Het worden niet alléén dit soort kaarten hoor. Ik heb ook nog een paar blokjes nieuw kerstpapier liggen, daar ga ik ook nog mee aan de knutsel. Maar nu zit ik even in een ‘vintage junk flow’ 😉.
De
teller staat op 10, wordt vervolgd!
Tja, het begon met scrapbooking, vandaar de naam Kitscraps, maar inmiddels is de hobby wel wat uitgebreid met verschillende zijtakjes, haha. Dit blog gebruik ik ook niet alleen voor mijn hobby... Ik zou zeggen, neem maar eens een kijkje. :)
De
teller staat op 10, wordt vervolgd!
Een foto uit de oude doos, uit 1963...
Hmmm, zou ik niet het hele jaar door kerstkaarten maken? Dat is aardig gelukt dan… nót! Ik heb er “al” vier en deze heb ik zelfs al verstuurd. Dat komt zo:
We waren afgelopen zondag bij mijn schoonzus, en zij was alvast begonnen om
haar kamer kerstig op te leuken. Ze was nog niet klaar hoor, zei ze, maar ik
zag dat ze op de kastdeur al een plekje gemaakt had, met lichtjes, voor de kerstkaarten.
En toen kon ik het niet laten…
Het is herfstvakantie, dus Daan gaat deze week niet naar school. Ik had bedacht dat we dan wel een keer een oma-mama-kindjes(omk)-dagje konden doen. Sprookjeswonderland leek me erg leuk, maar de weersvoorspellingen waren niet zo goed en zo gingen we vandaag naar Vlindorado, daar is alles binnen. Het was nog even spannend, want zondag bleek Emma waterpokken te hebben. Gelukkig was ze er niet echt ziek van en had ze het ergste al achter de rug.
Vlindorado
is niet zo heel groot maar ze hebben een mooi “oerwoud” met allerlei prachtige
planten, bloemen en natuurlijk vlinders. Je krijgt een kaart mee met plaatjes
van de vlinders en vogels die je er kunt zien.
Het is leuk aangelegd met kronkelpaadjes en er is zelfs een klein avonturenpad
met een hangbrug en grote stapkeien in het water. Behalve de vlinders zijn er
ook “poppenkasten”. Nee niet die van Jan Klaassen en Katrijn, maar kasten met
vlinderpoppen. Die kun je dan in verschillende stadia bewonderen en met een beetje
mazzel zie je er een uitkomen. Er zijn vissen en schildpadden die je kunt
voeren met voer dat daar te koop is. Er is een volière met kleurige vogels (die
zich overigens goed weten te verstoppen…) en je kunt er een kleinigheid eten en
drinken op het terras. Dat ligt bij de speeltuin - met leuke speelhuisjes en
een glijbaan en dat staat in een grote zandbak - ideaal met kleine
kinderen. We hebben ons er best vermaakt.
Tussen de middag had opa voor tosti’s gezorgd. Daan en Emma waren toen een
beetje moe dus veel hebben ze niet meer gegeten, maar het was toch een leuke
dag zo, met kleine kinderen zeker een aanrader!
Op Facebook kwam een paar weken terug een heerlijk recept voorbij dat me reuze geschikt leek voor het familieweekend. Dat wist ik natuurlijk nog niet, dat heerlijke, want ik had het nog niet gemaakt 😉. Maar het bleek te kloppen. Ik heb het recept twee keer gemaakt, want we waren met z'n 25-en en je wilt niet tekort komen natuurlijk 😁 Er was zondags nog maar een piepklein stukje over, en dat wilden we niet na drie dagen nog bewaren (oeh, wel jammer hoor), maar het was duidelijk een succes. Ik heb wel gesmokkeld want ik heb de pesto niet zelf gemaakt.
Parmaham terrine met pesto kipfilet
Ingrediënten:
600gram
kipfilet
2 bollen mozzarella (à 125gr)
10 plakken Parmaham
1 potje zongedroogde tomaten (Grand'Italia, 180gr)
Voor de pesto heb je nodig:
10 takjes basilicum - daarvan de blaadjes
30 gram Parmezaanse kaas
4 el pijnboompitjes
2 tenen knoflook
60 ml extra vergine olijfoliezeezout/peper
NB: Zelf heb ik een potje pesto van Grand'Italia gebruikt
En zo maak je het:
Snijd de kipfilet in reepjes. Bak ze met wat olijfolie in een koekenpan op
laag vuur en met het deksel op de pan gaar. Hierdoor blijft het vlees zacht en
wit. Je wilt dus geen krokant – bruin gebakken vlees. Niet te lang laten garen want dan wordt het wel wat droog.
