elatum

Discretiva

elatum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
ēlātum	—	—	—	supinum­	accusativo	efferō (efferre)

Forma	Modus flexurae	originis
ēlātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii ēlātus
ēlātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii ēlātus
ēlātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii ēlātus
ēlātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii ēlātus
ēlātum	casus accusativus singularis	substantivi ēlātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /eːˈlaːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·lā·tum — morphologica: e-lat-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -47…-45

Titus Livius -58/+17

Velleius Paterculus ca. -20/+35

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Quintus Curtius Rufus ca. 50

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quid deinde? furcifer quo progreditur? Ait hac laetitia Deiotarum elatum vino se obruisse in convivioque nudum saltavisse. Quae crux huic fugitivo potest satis supplici adferre? Deiotarum saltantem quisquam aut ebrium vidit umquam? Omnes sunt in illo rege virtutes, quod te, Caesar, ignorare non arbitror, sed praecipue singularis et admiranda frugalitas: etsi hoc verbo scio laudari reges non solere. —Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio Ciceronis

class.

• Indidem omen, ornamentum; alterum quod ex ore primum elatum est, osmen dictum; alterum nunc cum propositione dicitur vulgo ornamentum, quod sicut olim, ornamentum scaenici plerique dicunt. —De lingua Latina Varronis

class.

• Carthaginiensium duces primo ex industria famam captae Carthaginis conpresserunt; deinde, ut clarior res erat quam ut tegi ac dissimulari posset, elevabant verbis: necopinato adventu ac prope furto unius diei urbem unam Hispaniae interceptam, cuius rei tam parvae praemio elatum insolentem iuvenem inmodico gaudio speciem magnae victoriae imposuisse; at ubi adpropinquare tres duces, tres victores hostium exercitus audisset, occursuram ei extemplo domesticorum funerum memoriam. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• De tanti viri morte nulla habita est quaestio eiusque corpus velato capite elatum est, cuius opera super totum terrarum orbem Roma extulerat caput. —Historiae Romanae Vellei

saec. I.

• Nam nisi piscis domini cibariis saginatur, cum ad piscatorium forum perlatus est, macies indicat eum non esse libero mari captum, sed de custodia elatum, propter quod plurimum pretio detrahitur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae

saec. I.

• Varro quoque auctor est XX viro se agros dividente Capuae quendam, qui efferretur foro, domum remeasse pedibus. hoc idem Aquini accidisse. Romae quoque Corfidium, materterae suae maritum, funere locato revixisse et locatorem funeris ab eo elatum. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Habet amatores nec immerito Cremuti libertas, quanquam circumcisis quae dixisse ei nocuerat. Sed elatum abunde spiritum et audaces sententias deprehendas etiam in his quae manent. Sunt et alii scriptores boni, sed nos genera degustamus, non bibliothecas excutimus. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Tangit et modestos animos indignitas; igitur Aridices, unus ex philosophis, non passus has ineptias: ‘Quin tu’ inquit, ‘”nobis” edissere «cur de albis ac de nigris» flagris uniformes “macule” resultant’. Satis mordaciter preterite servitutis elatum presentibus admonuit. —Rerum memorandarum libri Petrarcae