HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Ik vond de chocolade-kastanjetaart die mijn buurvrouw Sylvie deze zomer maakte zo lekker dat ik nog maar een paar blikken kastanjecrème heb gekocht. Dit is echt een taart waar mijn kinderen en kleinkinderen gek op zullen zijn. De kastanjepuree- en crème is overal te koop, deze blikken kocht ik in de Intermarché waar ze een hele afdeling hebben met streekproducten uit de Ardèche. Zowel Aubenas, waar deze blikken vandaan komen als Privas zijn een fabriek rijk waar kastanjes verwerkt worden. In Frankrijk hanteert met 2 benamingen voor wat wij in Nederland kastanjes noemen: châtaignes en marrons. Het verschil is voor veel Fransen ook niet echt duidelijk en je merkt dat de woorden vaak door elkaar worden gebruikt.   Dit raapte ik vanmorgen op toen we ons wandelingetje maakten. De rechter kastanje is net gevallen, de kastanjes in het midden liggen al even op de grond, te zien aan de kleur van de schil en links kan je de afdrukken van de kastanjes nog zien zitten in de schil. De kastanjes...

Er wordt hier op dit moment over niets anders gepraat dan de kastanjeoogst. Tijdens de lange, droge zomer werd er voorspeld dat het niets zou worden met die kastanjes, iedereen wist het zeker. Maar nu schijnt er een omslag in de meningen te zijn, we krijgen een geweldige oogst, de kastanjes zien er prachtig uit. Nou, als niet kenner zou ik dat ook zeggen want ik heb nog nooit zulke mooie grote kastanjes in de bomen zien hangen. Buurman Patrice legde uit dat al de regen die verleden najaar is gevallen daarvoor heeft gezorgd. De schapenboeren van wie de meeste grond hier in de omgeving is zijn in ieder geval al druk bezig hun netten uit te spreiden onder de bomen. In al die jaren heb ik nog nooit zoveel netten gezien, dus blijkbaar verwacht men nogal wat. Moge de oogst overvloedig zijn, ze hebben er heel wat werk aan.

Anders dan de meteo voorspelde onverwacht nog een prachtige dag weer. Het maakt het leven een stuk makkelijker als je de laatste karweitjes buiten moet doen, zoals tuinmeubilair opruimen en potten binnen zetten. Ook een auto laden met droog weer is bijzonder prettig. Plastic kratten vol met potten van wat de zomer ons bracht uit de tuin zijn ingeladen. In de namiddag zijn we nog even naar de gezwollen rivier gaan kijken, impressionant! Overal zijn de mensen bezig met het rapen van kastanjes, bij de auto's langs de kant van de weg staan jute zakken vol. Ik heb nog wat geraapt om thuis een herfsttafel te maken.

Altijd als ik uit Privas kom rijden en de laatste bocht naar St. Julien du Gua neem kijk ik even naar rechts, naar dit landschap. Het is het mooiste plekje in mijn onmiddelijke omgeving, de oude terassen nog duidelijk herkenbaar. Maar ik kijk er ook met het oog van een fotograaf naar. Hoe is het licht, hoe vallen de schaduwen van de muurtjes, is de lucht mooi boven het geheel? Deze plek heeft me al verschillende mooie foto's opgeleverd, die me ook nog eens heel dierbaar zijn. De foto is van vandaag, eind van de morgen, met de rijpe kastanjes op de voorgrond. Als je op de foto klikt krijg je een vergroting.

De kastanjeoogst is nu in volle gang, iedereen heeft er het druk mee. In onze omgeving zijn het vooral de schapenboeren die er aan verdienen, zij hebben veel grond, dus ook veel kastanjebomen. Het wordt de laatste jaren professioneel aangepakt, weken van te voren worden er onder de bomen van deze groene netten gelegd en er is een machine ontwikkeld die met een grote slang de kastanjes van de netten opzuigt en de basten en de vruchten van elkaar scheidt. Voor de boeren is het een extra inkomen wat zij hard nodig hebben en voor het landschap is het een zegen, want diezelfde boeren onderhouden de kastanjebomen, zo typerend voor deze streek.

Vandaag op bezoek geweest bij Astrid en Niko die we via mijn blog hebben leren kennen. Zij wonen vlakbij Antraigues in een gehucht waar ze tien jaar geleden een ruïne kochten en daar met succes een bewoonbaar huis van maakten. Sinds twee jaar wonen zij nu permanent in Frankrijk na Niko's pensionering. Zij zijn nog steed bezig aan hun huis dus er werden veel bouwervaringen uitgewisseld. Onderweg waren veel mensen kastanjes aan het rapen, de hellingen liggen er mee bezaaid. Ook de jagers waren druk in de weer, overal zag je oranje hesjes (sinds een paar jaar verplicht na veel ongevallen) en de malle oranje petjes die ze dragen.

Tussen de bloeiende irissen door aan de rand van het bovenste terras kun je zien dat het aan de overkant van de vallei nu ook helemaal groen is. De altijd late kastanjebomen, maar nu door de koude aprilmaand extra laat, staan eindelijk helemaal in blad. Wat dit betekent voor de kastanjeoogst weet ik niet, heb ik geen verstand van. Gelukkig maar, want ik moet al zoveel weten, we zullen het in het najaar wel zien.

Vandaag met Maria en Kees een wandeling gemaakt bij Blaizac, een kwartiertje rijden bij ons vandaan. De tamme kastanjes zijn nu rijp en men is volop aan het rapen. We maakten een praatje met een paar mensen die daar mee bezig waren en leerden dat de kwaliteit dit jaar niet zo goed is. Ze zijn klein, wat komt door te weinig regen in het voorjaar. Verder is de oogst vroeg, zeker twee weken vroeger dan normaal. De kastanjebomen die hier op de foto staan zijn zeker honderd jaar oud, vertelden zij, en geven nog volop vrucht.