Τό δαιμόνιο τῆς ἀμέλειας καί ἡ ἀντιμετώπισή του, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τό δαιμόνιο τῆς ἀμέλειας καί ἡ ἀντιμετώπισή του, Ἀόρατος Πόλεμος, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 28-10-15

 

Πῶς ἀντιμετωπίζονται τά ξαφνικά κινήματα τῶν παθῶν καί πῶς τά σαρκικά πάθη, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου,

Πῶς ἀντιμετωπίζονται τά ξαφνικά κινήματα τῶν παθῶν καί πῶς τά σαρκικά πάθη, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου, 11-6-2014

 

«Ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζήσουν μέ εὐσέβεια θά διωχθοῦν» (Β΄ Τιμ. 3, 10-15), Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφ. Θεοτόκη, Ἑρμ. ἀποστολικῆς περικοπῆς Κυριακῆς ΙΣΤ΄ Λουκᾶ (Τελώνου καί Φαρισαίου), Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

«Ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζήσουν μέ εὐσέβεια θά διωχθοῦν» (Β΄ Τιμ. 3, 10-15), Ἐπ. Σταυρουπόλεως Νικηφ. Θεοτόκη, Ἑρμ. ἀποστολικῆς περικοπῆς Κυριακῆς ΙΣΤ΄ Λουκᾶ (Τελώνου καί Φαρισαίου),  20-2-2021, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη, αὐτό εἶναι διαστροφή τῆς ἀγάπης...

❈ Κάποτε εἶχε πάει στό κελί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου μιά ὁμάδα παιδιῶν. Ὁ Ἅγιος εἶχε ἐκεῖ δυό μικρά γατάκια.

Λέει ἕνα ἀπό τά παιδιά:

- Γέροντα νά τό πάρω αὐτό τό γατί;

- Ἔ, λέει ὀ Γέροντας, πάρ’το.

Νόμιζε, νά τό πάρει ἐκείνη τήν ὥρα ἐκεῖ… Ἐκεῖνο ὅμως, τό πῆρε στήν ἀγκαλιά του καί τό πῆρε μαζί του. Ἔφυγε ἀπ’ τό μοναστήρι, πῆρε καί τό γατί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου!

Πῆγαν σέ ἕνα ἄλλο μεγάλο μοναστήρι, πού εἶναι κοντά, στήν Ἰβήρων… Πῆγαν ἐκεῖ στό ἀρχονταρίκι, ὅπως πᾶνε ὅλοι οἱ ξένοι, νά τούς τακτοποιήσει ὁ ἀρχοντάρης, νά τούς δώσει δωμάτιο.. Αὐτό εἶχε τό γατί στήν ἀγκαλιά του. Τοῦ λέει ὁ ἀρχοντάρης, ὁ μοναχός:

- Σέ παρακαλῶ, τό γατί δέν μπορεῖς νά τό ἔχεις ἐδῶ μέσα, νά τό βγάλεις ἔξω. - Ὄχι, λέει αὐτό, δέν γίνεται, τό γατί ἐγώ θά τό ἔχω μαζί μου.

- Πῶς, λέει, μέ τό γατί θά πᾶς στό δωμάτιο;

Ἡ ἐπερχόμενη ψηφιακή ὑποδούλωση, ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ οἱ διαστρεβλωτές…

τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα

Βαδίζουμε πλέον σὲ πολὺ δύσβατα καὶ σκοτεινὰ μονοπάτια, ἀλλὰ μέσα στὸ πυκνό σκοτάδι γύρω μας, δέν εἴμαστε μόνοι οὔτε ἀνυπεράσπιστοι, καθὼς πέρα ἀπὸ τὴ χάρη καὶ τὴν συνεχῆ προστασία τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων μας, ἔχουμε καὶ ἐπανειλημμένα προειδοποιηθεῖ στὸ πέρασμα τοῦ χρόνου ἀπὸ ἄλλους Ἁγίους, ποὺ ἔκρουσαν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ ὅλες τὶς ἀντίχριστες παγίδες τῶν ἐσχάτων χρόνων. Ἀκόμη ἐναργέστερα μᾶς μίλησαν γιὰ τὸ θέμα κάποιες σπουδαῖες πνευματικὲς μορφές, ποὺ εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ γεννηθοῦν τὸν περασμένο αἰῶνα, γιὰ νὰ στηρίξουν τοὺς χειμαζόμενους πιστοὺς στὶς ἀρχὲς τῆς μεγάλης δοκιμασίας, ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς προειδοποιήσουν. Ἀνάμεσά τους βεβαίως ξεχωρίζει ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ποὺ ἕως τὴ στιγμὴ τῆς κοιμήσεώς του (1994) μίλησε πολλὲς φορὲς γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ζοφερῶν καιρῶν μας καὶ μάλιστα μᾶς ἄφησε ἐπ’ αὐτῶν καὶ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα γραπτά του, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γνώριζε (ὅπως καὶ ὁ ἴδιος τονίζει) ὅτι τὰ προφορικὰ μποροῦν νὰ διαστρεβλωθοῦν, ὁπότε ἤθελε νὰ ἀφήσει στοὺς συγχρόνους καὶ ἰδίως στοὺς μεταγενεστέρους του συγκεκριμένους λόγους, τὴν αὐθεντικότητα τῶν ὁποίων κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀμφισβητήσει.

Καὶ πλεῖστα μὲν ἀπὸ ὅσα ἄφησε ὡς προφορικὴ παρακαταθήκη (καὶ μᾶς διασώθηκαν ὡς καταγραφὲς τρίτων) ὄντως ἀμφισβητήθηκαν ἔντονα τὰ τελευταῖα χρόνια, μὲ τὴν αἰσχρὴ εἰδικὰ περίοδο τῆς ψευτοπανδημίας – πέραν ὅλων ὅσων πληγῶν προκάλεσε – νὰ διαπρέπει καὶ σ’ αὐτό, διὰ στόματος ἀρχιερέων, καθὼς καὶ ἄλλων κληρικῶν. Κληρικῶν πού κατά τρομερή…σύμπτωση ἧταν και παραμένουν ἅπαντες σφιχταγκαλιασμένοι με το ἀντίχριστο κράτος, τόσο ὑπέρ τοῦ ἀφηγήματος τῆς ψευτοπανδημίας και τῶν ἐμβολίων, ὅσο καί στό θέμα τῆς νέας ταυτότητας και τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ. Πλέον ὅμως ἔχουν μπεῖ στὸ στόχαστρο ἀκόμη καὶ τὰ γραπτά: ὄχι τόσο ὡς πρὸς τὸ ἂν ἀνήκουν ὄντως στὸν Ἅγιο (γράφτηκε βεβαίως κάποια στιγμὴ καὶ αὐτό, ἀλλὰ ἐδῶ τὸ ἀφήνω στὴν ἄκρη ὡς παντελῶς ἀνάξιο σχολιασμοῦ), ὅσο σὲ σχέση μὲ δύο πράγματα: ἀφ’ ἑνός τὸ ἂν ἐκεῖνος ἔσφαλλε γράφοντάς τα, καί ἀφ’ ἑτέρου μέ τό ἄν κάποια στιγμή τά ἀναίρεσε.

ΟΤΑΝ Η «ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ» ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΣΩΖΟΥΣΑ ΑΛΗΘΕΙΑ! (Σχόλιο σὲ ἄρθρο «ἀγαπολόγου» ὀρθοδόξου κληρικοῦ)

(ΑΠΕ-ΜΠΕ/EPA/VATICAN MEDIA)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 12η Μαΐου 2025

ΟΤΑΝ Η «ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ» ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΣΩΖΟΥΣΑ ΑΛΗΘΕΙΑ!

