"ΔΕΝ ΤΗΡΗΘΗΚΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! ΑΚΥΡΗ Η ΑΠΟΦΑΣΗ!!!" Π. Θεόδωρος Ζήσης

 

Πῶς μποροῦμε νά διορθώσουμε τήν διεφθαρμένη κίνηση τῆς ψυχῆς πρός τό κακό; , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πῶς μποροῦμε νά διορθώσουμε τήν διεφθαρμένη κίνηση τῆς ψυχῆς πρός τό κακό;  , Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ[:Ιω. 17,1-13]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Ταῦτα ἐλάλησεν ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐπῆρε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ εἶπε· πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα· δόξασόν σου τὸν υἱόν, ἵνα καὶ ὁ υἱός σου δοξάσῃ σε(:Αυτά είπε ο Ιησούς στους μαθητές Tου κaι έπειτα σήκωσε τα μάτια Tου στον ουρανό και είπε: “Πατέρα, ήλθε η ώρα που η σοφία Σου όρισε για να πάθω και να θυσιαστώ. Δέξου τη θυσία του Πάθους μου και δόξασε τον Υιό Σου και ως προς την ανθρώπινη φύση Του˙ για να σε δοξάσει και ο Υιός Σου με την απολύτρωση και τη σωτηρία των ανθρώπων, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη θυσία Του αυτή και με την αιώνια αρχιερατική μεσιτεία Του που θα ακολουθήσει μετά από αυτήν”)»[Ιω.17,1].

«Ὅς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ(:Εκείνος που θα εφαρμόσει όλες ανεξαιρέτως τις εντολές και θα διδάξει και τους άλλους να τις τηρούν, Εκείνος που θα αγωνιστεί να τηρήσει όλες τις εντολές και να διδάξει την τήρησή τους στους ανθρώπους)», λέγει ο Κύριος, «οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν(:αυτός θα ανακηρυχτεί μέγας στη βασιλεία των ουρανών)»[Ματθ.5,17]. Και πολύ ορθά· διότι το να εκφράζει κανείς φιλόσοφες σκέψεις με τα λόγια είναι εύκολο, ενώ το να παρουσιάζει με έργα αυτά που λέγει, είναι γνώρισμα ανθρώπου γενναίου και μεγάλου.

Για τον λόγο αυτό και ο Χριστός, όταν ομιλεί περί ανεξικακίας, φέρει ως πρότυπο ενώπιον όλων τον εαυτό Του, προτρέποντας τους ακροατές να λαμβάνουν από Αυτόν παράδειγμα. Για τον λόγο αυτό και μετά τη συμβουλή αυτή καταφεύγει σε προσευχή, διδάσκοντάς μας κατά τις δοκιμασίες αφού τα αφήσουμε όλα κατά μέρος, να καταφεύγουμε στον Θεό. Διότι αφού είπε: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε(:στον κόσμο αυτό θα έχετε θλίψη)» και αναστάτωσε τις ψυχές τους με την ανησυχία, πάλι δια της προσευχής αναπτερώνει το φρόνημά τους· διότι μέχρι τότε έστρεφαν την προσοχή τους οι Μαθητές προς Αυτόν, σαν να ήταν ένας άνθρωπος.

Και για τους Μαθητές ο Κύριος πράττει τα ίδια, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Λαζάρου, και λέγει την αιτία, δηλαδή ότι «διὰ τὸν ὄχλον τὸν περιεστῶτα εἶπον, ἵνα πιστεύσωσιν ὅτι σύ με ἀπέστειλας(:Εγώ το ήξερα ότι πάντοτε με ακούς. Αλλά είπα μεγαλόφωνα το «ευχαριστώ», για να το ακούσει ο λαός που στέκεται γύρω μου. Κι έτσι αφού όλοι αυτοί δουν πόση βεβαιότητα έχω ότι θα εισακουστώ, να πιστέψουν ότι Εσύ με απέστειλες, όταν ακολουθήσει το θαύμα)»[Ιω.11,42].

