Skazana na...

no na cóż ja mogłabym być skazana?
Na kolejne ponczo - a jakże:)

Zainspirowana zostałam Wielkim Mistrzem.
Tak wielkim, że powiedziałabym o nim... Ten Którego Imienia Nie Wolno Wymawiać!
Onieśmielił mnie z lekka i o palpitacje nieomalże przyprawił pomysł poczynienia takiego udziergu.
Ale nie święci garnki no i małpę na rowerze też podobno nauczyć można - pomyślałam, że się zmierzę.
I wyszło!

Nie napiszę, ile było prucia:)
Napiszę, że sporo kombinacji, ale to akurat lubię - robiło się ciekawie i trzeba było intensywnie myśleć. Projekt zatem inspirowany Wielkim Mistrzem, ale ja go cichcem nazwę autorskim, albowiem Mistrz o moim istnieniu nie wie i się nie dowie.
I nie wszystko zrobiłam tak jak on - ponczo jest inne, a pomysł dołożenia mitenek i czapki był mój - więc powstał pomysł i powstał zestaw - i mój-ci-on! Po całości:)

Wełna - L-I-M-A....
Lima, moja miłość tegoroczna.
Lima w świetnej cenie u Tuptupa w magicloopie.
Do końca września jest na nią promocja.
Poszło mi na ten zestaw 1000 gram wełny z maluśkim haczykiem:)

Dziergałam miesiąc.
Dziergałam w domu.
Dziergałam w EuroCity w drodze do Katowic.
Dziergałam w Katowicach.
Dziergałam w pociągu w drodze powrotnej.
Wiecie, ile trwa droga z Katowic do mnie do domu? Jedną rękawkomitenkę:)))
Domawiałam wełnę, bo mi co rusz jej brakowało, a jeszcze przecież ten cudny melanż jasnych beżów muszę mieć na zapas, bo w głowie nowe pomysły się lęgną.

Do rzeczy.
Dziś była pierwsza sesja fotograficzna - dostałam do męża nowego-starego canona, kompaktowego. Może z czasem dojdę do lustrzanek - póki co dumna i blada uczę się pstrykać na nowym sprzęcie. Pozowała mi koleżanka - niesamowicie pogodny, ciepły człowiek. Uśmiałyśmy się jak dzikie norki, ubawiłyśmy się - "wielka" pani fotograf i "fachowa" modelka:)
Niemniej wyszło wszystko bardzo ciepło i sympatycznie - sami zobaczcie:

Z czapką i mitenkorękawkami:

 

 Z uśmiechem:)

 

Detal z tyłu:

 

Czapkę można też nosić "na smerfetkę" - przypomina krasnala:)

A golf jest tak ogromny, że można z niego zrobić twarzowy komin:

Wisienka na torcie:)))

Cały projekt łączy się z ogromnymi emocjami, wzruszeniem, radością i smutkiem na przemian.

Mało który wywołał we mnie tyle uczuć:)

Cieszę się, że się wszystko udało, bo mogło być różnie.

Na koniec jeszcze detal, który młody człowiek skomentował dziś widząc rzecz na monitorze: "Aaaaale fajna łapa!":D:D:D

Golf dla Marty:)

Cieszę się:)

Pokazanie tego zestawu w pracy zaowocowało sporym zainteresowaniem... i zamówieniem kolejnych motków limy u Agi:)

Ten jasny niejednolity beżowy melanż jest piękny, piękny jest też ciemniejszy lekki melanż beżów, piękne są szarości - też lekko melanżowe, przełamujące jednolitość koloru, a zupełnie się nie narzucające.

Piękne - a ja szczęśliwa, że udało mi się zrobić coś innego, ciekawego, wielofunkcyjnego.

Cieszę się jak dzika norka!

I cieszę się, że mogę się cieszyć:)))

A mojej modelce tak się spodobała zabawa w pozowanie, że mam ją zakontraktowaną do wszelkich sesji zdjęciowych, co mnie bardzo cieszy:) Jest naturalna, sympatyczna, ma piękny uśmiech - j figurę dobrą do wszelkich udziergów. Przy czym jak się inne dziouchy zwiedziały, że bawimy się w sesje zdjęciową to też chcą! Będę miała problem, jak pogodzić to towarzystwo:)

Zaś czerwono, ale musi tak być:)

I zaś ponczek, szczególny bardzo, bo i dla osoby szczególnej:)))

Miły, przytulaśny, cieplutki. Mechaty i włochaty. Z mnóstwem ciepłych emocji w każdym oczku i lekką niepewnością w trakcie dziergania, czy rozmiar będzie właściwy. Na szczęście był i jest:)))
Klon poprzedniego czerwoniastego, ba - nawet odcień ten sam, ino włóczka inna.

