ΟΣΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ-Ὁ πιὸ «αἰνιγματικὸς» γέροντας τῆς Ὄπτινα

Στη μνήμη του Οσίου Νεκταρίου (1853–29 Απριλίου/12 Μαΐου1928)

Στις 12 Μαΐου, η Εκκλησία μας τιμά την ημέρα μνήμης του Οσίου Νεκταρίου (1853–1928), του τελευταίου συνοδικά εκλεγμένου γέροντα (στάρετς) της Μονής Όπτινα, τον οποίο ο Θεός είχε προικίσει με το μεγάλο χάρισμα της προφητείας και της προορατικότητας. Πολύ πριν από την επανάσταση και τον εμφύλιο πόλεμο προέβλεπε τα μελλοντικά δεινά και τις κακουχίες των ανθρώπων. Προσευχόταν για όλη τη Ρωσία, παρηγορούσε ανθρώπους, τους στήριζε στην πίστη τους, έπαιρνε πάνω του το βάρος των ανθρώπινων αμαρτιών. Ο γέροντας μοιράστηκε τη μοίρα πολλών πιστών συμπατριωτών του: είχε διωχτεί, είχε εξοριστεί και κοιμήθηκε στην εξορία.

Ποιος χρειάζεται τέτοιους;

Τις διηγήσεις για την παιδική του ηλικία ο Όσιος Νεκτάριος συχνά τις ξεκινούσε με τα εξής λόγια: «Αυτό συνέβη στην παιδική μου ηλικία, όταν ζούσα με τη μανούλα. Ήμασταν οι δυο μας σε όλο τον κόσμο, και ο γάτος ακόμα ζούσε μαζί μας. Ήμασταν από χαμηλά στρώματα και φτωχοί κιόλας. Ποιος χρειάζεται τέτοιους;»

Ο πατέρας του, λίγο πριν πεθάνει, ευλόγησε τον εφτάχρονο γιό του με την εικόνα του Αγίου Ιεράρχη Νικολάου, αναθέτοντας το παιδί του στην πρόνοια του Αγίου. Αυτή την εικόνα ο Όσιος Νεκτάριος δεν την αποχωρίστηκε σε όλη τη του ζωή.

Μετά από κάποιο διάστημα πέθανε και η μητέρα του. Το αγόρι έμεινε ορφανό και ήδη από ηλικία έντεκα ετών αναγκαζόταν να δουλεύει σε έναν πλούσιο έμπορα για να αυτοσυντηρείται. Στον ελεύθερο χρόνο τού άρεσε να πηγαίνει στην εκκλησία και να διαβάζει εκκλησιαστικά βιβλία.

Μοναστήρι αντί για παντρειά

Όταν ο νεαρός συμπλήρωσε τα είκοσι χρόνια, καθώς ήταν πράος, σεμνός και αγνός, ο προϊστάμενός του θέλησε να τον παντρέψει με την κόρη του. Τον Νικόλαο τον έστειλαν στην εκατόχρονη μεγαλόσχημη μοναχή, τη γερόντισσα Θεοκτίστη, το πνευματικό τέκνο του Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ για να πάρει την ευλογία της. Η γερόντισσα, αντί για παντρειά, ευλόγησε τον νεαρό να πάει στην Ιερά Μονή Όπτινα.

Τὰ ἀνήκουστα καὶ τὰ ἀπαράδεκτα. Ἱεράρχαι παγιδεύονται* εἰς τὸ σκοτεινὸν παρασκήνιον καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκθέτουν τὴν ἰδίαν τὴν Ἐκκλησίαν μας!

Τὰ ἀνήκουστα καὶ τὰ ἀπαράδεκτα. Ἱεράρχαι παγιδεύονται* εἰς τὸ σκοτεινὸν παρασκήνιον καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐκθέτουν τὴν ἰδίαν τὴν Ἐκκλησίαν μας!

Μοναχὸς Ἀβέρκιος

Τὸ πόσα ἔχουν «ποιήσει», ἐπὶ θεμάτων ἁπτομένων τῆς Πίστεως, μερικοὶ κατὰ καιροὺς Ἱεράρχες τῆς εὐρύτερης Ἑλληνόφωνης Ἐκκλησίας μας δὲν περιγράφονται, μήτε καὶ γίνονται εὔκολα πιστευτά!… Ἀφοῦ πρῶτα παγιδευτοῦν οἱ ἴδιοι -ὄχι ὅλοι- ἐν συνεχείᾳ ἐκθέτουν τὴν Ἐκκλησία, δίχως νὰ ἔχουν βεβαίως οἱανδήποτε πρὸς τοῦτο «ἐξουσιοδότηση» οὔτε παρὰ τοῦ Ποιμνίου μήτε καὶ παρὰ τῶν συνεπισκόπων τους.

