HEEN EN TERUG NAAR DE ARDÈCHE

Net voordat we het museum in Noordwijk wilden uitlopen zagen we deze oude telefoon hangen die ergens uit een huis vandaan moet komen. Er was nog geen draaischijf in die tijd,  als je iemand wilde bellen, belde je eerst naar een telefooncentrale. Hier zorgde een telefoniste er dan voor dat je de juiste persoon aan de lijn kreeg, door de twee lijnen met kabels met elkaar te verbinden. Naast de telefoon een lijst met telefoonummers, stammende uit januari 1915. Boven de lijst is te lezen dat de eerste telefoon hing in het clubhuisvan de Noordwijkse Golfclub. En toevallig of niet, de eerste baan, prachtig in de duinen, werd in 1915 geopend. Maar nummer 1 in de lijst is niet de Golfclub, dat nummer behoorde toe aan de Douairière (weduwe) Gravin van Limburg Stirum, Huize 'Klein Offem'. Ik ben opgegroeid tussen het hoofdpostkantoor van Noordwijk waar de telefoniste zat en Huize Offem. Het landgoed  was ons speelterrein.   

Nog even terug naar het museum in mijn geboorteplaats waar we 'De vissersjongen' van Leo Klein Diepold (1865 - 1944) zagen. Vriendin en ik, we vonden het alletwee een prachtig schilderij. Van 1907 tot 1921 woonde Klein Diepold in Noordwijk. Hoe hij daar terechtgekomen was is onduidelijk, maar waarschijnlijk via Max Liebermann, een van Duitslands toonaangevende impressionisten, die hij goed kende. Ook deze schilder verbleef vaak in Noordwijk om te schilderen. Beide schilders kozen mijn oudoom Joseph van Boheemen met zijn groentekar diverse malen als onderwerp van hun schilderijen. Er hingen grote schilderijen van boten op zee maar deze twee kleintjes zonder de naam van de schilder hadden mijn voorkeur. Kinderen aan het strand waren voor schilders in die tijd vaak een dankbaar object. De vrijwilliger die dienst had in het museum toen wij er waren kenden wij heel goed uit onze jeugd, ook broers van hem. Leuk om even bij te praten. Hij wees ons een computer op de eerste etage en l...

Gisterochtend vriendin Stan opgepikt en samen naar Noordwijk gereden waar we alletwee geboren en opgegroeid zijn. Het zomerseizoen is nog niet begonnen dus we konden zowaar een parkeerplek op de boulevard vinden. Op het Gat van Palace was men bezig het reuzenrad op te bouwen wat daar de laatste jaren 's zomers staat. Het is maar liefst 50 meter hoog en heeft 36 gondels. Je schijnt een schitterend uitzicht te hebben, fijn maar mij krijg je er niet in. Ons doel was het Museum Noordwijk. Dat waren we al jaren van plan te bezoeken en nadat ik onlangs Muzee Scheveningen had bezocht en al jaren geleden het museum in Katwijk vond ik dat het nu eens tijd werd voor Noordwijk. Museum Noordwijk is gevestigd in een mooi behouden gebleven, 400 jaar oude zogenaamde binnenduinse hoeve. De enige die nog in Nederland te vinden is.  Toen Stan en ik jong waren was het woord 'keun' een van de meest gebruikte woorden in Noortuk. Het staat voor leuk, grappig, fijn, gezellig, goed enz. Onder elka...

Twee Scheveningse jonge vrouwen, 1934 - Isaac Lazarus Israels (1865 – 1934) Olieverf op doek 55 x 69 cm  -  Collectie Muzee Scheveningen Wat zijn ze er blij mee in Muzee Scheveningen. Met behulp van fondsen kon dit werk van Isaac Israels in 2018 aangekocht worden. Op het schilderij zien we Arendje Roeleveld, (1909-2008) gearmd wandelend over de Boulevard met haar vriendin Engeltje Westerduijn (geb. 1903). Isaac Israels vroeg de meisjes op de Boulevard om in zijn atelier te poseren. Na het poseren leende Israels de omslagdoek van Arendje om deze verder uit te werken in het schilderij. Kort erna, in oktober 1934, overleed de kunstschilder plotseling na een aanrijding door een auto op de Koninginnegracht in Den Haag. De omslagdoek heeft Arendje jammer genoeg nooit teruggekregen. Bij navraag bleek het kledingstuk in de erfenis te zijn opgenomen.  “Bijzonder is dat we weten wie de twee dames zijn,” vertelt Muzee-directeur Paul de Kievit.  “Het werk uit 1934 was zo’n tie...

