HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Vlak voor Vaison-la-Romaine, gelegen aan een groen fietspad zagen wij deze plek. Het bleek een tuin te zijn bedoeld om te wandelen en te picknicken. Op deze locatie staan 81 grote granieten stenen waarvan een deel gegraveerd met de inscriptie van gedichten en berichten ter nagedachtenis aan hen die zijn overleden na de afschuwelijke vloedgolf van de rivier L’Ouvéze van 22 september 1992. Een plek van herinnering.  Le Jardin des 9 Damoiselles (Tuin van de 9 jonkvrouwen) is vooral  bekend om zijn gebeeldhouwde stenen, waarvan er 9 in het midden een gedicht voordragen, een boodschap van  de 9 Europese cultuursteden: Reykjavik, Bergen, Helsinki , Brussel, Praag, Krakau, Bologna, Avignon en Santiago de Compostela. Op elke van die 9 stenen staat een uitspraak van een bekend persoon uit de cultuursteden  van het jaar 2000 weergeven. Een zin van de respectievelijke stadsdichters, in de oorspronkelijke taal met de Franse vertaling. Op de stenen maar ook op de groene takjes za...

Vaison-la-Romaine, zoals de toevoeging aan haar naam aangeeft, heeft een rijk Romeins verleden. De plaats heette in de Gallo-Romeinse periode Vasio Vocontiorum: Vasio van de stam Vocontii.  Na de Romeinse verovering werd Vasio een stad en geen kolonie, en behield dus een zekere autonomie. De stad breidde zich uit over de rechteroever van de Ouvèze. Aanvankelijk gebeurde dit vanuit al bestaande hoeven en pas vanaf de tweede helft van de eerste eeuw zijn er sporen van Romeinse stadsplanning. Dan kwamen er Romeinse wegen en openbare gebouwen: een theater, thermen, een brug, een aquaduct en een waterkasteel (castellum aquae). De stad kende haar hoogtepunt in de 2e eeuw toen ze zich uitstrekte over 70 tot 75 ha en tussen 7.000 en 8.000 inwoners telde. De stad werd niet ommuurd en had begraafplaatsen aan de stadsranden. Info: Wikipedia Wij fietsten uit de bovenstad naar beneden en zochten de doorgaande route toen we toevallig langs deze opgravingen kwamen. De foto is door de spijlen va...

Stijgend naar de plaats die we gingen bezoeken tijdens onze laatste fietstocht van dit jaar in Frankrijk kwamen we dit bouwwerk tegen. Heel mooi maar gek genoeg heb ik, zelfs niet via Google Lens, kunnen ontdekken wat het precies is. En een stukje verder dit, ook met bogen. Het is al weken geleden dat ik deze foto's nam en helaas, ik kan er niets over vinden dus valt er voor mij ook niets over te vertellen. Op dit prachtige pleintje met mooie fontein stalden we onze fietsen, we zijn hier in de middeleeuwse b ovenstad van  Vaison-la-Romaine.  Hooggelegen op een rots wordt deze sfeervolle wijk beschermd door een dubbele stadsmuur en een versterkte poort.   Meteen al konden we prachtige panden bewonderen aan de andere kant van het pleintje waar we aanbeland waren. Dit soort panden regen zich aaneen, alles is hier prachtig bewaard gebleven. 's Zomers is dit plaatsje een publiekstrekker, nu was het er heerlijk rustig. Mooie doorgangen. En overal trapjes die verder omhoog ...

Toen wij zaterdagsmorgens na de fotoweek vertrokken uit de zuidellijke Ardèche reden we door naar de Vaucluse, een departement wat iets zuidelijker aan de andere kant van de Rhône ligt. Daar woont onze voormalige buurvrouw Jany en we zouden 's avonds gaan eten met haar.  Ik had een mooie fietsroute opgezocht om de dag daar in de buurt sportief door te brengen. We startten in het piepkleine dorpje Violès en fietsten al snel door grote wijnvelden en stopten even bij dit prachtige wijndomein. Het landgoed bevindt zich op een terrein waar van de 10e tot de 16e eeuw een klooster stond dat toebehoorde aan verschillende ordes.  Het terrein werd in de jaren 30 gekocht door de grootvader van Françoise Rey. Zij nam het landgoed over na de dood van haar vader Gabriel Rey in 1994. Prachtig, die eeuwenoude gebouwen met daarvoor die dubbele rij platanen. Het geheel beslaat ongeveer 150 ha wijngaarden , waaronder ongeveer 100 ha Gigondas. De rest ligt in Chateauneuf du Pape, Vacqueyras, Rast...

De laatste dag van onze fotoweek hadden we niets op het programma staan, ieder kon zijn eigen ding gaan doen. Wij hadden onze fietsen bij ons en besloten een fietstocht te gaan maken langs plekken waar we geweest waren met de groep. We fietsten onder andere door het Bois de Païolive en genoten weer van al die rotsformaties. Ik maakte niet veel foto's maar voor deze leuke muurschildering stapte ik toch even van de fiets. We hadden samen met een groep leuke vrouwen een prachtige vakantie/fotoweek. En ik heb weer het een en ander bijgeleerd over mijn camera en het fotograferen in het algemeen. Ik blijf het zeggen, wat is de Ardèche toch mooi, van noord tot zuid.

