Ὅταν κάποιος βλασφημεῖ, τί πρέπει νά κάνουμε; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἄν προσευχηθοῦμε γιά τόν ἀδικοῦντα, συγχωρεῖται ἀπό τόν Θεό; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὅταν ἀδικεῖται ἕνας τρίτος, μποροῦμε νά μιλήσουμε; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἐπιτρέπεται σ' αὐτόν πού μᾶς ἀδίκησε νά τοῦ τό γνωστοποιήσουμε; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Ταπείνωσε τὴν σάρκα, γιὰ νὰ ἔχεις γλυκὸ Παράδεισο» (Συζητῶντας μὲ τὸν γέροντα Τύχωνα τὸν Ρῶσσο).

Η συνάντηση του ηγουμένου της Δοχειαρίου με τον παπα-Τύχωνα τον Ρώσσο

Ορισμένοι ἄνθρωποι εἶναι μόνον νὰ τοὺς βλέπουμε, ἀλλὰ να μὴν τοὺς ἀκοῦμε. Καὶ ἄλλοι μόνον νὰ τοὺς ἀκοῦμε, ἀλλὰ νὰ μὴν τοὺς βλέπουμε. Σπάνιοι αὐτοὶ ποὺ συνδυάζουν καὶ τὰ δυό: καὶ νὰ τοὺς βλέπουμε καὶ νὰ τοὺς ἀκοῦμε. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν ὁ μακαριστὸς Γέροντας Τύχων ὁ Ῥῶσσος.

Ἦταν σχετικὰ ὑψίκορμος ἄνδρας, μὲ μακριὰ γενειάδα, ποὺ τὴν εἶχε πάντοτε δεμένη κόμπο, γιὰ νὰ εἶναι πιὸ ἄνετος στὴν διακονία, καὶ δασιὰ φρύδια, ποὺ τοῦ σκέπαζαν τὸ ἥμισυ τῶν μεγάλων του ὀφθαλμῶν.

Στὶς ἀρχὲς Ἰουλίου τοῦ 1967 ἔνας ταπεινὸς λευΐτης μᾶς ὡδήγησε στὴν Καλύβα τοῦ Γέροντος Τύχωνος. Ἦταν τὸ Κελλί του ἀληθινὸ ἀσκητήριο, κρυμμένο μέσα στὰ ἀδιαπέραστα δάση καὶ φυλλώματα τοῦ κατάσκιου Ἁγίου Ὄρους. Προσιτὸ μόνο σ’ αὐτοὺς ποὺ γνώριζαν. Ἤτανε στὴν κυριολεξία Καλύβα ἀπέριττη, ποὺ ἔδειχνε περισσότερο ἐρειπωμένη παρὰ κατοικημένη.

Κρούσαμε τὴν θύρα βαστάζοντας τὴν ἀναπνοή μας.

Πορεία χωρὶς πνευματικὰ φῶτα

Πορεία χωρὶς πνευματικὰ φῶτα

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση

1ον

Ποῦ ὀφείλεται ἡ ὑποβάθμιση τῆς κοινωνίας μας; Ποιοὶ εἶναι οἱ «πρωταγωνιστές» τοῦ ὀλέθριου αὐτοῦ ἔργου; Πόσο ἀποτελεσματικοὶ εἶναι οἱ νόμοι γιὰ τὴν ἀνόρθωσή της; Τὰ προγράμματα καὶ τὰ σχέδια τῶν πολιτικῶν μποροῦν νὰ ἐμποδίσουν τὸ ρεῦμα τῆς ἐξαθλίωσης; Οἱ ἐλάχιστοι πολιτικοὶ ποὺ διαφοροποιοῦνται εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπηρεάσουν θετικά;

Ἡ ἀπάντηση σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα εἶναι μία, τὴν ὁποία δυστυχῶς οἱ κοσμικοί, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, ἀπορρίπτουν χωρὶς πειστικὰ ἐπιχειρήματα. Οἱ ἄνθρωποι ἐγκατέλειψαν τὶς ἠθικὲς ἀρχές, στὸ ὄνομα τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας, γιὰ νὰ ἱκανοποιοῦν τὰ πάθη τους, καταπατώντας ὅλα τὰ δικαιώματα τῶν ἄλλων. Εἶναι δοῦλοι τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας καὶ τῆς κενοδοξίας. Ὅταν αὐτὰ ἱκανοποιοῦνται, δὲν ἔχουν πιὰ ἄλλα ἐνδιαφέροντα! Δὲν μιλοῦν γιὰ καθήκοντα καὶ ὑποχρεώσεις καὶ ἔχουν λησμονήσει τὸ Θεό. Ζοῦν χωρὶς τὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας του, γι’ αὐτὸ καὶ ὅλα ἐπιτρέπονται. Πολλὰ μάλιστα ἁμαρτήματα, ποὺ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπο στὸν ἐπίπεδο τῆς κτηνώδους ζωῆς, θεωροῦνται δικαιώματα, γιὰ τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἀγωνίζονται!

