Guyanabrulaap
| Guyanabrulaap IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2021) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Guyanabrulaap (Alouatta macconnelli) | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Alouatta macconnelli Elliot, 1910 | |||||||||||||
| Verspreidingsgebied van de Guyanabrulaap | |||||||||||||
| Afbeeldingen op | |||||||||||||
| Guyanabrulaap op | |||||||||||||
| |||||||||||||
De Guyanabrulaap (Alouatta macconnelli) is een soort van het geslacht brulapen (Alouatta). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Daniel Giraud Elliot in 1910.[2][3] Lange tijd heeft/hebben de brulapen van het Guyanaschild onder de naam Alouatta seniculus bekendgestaan. Onderzoek van Bonvicino en anderen[4] toonden aan dat de 'rode' brulapen ten westen van de Rio Trombetas tot een andere soort behoorden. Sindsdien zijn de rode brulapen van de Guyana's Alouatta macconnelli genoemd.
Uiterlijk
[bewerken | brontekst bewerken]De Guyanabrulaap is de grootste aap in noordelijk Zuid-Amerika. Een volwassen man heeft een kop-romplengte die varieert van 52 tot 57 cm en kan tussen de 5,2 en 7,1 kg wegen, volwassen vrouwtjes bereiken een kop-romplengte tussen 42 en 49 cm wegen tussen de 4 en 5 kg. De staart is langer dan de kop-romplengte en heeft een grijpfunctie.
Voorkomen
[bewerken | brontekst bewerken]De soort komt voor in Brazilië, Frans-Guyana, Guyana, Suriname en Trinidad. Daar komt deze soort voor in vele bostypen: laaglandregenbos, savannebos, ritsbos, swampbos en galerijbos. Een enkele maal zijn ze ook waargenomen in liaanbos en mangrovebos, maar in deze laatste bostypen zijn is deze soort zeldzaam.[5]
Voedsel
[bewerken | brontekst bewerken]Brulapen zijn de enige primaten van Zuid-Amerika die een deel van hun voeding uit bladeren halen. Daarnaast eet de Guyanabrulaap vruchten, knoppen, bloemen. Een enkele maal worden ook zaden, mossen, boomschors en delen van termietennesten gegeten. In totaal zijn er ongeveer 195 verschillende planten geïdentificeerd die de guyanabrulaap als voedsel gebruikt.[6] Hoewel met vruchten ook zaden worden ingeslikt, worden zaden zelden verteerd. Hierdoor is de Guyanabrulaap een belangrijke zaadverspreider. Bij het onderzoek van Julliot in Frans Guyana[7] bleek dat Guyanabrulaap de zaden van meer dan 100 boomsoorten verspreidde.
Sociale structuur
[bewerken | brontekst bewerken]Anders dan andere brulaapsoorten leeft de Guyanabrulaap in kleine groepen. Deze groepen bestaat gewoonlijk uit een volwassen man, een of enkele volwassen vrouwtjes en eventuele jongen. Zowel in Suriname als in Frans Guyana bleek de groepsomvang te variëren tussen 2 en 8 individuen.[8]
- ↑ (en) Guyanabrulaap op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Groves, C.P. (2005). "Order Primates". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 149. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ Mammal Diversity Database (2023). Alouatta macconnelli D. G. Elliot, 1910. Mammal Diversity Database (Version 1.11). DOI: 10.5281/zenodo.7830771. Geraadpleegd op 05-01-2024.
- ↑ Bonvicino, C. R., Fernandes, M. E. B. and Seuánez, H. N. 1996. Morphological analysis of Alouatta seniculus species group (Primates, Cebidae). A comparison with biochemical and karyological data. Human Evolution 10(2): 169–176.
- ↑ Mittermeier, R.A. 1977, Distribution, Synecology, and Conservation of Surinam Monkeys. Ph.D. Thesis, Harvard University
- ↑ Julliot, C. and Sabatier, D. 1993. Diet of the red howler monkey (Alouatta seniculus) in French Guiana. International Journal of Primatology 14(4): 527–550.
- ↑ Julliot, C. 1996. Seed dispersal by red howling monkeys (Alouatta seniculus) in the tropical rain forest of French Guiana. International Journal of Primatology 17(2): 239–258.
- ↑ Kessler, P. 1998. Primate densities in the Natural Reserve of Nouragues, French Guiana. Neotropical Primates 6(2): 45-46.