«Δεῦτε ὀπίσω μου…» (Ματθ. 4,19)Μὲ τὰ φτερὰ τῆς φαντασίας, ἀγαπητοί μου, ἂς διασχίσουμε τοὺς αἰῶνες καὶ τὶς ἀποστάσεις καὶ ἂς πᾶμε στὴ χαριτωμένη λίμνη τῶν Ἁγίων Τόπων, τὴ λίμνη τῆς Γεννησαρὲτ ἢ τῆς Τιβεριάδος. Ἐκεῖ ἐργάζονταν μερικοὶ ψαρᾶδες. Τίμιοι ἄνθρωποι, προσπαθοῦσαν ἔτσι νὰ ζήσουν τὶς οἰκογένειές τους. Μεροδούλι – μεροφάι. Κανένα μεγάλο σχέδιο δὲν εἶχαν.Καὶ νά ξαφνικὰ ἔρχεται μπροστά τους ἕνας. Ποιός ἦταν αὐτός; Μήπως ἦταν πλούσιος; Ἦταν φτωχὸς σὰν αὐτούς, ἢ μᾶλλον φτωχότερος κι ἀπ᾿ αὐτούς· διότι αὐτοὶ εἶχαν βάρκες, δίχτυα, κάποια μικρὴ περιουσία, ἐνῷ ἐκεῖνος ἦταν τελείως ἀκτήμων. Ἦταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Στάθηκε μπροστά τους καὶ εἶπε· «Δεῦτε ὀπίσω μου»· ἀφῆστε τὴ δουλειὰ αὐτή, ἐλᾶτε κοντά μου, κ᾿ ἐγὼ θὰ σᾶς κάνω διδασκάλους τῆς ἀνθρωπότητος – αὐτὸ σημαίνει τὸ «ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» (Ματθ. 4,19).Κ᾿ ἐκεῖνοι τί ἔκαναν; τοῦ ἔφεραν καμμιὰ ἀντίρρησι; Ὄχι. Φανταστῆτε ἕνας φτωχὸς ἐδῶ, ὁ πιὸ φτωχὸς τῆς πόλεως, νὰ πάῃ στὴν Πρέσπα, νὰ βρῇ ἐκεῖ τοὺς ψαρᾶδες καὶ νὰ τοὺς πῇ· Ἀφῆστε τὰ δίχτυα, τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά σας, ἐλᾶτε μαζί μου, κ᾿ ἐγὼ θὰ σᾶς κάνω παγκόσμιους δασκάλους. Ποιός θὰ τὸν ἀκούσῃ; Κανείς. Τί μεγαλεῖο λοιπὸν ἔχουν οἱ ἀπόστολοι, τί θαῦμα εἶν᾿ αὐτό! Ἐὰν καθήσουμε νὰ τὸ σκεφτοῦμε, φτάνει καὶ μόνο αὐτὸ ν᾿ ἀποδείξῃ, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός· διότι εἶνε ὁ μαγνήτης ποὺ ἑλκύει τὶς ψυχές. «Δεῦτε ὀπίσω μου» εἶπε, κι αὐτοὶ ἀμέσως ἄφησαν τὰ πάντα καὶ τὸν ἀκολούθησαν. Καὶ ἔγιναν πράγματι οἱ παγκόσμιοι διδάσκαλοι τῆς ἀνθρωπότητος.Τὸ «δεῦτε», ἀγαπητοί μου, ὁ Χριστὸς δὲν τὸ εἶπε μόνο στοὺς μαθητάς· τὸ εἶπε καὶ ἀλλοῦ. Τρία «δεῦτε» θὰ ὑπογραμμίσουμε ἐδῶ.*Τὸ πρῶτο «δεῦτε» τὸ εἶπε ὄχι στοὺς τέσσερις μαθητὰς τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου (Πέτρο, Ἀνδρέα, Ἰάκωβο, Ἰωάννη) οὔτε στὴν ὁμάδα τῶν δώδεκα ἀποστόλων, ἀλλὰ σὲ μεγάλο κύκλο. Σ᾿ αὐτοὺς λέει ὁ Κύριος· «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11,28). Ἐδῶ καλεῖ ὅλο τὸν κόσμο. Εἶνε προσκλητήριο παγκόσμιο.«Δεῦτε πρός με πάντες…». «Πάντες» σημαίνει ὅλοι ἀνεξαιρέτως· οἱ ἰουδαῖοι καὶ οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ ἄντρες ἀλλὰ καὶ οἱ γυναῖκες, οἱ γέροντες ἀλλὰ καὶ τὰ παιδιά, οἱ ἁπλοϊκοὶ καὶ ἀγράμματοι ἀλλὰ καὶ οἱ σοφοὶ καὶ ἐπιστήμονες, οἱ φτωχοὶ ἀλλὰ καὶ οἱ πλούσιοι, οἱ στρατιῶτες ἀλλὰ καὶ οἱ στρατηγοί, ὁ ἁπλὸς λαὸς ἀλλὰ καὶ οἱ μεγιστᾶνες καὶ βασιλιᾶδες τοῦ κόσμου· ἄσπροι, μαῦροι, κίτρινοι, ἐρυθρόδερμοι, οἱουδήποτε χρώματος καὶ ἂν εἶνε. Ὅλοι, κάθε τέκνο τοῦ Ἀδὰμ καὶ τῆς Εὔας, οἱ πάντες καλοῦνται νὰ ἔρθουν στὸ Χριστό.
