HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Voorheen sjouwden we deze plant 's winters nog mee naar Nederland maar afgelopen winter liet ik hem hier staan. Veel te groot en onhandig in de bus. Ik zetten hem in de tuinkamer voor de openslaande deuren, sprak de plant nog even bemoedigend toe en vertrok. Toen we hier eind januari even waren zag hij er goed en ik gaf hem nog wat water. Toen ik gisteren wat spullen uit de tuinkamer haalde kwam ik de plant weer tegen en zette hem lekker in de regen. En nu staat hij daar zo fris als een hoentje naar me te knipogen. Wel wat blad verloren maar dat groeit heel snel weer aan.

Ze had het beloofd, Heidi van de blog Het huis van tante Alice . Aan het eind van de zomer vertelde ik op mijn blog dat ik een volgende zomer graag tomaten   wilde die allerlei kleurtjes zouden hebben. Heidi reageerde met de belofte dat zij wel zaad zou sturen. Gisteren mocht ik een envelop open maken met de inhoud die jullie hierboven zien. Op de pagina's informatie over de verschillende rassen en zaaiinstructies. Hieronder alle zakjes met tomatenzaad en bovendien nog wat zakjes met bloemenzaad. Ik ben hier zo blij mee. Ik kan niet wachten tot we in Frankrijk zijn, dan ga ik de tuinkamer direct inrichten als kraamkamer voor al mijn kwekelingen.  En wat zat er in die bruin papieren zak? Laat ik eerst even vertellen dat Heidi een opleiding tot herborist heeft gedaan, het werken met kruiden dus. Ik kreeg van haar drie potjes met eigengemaakte crèmes. Het meest linkse, die met St. Jansolie en wintergreen zou Mart kunnen helpen als hij weer eens last kreeg van het carpeltu...

Bij mijn zoektocht naar vier nieuwe stoelen voor in de Franse tuinkamer liep ik wel tegen aardige stoelen op maar vond de prijs veel te hoog. Sinds ons huis helemaal gerenoveerd is en ik daar een prachtige kamer heb zitten we toch een stuk minder in de tuinkamer. Om dan een groot bedrag uit te geven aan stoelen voor die ruimte vond ik onzin. Afgelopen week vond ik op internet een bedrijf wat handelt in nieuw en gebruikt (horeca) meubilair en daar zijn we vanmorgen even gaan kijken. Ik wilde persé een stoel met een armleuning en die hadden ze genoeg. Om kort te gaan, met vier nieuwe stoelen in de bus reden wij naar huis.

Samen met Floris, de dertienjarige zoon van vrienden van ons doe ik mee aan een foto7daagse . Zeven dagen lang krijgen we een foto-opdracht in onze mailbox waar we iets van moeten maken. Leuk, maar niet iedere dag eenvoudig. De foto-opdracht van gisteren was 'Kijk eens achterom' en we mochten die opdracht zowel letterlijk als figuurlijk uitvoeren. Ik was gisteren nogal druk en gunde me niet de tijd om er goed over na te denken. Floris stuurde me zijn foto en die vond ik geweldig, goed idee, waarom was ik daar niet opgekomen. Toen we vanmorgen het grof vuil weg brachten en ik daar ons kleed in een roestige container zag liggen had ik opeens mijn idee. Ik keek niet letterlijk maar figuurlijk achterom. Dit kleed namen we 22 jaar geleden, we hadden net het Franse huis gekocht, mee uit het huis van Mart zijn zus in Brussel. De eerste jaren lag het in de woonkamer/keuken en later verhuisde het naar de tuinkamer waar het twaalf jaar op de betonnen vloer lag. Er ...

Voor het raam van de tuinkamer zitten oude harmonica luiken en die waren hard aan een schilderbuurt toe, de verf bladderde er van af. Alleen al het schuren was een inmens karwei, Mart is er dagen mee bezig geweest. Tweemaal vijf delen, die daarna twee keer in de grondverf gingen en die nu afgelakt worden. Als de luiken straks weer hangen kunnen we het project tuinkamer afsluiten. Alhoewel, ik wil nog een oud kastje op de kop tikken en ik ga vier nieuwe stoeltjes kopen, ik weet al welke. Wordt een leuk projectje voor aankomende winter in Nederland.

We zaten te ontbijten gistermorgen en zagen Christophe, onze klusjesman, op de weg onder ons in de vallei voorbij rijden. Zullen we nog wat van hem horen , vroegen we ons af. Vijf minuten later ging de telefoon, of het morgen uit kwam om te tegelen.  Graag, zeiden wij en hij kwam inderdaad vanmorgen. Ja, en dan gaat het snel. Mart slijpen, smeren en klaar leggen, Christophe smeren en pas leggen. De vloer ligt erin, eindelijk na twaalf jaar. Nu nog voegen en de plinten er tegen aan, maar dat doet die bricoleur van mij zelf wel.

Waar waren die bakken zand nu voor die Mart gisteren  op de binnenplaats heeft gevuld? Ik zal het uitleggen. Twaalf  jaar geleden is deze ruimte gebouwd, we noemen het de tuinkamer. Het was eerst een oud afdakje tussen twee muren. De aannemer leverde het casco op en Mart heeft, met behulp van mijn broer Joop in de loop der jaren de muren gestuukt, de twee zijmuren opnieuw gevoegd en alles geschilderd en gesausd. Op de betonnen vloer werd voorlopig een oud kleed gegooid en we gebruikten de kamer heel veel omdat onze oude kamer/keuken donker en klein was en deze kamer heel licht met grote ramen naar de tuin. We hebben de kamer nu niet meer nodig als opslag voor bouwmaterialen, er lag beneden nog een hoop metselzand onder plastic, de vloertegels liggen al jaren klaar, dus...de afwerkvloer moest er maar eens in. De volgende stap is nu om te proberen een afspraak te maken met Christophe, onze klusjesman, hij heeft verleden jaar beloofd om te komen helpen met tegelen. Pfff......Ch...