Proszę państwa - oto miziany swego czasu na kolanach Włoch na swej uroczej właścicielce!
Rzeczona wygląda w nim przepięknie i niezmiernie kobieco, oczyma własnemi widziałam, płcie męskie komplementami potwierdzają - aż żal, że na tych zdjęciach jest taka niewyraźna...:)))

 

 

(Czy państwo widzą ten włos, jego kręconość, obfitość i cudność? Zazdraszczam okrutnie!)

I brocha:

 

Broszka cudnej urody (jak dla mnie) projektu mojej córcianki, ino nie wiem, dlaczego mi cholera jedna na tym zdjęciu niewyraźna wyszła! Jutro się dowiem i naprawię:)

I jutro wkleję dziewiarskie szczegóły.

P.S. 1 - już naprawiłam, a właściwie Vi naprawiła.

P.S. 2 - dziewiarskie szczegóły poniżej.

Dodane 29.11.2010.

To teraz dziewiarskie szczegóły:

1. Projekt - wiadomo, jaki, przepis poniżej:)
2. Włóczka - merino angora ISPE, o taka , nazwałam ją "winny Włoch", bo jest koloru ciemnego czerwonego wina;  - 70% wełna merino, 30% angora, 50 gram 160 metrów. Nitka ładnie skręcona, mięciusieńka, kosmata i włochata, delikatna w dotyku, niesamowicie przyjemna w mizianiu:)
3. Druty - 5 mm, Knitt-pro.
4. Ilość włóczki - na wszystko razem 12 motków, dziergałam podwójną nitką, choć były momenty, że tego żałowałam - bałam się, że dzianina wyjdzie za gruba. Na szczęście moje obawy się nie potwierdziły. Poza tym to było moje pierwsze zetknięcie z angorą, bliskie spotkania z moherem dopiero przede mną;)
5. Efekt - bardzo miękka, bardzo przyjemna dla ciała dzianina, niesamowicie ciepła. Kompletnie niegryząca - wrażliwiec włóczkowy, dla którego była robiona zaświadczył, że prawdę mówię:)
6. Uwagi i ostrzeżenia - z włóczką trzeba delikatnie, zachować należy najwyższy stopień ostrożności w obchodzeniu się z rzeczoną. Prać oczywiście ręcznie, w letniej wodzie, wydeptać w ręczniku, suszyć rozłożone. Prać według przepisu zbiorowego autorstwa zamieszczonego w jednej z poprzednich notek.
7. Uwagi eksploatacyjne - upraszam właścicielkę o takowe, jak tylko się nimi podzieli natychmiast zamieszczę.
8.  Już się właścicielka podzieliła, więc cytuję:" Włóczka przemiła w dotyku, megaciepła, nic a nic nie gryzie. Nie przewiewa jej. Dzianina ładnie się układa, gniecie się troszkę, ale potem na ludziu pod własnym ciężarem się prostuje.
   Na razie mocno kłaczy - te kłaczki wyłażą, czepiają się odzieży, ale samo ponczko się nie kulkuje, nie zbija się ten włosek w kulki - czyli super. Włóczka bardzo szlachetna, nigdy takiej nie miziałam:)" (a doprawdy miziała włóczek przeogromne mnóstwo:)

To jest trzecia kupiona przeze mnie włóczka z firmy ISPE (poprzednio wielbłąd i kiddys mohair) i do żadnej z nich nie mam zastrzeżeń. Pięknie uprzędzione, dokładnie takie jak w opisie, szlachetne. "Winnego Włocha" mam jeszcze kilka motków na ciepły, delikatny sweterek - bluzkę, a z kiddys mohair`u powstanie niedługo piękny, zwiewny szal utkany przez moją kochaną Mistrzynię Od Chust i Szali:). Wydaje mi się, że nie przesadzę, jeśli napiszę, że ISPE to jest po prostu marka sama w sobie i że włóczki tej firmy można kupować w ciemno. Mimo wszystko jednakże na własną odpowiedzialność:)))

A co tam, pokażę coś:)

To wprawdzie nie Włoch, ale jego starszy brat:)
Teraz zdjęcia, późną nocą dziewiarskie szczegóły.

