winter niet al te best is dus dat wordt rustig opbouwen. Tegen de muur onder...

We waren van plan om heel veel in de tuin te doen toen we hier aankwamen maar na een paar regendagen zakte de moed ons in de schoenen. Het werd gelukkig droog en we zijn hard aan het werk gegaan. In de border is al veel geknipt  behalve wat struiken waaronder de vlinderstruik, die komen begin april aan de beurt. Dan ga ik ook met de stofkam door de border. De struik in deze bak, al jaren een salvia, halen we er ieder jaar uit en zetten hem in de moestuin waar hij overwintert. Verleden najaar vergeten maar hij heeft er niet onder geleden. Ik heb hem al geknipt. Dit is 'de bak van Kees', zo noemen we die bak altijd. Toen Kees en Maria nadat ze hier jaren permanent gewoond hadden terug verhuisden naar Nederland deed Kees hem ons cadeau. De hagen bloeiende klimop zijn aan de tuinkant nog niet gesnoeid. We aan de moestuinkant, makkelijk  als Mart in april de moestuin die er onder ligt gaat schoonmaken. Nu kunnen de vogels nog wat langer van de bessen genieten. Onze buurman Daniël h...

De zon waar we zo lang op gewacht hadden kregen we gisteren en daardoor gingen we met plezier aan het werk. Dit is de eerste ton met groenafval van dit jaar. Ik heb ze nooit geteld maar we vullen er door het jaar heel wat. Dit kwam nog van de cour waar we behalve de restanten van mijn knipwerk van de dag ervoor ook al het blad uit de hoeken opruimden Ik begon met de twee kamperfoelies te knippen. Die groeien tegen het hek wat als afscheiding dient tussen onze tuin en het kleine tuintje van buurvrouw Jacqueline. Zo, daar kwam heel wat vanaf. En Mart zaagde er op los, die was blij dat hij de eerste boom onder handen kon nemen. Op de achtergrond de border waar nog heel wat werk aan wacht. Als je goed kijkt zie je nog mooi oud leven van de zonnehoed. Een plant die eigenlijk hel hele jaar door mooi blijft. Ook de restanten van de dropplant zijn nog een foto waard.   En dit is het nieuwe leven. De toeven Euphorbia hebben zoals altijd de winter overleefd. Als we begin april terugkomen sta...

Ha, gistermorgen was er eindelijk na vier dagen regen wat blauw in de lucht en zijn we eens buiten gaan kijken. Deze sedum heeft het in ieder geval overleefd. De plantjes hangen er zomer en winter, al jaren, ik sta er ieder jaar versteld als ik ze weer terug zie. Ik ben begonnen op de cour. Dat stukje grind wat je op de foto ziet stond vol met onkruid. Ik heb er een krukje bij gepakt en heb het er op mijn gemak allemaal uitgestoken. Daarna de roos en clematis die tegen de muur groeien terug gesnoeid. Tegen een ander stuk muur groeit een grofbladige klimop die ik ook onder handen heb genomen. Ik was blij dat dit me gelukt was met mijn nog steeds moeilijke knieën en stopte met mijn werk want ik begon ook mijn rug te voelen. Ik sta nog steeds wankel op mijn benen en ik denk dat ik daardoor mijn rug voel. Morgen weer een dag. Toen ik mijn tuinspullen oppakte begon het net te spetteren maar dat duurde niet lang. Het viel me op dat het mos op het muurtje wat op de cour staat er prachtig groe...

Deze stoelen staan al een aantal jaren rond een tafeltje onder de lindeboom, een heerlijk plekje als het erg warm is. We kregen ze bij een mooie grote houten tafel die we tweedehands kochten voor op het tweede terras.  Toen we de stoelen afgelopen voorjaar uit de winterberging haalden zagen we dat de een van de stoelen beschadigd was. Eerst alleen wat gaatjes in de zitting, daar legde ik een kussen op maar later braken en steeds meer stukjes los van het gevlochten materiaal. Volgend jaar maar eens een nieuw setje kopen zeiden we tegen elkaar. Dat nieuwe setje stoelen kwam er sneller dan we verwacht hadden. Aan het begin van de toegangsweg naar de vuilstort in Privas zit de Action waar ik iets nodig had maar wat ik niet kon vinden. Jammer maar met mijn geloop door de paden zag ik opeens  pakken waar deze tuinstoeltjes in zaten. Ik riep Mart erbij om te kijken of het iets was en hij keurde ze onmiddellijk goed, de stoeltjes hadden een zitting met een ijzeren onderstel, heel stev...

Als ik het hier op mijn blog over vijgen heb zeg ik er weleens bij dat die hier uit de muur groeien. De meesten van jullie denken dan waarschijnlijk dat ik dat bij wijze van spreken zeg maar niets is minder waar. Deze foto's nam ik gisterenmiddag terwijl Mart terloops zei dat hij er de afgelopen tijd al meer uit deze muur had getrokken. Het is de muur van de moestuin en deze twee vijgen groeiden op een afstand van anderhalve meter van elkaar.  'Groeiden' want Mart haalden ze onmiddellijk nadat ik de foto's had genomen uit de muur. Trekken zodat je kans hebt dat de wortels meekomen en anders zo diep mogelijk knippen en de plek in de gaten houden. Een vijg mag wel tegen een muur groeien maar beslist niet uit een muur want dan ontwrichten ze onze mooie oude muren. Het is niet leuk om zo'n pracht plant uit een muur te trekken of af te knippen, kijk eens naar dat mooie blad, maar in dit geval moet je hard optreden. Stekken doe ik ze niet, daar hoef ik bij onze buren niet...

Er was van alles te zien in de tuinen van Chateau du Pin waar we een week geleden waren en dat nodigde uit om veel foto's te maken. Dit zijn de laatste die ik toch nog even wilde laten zien. Het is een rozentuin en die zijn er dan ook genoeg te zien. Meer dan driehonderd. Dit kunstwerk verbeeldde een oogbol en de gekleurde steentjes waren tranen die naar beneden liepen. Een rambler roos laat hier zijn groeikracht zien met een wolk van rode rozen  Omdat ik ze zo leuk vond hier nog een kunstwerk van de Nederlandse Irma de Witte. Er stonden er verschillende van haar in de tuin. De uitstaande bladeren waren van dik bobbelig glas gemaakt, heel apart. Je kan het goed zien als je even op de foto klikt om hem te vergroten. Chateau du Pin is eigenlijk geen kasteel maar een versterkte hoeve. En zo'n gebouw met meestal drie of vier torens wordt in Frankrijk al gauw een kasteel genoemd. Aan het eind van de tuin op een lager terras zagen we deze nog, de Gunnera. Het is met stip de koningin ...