(Σχόλιο σε άρθρο «αγαπολόγου» ορθοδόξου κληρικού)

Ο θρησκευτικός συγκρητισμός συνεχίζει να εισβάλλει δυναμικά στο πλήρωμα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας μας, ως μια επιδημική πνευματική νόσος, με δραματικές επιπτώσεις στους πιστούς, οι οποίοι δεν έχουν τη δυνατότητα να διακρίνουν τις διαφορές μεταξύ αλήθειας και πλάνης. Όπως είναι γνωστό, βασική αρχή της χριστιανικής μας πίστεως είναι ότι η σωτηρία είναι συνώνυμη με την αλήθεια.

Όπως είχαμε τονίσει σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας, απαραίτητη προϋπόθεση για τον αγιασμό του ανθρώπου είναι η μετοχή του στην αλήθεια, σύμφωνα με τον λόγο του Χριστού: «ἁγίασον αὐτοὺς ἐν τῇ ἀληθείᾳ σου· ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθειά ἐστι. … ἵνα καὶ αὐτοὶ ὦσιν ἡγιασμένοι ἐν ἀληθείᾳ» (Ιωάν.17,17,19). Έτσι «ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν» (Ιωάν.5,24) και αντίθετα, «ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ρήματά μου, ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· … ἐκεῖνος (ο Πατήρ) κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (Ιωάν.12,48). Όταν μετέχουμε της αλήθειας λαμβάνουμε πλούτο αδαπάνητο, όπως μας διαβεβαίωσε ο Απόστολος Παύλος: «γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ὅτι δι᾿ ὑμᾶς ἐπτώχευσε πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε» (Β΄Κορ.8,9).

Πού μπορούμε να βρούμε και να βιώσουμε την σώζουσα αλήθεια; Μόνο στην Εκκλησία του Χριστού, η οποία είναι «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α΄ Τιμ. 3,15), ως το τεθεωμένο Σώμα Του και κεφαλή ο Ίδιος (Κολ.1,18) και αέναος διδάσκαλός της ο Παράκλητος το Πνεύμα της αληθείας, το Οποίο την οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν16,17). Γι’ αυτό δεν μπορεί να σφάλει. Μόνον αυτή μπορεί να είναι αλάθητη και κανένα ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο, όταν αυτονομηθεί από την Εκκλησία διατυπώνει δικής του εμπνεύσεως διδασκαλίες, «αιρέσεις απωλείας» (Β΄ Πέτρ.2,1) κατά τον Απόστολο Πέτρο. Και πράγματι είναι αιρέσεις απωλείας, διότι είναι σπέρματα του διαβόλου, για την ματαίωση της σωτηρίας[1].

Με λύπη και ανησυχία παρατηρούμε πως πάμπολλα υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα έχουν επηρεαστεί από τον σύγχρονο περιρρέοντα θρησκευτικό συγκρητισμό, έχοντας πειστεί ότι «η αλήθεια δεν είναι προνόμιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας», αλλά βρίσκεται και εκτός αυτής, στις αιρέσεις, ακόμα και στις θρησκείες του κόσμου! Ένα πραγματικά δαιμονικής εμπνεύσεως «δόγμα» το οποίο αναιρεί την αποκλειστικότητα της εν Χριστώ σωτηρίας και την μοναδικότητα της Εκκλησίας να είναι η κιβωτός της σωτηρίας των ανθρώπων.