Ναι, θα μπορούσε να πει κανείς: «Για τους Ιουδαίους ευλόγως μεν γίνονταν αυτά, για τους Μαθητές όμως για ποιο λόγο;» Και για τους μαθητές ορθά γίνονταν· διότι εκείνοι, οι οποίοι κατόπιν τόσων έργων και λόγων, έλεγαν: «Νῦν οἴδαμεν ὅτι οἶδας πάντα (:Τώρα καταλαβαίνουμε ότι χωρίς να σου πει κανείς κάτι, γνωρίζεις τις απορίες μας και τους μυστικούς προβληματισμούς μας. Και έτσι πληροφορούμαστε και εμείς ότι τα ξέρεις όλα, και αυτές ακόμη τις απόκρυφες σκέψεις των ανθρώπων. Δεν έχεις ανάγκη να ακούσεις αυτό που θέλει κάποιος να σε ρωτήσει, αλλά τον προλαβαίνεις και δίνεις απάντηση στις απορίες του. Εξαιτίας της υπερφυσικής αυτής γνώσεώς Σου πιστεύουμε ότι κατάγεσαι από τον Θεό και ότι Αυτός σε απέστειλε στον κόσμο)»[Ιω.16,30],περισσότερο από όλους είχαν ανάγκη να βεβαιωθούν.

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου:«Οἱ χριστιανικές ἑορτές» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ[:Πράξ.20,16-18 και 28-36]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 8-6-1997]

[Β357] (β΄έκδοσις)

Στην αποστολική περικοπή, αγαπητοί μου, που αναφέρεται εις τις «Πράξεις των Αποστόλων», και που προ ολίγου ακούσαμε, διαβάζομε: «Ἒκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα».

Εδώ μας αναφέρει ο ιερός Λουκάς εις τις Πράξεις μία πάρα πολύ χρήσιμη πληροφορία. Ότι έκρινε ο Παύλος, λέγει, να παραπλεύσει την Έφεσον, δηλαδή έρχεται από πάνω, βόρεια, κατά μήκος των μικρασιατικών ακτών, να μη σταθμεύσει εκεί εις την Έφεσον, αλλά η συνάντηση έγινε με τους πρεσβυτέρους της Εφέσου εις την Μίλητον, για να μη χρονοτριβήσει εις την Ασίαν, την Μικράν Ασίαν. «Διότι έσπευδε», λέγει ο Λουκάς, «εάν ήταν δυνατόν εις αυτόν, την ημέραν της Πεντηκοστής να ευρίσκεται εις τα Ιεροσόλυμα».

Σας είπα ότι η πληροφορία αυτή μας είναι εξαιρετικά χρήσιμη. Ο Ιερός Χρυσόστομος αναρωτιέται αν τελικά έφθασε προ της Πεντηκοστής ο Παύλος στην Ιερουσαλήμ. Αν πρόλαβε. Και προς τούτο, κάνει λογαριασμούς. Πάντοτε με βάση το βιβλίο των Πράξεων, ότι εκεί έμεινε τόσες μέρες, εκεί έμεινε τόσες μέρες, το ταξίδι ήταν τόσο, τα χιλιόμετρα ήταν τόσα και βρίσκει τελικά ο Ιερός Χρυσόστομος ότι ο Παύλος πρέπει να πρόλαβε και να ήταν την Πεντηκοστή εκεί, εις τα Ιεροσόλυμα.

Αλλά γιατί όλα αυτά; Γιατί ο Παύλος βιαζόταν να φθάσει προ της Πεντηκοστής στα Ιεροσόλυμα; Λέγει πάλι ο Ιερός Χρυσόστομος: «Τίς ἡ ἔπειξις αὕτη; (:Ποια η σπουδή;) Οὐ διὰ τὴν ἑορτὴν, ἀλλὰ διὰ τὸ πλῆθος (:Δεν ήταν για να προλάβει την εορτήν. Αλλά ήταν για να προλάβει στην εορτή το πλήθος του κόσμου -Που ήρχοντο οι Ιουδαίοι κι απ’ όλα τα μέρη της Γης ήρχοντο, όπου ήσαν στη διασπορά, και οι ντόπιοι φυσικά, για να γιορτάσουν την ημέραν της Πεντηκοστής. Ήθελε το πλήθος-). Ἅμα καὶ τοῦτο Ἰουδαίους ἐπείγετο ὡς δὴ τιμῶν τὰς ἑορτάς (:Αλλά και επιπλέον να δείξει στους Ιουδαίους ότι ο Παύλος δεν είναι εξωμότης, όπως τον έλεγαν, αλλά είναι εκείνος ο οποίος τιμά τις εορτές που ετέθησαν εις το ενιαύσιον εορτολόγιον)».