Ὁ Πατριάρχης εἶναι Ἐπίσκοπος μόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως!

Ὁ Πατριάρχης εἶναι Ἐπίσκοπος μόνον τῆς Κωνσταντινουπόλεως!

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος

Οἱοσδήποτε λάβει ἀνὰ χεῖρας καὶ μελετήσει μίαν ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν θὰ διαπιστώση τὰ ἑξῆς σχετικῶς μὲ τὴν διοικητικὴν διάρθρωσιν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πολιτεύματος. Ἅπαντες οἱ Ἱεράρχαι ὡς διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἦσαν ἐξ ἀρχῆς –καὶ παραμένουν- ἴσοι μὲ ἰσότιμον ἄποψιν καὶ ψῆφον. Ἡ ἀνάγκη ἐπικοινωνίας τῶν Ἐπισκόπων διὰ τὴν λύσιν πρακτικῶν καὶ δογματικῶν ζητημάτων ἀπήτει τὴν φυσικὴν παρουσίαν αὐτῶν εἰς Ἱ. Συνόδους κατὰ τὸ ὑπόδειγμα τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου. Λογικὸν καὶ αὐτονόητον ἦτο ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι ἐπεκοινώνουν μὲ τοὺς πλησιοχώρους αὐτῶν Ἐπισκόπους. Ὡς ἀντιλαμβάνεται κανείς, ὅπως διὰ τὸ ἐμπόριον, τὰ ταξίδια, τὰς προμηθείας κάθε περιοχὴ ἀνέπτυσσε σχέσεις μὲ τὰς κεντρικάς πόλεις, ἀναλόγως λοιπὸν ἔπραξαν καὶ οἱ Ἐπίσκοποι. Αἱ κεντρικαὶ πόλεις ἦσαν ἤδη καθορισμέναι ἀπὸ τὸ σύστημα διοικήσεως τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, κα­θὼς ἑκάστη Ἐπαρχία εἶχε ἕδρας διὰ τοὺς τοπικοὺς διοικητάς. Ἑπομένως ὡς ἦτο εὔλογον οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ κατεστάθησαν εἰς αὐτάς τὰς πόλεις ἀπετέλουν τὸ σημεῖον ἀναφορᾶς ὁλοκλήρου τῆς Ἐπαρχίας. Ἡ θέσις τους αὐτὴ δὲν ἦταν αἰώνια οὔτε θείῳ δικαίῳ διὰ τοῦτο καὶ ἡ ἀλλαγὴ τῶν ἑδρῶν Διοικήσεως ἐπέφερεν ἀλλαγὴν καὶ τῆς σπουδαιότητος τοῦ Ἐπισκόπου. Αὐτὸ ἴσως δυσηρέστει κάποιους Ἐπισκόπους, ὅμως δὲν ἠδύναντο νὰ προβάλουν κάποιον θεολογικὸν λόγον, καθὼς οἱ Ἐπίσκοποι ἦταν ἴσοι καὶ ἡ ἀλλαγὴ ἁπλῶς ἐπεφόρτιζε εἰς ἄλλον Ἐπίσκοπον τὰ διαδικαστικὰ μὲ τὴν διοίκησιν.

Κατὰ τὴν ἐποχὴν τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου εἰς τὰς ἐκκλησιαστικάς διοικήσεις, αἱ ὁποῖαι συνέπιπτον μὲ τὰς πολιτικάς, προΐστατο ἕνας ἀρχιεπίσκοπος.

21 Μαΐου. «Ἀπόδοσις τῆς Μεσοπεντηκοστῆς». † Κωνσταντίνου (†337) καὶ Ἑλένης (†327) τῶν θεοστέπτων βασιλέων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῶν ἑγίων, Μαΐου 21 (Πρξ. κς΄ 1, 12-20).