Całość:

 

I detal:

Kłania się Masowy Producent Ponczków:)))

Dopisane 08.11.2010:

To teraz dziewiarskie szczegóły:

1. Projekt poncza oparty na tym samym modelu, co wielbłąd i melanż, na dole rząd prostego ażuru w ramce z prawych oczek.
2. Włóczka - fina dk,  można ją kupić tutaj  - wełna 100%, 50 gram 140 metrów. Nitka skręcona, ile-ply nie wiem, nie napisali:) Wełna dość delikatna, dobrej jakości, nie podgryza, bez włoska, gładka, wydajna. Na gołe ciało nie próbowałam, ale golf szyi podżeraniem nie zmęczył:)
3. Druty - 4 mm, Knitt-pro.
4. Ilość włóczki - na wszystko razem około 14 motków. Tym razem dziergałam znów nitką podwójną:) Nitka jest grubsza niż fingering, z pojedynczej można spokojnie udziergać bluzeczkę, nie tylko sweterek.
5. Efekt - ciepła dzianina, dobrze się nosi. Mój kolor, jestem bardzo zadowolona:)
6. Uwagi i ostrzeżenia - właściwie brak. Prać oczywiście ręcznie, wydeptać w ręczniku, suszyć rozłożone.
7. Uwagi eksploatacyjne - nie mam żadnych negatywnych. Noszę na zmianę z melanżem, noszę od kilku tygodni, jak dotąd dzianina się nie zmechaciła. W ciągu dnia troszeczkę się gniecie na zgięciach, ale prostuje się równie szybko, więc się nie przejmuję.

Niedługo będzie jeszcze Włoch - bracia różnią się w dotyku, trochę też w wyglądzie, kolor jest prawie identyczny. Włocha wrzucę jak tylko obfocę właścicielkę, to znaczy niebawem:) I bardzo dużo dobrego napiszę o włóczce, z której jest zrobiony - oczywiście jeszcze bez specjalnych uwag noszalno - eksploatacyjnych, bo Włoch dopiero będzie debiutował.

Dziecko mi wczoraj uratowało bułkę - jak kto chce wiedzieć, co to jest bułka musi wrócić do poprzednich postów:) Córka wrzuciła rzeczoną na manekina (nie mogąc znieść mojej chęci pozbycia się tejże i mojej niechęci do patrzenia na nią), dodała różne różniste cudeńka i kazała się w to wystroić dziś do roboty. Znaczy się wystylizowała matkę:) Się posłuchałam, się zestaw podoba, ale fotek nie dam jeszcze. Po pierwsze - bo nie mam, a po drugie - bo mi niektórzy komentujący każą zwolnić tempo:))) Posłucham się, a co. Lubię Was, muszę dbać...:)))

Pojutrze jadę w Polskę, do stolycy i już się nacieszyć nie mogę na wyjazd, na moich gospodarzy kochanych i na dziewiarskie spotkanie:)
The Day After Tomorrow!

(O tym, co po powrocie nie myślę, pomyślę o tym jak wrócę,  perspektywy trudne, ale radę dać trzeba, jak zwykle)

Tym, których nie znam jeszcze, a będę miała przyjemność poznać już dziś piszę - do zobaczenia!:)

Obiecanki i ... spełnianki, czyli melanżyk

No to jam ci już dzisiaj opstrykana, fotografowi mojemu serdecznie dziękuję (choć tu nie zagląda:), pyszczycho wycałowałam i kawkę na to konto pyszną wypiliśmy wespół wzespół. Fotograf mój-ci-on dobry jest i maszynę ma dobrą, a na samiuśkim dole umieściłam link do różnistych jego fotografii. A ładnie pstryka, lubię oglądać jego zdjęcia:) I jeszcze szkolenie w gimpie mi maluśkie zrobił, obróbka zdjęć (zmniejszanie rozdzielczości, reszty nie ruszałam, ma być czysta prawda:) zatem poszła migiem.

Koniec gadania, gadanie będzie na czacie, wstawiam zdjęcia:

Poncho:

Beretka:

 

Mitenki:

 

I kilka ujęć całego kompletu - takie:

I takie:

   I jeszcze takie:

To teraz dziewiarskie szczegóły:

1. Projekt poncza oparty na tym samym modelu, co wielbłąd, beretka z głowy, mitenki takoż, najprostsze z możliwych.
2. Włóczka - rozetti landscapes, dostępna tutaj, wełna 100%, 100 gram 200 metrów. Nitka skręcona, ile-ply nie wiem, nie napisali:) Wełna z gatunku bardziej zgrzebnych, dobrej jakości, lekko podgryzająca, bez włoska, gładka. Na gołe ciało nie polecam, na swetry, rękawiczki i inne różności jak najbardziej.
3. Druty - 4 mm, Knitt-pro.
4. Ilość włóczki - na wszystko razem około 7 motków. Tym razem dziergałam nitką pojedynczą:)
5. Efekt - ciepła dzianina, bardzo dobrze się nosi.
6. Uwagi i ostrzeżenia - właściwie brak. Prać oczywiście ręcznie, wydeptać w ręczniku, suszyć rozłożone. Jak będzie za duży wyrób można go świadomie zmniejszyć filcując - ja tak zrobiłam z beretką, nie zaszkodziło jej filcowanie zupełnie.
7. Uwagi eksploatacyjne - nie mam żadnych negatywnych. To mój ulubiony zestaw pracowy (no bez beretki, umówmy się:), z mitenkami da się śmigać po klawiaturze, a ja u siebie w pracy zimno mam. Komplet nosi się fantastycznie, nie gniecie, nie sprawia żadnych kłopotów. No i grzeje - nie tak jak wielbłąd czy merynos, ale naprawdę grzeje. Mnie, zmarzluchowi należy wierzyć bezwzględnie i absolutnie:)

I to będzie na razie chyba koniec szaleństwa z postami, bo jutro już do pracy trza iść.
Chociaż... kto to wie! A może wpadłam w ciąg i dopiero się okaże, że nie mogę przestać?:)
Jak znam życie to ono mnie otrzeźwi. Ale ciąg dalszy nastąpi z pewnością - mam jeszcze parę zamierzchłych (nieco) wynalazków do pokazania i przystojnego Włocha na drutach. Się dzieje, proszę państwa, się dzieje!:)))

Arystokracja czyli powtórka z rozrywki:)

Przebijam się mozolnie przez obróbkę zdjęć w gimpie, wszystkich zaglądających proszę o cierpliwość, muszę tę fazę przejść jak ospę:) Będzie tu pewnie jeszcze niejedna niepotrzebna niespodzianka, ale ja dotychczas bloxowa byłam i bloggera muszę się po prostu nauczyć. Lecę obrabiać następne zdjęcia, życzcie mi powodzenia:)

Pierwsze zdjęcie:

I następne:

 

I jeszcze następne zdjęcie - może się uda:

 

I jeszcze kwiatki:

 

No poszło, nawet całkiem nieźle jak na początek, dzięki nieocenionym radom Bliskich Zaprzyjaźnionych Fotografów:) Będzie jeszcze jedno zdjęcie, an face, ale muszę poszukać pędraka i na nim to zdjęcie odnaleźć, obrobić i wkleić.

Przypadkiem zupełnym zaczęłam z "wysokiej półki", od arystokracji - samo tak wyszło, ja tam arystokratyczna nijak nie jestem:) I teraz mam za swoje - każdy następny projekt do tego pierwszego będzie porównywany... Przynajmniej wszyscy się przekonają, że arystokratka ze mnie żadna:)

To teraz dziewiarskie szczegóły:

1. Projekt - ogólnodostępny modyfikowany genetycznie:) Warkocz, golf, wykończenie - pomysł własny. Nie lubię dziergać odtwórczo, lubię się tylko oprzeć na gotowym fasonie, zainspirować czyimś pomysłem, reszta jest zawsze moja. Za wyjątkiem skomplikowanych chust i żakardów, rzecz jasna:)
2. Włóczka - o taka: Wielbłąd z merynosem i moherem. Piękna. Szlachetna. Lekko sunąca po drutach. Poezja, naprawdę.
3. Druty - 5 mm, Knitt-pro, ponczo dziergane podwójną nitką. Okazało się, że druty dobrałam właściwe.
4. Ilość włóczki - 12 motków... Wiem, że dużo, szczególnie w przeliczeniu na złotówki.
5. Efekt - lejąca się, niesłychanie ciepła, lekko połyskująca dzianina. Delikatny włosek.
6. Uwagi i ostrzeżenia - z włóczką w praniu trzeba jak z jajkiem. Tak też ją potraktowałam, bo dzień wcześniej sfilcowałam pięknego merynosa i ryczeć mi się chciało. Dzięki cennym uwagom właścicielki sklepu, w którym włóczkę kupiłam nic się nie stało i już nie stanie:) I ciekawostka - włóczka nie chciała wchłaniać wody, nie chciała jej pić! Pierwszy raz mam do czynienia z takim zjawiskiem i nie bardzo wiem, co ono oznacza. Powstała hipoteza, że włóczka jest... wodoodporna:)
7. Uwagi eksploatacyjne - na razie nie mam. Jeszcze nie nosiłam... Założę pierwszy raz na jakąś specjalną okazję - zupełnie jak nie ja!