Wij komen al ruim veertig jaar in de Ardèche. Eerst twee keer gekampeerd met onze puberkinderen in de zuidelijke Ardèche en daarna als huizenbezitter in de noorlijke Ardèche. In al die jaren heb ik de wereldberoemde Pont d'Arc verschillende keren gezien maar gek genoeg nog nooit gefotografeerd. Als je er dan met een groep fotografen vlakbij zit moet je dit fenomeen toch echt op de foto gaan zetten. We hadden er gelukkig prachtig weer bij. De immense natuurlijke boogbrug is de toegangspoort tot de Gorges de l'Ardèche. Hier beginnen dan ook de meeste kanoroutes door de Gorges. De Gorges de l'Ardèche zijn 29 km lang in prachtige natuur met 11 uitkijkpunten die adembenemende uitzichten bieden op deze spectaculaire kloof. We fotografeerden en werden gefotografeerd. Hier sta je dan, 200 m boven de rivier, bovenop de duizelingwekkende rotswanden en je voelt je heel nietig. Meer dan 80 geiten leven hier in het wild. En zo wild zijn ze niet. Ze komen graag gedag zeggen, zeker als je...

Ik had het al eerder verteld, we zaten daar tijdens de fotoweek in het zuiden van de Ardèche vlakbij een heerlijke rivier, de Chassezac. Deze foto is de eerste dag genomen, we hielden het toen bij pootje baden. Wat een schoon water, je kon de stenen zien liggen. En de temperatuur van het water was precies goed, lekker fris, hier kon je afkoelen. Wat we dan ook bijna iedere dag deden. Het was tijdens die week doorlopend dik boven de dertig graden en dan heb je wel behoefte aan verfrissing aan het eind van de dag. Zwemmen ging met mijn nieuwe knie niet goed, daar stopte ik snel mee maar lekker dobberen is ook fijn. De anderen zwommen hele stukken heen en weer. Na het zwemmen lieten we onze zwemkleding opdrogen voor we weer naar huis gingen. Je voelde de frisheid van het water nog een hele poos daarna op je huid.

In de 12e eeuw lieten de Heren van Bane (met één “n”) een castrum (vesting)  bouwen op een kalkstenen rots met uitzicht op de naburige karstplateaus en de vlakte van Chassezac. Na verloop van tijd groeide het castrum uit tot een garnizoensfort. Het fort, een middeleeuws dorp, ligt op 307 meter hoogte op een rotsachtige top. Op de top bevinden zich de overblijfselen van een 16e-eeuws kasteel dat tijdens de contrarevolutie in 1792 werd verwoest. Mart en de twee anderen vrouwen stegen hier nog verder maar ik vond het wel genoeg en keek op deze hoogte wat rond.  Ik zag dit bord wat naar ecuries (stallen) verwees, nam een bocht naar beneden en kwam een niveau lager. En daar kon ik door de spijlen van een groot hek deze prachtige ruimte fotograferen. Het zijn de imposante stallen van het kasteel die intact bleven.  De stallen van het Château de Banne zijn gerestaureerd en omgebouwd tot een plek voor shows en tentoonstellingen. Dit enorme gebouw, 54 meter lang en 8 meter breed, ...

Ik zei het al in mijn vorige blogpost, we gingen lunchen en dat deden we in Banne. Wij wisten daar een prima restaurant. Als je een leuk eetadresje in de Ardèche zoekt moet je bij ons en onze Belgische vrienden zijn, van noord tot in het zuiden van de Ardèche weten wij te vinden. En we tippen elkaar hè.  Het oude dorp ligt tegen een helling met daarboven de resten van het kasteel van Banne. Daar kom ik later nog op terug. Dat terras met die rode stoeltjes, zo leuk maar Mart en ik waren er altijd op de verkeerde tijd. We hebben rondom Banne prachtige wandelingen gemaakt maar vaak in het vroege voorjaar in verband met de warmte die hier 's zomers heerst. En dan was dit restaurant nog gesloten. Maar nu niet en we hebben genoten daar. Om het plaatje helemaal af te maken ook nog een mooie fontein op het grote plein. Met twee fotomaatjes liepen Mart en ik langzaam door het oude dorp naar boven, hier en daar een foto makend. Ik kreeg zelfs nog een wasje voor mijn lens, leuk. Een afgedankt...

Terwijl we met zijn vieren verder slenterden door mooi Joyeuse komen we deze muurschildering tegen. Van een afstand leek het niets maar dichterbij was het geheel ontzettend leuk. Vier vrouwen in badpak die door het luchtuim zweven. Let even op de man met het hondje links beneden. Hij richt zijn jachtgeweer op de vrouwen, kan hij zoveel losbandigheid niet aan? Het zal wel een grapje zijn van de maker. Wat verderop zit een man telezen, aan zijn voeten een hond. Prachtige winkelpandjes in dit straatje maar veel ervan staan leeg. De eigenaar van dit pand heeft een mooi sierraamwerk voor zijn raam laten maken. Wat verderop in de straat hadden de huizen van die leuke nummerbordjes, ze waren allemaal verschillend. Drukkerij, papierhandel en bibliotheek maar niet meer in bedrijf. Een ondergronds straatje wat we natuurlijk doorliepen. Een stukje na de bocht kwamen we weer boven,  op straatniveau. En daar zagen we dit doorgangetje wat weer naar de bovenliggende straat liep.  We waren ui...