Πραξ. 26,1         Ἀγρίππας δὲ πρὸς τὸν Παῦλον ἔφη· ἐπιτρέπεταί σοι ὑπὲρ σεαυτοῦ λέγειν. τότε ὁ Παῦλος ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἀπελογεῖτο·

Πραξ. 26,1               Ο Αγρίππας ο βασιλεύς είπε προς τον Παύλον· “σου επιτρέπεται να ομιλήσης υπέρ του ευατού σου”. Τοτε ο Παύλος, αφού άπλωσε το χέρι, ήρχισε την απολογίαν του.

Ἡ Σταυρικὴ Θυσία τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ Περὶ Λύτρου Θεωρίες τῆς Δύσεως

Μιχάλης Μαυροφοράκης

 

Η Σταυρική Θυσία του Χριστού και οι Περί Λύτρου Θεωρίες της ΔύσεωςΑνασκόπηση προηγουμένων περί κλίσεως και ανάστασης

Αγαπητοί ακροατές, χαίρετε.

Η σημερινή εκπομπή έχει τίτλο: «Η Σταυρική Θυσία του Χριστού και οι περί λύτρου θεωρίες της Δύσεως». Σε προηγούμενες εκπομπές ασχοληθήκαμε εκτενώς και με λεπτομέρεια με το ζήτημα της Αναστάσεως των νεκρών.

Κατά τη διάρκεια αυτής της αναλυτικής μελέτης, αναφέραμε και μια εσφαλμένη και αιρετική διδασκαλία περί Αναστάσεως, η οποία συγκεκριμένα υποστηρίζεται και κηρύττεται από τους λεγόμενους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κατά την ψευδή αυτή διδασκαλία, μια μικρή μερίδα ανθρώπων — και για την ακρίβεια 144.000 άνθρωποι — δεν πρόκειται να αναστηθούν ως άνθρωποι, αλλά ως πνευματικά πλάσματα με αγγελικό σώμα. Στηρίζουν αυτήν την κακοδοξία, λέγοντας ότι οι 144.000 άνθρωποι θα αναστηθούν ως αγγελικά πλάσματα, επειδή δήθεν ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε όχι με ανθρώπινο, αλλά με αγγελικό σώμα.

Στη σειρά αυτή των εκπομπών περί Αναστάσεως των νεκρών, αποδείξαμε πλήρως και με σωρεία μαρτυριών από την Αγία Γραφή, αλλά και από την υπόλοιπη Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, ότι το γνήσιο και ορθό χριστιανικό δόγμα περί Αναστάσεως των νεκρών είναι ότι όλοι οι νεκροί του ανθρωπίνου γένους θα αναστηθούν κατά τη Δευτέρα Παρουσία· και μάλιστα με σώματα άφθαρτα και αθάνατα, όμως ανθρώπινα και όχι αγγελικά — ακριβώς όμοια, ως προς τις ιδιότητες, με το σώμα του Αναστημένου Ιησού, που είναι ανθρώπινο σώμα. Η διαφορά αυτών των σωμάτων μεταξύ τους θα έγκειται μόνο ως προς τη δόξα και τη μετοχή στη Χάρη του Θεού που θα απολαμβάνουν.

Και βέβαια, είναι πολύ λογικό και αναμενόμενο να αναρωτηθήκατε: γιατί, ενώ η Αγία Γραφή αλλά και η ζωντανή διδασκαλία της Εκκλησίας σε όλους τους αιώνες είναι τόσο ξεκάθαρη και σαφής στο ζήτημα αυτό — δηλαδή ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε και ανελήφθη στους ουρανούς ως άνθρωπος, με το ανθρώπινο σώμα Του — εν τούτοις, οι αυτοαποκαλούμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά ισχυρίζονται και κηρύττουν ότι ο Χριστός αναστήθηκε ως πνευματικό πλάσμα με αγγελικό σώμα;

Οἱ ἐκτρώσεις καὶ ἡ εὐθύνη τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας μας.

