HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Een verrassing was het niet, de sneeuw van gistermorgen was tenslotte voorspeld. Maar zoals altijd met sneeuw, zelfs met een dun laagje, zag het  er weer verrassend mooi uit. Jammer dat het al regende toen ik om half negen even het balkon opstapte om deze foto te maken. En regenen deed het, de hele dag. We waren van plan geweest om een stukje te gaan lopen maar dat plan konden we laten varen, het werd niet droog, geen moment. We lazen alletwee een mooi boek uit, dronken thee en troostten onszelf met heerlijke Leonidas bonbons meegebracht door dochter die met haar broer en zijn twee zonen in Antwerpen was geweest en onze auto had geleend. Van zulke bedankjes houden wij wel.

We hadden gisteren een paar afspraken waarvoor we lang in de auto moesten zitten dus toen we halverwege de middag thuiskwamen liep ik nog even het polderpark in wat achter ons appartementen complex ligt. Even een frisse neus dacht ik maar dat werd een verdraaid koude neus. De temperatuur is naar beneden gevallen en het is opeens zuur buiten. Ik heb het idee dat deze bomen in het verleden om deze tijd van het jaar nog veel meer blad hadden. Ik zie dat bladerdek overal teruglopen. Verbeeld ik me dat of is het werkelijk zo? Aan de kant van de polder lag een dikke mist over de weilanden. Zelfs de koeien konden geen hand voor de ogen zien. Het waren er maar twee, voor zover ik het kon zien was de rest naar binnen gehaald. De boeren en hun vee hebben veel geluk gehad dit najaar, de koeien konden heel lang buiten lopen.  Het is geen lange wandeling geworden, ik moet nog even wennen aan de kou.

We hebben nog steeds geen standvastig weer, zo hebben we het een paar uur droog met wat zon en zo plenst het weer. Tuinwerk is er altijd maar ook schilderwerk dient zich iedere zomer aan. Dit jaar is het tuinmeubilair aan de beurt dus wordt er op natte momenten geschilderd. Hier staat Mart droog onder die doorgang en neemt hij de tuintafel van het vakantiehuis onder handen, die had een paar grote roestplekken. In de kelder liggen de latjes van één  van de twee tuinstoeltjes te drogen. En hier gaat het tweede stel latjes in de grondverf. Als deze twee stoeltjes weer mooi blauw zijn moet alleen de grote tuinbank die bij de stoeltjes hoort nog gedaan worden.

Zo zag het er eergisterochtend uit toen we naar Privas reden. Het regende, de dag ervoor ook en het bleef regenen tot gistermorgen vroeg. Misschien vinden jullie dat ik zeur over het weer hier maar als je meer dan genoeg buitenwerk hebt voor twee personen en je kan soms dagen niets doen vind ik dat ik wat mag mopperen. En dat mogen de mensen in Nederland zeker die alweer de dupe zijn van overstromingen wat trouwens veel erger is dan ons probleempje. En niets doen is wat overdreven met een man als die van mij. Die gaat vrolijk zijn kelder opruimen en tussen de bedrijven door repareert hij kleine zaken die zijn blijven liggen. De kofferbak van de auto zat helemaal volgestouwd met spullen voor de vuilstort. Ik sta daar altijd met plezier die auto leeg te halen, het geeft zo'n tevreden gevoel. Onze kelder is groot met rechts achterin de cv ketel, zo'n computergestuurd geval.  Verder heel veel gereedschap, dat krijg je als je je hele leven een enthousiaste doe het zelver bent gewees...

