Ἅγιος Μαρτῖνος Ἐπίσκοπος Τουρώνης.Έργο της Ενετοκρητικής Σχολής,περίπου 1500O Ἅγιος Μαρτῖνος ἦταν υἱὸς ἑνὸς Ἀξιωματικοῦ τῶν Ρωμαϊκῶν Λεγεώνων καὶ γεννήθηκε τὸ 316 στὴν Σαβαρία τῆς Παννονίας (Οὑγγαρία), στὴν Φρουρὰ τῆς ὁποίας ὑπηρετοῦσε ὁ πατέρας του.Μεγάλωσε ὅμως στὴν πατρίδα τῆς οἰκογένειάς του, τὴν Παβία τῆς Ἰταλίας, καὶ σύμφωνα μὲ τὸν ἰσχύοντα νόμο, προοριζόταν καὶ αὐτὸς νὰ ὑπηρετήσει στὸν στρατό. Ἀπὸ ἡλικίας δέκα ἐτῶν, παρὰ τὸ ὅτι οἱ γονεῖς του ἦσαν εἰδωλολάτρες, τὸ μικρὸ παιδὶ σύχναζε στὴν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν καὶ ζήτησε νὰ γίνει δεκτὸς ὡς Κατηχούμενος.Δέκα ἔτη ἀργότερα, ἀκούγοντας γιὰ τοὺς ἄθλους τῶν Μοναχῶν τῆς Ἀνατολῆς, ὀνειρευόταν νὰ ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν τύρβη τοῦ κόσμου καὶ νὰ διάγει Μοναχικὸ Βίο. Ἔπρεπε ὅμως νὰ ὑποταχθεῖ στὴ θέληση τῶν γονέων του καὶ νὰ καταταχθεῖ στὸν στρατό. Τὸ ἐπάγγελμά του ὡστόσο δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ κάνει πράξη τὶς ἅγιες εὐαγγελικὲς ἀρετές.Σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ ἐτῶν, ἐνῶ ὑπηρετοῦσε στὴν Φρουρὰ τῆς Ἀμβιανῆς (σημ. Ἀμιένης) στὴν Γαλατία, συνάντησε μιὰ χειμωνιάτικη ἡμέρα ἕναν πτωχὸ ἄνθρωπο νὰ ξεπαγιάζει γυμνὸς στὶς πύλες τῆς πόλεως. Βλέποντας πὼς κανεὶς δὲν συνεκινεῖτο ἀπὸ τὸ θέαμα, καὶ μολονότι δὲν φοροῦσε παρὰ μόνον τὴν χλαμύδα του, ἔχοντας ἤδη μοιράσει σὲ ἐλεημοσύνες ὅ,τι εἶχε καὶ δὲν εἶχε, ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ ἔπιασε τὸ ξίφος του, ἔκοψε στὰ δύο τὴν χλαμύδα, ἔδωσε τὴν μισὴ στὸν φτωχὸ καὶ τυλίχθηκε ὁ ἴδιος μὲ τὴν ὑπόλοιπη, παρὰ τὶς κοροϊδίες τῶν ἄλλων γύρω. Τὴν ἑπόμενη νύκτα εἶδε νὰ ἐμφανίζεται ὁ Χριστός, φορώντας τὸ κομμάτι τῆς χλαμύδας, μὲ τὸ ὁποῖο εἶχε καλύψει τὸν φτωχό, καὶ Τὸν ἄκουσε νὰ λέει στὸ πλῆθος τῶν Ἀγγέλων ποὺ Τὸν περιέβαλλαν: «Ὁ Μαρτῖνος, Κατηχούμενος ἀκόμη, μὲ σκέπασε μὲ τὸ ἔνδυμα αὐτό».