Ἔτσι ἐξηγοῦνται

Ἔτσι ἐξηγοῦνται τὰ τῆς τρικυμιώδους κατὰ καιροὺς πορείας τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας ἐπὶ θεμάτων ἁπτομένων τῆς Κανονικότητος καὶ τῆς Πίστεως, π.χ. εἰς τὸν Ἐπάρατον Οἰκουμενισμό, τὴν κατάληξη τῆς συνάξεως εἰς τὸ Κολυμπάρι τῆς Κρήτης, στὸ Ρωσο/Ουκρανικό ἐκκλησιαστικὸ ζήτημα καὶ στὴν ἐπικείμενη «ἑνότητα» καὶ «ἕνωση» τῶν «Ἐκκλησιῶν», παραδείγματος χάριν.

…Καὶ ὅλα ἐτοῦτα, νὰ γίνονται μὲ ρίζα τὰ διαλαμβανόμενα εἰς τὸ ἑπτασφράγιστο Τυπικὸ τῶν Πριγκήπων τοῦ Βασιλικοῦ Μυστικοῦ1 – τοῦ 32 βαθμοῦ – Πάσης Μασονίας, εἴτε τὸ γνωρίζουν εἴτε ὄχι οἱ ἐνεχόμενοι, ἰδίως εἰς τὰ τοῦ ἐπάρατου συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πέραν τῶν ἄλλων σημείων τῆς πίστεως.

Παρ’ ὅλα ἐτοῦτα συνεχίζεται νὰ «λιβανίζονται» καὶ νὰ «δοξάζονται» ἐν ταῖς πινακοθήκαις καὶ ταῖς αὐλαῖς τῶν Ἱερῶν Ναῶν τὰ πορτραῖτα καὶ οἱ ἀνδριάντες μερικῶν ἐξ αὐτῶν…

Ἀπὸ ποῦ ν’ ἀρχίσωμεν καὶ πῶς νὰ τελειώσωμεν…

Ὁ ΝΕΟ-ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ (Ἀναφορὰ στὴν παπικὴ αἵρεση «περὶ κτιστῆς χάριτος»)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 5η Μαΐου 2025

Ο ΝΕΟ-ΑΡΕΙΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

(Αναφορά στην παπική αίρεση «περί κτιστής χάριτος»)

Εφέτος συμπληρώνονται 1700 χρόνια από την σύγκληση της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, το 325, από τον πρώτο χριστιανό αυτοκράτορα και άγιο της Εκκλησίας μας, Μ. Κωνσταντίνο, για την αντιμετώπιση της φοβερής αίρεσης του αρειανισμού, η οποία συντάραξε την Εκκλησία και απείλησε αυτή την ίδια την ύπαρξή της. Εκφραστής της ο αλεξανδρινός πρεσβύτερος Άρειος, ο οποίος παρακινούμενος από δαιμονική ενέργεια, την κακόδοξη διδαχή κατεγνωσμένων αιρεσιαρχών και κινούμενος από ατομική έπαρση, επιχείρησε να ανατρέψει εκ βάθρων ολόκληρο το οικοδόμημα της Εκκλησίας, προσβάλλοντας καίρια το Δόγμα της Αγίας Τριάδος.

Άμεσος στόχος του αρειανισμού ήταν το θεανδρικό Πρόσωπο του Χριστού, του Οποίου αρνήθηκε την θεότητα, ορίζοντάς Τον ως «το πρώτο κτίσμα του Θεού». Αρνούμενος την θεότητα του Λόγου, αρνείται και την τριαδικότητα του Θεού, εκλαμβάνοντας ως Θεό μόνο τον Πατέρα και ως «απρόσωπη δύναμη» το Άγιο Πνεύμα.

Η Αγία Εκκλησία του Χριστού έχοντας απόλυτη βεβαιότητα ότι η αλήθεια είναι συνώνυμη με τη σωτηρία, έδωσε τιτάνιες μάχες κατά των αιρέσεων, οι οποίες ως ενδημική νόσος άρχισε να Την προσβάλλει από τις πρώτες ημέρες της επί γης παρουσίας Της.