Ὑπὲρ τῆς Ἀληθείας: Σχόλιο στὴν ἐπιστολὴ τοῦ Μητροπολίτoυ Σιδηροκάστρου πρὸς τὸν Γέροντα Δοσίθεο

Προκάλεσε αἴσθηση στὸν ἐκκλησιαστικὸ κόσμο ἡ ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου Μακαρίου πρὸς τὸν Γέροντα Δοσίθεο. Μιὰ ἐπιστολὴ πού, πίσω ἀπὸ τὸ φαινομενικό της ἦθος καὶ τὴν "ποιμαντικὴ εὐγένεια", φανερώνει κάτι πολὺ πιὸ ἀνησυχητικό: τὸν φόβο ἀπέναντι στὴν Ὀρθόδοξη φωνὴ τῆς Ἀληθείας!

Ὁ Γέρων Δοσίθεος δὲν μιλάει γιὰ προσωπικὰ συμφέροντα οὔτε ἐπιδιώκει διχασμό. Ἀντιθέτως, ὑψώνει φωνὴ διαμαρτυρίας ἀπέναντι σὲ ἕναν σιωπηλὸ ἐκκλησιαστικὸ κατήφορο, ὅπου ἡ παραδοσιακὴ Πίστη τῶν Πατέρων ὑποχωρεῖ, σὲ πολλὲς περιπτώσεις, μπροστὰ στὸν οἰκουμενιστικὸ σχετικισμὸ καὶ τὴν διπλωματία τῶν «θρησκευτικῶν ἀνοιγμάτων».

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ ἡ σιωπὴ τῶν ἐπισκόπων

Ποῦ ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μακαρίου ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, ὅταν ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος συμμετεῖχε σὲ συμπροσευχὲς μὲ παπικοὺς καὶ ἄλλους αἱρετικούς, παρέστη σὲ κοινὲς δηλώσεις πίστεως καὶ χαρακτήρισε τοὺς αἱρετικοὺς ὡς "ἐκκλησίες"; Ποῦ ἦταν ὅταν ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου (2016) προσέδωσε ἐκκλησιαστικότητα στοὺς ἑτεροδόξους;

Κυριακή Ἁγίων Πατέρων Α Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ὑπομνηματισμός τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ[:Πράξ. 20, 16-17 και 20, 28-38]

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα(:Πλεύσαμε κατευθείαν στη Μίλητο, διότι ο Παύλος αποφάσισε να παρακάμψει με το πλοίο την Έφεσο και να μην αποβιβαστεί σε αυτήν, για να μην του συμβεί να αργοπορήσει στην Ασία· διότι βιαζόταν να είναι στα Ιεροσόλυμα, εάν του ήταν δυνατό, την ημέρα της Πεντηκοστής)»[Πράξ.20,17]. Ώστε και γι' αυτό δεν ήταν δυνατό να μένει. Πρόσεχε αυτόν που κινείται και από ανθρώπινα κίνητρα και επιθυμεί και βιάζεται και πολλές φορές δεν το κατορθώνει. Γι' αυτό γίνονται αυτά, για να μη νομίσουμε ότι ήταν πάνω από την ανθρώπινη φύση· διότι οι άγιοι και μεγάλοι εκείνοι άντρες είχαν μεν την ίδια φύση με εμάς, όχι όμως και την ίδια προαίρεση, γι' αυτό και απολάμβαναν σε μεγάλο βαθμό τη χάρη του Θεού.

Πρόσεχε λοιπόν πόσα και από μόνοι τους ρυθμίζουν. Γι’ αυτό και έλεγε: «Mηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν(:Και τώρα σας απευθύνουμε αυτά τα παρακλητικά λόγια, χωρίς να δίνουμε αφορμή σκανδάλου σε τίποτε)»[Β’ Κορ. 6,3] και πάλι· «ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία (:για να μην κατηγορηθεί στο ελάχιστο η διακονία του κηρύγματος)»[Β’ Κορ. 6,3]. Να και τρόπος ζωής άμεμπτος και μεγάλη συγκατάβαση. Αυτό ονομάζεται οικονομία, το να βρίσκεται κανείς στο ακρότατο σημείο και ύψος της αρετής και να κατεβαίνει στο τελευταίο σημείο της ταπεινοφροσύνης.

