Θρησκεία ή Οδηγός των Παιδιών για την Γνώση – Ezra Pound

Τι είναι Θεός;
Θεός είναι μια αιώνια κατάσταση του νου.
Τι είναι φαύνος;
Ο φαύνος είναι ένα απλό δημιούργημα.
Τι είναι νύμφη;
Η νύμφη είναι ένα απλό δημιούργημα.
Πότε ένας θεός αποκαλύπτεται;
Όταν οι καταστάσεις του νου παίρνουν μορφή.
Πότε ένας άνθρωπος γίνεται θεός;
Όταν μπαίνει σε μια από αυτές τις καταστάσεις του νου.
Ποια είναι η φύση των μορφών με τις οποίες αποκαλύπτεται ένας θεός;
Είναι ποικίλες αλλά διατηρούν σταθερά ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Είναι όλες οι αιώνιες καταστάσεις του νου θεοί;
Θεωρούμε ότι είναι.
Είναι όλες οι διαρκείς καταστάσεις του νου θεοί;
Δεν είναι.
Με ποια χαρακτηριστικά αναγνωρίζουμε τις θεϊκές μορφές;
Με την ομορφιά.
Κι αν οι μορφές που μας παρουσιάζονται δεν είναι όμορφες;
Τότε είναι δαίμονες.
Κι αν είναι αλλόκοτες:
Ίσως είναι καλά πνεύματα.
Ποια είναι τα είδη της γνώσης;
Υπάρχει άμεση γνώση και γνώση εξ ακοής.
Έχει καμιά αξία η γνώση εξ ακοής;
Έχει κάποια αξία.
Ποια είναι η σημαντικότερη γνώση εξ ακοής;
Η σημαντικότερη γνώση εξ ακοής είναι οι παραδόσεις των θεών.
Σε τι χρησιμεύουν οι παραδόσεις αυτές;
Μας λένε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.
Με ποιο τρόπο αποκαλύπτονται οι θεοί;
Με μορφή και χωρίς μορφή.
Σε τι εμφανίζονται όταν παίρνουν μορφή;
Στην αίσθηση της γνώσης.
Μπορούν όταν παίρνουν μορφή, να εμφανιστούν σε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από την αίσθηση της όρασης;
Μπορούμε να πετύχουμε μια αίσθηση της παρουσίας τους σαν να στέκονται πίσω μας.
Και στην περίπτωση αυτή μπορούν να αποκτούν μορφή;
Ίσως αισθανόμαστε ότι αποκτούν σίγουρα μορφή.
Υπάρχουν ονόματα για τους θεούς;
Οι θεοί έχουν πολλά ονόματα. Είναι τα ονόματα που χρησιμοποιούνται στην παράδοση.
Είναι βλαβερή η χρήση αυτών των ονομάτων;
Δεν είναι κακό να καταλαβαίνουμε τους θεούς από τα ονόματά τους.
Πως θα μπορούσε να καταλάβει κάποιος ένα θεό από τ’ όνομά του;
Καλύτερα να καταλάβει το θεό από τη μορφή του, ή με την αίσθηση της γνώσης κι αφού τον καταλάβει μ’ αυτό τον τρόπο, να σκεφτεί τ’ όνομά του ή τι μπορεί να είναι ένας θεός.
Γνωρίζουμε πόσοι θεοί υπάρχουν;
Οι άνθρωποι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι μ’ ένα λογικό αριθμό.
Ποιοι είναι οι θεοί αυτής της λατρείας;
Ο Απόλλων και, κατά κάποιο τρόπο, ο Ήλιος, η Άρτεμη σε κάποιες φάσεις της κι επίσης, η θεά των  Κυθήρων.
Σε ποιους άλλους θεούς, σε αρμονία ή σε συνάφεια μ’ αυτή τη λατρεία, ταιριάζει να προσφέρουμε θυμίαμα;
Στην Κόρη και στη Δήμητρα, στους Λάρητες επίσης και στις Ορειάδες, και σε ορισμένα απλά δημιουργήματα.
Με τι ταιριάζει να ευχαριστούμε τις θεότητες αυτές και τα άλλα δημιουργήματα;
Ταιριάζει να τους ευχαριστούμε και να τους τρέφουμε με άνθη.
Τους χρειάζονται τέτοιες τροφές;
Θα ήταν ανόητο να το πιστεύαμε. Πάντως, είναι καλός οιωνός το γεγονός ότι πρέπει να τους ευχαριστούμε για να εμφανίζονται.
Έχουν εφαρμογή αυτά τα πράγματα στην Ανατολή;
τούτη η λατρεία προορίζεται για τη Δύση.

