Λογισμοί Α΄- Πώς τούς νικοῦμε καί πόσο εὐθυνόμαστε γιά αὐτούς, Εὐεργετινός τόμος Δ΄- Ὑπόθεσις Στ΄, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Λογισμοί Α΄- Πώς τούς νικοῦμε καί πόσο εὐθυνόμαστε γιά αὐτούς, Εὐεργετινός τόμος Δ΄- Ὑπόθεσις Στ΄, 5-7-2025, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ γερόντισσα Εὐπραξία τῆς νήσου τῆς Αἰγίνης

Η ταπεινή Γερόντισσα Ευπραξία,

διακονήτρια του Οσίου Ιερωνύμου της νήσου της Αιγίνης

Κατά καιρούς και επί αρκετόν χρονικόν διάστημα,

συνέβαινε να είναι κλειστόν το Ησυχαστήριον του Γέροντος, πολλοί δε προσκυνηταί, εξέφραζον την λύπην των και δικαίως, διότι προήρχοντο και από μακρυνούς, ενίοτε και από εκτός της Ελλάδος τόπους.

Τούτο συνέβαινε κάθε φορά που η υπέργηρος Γερόντισσα Ευπραξία, η οποία τόσον πιστώς και αξίως επετέλεσε την ιεράν διακονίαν της, εκάμπτετο από την ασθένειαν τόσον, ώστε είχεν απόλυτον ανάγκην ιατρικής περιθάλψεως και παρακολουθήσεως και διέμενεν εις τας Αθήνας.

Εις τας Αθήνας εφιλοξενείτο εις την οικίαν της Στυλιανής Νικολαράκου εις τους Αμπελοκήπους. Η Στυλιανή είχε γνωρίσει τον Γέροντα περίπου τρία έτη προ της κοιμήσεώς του.

Ως ήτο φυσικόν, απήλαυσε την πνευματική του ευεργεσία, τας σοφάς και αγίας συμβουλάς του αλλά και την πατρικήν αγάπην και στοργήν και ως άλλη «Μαρία» του Ευαγγελίου, έτρεχεν και έμενεν, οσάκις ηδύνατο, παρά τους πόδας του Γέροντος, επέτρεψε δε ο Θεός, την αξίωσε μάλλον, να προσφέρη τας ταπεινάς υπηρεσίας της, κατά τας τελευταίας ημέρας ασθενείας του Γέροντος.

«Τὸ θυμίαμα τοῦ τσιγάρου»

Καθόμασταν ένα απόγευμα στο μικρό μπαλκόνι της Ιεράς Μονής Διονυσίου., μετά το απόδειπνο και την προσκύνηση των λειψάνων ο πατήρ Χαρίτων, όπως συνήθιζε, είχε έρθει να μας κάνει λίγη παρέα. Μιλούσε με απλότητα και σοφία για πνευματικά θέματα – για την προσευχή, την ταπείνωση, τη μετάνοια. Και, όπως συχνά έκανε, δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο τσιγάρο.

– Το τσιγάρο, έλεγε, κάνει κακό στον άνθρωπο. Όχι μόνο στο σώμα – αυτό το ξέρουν όλοι – αλλά κυρίως στην ψυχή. Είναι δέσιμο. Πάθος.

Δεν κρατήθηκα. Του λέω:

– Πάτερ Χαρίτων, γιατί κυνηγάς με τέτοια μανία όσους καπνίζουν; Μόλις δεις κάποιον με τσιγάρο, αμέσως τρέχεις να του πεις να το σβήσει. Ακόμα και στην αυλή, αν πάει κανείς να καπνίσει, ξαφνικά εμφανίζεσαι και τον μαλώνεις. Γιατί, καλέ μου πάτερ; Κυνηγάς τον κόσμο μερικοί σκανδαλίζονται.

Με κοίταξε ήρεμα, με βλέμμα βαθύ, και μου είπε:

– Άκου, Πασχάλη μου! θα σου πω. Εδώ, στο μοναστήρι μας, ένας αδελφός μοναχός – είχε μια φοβερή εμπειρία.