Ο Κύριός μας και Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός μας δίδαξε πως Εκείνος είναι «η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν.11, ). Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας γνωρίζει ότι ο Χριστός ήταν, είναι και θα είναι «τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων… τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ιωάν.1,3.9). Αυτό σημαίνει ότι ο κόσμος, πριν ενσαρκωθεί ο Λόγος βρισκόταν «ἐν τῇ σκοτίᾳ», η οποία οδηγούσε το ανθρώπινο γένος στη «σκιά του θανάτου». Ο πεσμένος στην αμαρτία άνθρωπος ήταν ανίσχυρος να δει και να βιώσει την αλήθεια και ακόμη περισσότερο να γνωρίσει το Θεό, καθώς «οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν» (Α΄Κορ.1,20). Γι’ αυτό λοιπόν και ο Θεός ευδόκησε ώστε να διαχυθεί «ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια» στον κόσμο «διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ» (Ιωάν.1,17).

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ἐπί τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ περί τῆς Σαμαρείτιδος καί ὅτι πρέπει νά καταφρονοῦμε τά παρόντα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

ΕΠΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΡΟΝΤΑ

Όλη αυτήν την περίοδο που διανύουμε τώρα, επεκτεινόμενη σε πενήντα ημέρες, εορτάζουμε την από τους νεκρούς Ανάσταση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, δείχνοντας με αυτήν την παράταση την υπεροχή της απέναντι στις άλλες εορτές. Αν και βέβαια αυτή η περίοδος των ημερών περιλαμβάνει και την επέτειο μνήμη της επανόδου στους ουρανούς[εννοεί την εορτή της Αναλήψεως κατά την τεσσαρακοστή από το Πάσχα ημέρα], αλλά και αυτή δείχνει την διαφορά του Αναστάντος Δεσπότου προς τους ανθρώπους εκείνους που κατά καιρούς έχουν αναβιώσει. Πραγματικά όλοι όσοι αναστήθηκαν από τους νεκρούς αναστήθηκαν από άλλους και, αφού πέθαναν πάλι, επέστρεψαν στη γη· ο δε Χριστός, αφού αναστήθηκε από τους νεκρούς, δεν κυριεύεται πλέον καθόλου από τον θάνατο· διότι μόνο Αυτός, αφού ανέστησε τον εαυτό Του την τρίτη ημέρα, δεν επέστρεψε πάλι στη γη, αλλά ανέβηκε στον ουρανό, καθιστώντας το φύραμά μας που είχε λάβει ομόθρονο με τον Πατέρα ως ομόθεο.

Γι'αυτό είναι ο μόνος που έγινε αρχή της μελλοντικής αναστάσεως όλων και ο μόνος που κατέστη απαρχή των νεκρών και πρωτότοκος από τους νεκρούς και Πατέρας του μέλλοντος αιώνος. Και όπως όλοι, αμαρτωλοί και δίκαιοι, πεθαίνουν στον Αδάμ, έτσι στον Χριστό θα ζωοποιηθούν όλοι, αμαρτωλοί και δίκαιοι, αλλά ο καθένας στην τάξη του· απαρχή είναι ο Χριστός, έπειτα οι οπαδοί του Χριστού κατά την παρουσία Του, έπειτα οι τελευταίοι, όταν καταργήσει κάθε αρχή και εξουσία και δύναμη και θέσει όλους τους εχθρούς Του κάτω από τα πόδια Του. Τελευταίος εχθρός που θα καταργηθεί είναι ο θάνατος[Α΄Κορ.15,22 κ.ε.: «Ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ Ἀδὰμ πάντες ἀποθνήσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζωοποιηθήσονται (:Όπως ακριβώς, δηλαδή, όλοι οι απόγονοι του Αδάμ πεθαίνουν εξαιτίας της σχέσεως και της ενώσεώς τους με αυτόν, έτσι και όλοι θα ζωοποιηθούν χάρη στη σχέση τους και την ένωσή τους με τον Χριστό)»], κατά την κοινή ανάσταση, με την εσχάτη σάλπιγγα: «Δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν(:Και θα αλλάξουμε, διότι πρέπει το φθαρτό αυτό σώμα να ντυθεί αφθαρσία, και το θνητό αυτό σώμα να ντυθεί αθανασία)»[Α΄Κορ.15,53].

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος.Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Κατά Ιωάννην, κεφ. Δ΄, εδάφια 5-42

5 Ἒρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν ᾿Ιακὼβ ᾿Ιωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· 6 ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. Ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη.

7 Ἒρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν. 8 Οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. 9 λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ' ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; Οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις. 10 Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. 11 Λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; 12 Μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν ᾿Ιακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; 13 Ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· 14 ὃς δι' ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον.

15 Λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. 16 Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. 17 ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· οὐκ ἔχω ἄνδρα. Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· 18 πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. 19 Λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. 20 Οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν ῾Ιεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. 21 Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν ῾Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. 22 Ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐστίν. 23 Ἀλλ' ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. 24 Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. 25 Λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. 26 Λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι.