Και παραδέξου πως εκείνος που ξεπερνούσε όλους στο να υλοποιεί τα παραγγέλματα του Χριστού, αυτός πάλι ήταν ο πιο ταπεινός από όλους. «Tοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω (: Σε όλους έχω γίνει τα πάντα και έδειξα συγκατάβαση δε όλους τους χαρακτήρες, ώστε με κάθε τρόπο ανένοχα να σώσω μερικούς)»[Α’ Κορ. 9,22]. Ο ίδιος και σε κινδύνους έριξε τον εαυτό του, καθώς σε άλλο σημείο λέει: «ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς(:αλλά αντίθετα, με κάθε τρόπο συστήνουμε τους εαυτούς μας και αποδεικνυόμαστε αληθινοί διάκονοι του Θεού· με υπομονή πολλή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες, με δαρμούς και μαστιγώσεις που πληγώνουν το σώμα μας, με φυλακίσεις)»[Β’ Κορ. 6,4-5]. Και ήταν μεγάλος ο πόθος του για τον Χριστό· διότι αν δεν υπάρχει αυτό, όλα είναι περιττά και τα της οικονομίας, και του ενάρετου τρόπου ζωής και του ριψοκίνδυνου πνεύματος. «Τίς ἀσθενεῖ(:ποιος από τους Χριστιανούς ασθενεί σωματικά ή πνευματικά)»,λέει,«καὶ οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;(:και δεν ασθενώ και εγώ μαζί του; Ποιος σκοντάφτει και πέφτει στην αμαρτία και δεν καίγομαι και εγώ στο καμίνι της θλίψεως και της ντροπής;)»[Β’ Κορ. 11,29].

Ἡ Μητρόπολη Λεμεσοῦ ζητᾶ ὑποχρεωτικὰ πιστοποιητικὸ πολιτικοῦ γάμου γιὰ νὰ τελέσει τὸν μεικτὸ θρησκευτικὸ γάμο!

σ.σ. Τα καταστροφικά αποτελέσματα της συμμετοχής μας στο ΠΣΕ, της παναίρεσης του οικουμενισμού, της ψευδοΣυνόδου της Κρήτης, είναι μια πραγματικότητα. Μάλιστα πολλοί επίσκοποι δεν ντρέπονται να τα παρουσιάζουν φόρα παρτίδα στις ιστοσελίδες τους. Το αιρετικό «βάπτισμα» αντιμετωπίζεται ως άλλη μία «απόχρωση» του κανονικού Ορθόδοξου βαπτίσματος. Ο γάμος χάνει τον σκοπό του, διότι με ποιον Χριστό θα ενωθούν οι νεόνυμφοι; Αναπόφευκτο ήταν μετά από όλον αυτόν τον πόλεμο εναντίον των Μυστηρίων της Εκκλησίας να πέσουν χαμηλότερα και τώρα να ζητούν υποχρεωτικά τέλεση πολιτικού γάμου πριν να γίνει ο θρησκευτικός! Είδατε πώς το ένα φέρνει το άλλο; Ο μεικτός γάμος φέρνει τον πολιτικό. Μέσα σε αυτήν την γενική σύγχυση εξηγείται γιατί ο Πάφου Τυχικός δέχεται ανηλεή πόλεμο. Διότι ο άνθρωπος αυτός έχει φόβο Θεού και δεν θέλει να προδώσει την ιερή αποστολή του. ΚΡΙΜΑ και ΝΤΡΟΠΗ στην Μητρόπολη Λεμεσού που έβαλε τον πολιτικό γάμο ως όρο για την τέλεση του θρησκευτικού. Αντί να ζητήσει από το ένα μέλος να κατηχηθεί και να βαπτισθεί Ορθόδοξο, κάνει μεικτό γάμο με το ένα μέλος αβάπτιστο στην ουσία, και συνάμα απαιτεί πιστοποιητικό πολιτικού γάμου! Το επόμενο κατηφορικό βήμα θα είναι να μεταγγισθεί η απαίτηση αυτή του πολιτικού γάμου και στους Ορθόδοξους νεόνυμφους. Εάν σε κάποιες χώρες δεν αναγνωρίζεται ο θρησκευτικός γάμος, αυτό είναι πρόβλημα των νεόνυμφων που είναι και πολίτες εκείνης της χώρας, και όχι του Μητροπολίτη Αθανασίου. Υποχρεωτικά πολιτικός γάμος, εξέταση για μεσογειακή αναιμία και βάπτισμα οποιουδήποτε δόγματος! Είναι αυτό φυλλάδιο οδηγιών Ορθόδοξης Μητρόπολης ή κάποιας άθεης μπανανίας; 