Het was droog gistermorgenvroeg, 's nachts had het nog geregend dus ik moest maar eens een wandelingetje gaan maken om te kijken wat voor moois er te zien was rondom ons dorp na al die regen. 'Ik ga wel alleen' zei ik tegen Mart, 'ik zal wel veel stil staan onderweg'. En dat deed ik ook want er was genoeg te zien. Oeps, ik stond er opeens voor, al dat geel sprong me tegemoet. De kleur van de brem is nu op zijn mooist. De peulen van de brem zijn eerst behaard en groen, daarna worden ze zwart en hard en dan springen ze onder invloed van het warme zonlicht open. Tussen al dat geel valt het mooie roodbruine blad van de esdoorn goed op. Hoe dit al dit wit heet weet ik niet maar deze bloemen werden druk bezocht door mieren. Hier geen mieren maar een 'gewone'vlieg. Jammer dat de bloemen niet helemaal scherp zijn maar door de hommel als toegift werd het toch nog een aardige foto.

De ergste wind hebben we nu wel gehad en die was stormachtig maar alles is buiten op zijn plek gebleven, gelukkig. We hadden veel stroomonderbrekingen zaterdagavond en nacht, waarschijnlijk veroorzaakt door die keiharde wind. Gistermorgen was het loodgrijs, geen lichte plek in de lucht te zien. Honder procent regen was er voorspeld en dat klopte helemaal. Toen wij gisteravond naar bed gingen regende het nog steeds, je kan beter zeggen, kwam het nog met  bakken uit de lucht.  De vooruitzichten zijn niet best, er wordt de hele week regen voorspeld. Om daaraan even te ontsnappen heb ik vrijdag al met een vooruitziende blik Sophie van het restaurantje in Saint Julien du Gua gebeld om een tafeltje te reserveren... even iets anders, misschien dat we nog bekenden tegenkomen, zou leuk zijn. Op weg naar Gua gistermiddag nam ik beneden bij het huis van Annie en Rudolph een foto van ons riviertje, normaal een kalm stroompje. Nu een bruisende rivier, ik geloof dat ik daar op die plek nog ...

Het was hier gisteren nog steeds droog toen we uitgekeken waren op de rondwandeling van de koninklijke familie door een feestelijk Emmen. We hebben snel een paar boterhammen gegeten en zijn buiten aan het werk gegaan. Er moesten nog een paar planten in de border gezet worden en daarna zijn we ons gaan beraden wat te doen aangezien de weersverwachtingen niet best waren. Harde windstoten werden voorspeld en voor vandaag werd er zware regen verwacht. De jonge sla- en bietenplantjes werden afgedekt met kratten, die blaadjes zijn nog te teer om ze bloot te stellen aan de elementen. Verdorie, al twee stengels van de nieuwe rabarberplanten afgerukt door de wind die steeds heftiger begon te worden. Mart is boven in de garage een paar cementkuipen gaan halen waarmee de planten   beschermd konden worden. En de potten met geraniums en nog een ander bloeiend plantje werden in een beschermd hoekje bij de kelders gezet. We hebben zelfs nog wat tuinstoelen terug in hun winterberging gezet. H...

Deze prinses wenst jullie samen met ons een leuke en gezellige koningsdag. Hier in de Ardèche wordt net zoals gisteren veel regen voorspeld dus ik hoop dat men het in Nederland een stuk beter treft, wij gunnen het jullie van ganser harte. Dat slechte weer is een goede reden om vandaag onderuitgezakt op de bank met koffie en een gebakje de feestelijkheden in Emmen op tv te bekijken. Ik moet toch zien wat al die koninklijke hoogheden vanmorgen uit de kast getrokken hebben. Tsja, en dat gebakje, weer geen oranjetompoucen te krijgen,  Dit prinsesje, kleindochter van mijn jongere zus is net vier jaar geworden en gaat nu naar de basisschool wat ze reuze interessant vindt. Kan ze nog bijdehanter worden dan ze al is. Ze weet haar mondje wel te roeren. Ach, zit in de familie zullen we maar zeggen.

