HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Afgelopen week bezochten we met vrienden een wijnboerderij in de omgeving van Balazuc. Het domein van 4 ha, wat niet groot is, ligt rond de familieboerderij. Er worden vijf druivensoorten verbouwd: Syrah, Mourvèdre, Grenache, Merlot en Viognier . We werden ontvangen door de vrouw van het ondernemerspaar en zij leidde ons door de wijngaard terwijl zij er van alles over vertelde. onder andere dat er geen synthetische producten, insecticiden en chemische meststoffen gebruikt worden.   De wijngaard wordt beheerd op de meest respectvolle manier voor de omgeving.   Het terroir is van nature gedraineerd door beplanting aan de zijkant en op hellingen. De oogst gebeurt uitsluitend met de hand, per perceel en per druivensoort. Indien nodig wordt er gesorteerd om de rijpste en gezondste druiven te selecteren.  Na de rondleiding in de wijngaard gingen we in de kelders kijken om uitleg te krijgen over het wijnbereidingsproces. De ontsteelde en gekneusde druiven komen terecht in deze k...

Ik wilde graag weer eens een wandeling maken door de wijnvelden maar die vind je hier niet, daar moet je voor in de zuidelijke Ardèche zijn. Meestal zijn die wandelingen zonder al te veel hoogteverschil en dat komt mij goed uit. Ik vond een route op internet, het 'Wijnbouwerspad' en die begon bij de Cave Coopérative van Lablachère. Meteen achter de cave liepen we zo de wijnvelden in, een prachtig gezicht. Alle wijnstokken staan op terrassen met hun droge stenen muurtjes. De route was ontzettend goed aangegeven, we hoefden alleen maar deze bordjes te volgen en die stonden bij werkelijk iedere richtingverandering. De druivensoort die hier voornamelijk verbouwd wordt is de Chatus die een krachtige wijn oplevert die rijpt in eiken vaten.  Het waren  niet alleen maar wijnstokken die we zagen, soms gingen we door stukken bos en dat maakten de wandeling erg gevarieerd. Het pad volgde oude wegen en we doorkruisten ook wijngaarden die privébezit zijn. Van het ene naar het andere gebied...

Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje van blogvriendin  Alet  die op een camping zat bij Ruoms. Dat bleek de camping te zijn waar mijn familie al jaren komt. Niet zo gek want Alet had het adres van de camping weer van mijn nichtje Stephanie waar zij ook kontakt mee heeft.   Om kort te gaan, Alet kwam met man en kinderen een kijkje nemen bij ons, heel gezellig en ze bracht een fles rosé mee die wij zo lekker vonden dat wij daar wel een paar flesjes van wilden kopen. De cave was naast de camping waar Alet had gezeten en niet ver van Pradons dus gingen we na onze wandeling even proeven wat deze kleine wijnboer nog meer op de fles had. Een paar doosjes wijn rijker reden we terug naar Le Serret. Wij houden ervan om wat goede flessen in huis te hebben voor als er vrienden komen eten. En al onze vrienden zijn net al wij geïnteresseerd in wijnen.

Ik had een restaurant besproken vlakbij het eindpunt van onze wandeling en de naam van dat restaurant was '' Le bistrot du Pont'. Dat was dus aan de brug die we in het begin al zagen, een heel leuk plekje met een heerlijk terras boven de rivier. Nu zaten we op gelijke hoogte van de brug en dat gaf weer een heel ander zicht. Deze foto nam ik vanaf de brug. Op de voorgrond kun je zien dat men met stenen een geul heeft gemaakt waar de kano's door kunnen. Dat was nodig omdat het water daar op het ogenblik door de droogte te laag staat om te varen. We namen geen voorgerecht, liever een dessert zeiden we tegen de leuke serveerster. Die worden hier allemaal zelf gemaakt vertelde ze ons. We namen een café complèt en kregen dit voor onze neus gezet. En dat was me toch lekker!

 Onze Belgische vrienden waren over voor de Paasvakantie en er stond nog een afspraak om gezamenlijk wijn te gaan halen bij onze wijnboer Jérôme Mazel. We wachtten een dag goed weer af en dat was het gisteren en gingen op weg naar alweer de zuidelijke Ardèche, naar het dorpje Pradons.  De deur van de cave was niet op slot, de sleutel stak er zelfs in maar er was niemand. Even een telefoonnummer gebeld wat op een stukje karton op de deur geprikt was en binnen vijf minuten stond madame Mazel, de moeder van Jérôme voor onze neus. D an gaan we serieus wijn proeven terwijl madame Mazel alles over de wijn verteld. Maar ondertussen verteld ze nog veel meer. Het landgoed waar de  druivenstokken op staan is al generaties lang in de familie maar tot voor kort werden de druiven verkocht aan de coöperatie in Ruoms.  Een jaar of acht geleden besloot de jonge Jérôme het familiedomein om te bouwen tot een onafhankelijke wijnproducent. Met 6 hectare wijngaarden en 18...