Ὁδηγίες πρός ἔκδοση Ἄδειας Μικτοῦ Γάμου – Ιερά Μητρόπολις Λεμεσού

Μεταξύ ἑνός Χριστιανοῦ Ὀρθοδόξου καί ἑνός Ἑτεροδόξου, μέλους ἄλλης Χριστιανικῆς Ὁμολογίας, χρειάζεται νά ὑποβληθοῦν τά πιό κάτω δικαιολογητικά: 

Ὁ Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός, ἑπόμενος τοῖς ἁγίοις ἡμῶν Πατρᾶσι, βιώνει τήν περιπέτεια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ!

Ὁ Μητροπολίτης Πάφου Τυχικός, ἑπόμενος τοῖς ἁγίοις ἡμῶν Πατρᾶσι, βιώνει τήν περιπέτεια τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ!

Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός

Τά γεγονότα βεβαιώνουν, ὅτι οἱ οἰκουμενιστές ''ἱεράρχες'' ἀπορρίπτουν μετά βδελυγμίας τήν Ἀλήθεια. Δέν θέλουν οὔτε νά τήν ἀκούσουν. Σάν τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Καί ὅπως τότε οἱ Ἰουδαῖοι ''ἱεράρχες'' πέταξαν κλωτσηδόν τόν φῶς ἰδόντα καί ὁμολογήσαντα τήν ἀλήθεια ἐκ γενετῆς τυφλόν ἔξω ἀπό τήν συναγωγή, ἔτσι καί σήμερα κάποιοι «ἐπίσκοποι» καί «ἀρχιεπίσκοποι» διώκουν καί βασανίζουν κάθε ἀγωνιστή καί ὁμολογητή τῆς Πίστεως.

Περί Γνώμης

❈ Στήν Ἐκκλησία «δέν νομίζουμε». Στήν Ἐκκλησία πιστεύουμε αὐτά πού μᾶς δίδαξε ὁ Χριστός, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε στήν Ἐκκλησία. Ἄν θέλουμε νά «νομίζουμε», μποροῦμε, ἀλλά δέν θά εἴμαστε στήν Ἐκκλησία. Θά εἴμαστε ἐκτός Ἐκκλησίας, μέ τούς Προτεστάντες καί τούς ἄλλους αἱρετικούς.

Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

(Ὁμιλία 23 – 9 – 2015)

31 Μαΐου. Ἑρμείου μάρτυρος (β΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου ς΄ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. κ´ 7-12).

Πραξ. 20,7         Ἐν δὲ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων συνηγμένων τῶν μαθητῶν κλάσαι ἄρτον, ὁ Παῦλος διελέγετο αὐτοῖς, μέλλων ἐξιέναι τῇ ἐπαύριον, παρέτεινέ τε τὸν λόγον μέχρι μεσονυκτίου.

Πραξ. 20,7               Κατά δε την πρώτην ημέραν της εβδομάδος, δηλαδή την Κυριακήν, όταν οι μαθηταί είχαν συγκεντρωθή, δια να κόψουν και κοινωνήσουν τον άρτον της θείας Ευχαριστίας, ο Παύλος ωμιλούσε και συνωμιλούσε προς αυτούς, επειδή την επομένη έμελλε ν' αναχωρήση. Παρέτεινε δε την διδασκαλίαν μέχρι του μεσονυκτίου.