Μια μέρα πήγαινε να ετοιμάσει τον ναό για την ακολουθία. Και εκεί, είδε αισθητά – με τα μάτια του – την Παναγία μέσα στην εκκλησία Να κλαίει.

Την πλησίασε ταραγμένος και της είπε:

Ὁ Πνευματισμὸς καὶ ἡ σύγχρονη ἐξέλιξή του

Πρωτοπρ. Ἰωάννου Ζώτου

Ἱ. Μ. Σταγῶν καί Μετεώρων

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ

«Ἔχουμε ἀλλαγές στό Γαλαξία, τό σύμπαν καί τίς ἐνέργειες… (εἶναι) τό πνευματικό ξύπνημα τῆς ἀνθρωπότητας… γιά νά καταλάβουν καί νά χρησιμοποιήσουν τίς νέες ἐνέργειες. Ἔχουμε ἀνύψωση τῆς συνειδητότητας. Ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς καί ἀπόρριψη τῆς ἀρνητικότητας»(1). «Ἡ ἀνθρωπότητα μαθαίνει ἕνα μεγάλο μάθημα αὐτό τόν καιρό. Τό μάθημα εἶναι, φυσικά, νά αντιληφθεῖτε τήν θεϊκότητά σας, τήν σύνδεσή μας μέ τόν πρῶτο δημιουργό καί μέ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν… Νά καταλάβετε ὅτι ὅλα εἶναι συνδεδεμένα καί ὅτι εἶστε ἕνα μέρος ὅλων αυτῶν»(2).

Αὐτές οἱ «συμπαντικῶν» διαστάσεων δηλώσεις τῶν σύγχρονων πνευματικῶν «ἀφυπνιστῶν τῆς ἀνθρωπότητας» μᾶς παραπέμπουν νά μελετήσουμε τή θρησκεία στά πλαίσια τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, ὅπου καταδεικνύεται ἡ σχεδόν παγκοσμιότητα τῶν ψυχικῶν φαινομένων καί τῶν μυστικιστικῶν ἐμπειριῶν, καθώς καί πρακτικῶν ὅπως ἡ μαντεία, ἡ μαγεία καί ὁ πνευματισμός.

Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες μέ τήν νεκυομαντεία(3) (νεκρομαντεία), οἱ Ἰουδαῖοι, Χαλδαῖοι, Ἀσσύριοι, Πέρσες, Ρωμαῖοι, Αἰγύπτιοι καί ἄλλοι εἰδωλολατρικοί λαοί(4), μέ διάφορες τεχνικές, τελετουργικά καί ἐπικλήσεις, προσπαθοῦσαν νά προσπελάσουν τόν κόσμο τῶν πνευμάτων.

Ἡ Παλαιά Διαθήκη περιγράφει τέτοια περιστατικά καί τά καταδικάζει ἀπερίφραστα: «…οὐ μαθήσει ποιεῖν κατά τὰ βδελύγματα τῶν ἐθνῶν ἐκείνων. Οὐκ εὐρεθήσεται ἐν σοὶ… μαντευόμενος μαντείαν… ἐγγαστρίμυθος καὶ τερατοσκόπος, ἐπερωτῶν τοὺς νεκροὺς» (Δευτερ. 18, 9-12), «καὶ ἐὰν εἴπωσι πρὸς ὑμᾶς̇ ζητήσατε τοὺς ἐγγαστριμύθους καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς γῆς φωνοῦντας, τούς κενολογοῦντας, οἳ ἐκ τῆς κοιλίας φωνοῦσιν, οὐχὶ ἔθνος πρὸς Θεὸν αὐτοῦ ἐκζητήσουσι; Τὶ ἐκζητοῦσι περὶ τῶν ζώντων τοὺς νεκρούς;» (Ἡσ. 8, 19). «Κατά τόν B. Grom», γράφει ὁ μακαριστός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, «ὁ ὅρος πνευματισμός εἶναι μεταβλητός καί περιλαμβάνει ἀπό τούς παλιούς σαμανιστικούς ἐξορκισμούς καί τῆς νεκρομαντείας τῶν Ἑλλήνων μέχρι τό μοντέρνο τραπεζάκι καί τίς θρησκεῖες τῶν Umbanda καί Macumba στή Βραζιλία. Ἔτσι τό θέμα αὐτό διαφοροποιεῖται πολύ σήμερα, ἀνάλογα μέ τίς τεχνικές πού χρησιμοποιοῦνται καί τά κίνητρα τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἤ τῆς κάθε ὁμάδας πού τόν ἀσκεῖ»(5).