Μετάφραση - Εισαγωγή Αναστάσης Βιστωνίτης

[Το μικρό αυτό κείμενο σε στίχους, γραμμένο το 1918, αντιπροσωπευτικό των παγανιστικών καταβολών του Πάουντ, έχει αξία κατά τούτο. Πέρα από το παιχνιδιάρικο και ελαφρώς προκλητικό ύφος του (τα «παιδιά» εδώ δεν είναι παιδιά αλλά οι καθηγητές Πανεπιστημίου που δίδασκαν αρχαίες γλώσσες και Ιστορία των παλιών πολιτισμών) δίνει μερικά πολύ σημαντικά κλειδιά για την πρώιμη ποιητική περίοδο του Πάουντ, από την πρώτη του συλλογή «A Lume Spento», (Βενετία 1908), ως τα «Lustra», (1916). Δυστυχώς ο Πάουντ παραμένει στη χώρα μας ουσιαστικά αμετάφραστος. Πάντως, το κείμενο αυτό καθαυτό έχει την αξία του και δεν πρέπει να του δώσει κανείς διαφορετικές διαστάσεις απ’ αυτές που είχε στο νου του ο ίδιος ο ποιητής, όταν ένα χρόνο μετά, έγραφε στο περιοδικό «The New Age», τον Αύγουστο του 1919: «Στο διάβολο η θρησκεία. Ομολογεί την έσχατη ανικανότητά της τη μέρα που καίει τον πρώτο της αιρετικό»].
Περιοδικό Η Λέξη 
Τεύχος 1 Γενάρης 1981

Εντολή - EZRA POUND

Πηγαίνετε τραγούδια μου στον μοναχικό και τον ανικανοποίητο,

Πηγαίνετε επίσης στον νευροπαθή, πηγαίνετε στον σκλαβωμένο απ’ τη συμβατικότητα,

Χαρίστε τους την περιφρόνησή μου για τους καταπιεστές τους.

Πηγαίνετε, σαν ένα μεγάλο κύμα ψυχρού νερού,

Φέρτε την περιφρόνησή μου για τους καταπιεστές.

Μιλήστε ενάντια στην ασυνείδητη καταπίεση,

Μιλήστε ενάντια στην τυραννία εκείνου που δεν έχει φαντασία,

Μιλήστε ενάντια στους δεσμούς.

Πηγαίνετε στην αστή που πεθαίνει από την πλήξη της,

Πηγαίνετε στις γυναίκες των προαστίων, 

Πηγαίνετε στους κακοπαντρεμένους, 

Πηγαίνετε σε εκείνους που η αποτυχία τους είναι κρυμμένη,

Πηγαίνετε στα κακότυχα ζευγάρια,

Πηγαίνετε στη γυναίκα που αγοράστηκε,

Πηγαίνετε και σε κείνη με την προίκα.

Πηγαίνετε σ’ αυτούς που έχουν ντελικάτους πόθους,

Πηγαίνετε σ’ αυτούς που οι ντελικάτες τους επιθυμίες γκρεμίζονται,

Πηγαίνετε σαν φθορά στη νωθρότητα του κόσμου.

Πηγαίνετε με την κόψη σας εναντίον του,

Δυναμώστε τις λεπτές χορδές,

Φέρτε εμπιστοσύνη στα φύκια και στις κεραίες της ψυχής.

Πηγαίνετε με φιλικό τρόπο,

Πηγαίνετε με ανοιχτό λόγο.

Λαχταρήστε να βρείτε νέα δαιμόνια και νέα αγαθά,

Εναντιωθείτε σε κάθε μορφή καταπίεσης.

Πηγαίνετε σε κείνους που χόντρυναν μόλις γίναν μεσόκοποι,

Σε κείνους που έχασαν το ενδιαφέρον τους.

Πηγαίνετε στους εφήβους που καταπνίγονται από την οικογένεια,

Ω! Πόσο απαίσιο είναι 

Να βλέπεις τρεις γενιές σ’ ένα σπίτι να ‘ναι όλες μαζί!

Όπως ένα γέρικο δέντρο με βλαστάρια,

Και με μερικά κλαδιά σαπισμένα και πεσμένα.