Vijzel
de pesto, of gebruik hier een kleine keukenmachine of staafmixer voor. Draai de pesto tot een
mooie gladde saus.
Snijd
de mozzarella en de uitgelekte zongedroogde tomaatjes in reepjes.
Neem
je terrine erbij, bekleed deze met huishoudfolie. Daarna leg je de plakken
Parmaham erin. Deze blijven gewoon aan de zijkanten van je terrine plakken, als
hij gevuld is vouw je het weer terug.
Leg
eerst een laag mozzarellareepjes op de bodem op de ham. Smeer er wat pesto op. Daarna leg je er een laag kipfiletreepjes op, en daarna zongedroogde tomaatjes.
Herhaal tot de terrine vol is. Leg over de gehele lengte 1 plak parmaham en vouw
de zijkanten dicht. Ook de vershoudfolie vouw je dicht.
NB: Zelf heb ik geen terrinevorm maar ik heb een cakevorm gebruikt. Ik heb een stevig stuk karton in aluminiumfolie gewikkeld en dit op de vulling gelegd met gewichten er op zodat de terrine wat compacter wordt.
Zet 24 uur in de koelkast.
Daarna
haal je hem voorzichtig uit de vorm en kun je er met een scherp mes plakken
van snijden.
Eet smakelijk!
Vrijdagmiddag kwam iedereen aan, bepakt en bezakt, en met veel, héél veel
lekkers voor de avondmaaltijd. ’s Avonds hebben we karaoke gedaan. Niet
iedereen wilde voor de microfoon, maar we hebben toch wel allemaal meegezongen denk
ik en ik heb me heerlijk uitgeleefd met een nummer van Dusty Springfield klik!, hahaha, ik vind dat wel wat!
Zaterdagochtend ging iedereen een beetje zijn/haar eigen gang. Ik had de
knutseltas mee met kleurboeken en krimpie-dinkie. Daar zijn we best zoet mee
geweest. Het is een beetje toveren als de folie krimpt, dat vinden ze wel leuk
hoor. Daan en Emma hebben er een paar mooie sleutelhangers aan overgehouden. Er
zijn er ook een paar gesneuveld helaas, de ringetjes/gaatjes zijn niet tegen al
te wild spelen bestand. Ach, we gaan het vast nog wel eens doen.
In
de middag was er een activiteit met VR-brillen. Daar heb ik zelf niets mee,
maar het was wel grappig om anderen er mee bezig te zien. Ik had met karaoke al
mijn best gedaan hè, het “ken” ook te gek natuurlijk. Er werd o.a. gebokst,
geschoten, getafeltennist en in de hamburgerkeuken gewerkt. In de achtbaan werden
er een paar echt misselijk en de onderwaterwereld was blijkbaar heel mooi, want
er werd regelmatig oh en ah geroepen. Wonderlijk hoor wat die techniek allemaal
teweeg kan brengen. En toch hoefde ik niet…
We zijn ‘s middags ook nog op de foto geweest met z’n allen, en Daan mocht de
fotograaf helpen😊.
’s
Avonds kwamen de gourmetstellen op tafel en werd er geraclet (van “racletten”,
ik heb het opgezocht). Niet met veel vlees dus, maar de pannetjes onderop, daarin
raclette-kaas smelten en er allerlei lekkers bij eten (aardappel, vleeswaren, tomaatjes,
augurkjes enz.). Als toetje was er een ijsbuffet. Rob had vier smaken ijs
gemaakt en broer en schoonzus hadden voor allerlei toppings gezorgd. Het leek
wel een ijssalon, heerlijk, heerlijk! Later op de avond deden we nog Hints, met
twee teams, en niet te lang. Ik had een tweede rondje niet erg gevonden maar zo
bleef er natuurlijk wel weer meer tijd over om met elkaar te kletsen, we hadden
tenslotte heel wat in te halen.