27 Καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετ' αὐτῆς; 28 ᾿Αφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· 29 δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; 30 ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν.

31 ᾿Εν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· ῥαββί, φάγε. 32 Ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. 33 ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; 34 Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. 35 Οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; Ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη. 36 Καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. 37 Ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. 38 Ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε.

39 ᾿Εκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. 40 Ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ' αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. 41 Καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, 42 τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

5 Έρχεται λοιπόν σε κάποια πόλη της Σαμάρειας που λεγόταν Συχάρ, η οποία ήταν κοντά στην περιοχή που είχε δώσει ο Ιακώβ στον γιο του, τον Ιωσήφ. 6 Υπήρχε μάλιστα εκεί κι ένα πηγάδι που είχε ανοίξει ο Ιακώβ. Ο Ιησούς λοιπόν, όπως ήταν κουρασμένος από την πεζοπορία, καθόταν κοντά στο πηγάδι. Η ώρα ήταν περίπου έξι από την ανατολή του ηλίου, δηλαδή δώδεκα το μεσημέρι.

Ἡ ἀποστολική περικοπή Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Πράξεις των Αποστόλων, κεφ.ΙΑ΄, εδάφια 19-30

19 Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ ᾿Αντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον ᾿Ιουδαίοις. 20 ῏Ησαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς ᾿Αντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς ῾Ελληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν. 21 Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον. 22 ᾿Ηκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν ῾Ιεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως ᾿Αντιοχείας·23 ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ, 24 ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου καὶ πίστεως καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ. 25 Ἐξῆλθε δὲ εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ εὑρὼν αὐτὸν ἤγαγεν αὐτὸν εἰς ᾿Αντιόχειαν.26 Ἐγένετο δὲ αὐτοὺς ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν ᾿Αντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς.27 ᾿Εν ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων προφῆται εἰς ᾿Αντιόχειαν·28 ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι ῎Αγαβος ἐσήμανε διὰ τοῦ Πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ᾿ ὅλην τὴν οἰκουμένην· ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος. 29Τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς ηὐπορεῖτό τις, ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ ἀδελφοῖς· 30 ὃ καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρνάβα καὶ Σαύλου.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

19 Αλλά προτού συμβούν αυτά με τον Κορνήλιο, στους Χριστιανούς των Ιεροσολύμων επικρατούσε η προκατάληψη ότι οι εθνικοί δεν είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους Ιουδαίους στη σωτηρία που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός. Εκείνοι λοιπόν που είχαν φύγει από τα Ιεροσόλυμα και είχαν διασκορπιστεί λόγω του διωγμού που είχε γίνει εξαιτίας του Στεφάνου, έφθασαν μέχρι τη Φοινίκη και την Κύπρο και την Αντιόχεια.

Τὰ Ἴερα Ἄμφια τοῦ Ἁγ.Νεκταρίου στὸ Μητροπολιτικό Ναό τῆς Χίου

Τα Ιερά Άμφια του Αγ. Νεκταρίου τα οποία φυλάσσονται στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Μηνά, Βίκτωρος και Βικεντίου τις Χίου όπου χειροτονήθηκε Διάκονος

https://proskynitis.blogspot.com/2025/05/blog-post_74.html

18 Μαΐου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ. «Ἡ τῆς Σαμαρείτιδος ἑορτή, ἐν ᾗ ὁ Χριστὸς μεσσίαν ἑαυτὸν ὡμολόγει». Πέτρου, Διονυσίου, Ἀνδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ἡρακλείου, Παυλίνου καὶ Βενεδίμου τῶν μαρτύρων (γ΄ αἰ.). Τῇ αὐτῇ Κυριακῇ μνήμη (ἐν Τρικκάλοις) Βησσαρίωνος ἐπισκόπου Λαρίσης, καὶ (ἐν Χώρᾳ Σάμου) Γεωργίου νεομάρτυρος τοῦ ἐν ᾿Εφέσῳ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς ε΄ Πράξεων (Πρξ. ια΄ 19-30).

Πραξ. 11,19       Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις.

Πραξ. 11,19              Προηγουμένως οι Χριστιανοί, που είχαν διασκορπισθή, ένεκα του διωγμού εξ αιτίας του Στεφάνου, επέρασαν έως την Φοινίκην και την Κυπρον και την Αντιόχειαν και δεν εκήρυτταν τον λόγον του Θεού, παρά μόνον στους Ιουδαίους, επειδή δεν είχαν εννοήσει ακόμη ότι το Ευαγγέλιον προωρίζετο και δια τους εθνικούς.