Πηγαίνετε μακριά και προκαλέστε την κοινή γνώμη,

Πηγαίνετε ενάντια σ’ αυτή τη νερόβραστη δουλεία του αίματος,

Εναντιωθείτε σε κάθε είδους ιδιοκτησία.  

Μετάφραση Κλείτος Κύρου

CANTO XX [ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ] - EZRA POUND

Και τι κερδίσανε λοιπόν με τον Οδυσσέα
αυτοί που βρήκανε το θάνατο στη δίνη των κυμάτων
κι ύστερα από τόσους, τόσους μάταιους κόπους
ζώντας με κρέατα κλεμμένα και αλυσοδεμένοι να τραβάνε το κουπί
για να πάρει αυτός τη μεγάλη δόξα και τη νύχτα να πλαγιάζει μαζί με τη θεά;
Τα ονόματά τους δεν τα 'γραψε κανείς στον μπρούντζο
μήτε μείναν τα κουπιά τους μαζί με τα κουπιά του Ελπήνορα.
Αυτοί δεν είδανε ποτέ τα λιόδεντρα της Σπάρτης
με τα φύλλα τα πράσινα με τα φύλλα μαραμένα
με το φως να τρεμοπαίζει στα κλαδιά.
Δεν είδανε ποτέ τους τα μεγάλα δώματα το τζάκι
μήτε τους περίμεναν οι παρακόρες της βασίλισσας να πλαγιάσουνε μαζί

μήτε πήρανε στο ανάκλιντρο την Κίρκη παρακοιμωμένη, την Κίρκη την Τιτάνια

μήτε γευτήκανε ποτέ τα σουβλιστά της Καλυψώ
και το μετάξι της χλαμίδας της δεν άγγιξε ποτέ τα γόνατά τους.
Δώσε! Τι τους δόθηκε αυτονώνε. Μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά.
Φαρμάκι, μελισσόκερο να κλείσουνε τα αυτιά
κι ένα μνήμα αλατισμένο δίπλα στο χωράφι των βοδιών
νήσον αμίμονα - τα κεφάλια τους σαν θαλασσινά κοράκια μέσα στους αφρούς
μαύρες κηλίδες, φύκια κάτω από το φως της αστραπής.
Κονσερβαρισμένα τα βόδια του Απόλλωνα, δέκα κονσέρβες για κάθε βάρκα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Άρης Αλεξάνδρου

Μαρία Λαϊνά

Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα

Επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις

Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα 2007

ΘΡΗΝΟΣ ΤΟΥ ΑΚΡΙΤΑ - EZRA POUND (1885-1972)

Στη Βορινή Πύλη, φυσά ο άνεμος γεμάτος άμμο,
μοναχικός αφότου υπάρχει χρόνος ως τα τώρα!
Δέντρα πέφτουν, το χορτάρι κιτρινίζει με το φθινόπωρο.
Σκαρφαλώνω στους πύργους και πύργους
ν' αγναντέψω τη βάρβαρη χώρα:
Παντέρημο κάστρο, ο ουρανός, η απέραντη έρημος.
Δεν απόμεινε τοίχος σ' αυτό το χωριό.
Ξασπρισμένα κόκαλα από χίλιες παγωνιές, 
αψηλοί σωροί, σκεπασμένοι με δέντρα και χορτάρι.
Ποιος φταίει για όλα αυτά;
Ποιος έφερε τη φλογερή αυτοκρατορική οργή;
Ποιος έφερε τ' ασκέρι με τύμπανα και με ταμπούρλα;
Βάρβαροι βασιλιάδες.
Μια πρόσχαρη άνοιξη, που γίνηκε αιμοβόρο φθινόπωρο,
μια χλαλοή πολεμιστών, που απλώθηκε στο μεσιανό βασίλειο,
τριακόσες εξήντα χιλιάδες,
και λύπη, λύπη σα βροχή.
Λύπη να πας, και λύπη, λύπη να γυρίσεις.
Έρημοι, παντέρημοι κάμποι,
κι ούτε παιδιά πολέμου πάνω τους,
χάθηκαν πια οι άντρες για επιθεση και για άμυνα.
Αχ, πως θα μάθετε την άραχλη λύπη στη Βορινή Πύλη,
με του Ριχάκου τ' όνομα λησμονημένο,
κι εμάς τους φρουρούς φαγωμένους απ' τις τίγρεις;




ΚΛΕΙΤΟΣ ΚΥΡΟΥ

ΞΕΝΕΣ ΦΩΝΕΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΔΡΟΣ 1979