Οι σωτήριες επεμβάσεις του οσίου Γεωργίου ΚαρσλίδηΜοναχός Μωυσής Αγιορείτης (†)Ένας νέος, το 1950 ήταν τριάντα ετών, έπαθε ένα πολύ δυνατό νευρικό κλονισμό και είχε απογοητευθεί. Επισκέφθηκε πολλούς και διάφορους ιατρούς, δίχως να γνωρίσει θεραπεία. Είχε και την κακή συνήθεια να βλασφημεί. Η αδελφή του τον παρακαλούσε να επισκεφθούν τον όσιο Γεώργιο, αλλά εκείνος δεν δεχόταν επ’ ουδενί. Ήταν πολύ αρνητικός. Παρά τα πολλά φάρμακα που είχε πάρει, δεν είδε καμία βελτίωση. Είχε χάσει πολύ βάρος και ήταν σε άθλια κατάσταση. Οι συγγενείς του τον έκλαιγαν ως άταφο νεκρό. Τότε σκέφθηκε ότι φεύγει από τη ζωή και, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, οδήγησε τα βήματά του στον όσιο Γέροντα συνοδευόμενος από τη μητέρα του.Ο όσιος τους περίμενε στη θύρα του φράχτη του μοναστηριού και είπε με νόημα στη μητέρα: «Έλα, λοιπόν, όπου και να τον πας, αυτός δεν γίνεται καλά, αυτόν θα τον κάνει καλά το μοναστήρι». Γυρνώντας προς τον νέο τον αγκάλιασε και τον ρώτησε: «Παιδί μου, εσύ δεν ξέρεις να μιλάς και βγάζεις φωτιά από το στόμα σου;» Έμεινε άφωνος και μόνο τον κοίταζε, κατανοώντας ότι αυτά τα έλεγε, επειδή βλασφημούσε τα θεία.Κάθισαν δίπλα-δίπλα και ο όσιος επί αρκετή ώρα τον συμβούλεψε πολλά και ωραία. Στο τέλος τον διαβεβαίωσε: «Εγώ θα σου πω τι θα κάνεις και θα γίνεις καλά… Ό,τι κακό έχεις θα φύγει από πάνω σου, αλλά να θυμάσαι πως πρέπει να αλλάξεις ζωή, γιατί αν εξακολουθήσεις την ίδια ζωή, η δεύτερη φορά θα είναι πολύ χειρότερη από την πρώτη».
Ιωάννης Καποδίστριας: Η Αόρατος Αρχή;Κωνσταντίνος ΜαργέληςΠρόλογοςΣτην παρούσα μελέτη θα παρατεθούν στοιχεία από τέσσερα σημαντικά έργα – βιβλία τα οποία ενισχύουν τη θέση ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν η Αόρατος Αρχή της Φιλικής Εταιρείας.Κύριο ΜέροςΑ. Στο βιβλίο του καθηγητή του πανεπιστημίου Βιέννης, Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, «Ρήγας, Υψηλάντης, Καποδίστριας (Έρευναι εις τα αρχεία της Αυστρίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας και Ελλάδος)», εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας, έτος 1965, διαβάζουμε:α) «Σύμφωνα με τον Γάλλο κόμη Λαγκάρντ: Ως προς την οργάνωση «Εταιρεία των Φιλομούσων», αριθμούσε περίπου 60 χιλιάδες μέλη. Ένα πέπλο βαθύτατου μυστηρίου κάλυπτε την φύση της. Ο αυτοκράτορας Αλέξανδρος τέθηκε ανοιχτά υπέρ της και να ευνοεί την ανάπτυξή της. Εκ των φλογεροτέρων υποστηρικτών της ήταν ο μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιος. Ο Υψηλάντης ήταν εκ των πρώτων μυστών της. Εκείνος όμως που χρησίμευε ως σύνδεσμος της Εταιρείας και του τσάρου, βρισκόμενος όμως μακριά αυτής και εντός σκοτεινού πέπλου, και ο οποίος είχε το δικαίωμα να ονομάζεται η ανωτάτη αρχή της Εταιρείας, ήταν ο κόμης Καποδίστριας.»
Κυριακὴ ἑβδόμη, ἐκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν, η΄, 41 - 56.