«Εἶναι σύστημα ἀποκαλύψεων, τάς ὁποίας τά πνεύματα δίδουσι πρός τούς, διά τοῦ πνευματισμοῦ, ἐπικαλουμένους αὐτά»(6).

Σύμφωνα μέ τόν ὁρισμό τῆς Ἐθνικῆς Ἕνωσης Πνευματιστικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἀμερικῆς: «Ο πνευματισμός είναι η επιστήμη, η φιλοσοφία και η θρησκεία της συνεχούς ζωής, που βασίζονται στο καταδεδειγμένο γεγονός της επικοινωνίας, με τη βοήθεια των διάμεσων (μέντιουμ), με εκείνους που ζουν στον κόσμο των πνευμάτων (1919)»(7).

Ἀπό τό πνεῦμα «Ἐμμανουήλ» (μέσω ψυχογραφίας τοῦ Francisco Candido Xavier) ἔρχεται ἡ ἐπιβεβαίωση: «Στο δόγμα του πνευματισμού η επιστήμη ερευνά, η φιλοσοφία ολοκληρώνει, και το Ευαγγέλιο φωτίζει»(8).

Κυριακή Δ Ματθαίου:«Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ρωμ.6,18-23]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-7-1993]

(Β282)

Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου, στη σημερινή προς Ρωμαίους επιστολή του, περικοπή που ακούσαμε προηγουμένως, κάνει λόγο για την αμαρτία. Και δείχνει ότι η αμαρτία, ενώ φαίνεται ότι είναι ελευθερία, όμως στην πραγματικότητα είναι αιχμαλωσία του ανθρώπου, και κάτι χειρότερο: Η αμαρτία αποφέρει τον θάνατον. Έτσι γράφει συμπερασματικά: «Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος». Προφανώς αυτό που γράφει είναι σπουδαιότατον και έτσι μας ενδιαφέρει να το προσεγγίσομε και να το ερευνήσουμε. Αναφέρεται το όλο χωρίον σε τρεις λέξεις: «Ἁμαρτία, ὀψώνια, θάνατος». Και δείχνουν σαφώς το αίτιον και το αποτέλεσμα: Η αμαρτία φέρει τον θάνατον.

Αλλά τι είναι αμαρτία; Πρέπει να ομολογήσομε, αγαπητοί, ότι πολλοί μας Χριστιανοί δεν γνωρίζουν τι σημαίνει αμαρτία. Έχουν αγνωσία της αμαρτίας. Με ανείπωτα κακές συνέπειες στο θέμα αυτό. Επιπλέον η έννοια της αμαρτίας φιλοσοφικά ή όπως οι αρχαίοι Έλληνες την θεωρούσαν, είναι η αστοχία. Δηλαδή όταν αστοχεί κανείς, αυτό λέγεται «ἁμαρτία». Μάλιστα ο Όμηρος χρησιμοποιεί την λέξη και μάλιστα το ρήμα «ἁμαρτάνω» και σημαίνει -έχει σημασία πολλή- αστοχώ, αποτυγχάνω, αποπλανώμαι, χάνω, στερούμαι, αμελώ. Και το περίεργον είναι ότι και σήμερα ακόμη στους πολλούς Χριστιανούς μας και μάλιστα λογίους Χριστιανούς μας υπάρχει αυτή η έννοια, όπως στον Όμηρο, αυτή η έννοια για την αμαρτία· δηλαδή ως αστοχία.