«Σταυρὸς καὶ Ἀνάσταση – Ἐκ τῶν πηγῶν τοῦ Σωτῆρος» (καὶ ὁ Ἑρμηνευτικός – Κατηχητικὸς λόγος Ι. Χρυσοστόμου)

«Σταυρός και Ανάσταση – Εκ των πηγών του Σωτήρος»

(και ο Ερμηνευτικός – Κατηχητικός λόγος Ι. Χρυσοστόμου)

Νίκος Σακαλάκης, Μαθηματικός

Αναμφίβολα, ο Ερμηνευτικός – Κατηχητικός λόγος του Ι. Χρυσοστόμου στον Σταυρό και στην Ανάσταση είναι η λιτή, επιγραμματική, πολυσήμαντη, αποκαλυπτική (συναρπαστική) και θεολογική ποιμαντική κλήση στον άνθρωπο για να προσεγγίση (οικειωθή) τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού. Αποτελεί, ακόμη, ο λόγος αυτός, και την ορθόδοξη όραση περί του αναστάντος ανθρώπινου είναι – σώματος και ψυχής∙ ερμηνεύει (ο λόγος αυτός) την αρχή, την αιτία και το περιεχόμενο της νέας βιοτής. Αποτελεί δε η Ανάσταση μία πνευματική εορτή – πανηγύρι για το ανθρώπινο σώμα στο πρόσωπο του Χριστού.

Το ανθρώπινο σώμα και ψυχή που, συνεργεία του διαβόλου, διετάραξαν τη ζωή στον πλανήτη μας, έγινε συνιστόν πνευματικό και υλικό εργαλείο στα χέρια του Σωτήρος Χριστού.

Η θεολογική – λογική και αρμονική σχέση μεταξύ Σταυρού και Αναστάσεως εκφράζεται στον Κατηχητικό λόγο, που ελέγχει πολλούς (σημερινούς) επισκόπους (;), που υποβαθμίζουν τον Τίμιο Σταυρό, απομακρύνοντάς τον από την Αγία Τράπεζα (Θυσιαστήριο). Οι βαθειές ρίζες (Καινοδιαθηκικές) της αλληλεξάρτησης Σταυρού και Αναστάσεως εκφράζονται ως θεολογική, λογική και βαθύτατη φυσική απλότητα από τον Απ. Παύλο, το κήρυγμα του οποίου ήταν ο Σταυρός και η Ανάσταση∙ αυτή την βεβαιότητα υπογραμμίζει με τα λόγια:

Ἀπροθυμία ἱεραποστολικοῦ ἔργου

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

Πολλοὶ νέοι κληρικοί, ἀκόμα καὶ ἀκριτικῶν περιοχῶν, εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ ὑπηρετήσουν σὲ μικρὲς καὶ ἀπομακρυσμένες ἐνορίες, γιατί δὲν ἐπιθυμοῦν τὶς περιπέτειες τῆς μετακίνησης, φοβοῦνται τὴν ἐρήμωση τοῦ τόπου, ὑπολογίζουν τὶς δαπάνες, ἀλλὰ καὶ τὴν ἔλλειψη βοηθῶν. Τὸ θεωροῦν σπουδαῖο κατόρθωμα ἂν μία φορὰ πῆγαν σὲ κάποια μακρινὴ ἐνορία καὶ δηλώνουν ὅτι δὲν θὰ ξαναπᾶνε.

Αὐτοὶ οἱ ἱερεῖς προφανῶς δὲν ἔχουν ἐνδιαφέρον νὰ προσφέρουν καὶ νὰ κοπιάσουν γιὰ τὸν ἐγκαταλειμμένο λαό. Εἶναι ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ βολεύονται, νὰ διαχειρίζονται τὸ ἱερὸ χρῆμα μεγάλων ἐνοριῶν, νὰ δέχονται πολλὰ τυχερὰ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα, ὅλες τους οἱ κινήσεις εἶναι τυπικές, γιὰ νὰ μὴ ποῦμε ἐπαγγελματικές.