Muzee Scheveningen is gevestigd in een voormalige burgerschool, die in 1878 de eerste openbare mulo in Scheveningen was. Het is een  cultuur- en natuurhistorisch museum. Het grote gebouw had een aparte jongens- en meisjes ingang. Iedere wijk van Den Haag dient een cultuurcentrum te hebben, een goed besluit van de gemeente. Het museum vervult die functie voor Scheveningen. Er worden muziek- en theateravonden gehouden en het gebouw doet dienst als vergader- en repetitieruimte. In 2007 werd het zelfs een trouwlocatie.   Een reliëf met de tekst Gemeenteschool boven de oude hoofdingang herinnert hier nog aan de burgerschool. Daaronder een meisjeskopje, om aan te geven dat dit de meisjesingang was. Het gebouw werd in 1877 in renaissancestijl gebouwd.   Op het plein voor de ingang van het museum staat aan de ene kant deze leuke bank, gemaakt door vrijwilligers. En aan de andere kant een muurschildering die aan vroegere tijden herinnert toen de dorpsomroeper nog het belangrijke n...

Ook in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam is de Eregalerij van de Nederlandse fotografie te bekijken. Je ziet er 99 onderscheidende foto's, die maatschappelijke en artistieke impact hebben gehad en betekenisvol zijn voor de fotografie in Nederland. Zuid-Molukkers, Tiel, 1970, Ed van der Elsken. Een echte mensenfotograaf die altijd het contact aanging met de mensen die hij voor zijn lens had. Houwer aan het kolenfront, Oranje-Nassau Mijnen, Heerlen 1953, Nico Hesse. De Oranje Nassau Mijnen vroegen Jesse voor een herdenkingsalbum. Zijn kracht was de dynamiek waarmee hij mensen afbeelde. Johan Cruijff, Piet Keizer, Klaas Nunninga en Sjaak Swart, 1967, Paul Huf. Vier voetbalhelden in de studio van de baanbrekende modefotograaf. De compositie is zeer doordacht, elk hoofd, elke hand en elke voet bevindt zich op precies de juiste plaats. Dolle Mina's demonstreren voor het recht op geboortebeperking en abortus met de strijdleus 'baas in eigen buik', Utrecht 1970, Jaap Hersc...

Vanaf eind jaren zestig kwamen de eerste vrouwen uit Turkije naar Nederland om hier een nieuw leven op te bouwen. Hoe zagen die levens eruit? We weten er maar weinig van. De tentoonstelling 'Je moest eens weten' en de gelijknamige publicatie van fotograaf en kunstenaar Çiğdem Yüksel, vertellen de verhalen van deze vrouwen. De tentoonstelling is te zien in van 28 september 2024 tot en met 25 mei 2025 in het Nederlands Fotomuseum, Rotterdam.  Met deze eerste grote solo tentoonstelling belicht Yüksel de levens en verhalen van de eerste generatie vrouwen uit Turkije in Nederland, een groep die vaak onderbelicht is gebleven in de Nederlandse geschiedenis.  De tentoonstelling bestaat uit 22 unieke verhalen, vergezeld van foto's uit familiealbums, (video)interviews en nieuwe portretten die Yüksel maakte in haar mobiele fotostudio. Ze vertellen over de pijn van migratie, heimwee, verdwaald raken en je weg vinden. Werken, zorgen voor de kinderen, de taal leren. Liefde en ongeluk...

Dit soort kleine paneeltjes met natuurgetrouwe afbeeldingen van bolbloemen werden de eerste helft van de 20ste eeuw door vertegenwoordigers, bollenreizigers, meegenomen naar Europa, Noord-Amerika en Canada als ze daar bloembollen gingen verkopen. Zo kon de klant zien hoe mooi de bollen zouden gaan bloeien. De paneeltjes zijn geschilder door Lucien Louis Manceau. Hé, die naam en dit verhaal kende ik, ik had eerder over deze schilder geblogd, kijk hier maar even. Al in 1849 reisde een bollenreiziger  6 maanden lang  door Amerika  om de bollen aan de man te brengen, en met succes. Aan het begin van de twintigste eeuw importeren de Verenigde Staten voor een miljoen dollar per jaar aan Hollandse bloembollen. Veel van dit materiaal uit de vroegere bollenschuren herken ik nog wel en die zinken schaal gebruikten we ook, die stond naast je op de bollentafel en daar gingen de gepelde bollen in. Mijn vader teelde naast zijn baan jarenlang bollen op land wat hij pachtte. De bollen ...