Dusty Springfield

Dusty Springfield
	Dusty Springfield in 1967
Algemene informatie
Volledige naam	Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien
Bijnaam	The Queen of White Soul
Geboren	16 april 1939 te Londen
Geboorteplaats	Londen
Overleden	2 maart 1999 te Oxfordshire
Overlijdensplaats	Henley-on-Thames
Land	Verenigd Koninkrijk
Werk
Genre(s)	popmuziek, soul
Beroep	zangeres
Act(s)	The Lana Sisters (1959-1960); The Springfields (1960-1963)
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
	Handtekening
Portaal	Muziek

Dusty Springfield OBE, artiestennaam van Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien (Hampstead (Londen), 16 april 1939 – Henley-on-Thames (Oxfordshire), 2 maart 1999), was een Britse zangeres. Ze was een van de populairste zangeressen uit de jaren zestig en kreeg de bijnaam The Queen of White Soul.^[1]^[2]

Biografie

1958-1968

Dusty Springfield begon haar carrière in de muziekwereld in 1958, toen ze toetrad tot het trio The Lana Sisters. De andere leden waren Iris Chantelle en Lynne Abrams.

In 1960 vormde ze met haar broer Dion O'Brien (die zich Tom Springfield ging noemen) en Tim Feild (later vervangen door Mike Hurst) het trio The Springfields. Zij gingen in 1963 weer uit elkaar en Springfield begon aan haar solocarrière.

Haar eerste solosingle, I only want to be with you, was al direct een succes met een vierde plaats in de UK Singles Chart. Kort daarna nam ze haar eerste langspeelplaat A girl called Dusty op. Beide platen waren het begin van een lange reeks. Verschillende singles en albums werden een succes.

In 1966 scoorde ze in het Verenigd Koninkrijk een nummer-1-hit met You don't have to say you love me, waarvan ze de oorspronkelijke Italiaanse versie (Io che non vivo senza te) een jaar eerder hoorde tijdens haar deelname aan het San Remo-festival.

In 1967 nam Springfield The look of love op voor de James Bondparodie Casino Royale.

Het in Memphis en New York opgenomen album Dusty in Memphis uit maart 1969 werd ten tijde van de uitgave gunstig ontvangen door recensenten; Son-of-a Preacher Man werd een hit, maar het album was in commercieel opzicht een grote teleurstelling.^[3] Springfield bereikte er de 99ste plaats in de Verenigde Staten mee. Dusty in Memphis werd jaren later alsnog als klassieker beschouwd.^[4] In 2004 plaatste het muziekblad Rolling Stone het album op de 89ste plaats in een lijst van de vijfhonderd beste albums.^[5]

1969-1974

Springfield op bezoek in het Stedelijk Museum in 1968, poserend voor een reproductie van een schilderij van Vincent van Gogh.

In de jaren zeventig ging het bergafwaarts met de carrière van Springfield. Haar relatie met de Amerikaanse zangeres Norma Tanega liep op de klippen en de albums A brand new me (From Dusty... with love) en Cameo leverden ondanks lovende kritieken geen succes op.

In 1973 nam ze de titelsong op voor de eerste twee afleveringen van de serie De Man van Zes Miljoen en begon ze aan een nieuwe plaat (Longing) te werken, die gepland stond voor najaar 1974, maar nooit werd afgemaakt. Pas in 2001 verschenen de opnamen op de verzamelaar Beautiful soul.

In januari 1974 werd het tien jaar oude Summer is over een bescheiden hit, doordat Radio Veronica hem gebruikte bij acties voor het behoud van deze zeezender. Springfield was inmiddels ondergedoken in Los Angeles (ver weg van de Britse roddelpers) waar ze veertien jaar bleef wonen. Haar enige wapenfeiten in het midden van de jaren zeventig waren gastbijdragen aan albums van Elton John en Anne Murray onder het pseudoniem Gladys Thong.

1978-1999

Pas in 1978 kwam er weer nieuw materiaal; It begins again was opgenomen met Queen-producer Roy Thomas Baker en werd in Engeland een top 50-notering. Opvolger Living without your love uit 1979 deed het minder. Datzelfde jaar gaf Springfield zes concerten in New York en nam ze in Londen twee disco-getinte singles op; Baby blue bleef steken op een 61e plaats en Your love still bring me to my knees (uitgebracht in januari 1980) werd in 1981 een hit voor de Amerikaanse zangeres Marcia Hines.

In 1987 had Springfield eindelijk weer een hit; What have I done to deserve this?, een duet met de Pet Shop Boys. Deze samenwerking kreeg een vervolg; in 1989 op de single Nothing has been proved (opgenomen voor de soundtrack van de film Scandal) en in 1990 op het album Reputation waarvoor ook Dan Hartman een paar nummers produceerde.

Begin 1994, tijdens de opnamen van haar laatste album (A very fine love) in Nashville, werd Springfield ziek. In 1999 overleed zij aan borstkanker.

