Ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Βαϊόπουλος,ΌΧΙ στὸν ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ.

Ομιλία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Πυργετού Λαρίσης, Αρχιμανδρίτου Ειρηναίου Βαϊοπούλου στην Ακολουθία της Κυριακής της Σαμαρείτιδος για τον προσωπικό αριθμό.

(youtube.com)

Σέ ἀδελφούς πού ἔχουν κακές συνήθειές, μποροῦμε νά τούς τις ἐπισημάνουμε; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἀγωνιζόμενοι γιά τήν ἀπόκτηση μιᾶς ἀρετῆς: Μιά πτώση ἀκυρώνει τόν ἀγῶνα μας; Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Μή ταράζεσθε, στό τέλος θά μιλήση ὁ Θεός!»

«Μή ταράζεσθε, στό τέλος θά μιλήση ὁ Θεός!»

Γράφει ὁ Πρεσβύτερος π. Γεράσιμος Βουρνᾶς

Στήν συντριπτική τους πλειοψηφία οἱ ἄνθρωποι φαίνεται πώς ζοῦν ἐντελῶς παραιτημένοι. Δέν ἐνδιαφέρονται γιά τίποτα ἐκτός ἀπό τό νά βροῦν τρόπους νά ξεχαστοῦν, εἴτε “σκρολάροντας” στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης καί παρακολουθῶντας τίς ζωές τῶν ἄλλων, εἴτε τρώγοντας, πίνοντας καί ξεφαντώνοντας. Καμία σκέψη παραπάνω, κανένα αἴσθημα λίγο πιό λεπτό. Τό ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν εἶναι οἱ ζωντανοί νεκροί, πού κάποια μέρα συνειδητοποιοῦν ὅτι τά προβλήματα πού ἔκρυβαν κάτω ἀπό τό χαλί ἔχουν τώρα γεμίσει τό δωμάτιο φέρνοντας τήν ἀπελπισία.

Ἄλλοι – οἱ πιό ἐπιτήδειοι – ἔχουν μεγάλη ὄρεξη, γιά νά ζήσουν, ἀλλά εἰς βάρος τῶν ἄλλων. Ἐπιδιώκουν νά κάνουν ὅλους τούς ἄλλους ὑπηρέτες τους. Αὐτό ἀπό μόνο του δέν θά ἦταν κακό γιά ἐμᾶς, οἱ Χριστιανοί διδαχθήκαμε νά εἴμαστε πάντων διάκονοι. Ὅμως, πῶς νά ὑπηρετήσεις ἐκείνους πού φέρονται μέ σκληρότητα στούς ἀνθρώπους, πού κολακεύουν μόνο ὅσους τούς εἶναι χρήσιμοι, πού δέν ἀγαποῦν τό ὄμορφο, τήν τάξη, πού παριστάνουν ὅτι ἔχουν ἀρχές, τίς ὁποῖες ὅμως δέν διστάζουν νά θυσιάσουν, ὅταν τό συμφέρον τους τό ἐπιτάσσει;

Ὁ Θεός δέν εὐαρεστεῖται στήν (ξερή) ἄσκηση, ἀλλά στήν ταπείνωση...

❈ Διηγήθηκαν γιά ἕναν Γέροντα, ὅτι νήστεψε ἑβδομήντα ἑβδομάδες (περίπου ἑνάμιση χρόνο), τρώγοντας μόνο μιά φορά τήν ἑβδομάδα (κάθε ἕξι μέρες δηλαδή) και παρακαλώντας στό διάστημα αὐτό τόν Θεό, νά τοῦ φανερώσει τή σημασία ἑνός χωρίου τῆς Γραφῆς. Ἀλλά ὁ Θεός δέν τοῦ τό ἀποκάλυψε.

Ἔκανε δηλαδή ὅλον αὐτόν τόν ἀγῶνα γιά νά τοῦ ἐξηγήσει ὁ Θεός κάτι ἀπό τήν Γραφή. Ὁ Θεός ὅμως δέν ἐκβιάζεται. Δέν ἀποκαλύπτει κάτι, ἄν δέν κρίνει ὅτι αὐτό θά εἶναι γιά τό καλό μας. Λέει τότε μέσα του:

«Νά, τόσους κόπους ἔκανα, καί τίποτα δέν κατόρθωσα. Ἄς πάω λοιπόν στόν ἀδελφό μου καί ἄς τόν ρωτήσω».

