Jump to content

sufficiens

E Victionario

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /sufˈfi.ki.eːns/(classice)
Syllabificatio phonetica: suf·fi·ci·ēns — morphologica: suf-fici-ens

Notatio

[+/-]
← Latinesufficiō (sufficere)

Participium

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
sufficiēns
praesens activa participium sufficiō (sufficere)

Nomen adiectivum

[+/-]

suffici|ēns, -ēns, -ēns

  1. Satis aptus.

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. idōneus

Dictiones derivatae

[+/-]

Declinatio

[+/-]
positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. sufficiēns sufficiēns sufficiēns nom. sufficientēs sufficientēs sufficientia
gen. sufficientis sufficientis sufficientis gen. sufficientium sufficientium sufficientium
dat. sufficientī sufficientī sufficientī dat. sufficientibus sufficientibus sufficientibus
acc. sufficientem sufficientem sufficiēns acc. sufficientēs
sufficientīs
sufficientēs
sufficientīs
sufficientia
abl. sufficiente
sufficientī
sufficiente
sufficientī
sufficiente
sufficientī
abl. sufficientibus sufficientibus sufficientibus
voc. sufficiēns sufficiēns sufficiēns voc. sufficientēs sufficientēs sufficientia

Translationes

[+/-]
Satis aptusdilatare ▼
Satis aptuscollabi ▲

Loci

[+/-]
Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
Apuleius
ca. 125-170
Caelius Aurelianus
fl.400
Ulco Cats Bussemaker
1810–1865
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Aetas quoque vix tantis matura rebus sed abunde sufficiens omnia eius opera honestabat, et quae leviora haberi solent, plerumque militari gratiora vulgo sunt: exercitatio corporis inter ipsos, cultus habitusque paulum a privato abhorrens, militaris vigor; quis ille vel ingenii dotibus vel animi artibus, ut pariter carus ac venerandus esset, effecerat. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Tunc conferens pyxidem Proserpinae: «petit de te Venus» dicito «modicum de tua mittas ei formonsitate vel ad unam saltem dieculam sufficiens. Nam quod habuit, dum filium curat aegrotum, consumpsit atque contrivit omne». Sed haud immaturius redito, quia me necesse est indidem delitam theatrum deorum frequentare.» —Metamorphoseon libri XI Apulei [3]

saec. V.

  • tempus igitur aptissimum conceptioni probatur quo veniens appetentia suis fuerit stimulis agitata, set neque corpore gravato neque succis solitis destituto. non est enim sufficiens sola cupiditas mentis effectus veneris optinere, nisi corporis quoque aptissima fuerit habitudo. —Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant Caelii Aureliani [4][2]

Latinitas nova

saec. XIX.

  • Nam mutatio per se vim habet de statu dimovendi: ex accidenti autem est causa generationis et cur quidque sit. Cuius rei argumentum sufficiens est: quia nihil fit, quin aliquo modo ipsum moveatur et agat: interit autem, etiam quod nihil movetur. —Aristotelis Physica Bussemakeri [5][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber III. Capitulum VI, [19] — sufficiens
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 Vicicitatio: sufficiens.
  3. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VI. Capitulum XVI. Versus 4 — sufficiens
  4. 4.0 4.1 Caelius Aurelianus, Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant (Gynaecia from a thirteenth century manuscript; ed. Miriam F. Drabkin et Israel E. Drabkin. - Baltimore : The J. Hopkins Press, 1951). Liber primus, cap. 49 — sufficiens
  5. 5.0 5.1 Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber IV, capitulum VIII, [8] — sufficiens