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, στὰ πλαίσια τῆς ἑρμηνείας ποὺ ἔγινε στὸ κήρυγμα τῆς Κυριακῆς 31 Ὀκτωβρίου τοῦ 1993.Τὸ ἠχητικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία - σὲ mp3 ἐδῶὉ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτεται στὴ ζωή μας εἶναι καὶ παραμένει ἕνα μυστήριο. Ἀλλὰ Ἐκεῖνος, ἐπειδὴ ἀποκαλύπτεται, μᾶς ἀποκαλύπτει κάποιες πτυχὲς αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου. Καὶ αὐτὸ τὸ κάνει, ὄχι ἁπλῶς γιὰ νὰ μᾶς δείξει τί εἶναι, τὸ κάνει γιατί ἀνοίγει σὲ ἐμᾶς δρόμους καὶ δυνατότητες ζωῆς. Μέσα ἀπὸ τὴν πολύπτυχη σημερινὴ περικοπή, ποὺ εἶχε μέσα της δύο πυρῆνες, τόσο τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς κόρης του Ἰαΐρου ὅσο καὶ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας της αἱμορροούσης, ἀποκαλύπτεται αὐτὸ τὸ ὁποῖο σᾶς εἶπα πρὶν ἀπὸ λίγο, ἡ φανέρωσή του Θεοῦ, τοῦ κρυπτομένου καὶ φανερούμενου.Σὲ τρία σημεῖα νὰ σταθῶ μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν περικοπή, γιὰ νὰ σᾶς περιγράψω τί ἀκριβῶς θέλει νὰ μᾶς δώσει ὅλη ἡ περικοπή. Πρῶτα πρῶτα εἶναι ἕνα στοιχεῖο ποὺ εἶναι ἐξωτερικὸ καὶ δὲν φαίνεται νὰ ἀξίζει τὸν κόπο κάποιος νὰ τὸ ἐρμηνεύεσει. Ὅπως οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπέτρεψαν νὰ ἀναγιγνώσκεται... ἡ περικοπή, ἔχουν κάποια προοπτική. Θὰ μποροῦσαν νὰ πάρουνε μόνο τὸ θαῦμα της αἱμορροούσης καὶ νὰ τὸ βάλουν νὰ τὸ ἀκούσουμε σήμερα ἢ μόνο τὸ θαῦμα τῆς ἀναστάσεως τῆς κόρης του Ἰαΐρου. Βάζουνε τὶς δύο περικοπὲς μαζὶ σὲ μία ἑνότητα, θέλοντας νὰ μᾶς ποῦν πὼς ὁ Θεός, μέσα ἀπὸ τὴν ἀπερίγραπτη ἀγάπη Τοῦ κινούμενος πρὸς ἡμᾶς, δὲν κάνει πράγματα περιστασιακά, παρ' ὅλο ποὺ κατὰ τὰ μέτρα τὰ ἀνθρώπινα φαίνονται περιστασιακά.