Απάντηση του Βουλευτή Νικόλαου Παπαδόπουλου στην Υπουργό Πολιτισμού Λίνα ΜενδώνηΚυρία Υπουργέ,Με χαρακτηρίσατε «βανδάλιστή της Εθνικής Πινακοθήκης». Ομολογώ πως αν ο χαρακτηρισμός αυτός δεν ερχόταν από την πολιτικά… ισόβια ένοικο του υπουργείου Πολιτισμού, θα το εκλάμβανα ως ανέκδοτο. Εσείς, που βάζετε την υπογραφή σας κάτω από εκθέσεις που προσβάλλουν την Πίστη του ελληνικού λαού, σπεύδετε να δώσετε μαθήματα αισθητικής και ηθικής. Μην ανησυχείτε, κυρία Μενδώνη — η Ιστορία σας καταγράφει ήδη. Όχι ως θεματοφύλακα της Τέχνης, αλλά ως χορηγό της πολιτιστικής ασυδοσίας, δημόσια δαπάνη.Μιλήσατε για τη «δημοκρατία που προστατεύει την ελευθερία της τέχνης». Σωστά. Μόνο που η ελευθερία αυτή δεν περιλαμβάνει το δικαίωμα στον χυδαίο εμπαιγμό ιερών και οσίων. Και όταν τέτοιες “εκθέσεις” προβάλλονται υπό την αιγίδα σας, δεν είναι απλώς θέμα αισθητικής, αλλά πολιτική επιλογή. Και αυτή η επιλογή, κυρία Υπουργέ, φέρει την υπογραφή σας. Μεγάλη, καθαρή και ανεξίτηλη.
Με ανακοίνωσή του ο Μητροπολίτης πρ. Πάφου Τυχικός καταθέτει την Ομολογία Πίστεως την οποία του είχε ζητήσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου και έχει ήδη αποστείλει στον Οικουμενικό Πατριάρχη, στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου και τα Μέλη της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Κύπρου.Σχεδόν ένα μήνα μετά την απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Κύπρου ο Μητροπολίτης κ. Τυχικός να κηρυχθεί έκπτωτος του θρόνου και την ήδη έκκλητο προσφυγή του προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για αποκατάστασή του, θέλοντας να απαντήσει ο Πανιερώτατος στους ισχυρισμούς περί αποφυγής του να καταθέσει Ομολογία Πίστεως, έρχεται να εκτονώσει την κατάσταση προς αποφυγή σκανδαλισμού και αποκατάσταση της αλήθειας, καταθέτοντας την Ομολογία Πίστεως, ενώ συγχρόνως μεταξύ άλλων στην ανακοίνωσή του αναφέρεται στην κατηγορία περί αποτειχίσεως.Ο Μητροπολίτης κ. Τυχικός υποστηρίζει ότι ουδέποτε προέβη σε αποκήρυξη όσων υποσχέθηκε κατά την εις Επίσκοπον χειροτονία του. Αλλά σε ένδειξη υπακοής και θέλοντας να μην σκανδαλίζεται το ποίμνιο μέχρι να ληφθούν και οι τελικές αποφάσεις μετά το έκκλητον, προβαίνει στη σύνταξη και την υπογραφή της Ομολογίας.σχόλιο orthodoxianewsagencyΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡ. ΠΑΦΟΥ ΤΥΧΙΚΟΥ.Επειδή καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα μέχρι και τώρα, διακινούνται διάφοροι ανυπόστατοι ισχυρισμοί περί δήθεν αποφυγής μου να καταθέσω Ομολογία Πίστεως, ή περί δήθεν παρεκκλίσεως της πορείας μου, κρίνω σκόπιμο προς αποκατάσταση της αληθείας να διευκρινίσω τα εξής.1.Την σύνταξη της Ομολογίας Πίστεως την θεωρούσα εξ αρχής άνευ λόγου, καθότι συντάσσομαι με ό,τι και ομολόγησα κατά την ημέρα της χειροτονίας μου, δεν έπαψα να συντάσσομαι και ούτε θα πάψω, και σαφώς δεν προσχώρησα σε καμία πλάνη ἡ αίρεση (φεύ!), ώστε να υποβάλω εκ νέου ομολογία για δήθεν επανένταξή μου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκ νεότητός μου ζω και αναπνέω μέσα στην Εκκλησία, με ακλόνητη πίστη στον Τριαδικό Θεό, στο πάνσεπτο Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Μητρός Του, πίστη που βασίζεται στην Αγία Γραφή, στην Ιερά Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, στους Ιερούς Κανόνες και στη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων μας. Σύμφωνα λοιπόν με τις προϋποθέσεις αυτών, ασφαλώς ακολουθώ, σέβομαι και υπακούω στις αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου.
AΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥΗ μνήμη κάθε αγίου, που έρχεται την εόρτιο ημέρα της, είναι κοινή αφορμή ευφροσύνης σε δήμους και πόλεις, σε πολίτες και πολιτάρχες, και γίνεται πρόξενος μεγάλης ωφέλειας σε όλους τους εορτάζοντες. Διότι «μνήμη δικαίων μετ᾿ ἐγκωμίων(:κάθε φορά που οι άνθρωποι ενθυμούνται όσους δίκαιους έχουν ήδη φύγει από την παρούσα ζωή, η ενθύμησή τους αυτή συνοδεύεται πάντοτε από εγκώμια και επαίνους, διότι η αρετή τους αναγνωρίζεται από όλους)», λέγει ο σοφός Σολομών[Παρ.10,7], «ἐγκωμιαζομένου δὲ δικαίου εὐφρανθήσονται λαοί (:και όταν εγκωμιάζεται δίκαιος ευφραίνονται οι λαοί)». Διότι, όπως κατά την νύκτα, όταν αναφθεί λαμπάδα, το φως φέγγει για την ανάγκη και απόλαυση όλων των παρόντων, έτσι και ο θεάρεστος βίος κάθε αγίου και το μακάριο τέλος του και η δοσμένη σε αυτόν από τον Θεό χάρις, λόγω της καθαρότητας του βίου, σαν ολόλαμπρος πυρσός που προβάλλεται στη μέση δια της μνήμης, προσφέρει κοινή στους συναθροισμένους την πνευματική ευφροσύνη και την ωφέλεια.Και, όπως όταν γίνει ευφορία στη γη, δεν τέρπονται μόνο οι γεωργοί, αλλά και όλοι οι άνθρωποι(διότι η από τους καρπούς της γης απόλαυση είναι κοινή σε όλους), έτσι και η προς τον Θεό καρποφορία των αγίων δια της αρετής δεν ευφραίνει μόνο τον γεωργό των ψυχών, αλλά και όλους εμάς, αφού πρόκειται για κοινή τρυφή και απόλαυση των ψυχών μας. Άλλωστε και όταν είναι ακόμη παρόντες σε αυτόν τον βίο οι άγιοι, είναι όλοι προτροπή προς αρετή για όλους όσοι τους ακούουν και τους βλέπουν με σύνεση, διότι είναι έμψυχες εικόνες αρετής· αυτοκίνητες στήλες κάθε καλού· βιβλία ζωντανά και ομιλούντα τα απαραίτητα για την κατεύθυνση του ανωτέρου· και όταν μεταβούν από τον βίο αυτόν, δια της μνήμης των σε εκείνους καλών, συντηρούν για χάρη μας αθάνατη την ωφέλεια από αυτούς. Η δε μνήμη των αγαθών έργων εκείνων είναι εγκώμιό τους, το οποίο χρεωστείται από εμάς σε εκείνους για την προγενέστερη ωφέλεια, είναι δε χρήσιμο σε εμάς και τώρα, για το όφελος που προσγίνεται σε εμάς και τώρα από αυτούς.
Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥΚατά Ματθαίον, κεφάλαιο ΙΣΤ΄, εδάφια 13-1913 ᾿Ελθὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; 14 Οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν ᾿Ιωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ ᾿Ηλίαν, ἕτεροι δὲ ῾Ιερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν. 15 Λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγεται εἶναι; 16 Ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. 17 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ᾿ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 18 Κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς. 19 Καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα13 Και αφού ήλθε ο Ιησούς στα μέρη της Καισάρειας που είχε κτίσει ο Φίλιππος, έκανε την εξής ερώτηση στους μαθητές Tου: «Ποιoς νομίζουν οι άνθρωποι ότι είμαι εγώ, ο υιός του ανθρώπου;». 14 Και αυτοί Του είπαν: «Άλλοι λένε ότι είσαι ο Ιωάννης ο βαπτιστής και άλλοι ο Ηλίας, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι είσαι ο Ιερεμίας ή ένας από τους παλιούς προφήτες που αναστήθηκε από τους νεκρούς». 15 Τότε ο Ιησούς τούς λέει: «Εσείς ποιoς λέτε ότι είμαι;». 16 Ο Σίμων Πέτρος τότε Του αποκρίθηκε: «Εσύ είσαι ο Χριστός, ο φυσικός και μονογενής Υιός του Θεού, που δεν είναι νεκρός όπως τα είδωλα, αλλά ζει παντοτινά».