  Het zou zondag in het zuiden van de Ardèche vijf graden warmer zijn dan bij ons dus reden wij naar Ruoms om daar met een fietstocht te beginnen. Strakblauw en vijftuin graden maar dat bleek niet warm genoeg te zijn als je die ijskoude noordenwind tegen had. En tegenwind heb je vaak op de fiets. Maar ik ga niet klagen want de de route was prachtig, hij krijgt een acht plus, en dat maakte veel goed. Hier waren we nog maar net begonnen en we kruisten met het fietspad waarop we reden de toegangsweg naar de camping waar mijn halve familie vaak komt. Over een paar weken gaan we op bezoek bij een van mijn zussen die daar dan voor weken verblijft. Ik kon het niet laten om 's avonds een appje naar een paar familieleden te sturen met de opmerking 'waar is dit'? Ze wisten het allemaal. Ongelooflijk, wat een water in de Ardèche, 's Zomers kan je vanaf de camping die rechtsachter ligt gewoon door het lage water naar dat eilandje lopen, dat hoef je nu niet te proberen. Aan de ander...

Koud, regenachtig, guur, hagel en sneeuw, er was van alles voorspeld en we kregen het gisteren allemaal. In zo'n geval gaan we boodschappen doen, die moeten toch ook gedaan worden. Jammer dat ik mijn camera niet bij me had, ik nam deze foto met mijn telefoon maar als je de foto vergroot kun je zien dat er wat sneeuw ligt op de verste hellingen. Het zal ter hoogte van Col de 4 Vios zijn, dat is zo'n 1100 meter hoog. De col de Mezenc (1753m) die daar in de buurt ligt zal ongetwijfeld een witte hoed hebben. We vertrokken rond 9 uur met 4 graden en regen naar Privas en kwamen twee uur later terug met de boodschappen, het was nog steeds 4 graden en nu hagelde het. Sneeuw- en hagelbuien volgden elkaar op dus dan de middag ook maar nuttig besteden. Als we in het voorjaar veel tuinwerk hebben en het weer is goed zijn we liever buiten bezig, het huishouden wordt dan behoorlijk verwaarloosd in huize Berends. Eerst alle stofnesten van afgelopen winter verwijderd en daarna met een emmertje...

Sinds begin februari is het zuidoosten van Frankrijk  getroffen door zes Cevennenstormen.  Dit zijn zeer hevige, lokale stormen die gepaard gaan met harde wind en stortregens - meer dan 200 mm neerslag in 24 uur - wat in de meeste gevallen leidt tot overstromingen. Deze situatie is des te verrassender omdat dergelijke gebeurtenissen meestal in de herfst plaatsvinden, wanneer de zee nog warm is. Dit is momenteel niet het geval, aangezien het water in de Middellandse Zee gewoonlijk begin maart het laagste punt van het jaar bereikt. De laatste Cevenol was op 30 maart, een week voordat wij in de Ardèche aankwamen. Op internet zagen we in die week al verontrustende beelden van het kolkende water in de rivieren. Deze foto's zijn van een week geleden, de hellingen zijn zo verzadigd dat er water uit blijft stromen terwijl het de hele week al droog is met twee hele warme dagen. Het stopt niet, er loopt dag en nacht water naar de bocht beneden waar het verder stroomt. Door een van de st...

Er moest nodig gefietst worden. Ik had de afgelopen twee weken niet zo vaak op de hometrainer gezeten als ik van plan was geweest dus op weg dan maar. Prachtig gezicht altijd, die Hollandse luchten boven de polder. Maar denk niet dat we de hele rit zulk weer hadden, af en toe vielen er venijnige buitjes, één keer hebben we zelfs even staan te schuilen.  We deden een rondje Vlist en ik zag deze fotogenieke kar met die oude melkbussen erop. Gek is dat, ik moet hier al tientallen keren langsreden of gewandeld zijn zonder dat ik die opmerkte. De kar zal er al jaren staan, dat is goed te zien en nu opeens valt hij me op. We deden een wat langer rondje Vlist, reden door Bonrepas naar de grens van Schoonhoven en gingen daar door Bovenberg en via Bergambacht terug naar Stolwijk. Ik wil telkens een paar kilometer meer fietsen en zit nu op 22 km. Op een scheefhangende knotwilg een paar mooie plakken mos en toen waren we bijna tthuis. Ik had een dik jack aan, muts op en handschoenen aan en to...