Ἀλυτρωτικό τσ(ι)άμικοΕὐδοξία Αὐγουστίνου , Φιλόλογος - ΘεολόγοςΧωρίς κανένα ἴχνος σεβασμοῦ τῆς ἱστορίας, οἱ «Τσ(ι)άμηδες» ἐπιχειροῦν μιά πρωτοφανῆ διαστροφή καί παραχάραξη τῆς ἀλήθειας. Σέ ἔντυπά τους, ὁμιλίες στελεχῶν, σέ ἐκθέσεις τους χαρακτηρίζουν αὐθαίρετα καί ἀνιστόρητα ὡς ὁμοεθνεῖς τους ἥρωες τοῦ Σουλίου, ὅπως τόν Κίτσο Τζαβέλλα, τόν Μᾶρκο Μπότσαρη, καί τούς κατατάσσουν στίς «σπουδαῖες μορφές προγόνων τους». Οἰκειοποιοῦνται ἀκόμη καί τή μητέρα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, τήν Ὀλυμπιάδα, καθώς καί τόν βασιλιά τῆς Ἠπείρου Πύρρο, πού ἀνῆκε στήν καθαρά ἑλληνική φυλή τῶν Μολοσσῶν.Ἐπίσης, τά σχολικά βιβλία τῆς Ἀλβανίας γράφουν ὅτι οἱ Ἕλληνες διέπραξαν γενοκτονία, σκοτώνοντας τούς ἀλβανούς Τσάμηδες τῆς Τσαμουριᾶς. Ἐπιπλέον, ἔχουν ἀφιερώσει μνημειακό συγκρότημα στήν ἀποκαλούμενη «γενοκτονία τῶν Τσάμηδων ἀπό τούς Ἕλληνες τό 1944» κι ἐκεῖ πραγματοποιοῦνται σχετικές ἐκδηλώσεις. Αὐτά καί πολλά ἀκόμη μηχανεύονται, μόνο καί μόνο γιά νά ὑλοποιήσουν τό ὅραμά τους, τή «Μεγάλη Ἀλβανία», καί νά ἱκανοποιήσουν τόν ἀλυτρωτισμό τους.Πῶς ὅμως ἔχει τό θέμα τῶν Τσάμηδων;
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἁγίας, Πέμπτης ιε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5).
Γαλ. 3,23 Πρὸ δὲ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.
Γαλ. 3,23 Πριν δε να έλθη η δια της πίστεως λύτρωσις και σωτηρία, όλοι εφρουρούμεθα από τον Νομον, κλεισμένοι και περιμανδρωμένοι, προοριζόμενοι δια την πίστιν, που έμελλε εν καιρώ να αποκαλυφθή.
Γαλ. 3,24 ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν·
Γαλ. 3,24 Ωστε ο Νομος έγινε παιδαγωγός μας, ο οποίος μας εξεπαίδευε και μας προπαρασκευάζε να ποθήσωμεν και γνωρίσωμεν τον Χριστόν, ώστε να πάρωμεν την δικαίωσιν από την πίστιν.
Ἡ Πανελλήνια Κίνηση κατὰ τοῦ Ψηφιακοῦ Ὁλοκληρωτισμοῦ «ΕΞΟΔΟΣ» ἀντιτίθεται στὴν ἐπιβολὴ τοῦ προσωπικοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς ψηφιακῆς ταυτότητας, θεωρῶντας τὰ ἀπειλὴ γιὰ τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀξιοπρέπεια, τὴ δημοκρατία, τὰ θεμελιώδη δικαιώματα καὶ τὴν πνευματικὴ ὑπόσταση τοῦ ἀνθρώπου, τὴν κοινωνία μὲ τὸν Χριστὸ καὶ ἐν γένει γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη. Καλεῖ τοὺς πολῖτες σὲ ἑνωτικὴ ἀντίσταση μὲ τὴ συλλογὴ ὑπογραφῶν καὶ ἄλλων δράσεων καὶ ζητᾶ ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση νὰ ἀποσύρει τὰ ἀντίστοιχα μέτρα ἢ νὰ προβλέψει ἐναλλακτικὲς λύσεις ταυτοποίησης.Μὲ τὴν ὑπογραφή μας, συντασσόμενοι μὲ τοὺς σκοποὺς τῆς Κίνησης, δηλώνουμε ὅτι:
Σωτήρα μου, μὴ μὲ ἀποστραφεῖς!Μὴ μὲ πετάξεις μακριὰ ἀπ᾿ τὸ θεῖο πρόσωπό Σου!Πάρε ἀπὸ πάνω μου τὸν βαρὺ χαλκὰ τῆς ἁμαρτίας ποὺ μὲ πνίγει.Καὶ καθὼς εἶσαι σπλαχνικὸς συγχώρεσέ μου τ᾿ ἁμαρτήματα.Συγχώρεσε, Σωτήρα μου, τὰ ἁμαρτήματά μου.Ὅλα ὅσα κάνω μὲ τὴ θέλησή μου ἢ χωρὶς αὐτήν.