Op zondag rommelen we meestal maar wat aan. We kletsen nog wat, maken restjes
op, zitten lekker in het zonnetje en iedereen gaat weer naar huis op een tijd die
hem en/of haar uitkomt.
Er is nog gewandeld, gekleurd, gekletst en op het grasveld gespeeld.
Het was weer een superweekend, en ik zeg het nog maar een keer: wat hebben we
het goed getroffen met het weer!
Het wordt alleen wel steeds lastiger om een
passend huis te vinden. Dit keer waren er genoeg bedden maar door de verdeling
over de kamers was het wel puzzelen geweest. De groep is aardig gegroeid inmiddels en we hebben wel wat wensen: De hondjes moeten mee kunnen, het moet niet al te ver reizen zijn, we willen eigen kamers (geen slaapzalen) en het
moet betaalbaar zijn. Want de prijzen rijzen echt de pan uit! Dus wie een
tip heeft…
Een van de dames van het Scraptuinforum is mama geworden. Daar moest natuurlijk een kaartje naartoe 😊 Ik heb weer eens mijn stempeltje van Koetie gebruikt, blijft leuk! En dankzij een van de sketches (wk 29) die Rianne elke week plaatst, is het een leuk kaartje geworden al zeg ik het zelf. Het zal wel op z’n bestemming aangekomen zijn dus kan ik het hier laten zien.
Het is weer de eerste zaterdag van oktober en dat is “World Card Making Day”. De laatste jaren zet ik dan een beschrijving van het een of ander op mijn blog en dit jaar is dat een “slipcase”, gevonden op Pinterest. Nee, geen kaart dus, maar dat moet je breed zien😉. Ik vond ‘m hier, op het blog ‘Centipede’ van Annie Bodelier: klik! Maar ik zet ‘m voor het gemak ook nog even in dit berichtje.
De tutorial is geplaatst op 13 mei 2013. Ik was benieuwd wat er nog meer voor moois op dit blog stond, dus ik ging even naar het begin. Helaas stond daar een bericht uit 2014 dat de maakster in juli van dat jaar overleden is, daar schrok ik wel even van. Maar misschien is het wel een mooie gedachte dat we, zoveel jaar later, nog steeds van haar blog en dus ook van deze tutorial mogen genieten.
Ik
heb de tekst een beetje aangepast.
Ik heb niet eerst een mal gemaakt maar het patroon met potlood op de achterkant
van het gebruikte papier getekend. In mijn geval was dat een zgn.
“masterboard”, gemaakt op tea-dyed papier. Het was eigenlijk een beetje te slap
voor een doosje, goede leer voor de volgende keer… Ik heb er een klein
junkboekje bij gemaakt wat ik nog verder moet vullen.
masterboard en nog niet versierd doosje:
Vierkant is het makkelijkst staat op het blog van Annie Bodelier. Mijn slipcase is 9x9cm en 1cm dik. Het boekje heb ik later gemaakt en daar dus aan aangepast. Je kunt er ook een memoblokje of plak chocolade in doen, maar dan moet je de maten aanpassen. Je kunt dus eerst een mal maken of het direct op het papier (achterkant) tekenen met potlood.
Nou daar gaat-ie:
Slipcase
Oftewel:
een jasje voor een boekje (of iets anders natuurlijk). Het leuke is dat je hem
kunt openvouwen.
Meet
de kwart cirkels uit met een passer of maak bijvoorbeeld een
cirkel - op een kladje - die je in vieren vouwt en omtrekt. Knip en vouw nu
volgens het voorbeeld op de foto’s.
Ik stuur niet zo heel vaak meer zelfgemaakte kaarten. In de familie deed ik dat al weinig, en zelfs dat heb ik nu een beetje geminderd. Alleen voor forumvriendinnen, tja, dat is dan toch een clubje van gelijkgestemden, doe ik nog zelfgemaakte kaartjes op de bus. Ook bij bijzondere gelegenheden maak ik soms nog wel iets en de kleinkinderen krijgen ook een zelfgemaakte verjaardagskaart, maar daar houdt het een beetje bij op. Het wordt volgens mij toch steeds minder, het sturen van echte post. Dat zal ook wel met de dure postzegels en slechte service te maken hebben. Maar wat de zelfgemaakte kaarten betreft komt het bij mij vooral doordat er tè veel leuke zijtakken van deze sport zijn 😉, en die wil ik allemaal proberen!