Profil użytkownika: Maadosia

W życiu tak jest z każdą relacją. Dokładnie tak jak w Simsach… Najpierw trzeba się
poznać, porozmawiać. A nie tak jak wy. Rzucacie się na swoje usta, a potem zdziwko, że coś
jest nie halo. Musicie się ze sobą komunikować, dzieci. Słuchać siebie nawzajem, poznawać
się, wyjaśniać niedopowiedzenia. Inaczej możecie stracić szansę na coś wyjątkowego.

W życiu tak jest z każdą relacją. Dokładnie tak jak w Simsach… Najpierw trzeba się
poznać, porozmawiać. A nie tak jak wy. Rzucacie się na swoje usta, a potem zdziwko, że coś
...

Rozwiń

Zwiń

– Nie położysz jej w swojej sypialni? – dziwi się Martyna.
– A co ja, kurwa, jakiś asceta jestem?
– Asceta to może nie, ale dżentelmen?
Wzdycham ponownie i wypuszczam głośno powietrze. Idę do sypialni.

– Nie położysz jej w swojej sypialni? – dziwi się Martyna.
– A co ja, kurwa, jakiś asceta jestem?
– Asceta to może nie, ale dżentelmen?
Wzdycham ponownie i wypuszczam ...

Rozwiń

Zwiń

– Przepraszamy państwa, ale sąsiedzi się skarżą na hałasy. Nie jest to typowy klub,
tylko restauracja, mamy też gości w drugiej części sali. W dodatku trwa adwent… – tłumaczy
jeden z kelnerów.
Maciek wypuszcza mnie z objęć, a ja odszukuję wzrokiem Błażeja, który – to bardziej
niż pewne – jest tym „sąsiadem”. Patrzy w moją stronę z grobową miną i jakimś dziwnym
wyrzutem. Serio? Bez jaj!

– Przepraszamy państwa, ale sąsiedzi się skarżą na hałasy. Nie jest to typowy klub,
tylko restauracja, mamy też gości w drugiej części sali. W dodatku trwa adwent… – tłumaczy
Rozwiń Zwiń

– Pyszna ta herbata – komplementuje mnie Oliwia. – Z czego?
– Z wrzątku.
Puszczam jej oczko, a ta przewraca oczami. Siedzimy blisko, chyba trochę za blisko jak
na niezobowiązującą herbatkę.

– Pyszna ta herbata – komplementuje mnie Oliwia. – Z czego?
– Z wrzątku.
Puszczam jej oczko, a ta przewraca oczami. Siedzimy blisko, chyba trochę za blisko jak
na niez...

Rozwiń

Zwiń

– A co tu się stało?
– A co się miało stać? – pytam głupio, doskonale wiedząc, co ma na myśli.
– Zatrudniłeś kogoś do sprzątania?
– Nie.
– To kto ci tak wysprzątał?
– Przecież mam ręce! – bronię się.
– No… Ale nie używasz ich do tego.
– A przyszłaś, bo? – zbywam jej śledztwo.

– A co tu się stało?
– A co się miało stać? – pytam głupio, doskonale wiedząc, co ma na myśli.
– Zatrudniłeś kogoś do sprzątania?
– Nie.
– To kto ci tak wysprząt...

Rozwiń

Zwiń

– I co się tak cieszysz? – Tomek wyrywa mnie z zamyślenia.
– Co? Kto? – dziwię się. – Składam zamówienie – tłumaczę.
– Ty, a kto? – Barman śmieje się ze mnie. – Jak ma na imię?
– Kto? – Znów nie rozumiem.
– No ta dziewczyna.
– Jaka dziewczyna?
– Ta, przez którą się tak szczerzysz.
– Nie szczerzę się – zaprzeczam.
Posyła mi spojrzenie pod tytułem: „Taaa, yhy”.
– Jeszcze przedwczoraj strach było do ciebie podejść bez kija, a wczoraj i dziś
zachowujesz się jak oaza spokoju – informuje mnie. – A ten uśmieszek, co ci się wydaje, że
nikt go nie widzi, to nosisz bez przerwy. Chyba nawet zapomniałeś się wkurzać o to, że
rzucasz palenie.

– I co się tak cieszysz? – Tomek wyrywa mnie z zamyślenia.
– Co? Kto? – dziwię się. – Składam zamówienie – tłumaczę.
– Ty, a kto? – Barman śmieje się ze mnie. – Jak ma na im...

Rozwiń

Zwiń

Wtedy dostrzegam, że siedzimy pod zawieszoną nad kanapą jemiołą. Jakie to
kiczowate… A jednak uruchamia w mojej głowie pokaz slajdów z niechcianych obrazów.

Wtedy dostrzegam, że siedzimy pod zawieszoną nad kanapą jemiołą. Jakie to
kiczowate… A jednak uruchamia w mojej głowie pokaz slajdów z niechcianych obrazów.

Siedzę na tej pieprzonej kanapie i zastanawiam się, jakim cudem znalazłem się w tej sytuacji.
W tym czasie mógłbym zjeść całe opakowanie czekoladek, a ja jak ten pantofel siedzę,
pilnuję grzecznie zakupów i czekam na księżniczkę.

Siedzę na tej pieprzonej kanapie i zastanawiam się, jakim cudem znalazłem się w tej sytuacji.
W tym czasie mógłbym zjeść całe opakowanie czekoladek, a ja jak ten pantofel siedzę,<...

Rozwiń

Zwiń