σ.σ. Παρατηρήστε στο κάτωθι ενδιαφέρον κείμενο την διολίσθηση της διοικούσας Εκκλησίας στο θέμα των εκτρώσεων. Αρχικά στις εγκυκλίους περιέγραφε με ωμές λέξεις την διαπραχθείσα δολοφονία. Αργότερα χρησιμοποιούσε μαλακές λέξεις αντικαθιστώντας τη λέξη «έκτρωση» που παραπέμπει σε δολοφονία (τιτρώσκω) με την πιο αόριστη λέξη «άμβλωση», ενώ απέφευγε γενικώς την αναφορά στην πράξη αυτή με την φράση «προστασία της ζωής». Και τέλος, αφού έπαψε να ονομάζει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, έφτασε στο σημείο να ομιλεί για «θεραπευτική διακοπή κύησης»!!! Η διοικούσα Εκκλησία άφησε τα ζύγια του Θεού και ζυγίζει με την ψευτοζυγαριά της πολιτικής ορθότητας. Όχι μόνο κατέθεσε τα όπλα, αλλά άνοιξε τις πύλες για να μπει ο εχθρός μέσα στο στρατόπεδο και αυτοκτόνησε.

Γράφει ὁ Ἁγιοσιωνίτης

Ἡ ἔκτρωση ἦταν μιὰ πανάρχαια τακτικὴ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, τώρα τελευταῖα ὅμως ἔχει γίνει δικαίωμα. Γυναῖκες στὸν δυτικὸ κόσμο προπαγανδίζουν ὅτι τοὺς ἀνήκει τὸ σῶμα τους καὶ ὅτι θὰ κάνουν εὔκολη τὴ ζωὴ τους σκοτώνοντας τὰ παιδιὰ τους. Εἶναι φανερὸ ὅτι ὅσες τὸ ὁμολογοῦν αὐτὸ δὲν περιμένουν τὴν μετὰ θάνατον ζωή. Τουλάχιστον στὴν δύσμοιρη Ἑλλάδα μας ἀναφέρονται μεγάλοι ἀριθμοὶ ἐκτρώσεων.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει δυὸ ἐγκυκλίους γιὰ τὸ θέμα (τουλάχιστον τόσες μποροῦσα νὰ βρῶ). Ἡ μία εἶναι τῆς 1ης Ἀπριλίου 1986 ἐπὶ Σεραφείμ.

Ἀνάξια τῆς Ἑλλάδος ἡ Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ.

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου- Δημοσιογράφου- Συγγραφέως – Ἐκδότου (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)

Κατὰ κοινὴν ὁμολογίαν, ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερον στήριγμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Αὐτὸ τὸ στήριγμα ἡ Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ κυρία Λίνα Μενδώνη τὸ περιφρονεῖ, τὸ χλευάζει καὶ τὸ γελοιοποιεῖ. Μία τοιαύτη Ὑπουργὸς εἶναι ἀνάξια τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ Ἐθνικὴ Πινακοθήκη ὑπάγεται στὴν ἁρμοδιότητα αὐτῆς τῆς Ὑπουργοῦ. Εἰς αὐτὴν τὴν Πινακοθήκην εἶχον τοποθετηθῆ πρὸς δημοσίαν ἐπίδειξιν ὄχι καλλιτεχνήματα, ἀλλὰ ὑβριστικὰ καὶ γελοιοποιητικὰ αἰσχροτεχνήματα κατὰ τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καὶ Ἁγίων μὲ βάναυσον παραμόρφωσιν τῶν προσώπων αὐτῶν. Ἐτέθη ἀκόμη καὶ τσιγάρο εἰς τὸ πάναγνον στόμα τῆς Παναγίας καὶ τὸ πρόσωπον τοῦ Χριστοῦ ἔχει παραμορφωθῆ τερατωδῶς.

Ξέρετε πόσοι δαιμονισμένοι ὑπάρχουν στίς μέρες μας;

❈ Ξέρετε πόσοι δαιμονισμένοι ὑπάρχουν στίς μέρες μας; Πάρα πολλοί. Ἁπλῶς τά δαιμόνια κάποτε εἶναι κρυφά δέν ἐκδηλώνονται, παρά μόνο σέ δεδομένες στιγμές.

Ὁ δαιμονισμός δέν εἶναι τιμωρία καί ἐκδίκηση τοῦ Θεοῦ. Παιδαγωγία εἶναι. Ἀπό ἀγάπη παραχωρεῖ ὁ Θεός νά μπεῖ ὁ Δαίμονας στό σῶμα τους, γιά νά παιδαγωγηθεῖ ἡ ψυχή. Νά ταπεινωθοῦν δηλαδή.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία στίς 14 -11 - 2015)