Springfields muziek was, naar verluidt, van grote invloed op blanke soulzangeressen zoals Duffy, Adele en Amy Winehouse.^[6]^[7]

Hitnoteringen

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
It begins again	4 maart 1978	36	5
The collection	14 april 1990	36	8	Verzamelalbum
Reputation	21 juli 1990	62	5
40 Original hits	17 mei 2008	34	4	Verzamelalbum

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
I only want to be with you	1963	-
Stay awhile	1964	-
Wishin' and hopin'	1964	-
I just don't know what to do with myself	1964	-
Losing you	1964	-
Summer is over	1964	-
Your hurtin' kinda love	1965	-
In the middle of nowhere	1965	-
Some of your lovin'	1965	-
Little by little	1966	-
Goin' back	1966	-
All I see is you	1966	-
You don't have to say you love me		14 mei 1966	27	10
What's it gonna be		4 november 1967	tip	-
I close my eyes and count to ten	1968	17 augustus 1968	tip	-
Son-of-a Preacher Man / The Windmills of Your Mind		21 december 1968	6	9
Don't forget about me		29 maart 1969	tip	-	met Sweet Inspirations
Am I the same girl?	1969	-
How can I be sure?	1970	-
Summer is over		19 januari 1974	tip13	-
What Have I Done to Deserve This?		29 augustus 1987	2	9	met Pet Shop Boys / Alarmschijf
Nothing has been proved		25 maart 1989	18	6	Alarmschijf
In private		13 januari 1990	9	9
Reputation		23 juni 1990	tip12	-

NPO Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Goin' back	-	-	-	-	-	-	-	-	1671	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
I close my eyes and count to ten	892	990	909	850	1171	1017	992	767	590	771	776	734	1028	1251	1447	1595	1891	1774	-	-	-	-	-	-	-
I just don't know what to do with myself	1213	1137	1384	1781	1806	1863	1599	1492	1040	1414	1371	1289	1734	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
Son-of-a Preacher Man	687	733	680	735	659	460	689	666	544	593	655	511	665	839	822	1018	980	868	801	674	871	717	843	962	795
Summer is over	1180	836	1084	908	789	1185	1027	1051	1077	1019	1125	999	1282	1660	1602	1785	1934	-	-	-	-	-	-	-	-
The look of love	-	-	-	-	-	-	-	1964	1935	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-
You don't have to say you love me	1135	980	1017	1460	1674	1291	1401	1135	1014	1192	1475	1221	1337	-	1829	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-

Wetenswaardigheden

In 1964 was Springfield de eerste gast in het legendarische Britse muziekprogramma Top of the Pops. In 1970 was ze ook de eerste artieste die (playbackend) een nummer uitvoerde in de Nederlandse variant AVRO's Toppop.
I Think It's Going To Rain Today en No Easy Way Down zijn te horen in het derde seizoen van de serie Gooische Vrouwen.
In het liedje Waf Woof zingt Dusty met de Springfields ook in het Nederlands. Het is een deels vertaalde en herziene versie van Toen onze Mop een Mopje was, het kinderliedje van Jan Goeverneur.

Eind jaren zestig woonde Dusty een tijd lang samen in Utrecht in het huis van Sylvia Bodnar, de latere oprichtster van het vrouwencafé de Heksenketel.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ BBC (3 maart 1999). "UK Obituary: Cancer claims 'White Queen of Soul'". Geraadpleegd op 12 november 2011.
↑ Boucher, Geoff (4 maart 1999). "Dusty Springfield; 'Queen of White Soul' Hailed as Pivotal Pop Figure". Los Angeles Times. Geraadpleegd op 12 november 2011.
↑ Hutcheon, David (2007). 1001 Albums You Must Hear Before You Die, p. 169. Uitg.: Quintet, ISBN 9781844033928.
↑ Unterberger, Richie. Dusty in Memphis - Dusty Springfield. Allmusic. Geraadpleegd op 12 november 2011. "It's truly a disc deserving of its classic status.". Gearchiveerd op 18 maart 2023.
↑ Rolling Stone (2004). 500 Greatest Albums: Dusty in Memphis - Dusty Springfield. Geraadpleegd op 12 november 2011.
↑ (en) Ludovic Hunter-Tilney, "Dusty Springfield: The Magic of Dusty Springfield", Financial Times, 10 december 2011. Geraadpleegd op 29 maart 2024.
↑ Kamer, Gijsbert, "Amy even weg? Geen nood Adele en Duffy komen er aan.", de Volkskrant, 25 januari 2008. Geraadpleegd op 29 maart 2024.

Zie de categorie Dusty Springfield van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] BBC (3 maart 1999). "UK Obituary: Cancer claims 'White Queen of Soul'". Geraadpleegd op 12 november 2011.

[2] Boucher, Geoff (4 maart 1999). "Dusty Springfield; 'Queen of White Soul' Hailed as Pivotal Pop Figure". Los Angeles Times. Geraadpleegd op 12 november 2011.

[3] Hutcheon, David (2007). 1001 Albums You Must Hear Before You Die, p. 169. Uitg.: Quintet, ISBN 9781844033928.

[4] Unterberger, Richie. Dusty in Memphis - Dusty Springfield. Allmusic. Geraadpleegd op 12 november 2011. "It's truly a disc deserving of its classic status.". Gearchiveerd op 18 maart 2023.

[5] Rolling Stone (2004). 500 Greatest Albums: Dusty in Memphis - Dusty Springfield. Geraadpleegd op 12 november 2011.

[6] (en) Ludovic Hunter-Tilney, "Dusty Springfield: The Magic of Dusty Springfield", Financial Times, 10 december 2011. Geraadpleegd op 29 maart 2024.

[7] Kamer, Gijsbert, "Amy even weg? Geen nood Adele en Duffy komen er aan.", de Volkskrant, 25 januari 2008. Geraadpleegd op 29 maart 2024.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]