Φεύγοντας ὅμως, καθώς ἔκλεινε πίσω του τήν πόρτα, ἔστειλε ὁ Κύριος ἕναν Ἄγγελο, πού τοῦ εἶπε:

- Οἱ ἑβδομήντα ἑβδομάδες τῆς νηστείας σου δέν ἔφτασαν στόν Θεό. Ὅταν ὅμως ταπεινώθηκες καί κίνησες νά πᾶς στόν ἀδελφό σου, Ἐκεῖνος μ’ ἔστειλε γιά νά σοῦ ἐξηγήσω τό ρητό. Καί ἀφοῦ τόν πληροφόρησε γιά τή σημασία τοῦ χωρίου πού ζητοῦσε, ἀναχώρησε ὁ Ἄγγελος.

Περί μνημοσύνων καί οἱ θέσεις τῶν αἱρετικῶν

ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Θ. ΚΟΚΟΡΗ

ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΩΝ

Η Εκκλησία των Διαμαρτυρομένων και όλες οι παραφυάδες α­κραίες και μη, οι προερχόμενες από την Διαμαρτύρησι αφού απέρριψε συλλήβδην την Ιερά παράδοσι της Εκκλησίας ως δήθεν νοθευθείσα από τις παπικές υπερβολές και μη δυναμένη να ξεχωρίση την γνήσια παράδοσι από την παρεισφρύσασα, απέρριψε μαζί με τα πολλά και ωφέλιμα και τον θεσμό των μνημοσύνων, με αποτέλεσμα να στερή τα τέκνα της από τις ωφέλειες των μνημοσύνων.

Πεντηκοστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά και λοιπές παραφυάδες προ­σπαθούν να στηρίξουν την άρνησι των μνημοσύνων στην Αγία Γραφή.

Θέσεις αιρετικών

Σαν πρώτο επιχείρημα οι κακόδοξοι και γενικώς οι απορρίπτοντες τα μνημόσυνα, προβάλλουν ως δήθεν αγιογραφική ρήσι το: εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια που δυστυχώς και ένιοι των Ορθοδόξων υιοθετούν. Λέμε σ’ αυτούς ότι ουδαμού στην Γραφή υπάρχει κάτι τέτοιο και τους προκαλούμε να μας αποδείξουν που το βρήκαν γραμμένο. Λέμε σ’ όλους αυτούς ότι εν τω Άδη έγινε μετάνοια. Η παραβολή πλουσίου και Λαζάρου δείχνει την μετάνοια του πλουσίου, αλλά την ανενέργητο και αναποτελεσματική. Η μετάνοια συνοδεύεται και με εξομολόγηση ενώπιον ιερέως και ενώπιον της εκκλησίας. Πέραν του τάφου και στον Άδη ούτε ιερωσύνη ισχύει, ούτε εκκλησία και μυστήρια υπάρχουν. Ταύτα όλα ενεργούν προ του τάφου.

Αλλο επιχείρημα των αιρετικών: Εν δε τω Άδη τις εξομολογήσεταί σοι; (Ψαλ. στ’ 6).

Κατά το χωρίο τούτω, ουδείς εξομολογείται στον Άδη. Αυτό διδά­σκει και η Ορθοδοξία. Καιρός αρμόδιος μετανοίας και εξομολογήσεως είναι προ του θανάτου. Μετά τον θάνατο, είναι καιρός ανταποδόσεως.

«Δια τούτο ουκ έστιν εν τω Άδη εξομολογούμενος, δια το μηκέτι την βοήθειαν συμπαρείναι δια του πνεύματος, νυν μεν γαρ παρείναι δοκεί πως τοις άπαξ εσφραγισμένοις το πνεύμα την εκ της επιστροφής αυτών σωτηρίαν αναμένον τότε δε εξ όλου της βεβηλωσάσης αυτού την χάριν ψυχής αποτμηθήσεται, τούτο γαρ και η εν τω Ευαγγελίω διχοτομία δηλοί» (Μ. Βασίλειος).

Το «ουκ εξομολογήσεταί σοι» είρηται ούχ ότι ουκ εξομολογούμεθα εν τω Άδη, αλλ’ ότι εική τούτο ποιούμεν επεί και ο πλούσιος εξομολογείτο και μετενόει, άλλ’ ουδέν ωφελείτο δια την ακαιρίαν» (Χρυ­σόστομος).

Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος - Ὁ μεγάλος Ἄγνωστος (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου)

Ὁ μεγάλος Ἄγνωστος

 (Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

 Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο, ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα εὐαγγέλια ποὺ διαβάζονται. Θὰ προσπαθήσω μὲ ἁπλᾶ λόγια ν᾽ ἀναπαραστήσω τὴν ὑπέροχη σκηνὴ τῆς συναντήσεως τοῦ Κυρίου μὲ τὴ Σαμαρείτιδα.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος - Ο μεγάλος Άγνωστος (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου).pdf by aktines on Scribd

Ἄλλο κατάκρισις καί ἄλλο ἔλεγχος.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, θεολόγος – φιλόλογος

Ὅπως ὁ Ἰησοῦς ἐν ὄψει τῆς θανατώσεώς του ἤλεγξε μέ καυστική γλῶσσα τούς Ἰουδαίους, ἔτσι καί ὁ Στέφανος τούς ἐλέγχει μέ δριμύτητα καί τούς ὀνομάζει σκληροτράχηλους, σκληρόκαρδους καί ἀνυπάκοους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ δίνει μέγιστο βαθμό ὁρμῆς καί φλόγας, γιά νά καταγγείλῃ τά ἐγκλήματα τῶν προφητοκτονιῶν καί τῆς χριστοκτονίας.

Ὁ δριμύς καί καυστικός ἔλεγχος τοῦ Στεφάνου κατά τῶν ἀρχόντων τοῦ Ἰσραήλ καί τῶν ὁμοίων σέ ἀσέβεια Ἰουδαίων διδάσκει, ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ὀφείλουν νά ἐλέγχουν μέ κάθε παρρησία τούς ἀσεβεῖς, ὅσο ψηλά καί ἄν βρίσκωνται σέ θέσεις καί ἀξιώματα. Ὅσο μάλιστα ψηλότερα βρίσκονται, τόσο αὐστηρότερα πρέπει νά τούς ἐλέγχουν.

22 Μαΐου. Βασιλίσκου μάρτυρος (†308). Δημητρίου καὶ Παύλου νεομαρτύρων ἐν Τριπόλει Πελοποννήσου· μνήμη τῆς β΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου ἐν Κωνσταντινουπόλει (381). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Πέμπτης ε΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. ιδ΄ 20 - ιε΄ 14).

Πραξ. 14,20       κυκλωσάντων δὲ αὐτὸν τῶν μαθητῶν ἀναστὰς εἰσῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ τῇ ἐπαύριον ἐξῆλθε σὺν τῷ Βαρνάβᾳ εἰς Δέρβην.

Πραξ. 14,20             Οταν δε οι Χριστιανοί περιεκύκλωσαν με πόνον αυτόν, δια να τον κηδεύσουν, εσηκώθηκε ο Παύλος υγιής, με την δύναμιν του Θεού, και εισήλθε εις την πόλιν. Την επομένην δε έφυγε μαζή με τον Βαρνάβαν και ήλθε εις την Δερβην.

Τί εἶναι τό Αὐτοείδωλο.

«Αὐτοείδωλον ἐγενόμην, τοῖς πάθεσι τήν ψυχήν μου καταμολύνας…»

Ἀρχιμανδρίτου Ἰωαννικίου Κοτσώνη

Ὅλα τά ἄλλα εἴδωλα εἶναι ἄψυχα. Γι’ αὐτό καί ἡ εἰδωλολατρεία στά ἄψυχα εἴδωλα εὐκολώτερα διακρίνεται καί εὐκολώτερα πολεμεῖται καί εὐκολώτερα θεραπεύεται. Εἶναι ἔξω ἀπό τήν ψυχή μας, ἔξω ἀπό τό σῶμα μας, ἔξω ἀπό τήν φύση μας, ἔξω ἀπό τόν νοῦ μας, ἔξω ἀπό τήν ψυχοσύνθεση καί τήν ψυχολογία μας. Ἐνῷ τό Αὐτοείδωλο εἶναι μέσα μας. Μέσα σέ ὅλα αὐτά.

Τό Αὐτοείδωλο δηλαδή εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας. Τό «ἐγώ» μας. Τό φέρνουμε μέσα μας σέ ὅλα τά χρόνια τῆς ζωῆς μας. Εἶναι ἰσόβιο.Τό κουβαλᾶμε παντοῦ καί πάντα.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶνε πρόσωπο καί Θεός.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶνε πρόσωπο καί Θεός.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ, θεολόγος – φιλόλογος, σύγχρονος ἀγωνιστής καί ὁμολογητής τῆς Πίστεως.

Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου στό σπίτι τοῦ ἑκατοντάρχου Κορνηλίου. (Πράξ. Ἀπ. 10,38)

«...ὑμεῖς οἴδατε ...Ἰησοῦν τόν ἀπό Ναζαρέτ, ὡς ἔχρισεν αὐτόν ὁ Θεός Πνεύματι Ἁγίῳ καί δυνάμει, ὅς διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους ὑπό τοῦ Διαβόλου...».

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