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ[Β΄ Κορ. κεφ.ΙΑ΄, εδάφια 21-33 και κεφ. ΙΒ΄, εδάφια 1-9]ΚΕΦ. ΙΑ΄ 21 Κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ. 22 ῾Εβραῖοί εἰσι; Κἀγώ· ᾿Ισραηλῖταί εἰσι; Κἀγώ· σπέρμα ᾿Αβραάμ εἰσι; Κἀγώ· 23 διάκονοι Χριστοῦ εἰσι; παραφρονῶν λαλῶ, ὑπὲρ ἐγώ· ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· 24 ὑπὸ ᾿Ιουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, 25 τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· 26 ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· 27 ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι· 28 χωρὶς τῶν παρεκτὸς ἡ ἐπισύστασίς μου ἡ καθ᾿ ἡμέραν, ἡ μέριμνα πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν. 29 Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ ἀσθενῶ; Τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; 30 Εἰ καυχᾶσθαι δεῖ, τὰ τῆς ἀσθενείας μου καυχήσομαι. 31 Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. 32 Ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης ᾿Αρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, 33 καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ.ΚΕΦ. ΙΒ΄ 1Καυχᾶσθαι δὴ οὐ συμφέρει μοι· ἐλεύσομαι γὰρ εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου. 2 Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ πρὸ ἐτῶν δεκατεσσάρων· εἴτε ἐν σώματι οὐκ οἶδα, εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· ἁρπαγέντα τὸν τοιοῦτον ἕως τρίτου οὐρανοῦ. 3 Καὶ οἶδα τὸν τοιοῦτον ἄνθρωπον· εἴτε ἐν σώματι εἴτε ἐκτὸς τοῦ σώματος οὐκ οἶδα, ὁ Θεὸς οἶδεν· 4 ὅτι ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι. 5 Ὑπὲρ τοῦ τοιούτου καυχήσομαι, ὑπὲρ δὲ ἐμαυτοῦ οὐ καυχήσομαι εἰ μὴ ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου. 6 Ἐὰν γὰρ θελήσω καυχήσασθαι, οὐκ ἔσομαι ἄφρων· ἀλήθειαν γὰρ ἐρῶ· φείδομαι δὲ μή τις εἰς ἐμὲ λογίσηται ὑπὲρ ὃ βλέπει με ἢ ἀκούει τι ἐξ ἐμοῦ. 7 Καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῶν ἀποκαλύψεων ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι, ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί, ἄγγελος σατᾶν, ἵνα με κολαφίζῃ ἵνα μὴ ὑπεραίρωμαι. 8 Ὑπὲρ τούτου τρὶς τὸν Κύριον παρεκάλεσα ἵνα ἀποστῇ ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 καὶ εἴρηκέ μοι· ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται. Ἣδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ᾿ ἐμὲ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ.ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΠΑΝ. ΤΡΕΜΠΕΛΑΚΕΦ. ΙΑ΄ 21 Με ντροπή μου το λέω, σαν να υπήρξαμε εμείς ασθενείς και να μην μπορούσαμε να σας κάνουμε ό,τι σας έκαναν εκείνοι. Μάθετε όμως ότι για οτιδήποτε κι αν τολμά να καυχηθεί κανείς – κάνω τρέλα που το λέω – τολμώ κι εγώ να καυχηθώ.
❈ Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Χριστοῦ ποτέ δέν νιώθει μοναξιά, ποτέ δέν νιώθει ὅτι δέν τόν ἀγαποῦν, γιατί μέσα στήν Ἐκκλησία βρίσκει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἀγάπη παγκόσμια καί ἀγκαλιάζει ὅλους τούς ἀνθρώπους.Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 3 – 6 – 2015)
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. 29ης Ἰουνίου (Β´ Κορ. ια´ 21 - ιβ´ 9).
Β Κορ. 11,21 κατὰ ἀτιμίαν λέγω, ὡς ὅτι ἡμεῖς ἠσθενήσαμεν. ἐν ᾧ δ᾿ ἄν τις τολμᾷ, ἐν ἀφροσύνῃ λέγω, τολμῶ κἀγώ.
Β Κορ. 11,21 Προς εντροπήν και ταπείνωσίν μου το λέγω, σαν να υπήρξαμεν ημείς ασθενείς και αδύνατοι μεταξύ σας, και δεν μπορούσαμε τάχα να κάμωμεν όσα οι ψευδαπόστολοι σας έκαμαν. Σας λέγω όμως τούτο· εις οτιδήποτε τολμά να καυχηθή κανείς τολμώ και εγώ-με αφροσύνην το λέγω αυτό.