Στον χώρο, όμως, της Αγίας Γραφής, η έννοια της αμαρτίας έχει κάτι το πολύ βαθύτερο: Είναι βαρεία προσβολή κατά του Θεού Δημιουργού. Αυτό είναι αμαρτία. Όταν προσβάλλω τον Θεόν. Και είναι ικανή αυτή η αμαρτία να προκαλεί την πτώσιν του ανθρώπου, τον χωρισμό του από τον Θεό, τον θάνατον, τόσο τον πνευματικό, όσο και τον σωματικόν, και την αιωνία κόλαση. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, πόσο διαφέρει η έννοια της αμαρτίας στους φιλοσόφους, στους «σκεπτομένους» ανθρώπους, από την έννοια την αγιογραφικήν.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Δ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο Η΄, εδάφια 5 - 13

5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων· 6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. 7 Καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν. 8 Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. 9 Καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.

10 Ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 11 Λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν, 12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 13 Καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

5 Και όταν ο Ιησούς μπήκε στην Καπερναούμ, ήλθε κοντά Του ένας εκατόνταρχος, ο οποίος Τον παρακαλούσε και Του έλεγε: 6 «Κύριε, ο δούλος μου είναι κατάκοιτος και παράλυτος στο σπίτι και βασανίζεται από τρομερούς πόνους».

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Δ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Δ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Προς Ρωμαίους, κεφάλαιο ΣΤ΄, εδάφια 18-23

18 Ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ. 19 Ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν. 20 Ὃτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆς ἁμαρτίας, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ. 21 Τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ᾿ οἷς νῦν ἐπαισχύνεσθε; Τὸ γὰρ τέλος ἐκείνων θάνατος. 22 Νυνὶ δὲ ἐλευθερωθέντες ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας δουλωθέντες δὲ τῷ Θεῷ ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰς ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλος ζωὴν αἰώνιον. 23 Τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωὴ αἰώνιος ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

18 Κι έτσι, αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι στην αρετή. 19 Μεταχειρίζομαι ανθρώπινο τρόπο εκφράσεως εξαιτίας της αδυναμίας της ανθρώπινης φύσεώς σας, η οποία είναι ακόμα σαρκική και γι’ αυτό η άσκηση της αρετής σας φαίνεται δουλεία.

Τά ἄμφια τῶν ἱερέων εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ νά εἶναι πολυτελή ...

❈ Ὁ Θεός δέν θέλει νά ντυνόμαστε μέ πολυτέλεια. Δέν ἀρέσει στόν Θεό αὐτό. Ἡ πολυτέλεια ἀρέσει, ὅταν λατρεύουμε τόν Θεό μέσα στήν Ἐκκλησία.

Πολλοί ἐξυπνάκηδες φωνάζουν γιά τά ἄμφια τῶν ἱερέων...

6 Ἰουλίου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Σισόη ὁσίου τοῦ μεγάλου (†429). Λουκίας (†301), Ἀπολλωνίου, ᾿Επιμάχου, Ἀλεξανδρίωνος μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς δ´ ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ς´ 18-23).

Ρωμ. 6,18          ἐλευθερωθέντες δὲ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ.

Ρωμ. 6,18                  Ετσι δε, αφού εγίνατε ελεύθεροι από την αμαρτίαν, υπεδουλώθητε εις την αγιότητα και την αρετήν.

Ρωμ. 6,19          ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆς σαρκὸς ὑμῶν. ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ εἰς τὴν ἀνομίαν, οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν.

Ρωμ. 6,19                  Χρησιμοποιώ ανθρωπίνας εικόνας και εκφράσεις εξ αιτίας της αδυναμίας, που παρουσιάζει η ανθρωπίνη, η σαρκική ακόμη κατάστασίς σας. Δηλαδή όπως είχατε προσφέρει τα μέλη σας δούλα εις την ακαθαρσίαν της αμαρτίας και της ανομίας, δια να διαπράττετε την αμαρτίαν, έτσι και τώρα πρέπει να προσφέρετε τα μέλη σας δούλα εις την αρετήν, δια να πρωχωρήσετε και επιτύχετε την αγιότητα.