Ἔχουμε πολλὰ παραδείγματα ποὺ οἱ ἱερεῖς τῶν μεγάλων πόλεων δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ ἐξυπηρετήσουν, ἔστω καὶ γιὰ λίγες μέρες τὸ χρόνο, ἀκριτικὲς ἐνορίες, οὔτε ἀκόμα καὶ κατὰ τὴ θερινὴ περίοδο, ποὺ ὡς ἀδειοῦχοι ταξιδεύουν γιὰ ἀναψυχή. Κι ἐνῶ ἐξυπηρετοῦνται ἀπὸ τοὺς ἀκρίτες, οἱ ἴδιοι δὲν εἶναι πρόθυμοι νὰ λειτουργήσουν μερικὲς φορές, καλύπτοντας στοιχειώδεις θρησκευτικές τους ἀνάγκες.

19 Μαΐου. Πατρικίου ἱερομάρτυρος ἐπισκ. Προύσης καὶ τῶν σὺν αὐτῷ. Τῶν 13 ὁσιομαρτύρων μοναχῶν τῶν καέντων ἐν Λευκωσίᾳ Κύπρου ὑπὸ τῶν Φράγγων λατινοδόξων (†1231). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτέρας ε΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιβ΄ 12-17).

Πραξ. 12,12       συνιδών τε ἦλθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν Μαρίας τῆς μητρὸς Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Μάρκου, οὗ ἦσαν ἱκανοὶ συνηθροισμένοι καὶ προσευχόμενοι.

Πραξ. 12,12              Και αφού είδε πλέον καλά που ευρίσκετο, ήλθε στο σπίτι της Μαρίας της Μητρός του Ιωάννου, ο οποίος ελέγετο και Μάρκος, όπου ήσαν συγκεντρωμένοι αρκετοί και προσηύχοντο.

Πραξ. 12,13       κρούσαντος δὲ αὐτοῦ τὴν θύραν τοῦ πυλῶνος προσῆλθε παιδίσκη ὑπακοῦσαι ὀνόματι Ῥόδη,

Πραξ. 12,13              Οταν δε εκτύπησε την αυλόπορταν, ήλθε μία νεαρά υπηρέτρια, ονόματι Ροδη, να ερωτήση και να ακούση, ποιός ήτο.

Περί απαλλαγῆς τῆς κατακρίσεως τρεῖς τρόποι ὑπάρχουν

Ὁ πρῶτος, ἡ προσευχή να παρακαλῇς θερμῶς τόν Κύριον νά σέ φωτίση νά ἀπαλλαγῇς τοῦ δεινοῦ τούτου ἁμαρτήματος, τό ὁποῖον φθείρει καί ἀφανίζει πάσας τάς άρετάς, διότι λέγει εἷς πατήρ τήν στιγμήν καθ' ἦν θά ἀνοίξῃς τό στόμα σου να κατακρίνῃς, νομίζε σεαυτόν νεκρόν ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου. ( Ἰωάννου τῆς Κλίμακος, Λόγος Περί καταλαλιᾶς).

Δεύτερος τρόπος, καθ' ἥν ὥραν αρχίζεις τήν κατάκρισιν, ένθυμήσου ὅτι λέγει ὁ Κύριος «μή κρίνετε, ἵνα μή κριθῆτε, μή καταδικάζετε, ἵνα μή καταδικασθῆτε». (Λουκᾶν 6, 37) καί ἀμέσως να παύσῃς τήν κατάκρισιν.

Μὴ θέλης νὰ δείχνης σὲ ὅλους μὲ λόγια τὴν ἀγάπη σου, ἀλλὰ καλύτερα ζήτει ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ τοὺς τὴν φανερώση Ἐκεῖνος...

«Μη θέλης να δείχνης σε όλους με λόγια την αγάπη σου, αλλά καλύτερα ζήτει από τον Θεόν να τους την φανερώση Εκείνος με τρόπο μυστικό. Διαφορετικά δεν θα σου επαρκέση ο χρόνος και για συνομιλίες και για κατάνυξι».

Όσιος Ιωάννης της Κλίμακας, από το βιβλίο του ''Ουρανοδρόμος Κλίμακα''

 

https://proskynitis.blogspot.com/2025/05/blog-post_31.html