Naar inhoud springen

Lyoness Open 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Oostenrijks Open 2012)
Wiesberger won in 2012 voor eigen publiek

Het Lyoness Open is sinds 2012 naamsponsor van het Oostenrijks Open en zal dan het Lyoness Open powered by Greenfinity heten. In 2012 wordt het van 25 - 28 juli gespeeld op de Diamond Country Club in Atzenbrugg. Het prijzengeld is € 1.000.000, titelverdediger is Kenneth Ferrie.

De par van de baan is 72. De jongste deelnemer is de 17-jarige Petr Gál, die sinds enkele weken professional is.

Er doen zes Nederlanders mee. Er zijn geen Belgische deelnemers, mogelijk omdat in dezelfde periode de PGA Benelux Trophy in België wordt gespeeld.

Woensdag: Ronde 1

[bewerken | brontekst bewerken]

Maarten Lafeber en Reinier Saxton sloegen, op woensdag 25 juli 2012, met Benjamin Hebert net na acht uur af. Nadat ze negen holes gespeeld hadden regende het zo hard dat het toernooi drie uur en 40 minuten werd stopgezet. Een deel van de spelers kon de eerste ronde niet afmaken. Wil Besseling maakte een schitterende ronde van -8 en staat op een gedeeld 3de plaats achter de leiders Pablo Larrazábal en Thorbjørn Olesen.

Donderdag: Ronde 1 en 2

[bewerken | brontekst bewerken]

Sommige spelers hadden de pech dat ze ronde 1 nog moesten afmaken en vrijwel meteen daarna moesten starten voor ronde 2. Besseling en Levet begonnen beiden met een birdie en deelden heel even de leiding. Uiteindelijk maakte Besseling drie birdies en drie bogeys en eindigde hij op de gedeeld 4de plaats. Levet maakte een ronde van -2 en eindigde op de 2de plaats. Thorbjørn Olesen, die vorige week bij het Brits Open op de 9de plaats eindigde, stond na de tweede ronde op een totaal van -12 en bleef aan de leiding.
Het spel werd weer door regen en dreiging van onweer afgebroken, er kon de rest van de dag niet meer gespeeld worden.
Saxton en Sluiter staan op +1 met 17 andere spelers, als zij de resterende holes zaterdag gelijk aan de baan spelen, halen zij waarschijnlijk de cut. Lafeber had last van een polsblessure en stond na negen holes op +6. Hij was de 8ste speler die zich uit het toernooi terugtrok.

Vrijdag: Ronde 2 en 3

[bewerken | brontekst bewerken]

De tweede ronde werd afgemaakt en Olesen bleef aan de leiding. Op drie slagen achterstand volgde Thomas Levet.
Ronde 3 startte pas om kwart over 12. Er werd op hole 1 en hole 10 gestart en in groepen van drie gespeeld. Vlak voordat het te donker werd kwamen de laatste spelers binnen.
Ondanks een dubbel-bogey op hole 7 (een par 5) en op de laatste hole maakte Besseling een ronde van level par en zakte terug naar de gedeeld 17de plaats.

Zaterdag: Ronde 4

[bewerken | brontekst bewerken]

Thomas Levet was commentator voor de Franse televisie tijdens het Brits Open. Hij verklaarde later dat hij daar veel van had geleerd en nieuwe motivatie van had opgedaan. Hij zag hoe ook die topspelers fouten maakten, en realiseerde zich weer dat het erom gaat hoe je met die fouten omgaat. Hij stond aan het begin van dit toernooi nummer 198 op de wereldranglijst en wil weer proberen hogerop te komen.
Na 13 holes stond hij op -17, net als Thorbjørn Olesen. Hij speelde met Bernd Wiesberger, die op hole 15 ook op -17 kwam en op hole 16 aan de leiding ging. Uiteindelijk eindigde Levet op een gedeeld 2de plaats, en zal hij maandag op de wereldranglijst een aantal plaatsen stijgen. Olesen eindigde met drie bogeys in de laatste vijf holes en werd 5de.

De winnaar werd Bernd Wiesberger, die een ronde van 65 maakte en drie slagen voorsprong had op Levet. Shane Lowry maakte ook 65 en eindigde naast Levet op de 2de plaats.

Tim Sluiter maakte een ronde van 64, gelijk aan het toernooirecord, en steeg ongeveer 40 plaatsen. Wil Besseling maakte een slechte ronde en zakte ongeveer 25 plaatsen.

Naam R1 Nr R2 Totaal Nr R3 Totaal Nr R4 Totaal Eindstand
Vlag van Oostenrijk Bernd Wiesberger 71 -1 T27 66 -6 -7 T4 67 -5 -12 T3 65 -7 -19 1
Vlag van Frankrijk Thomas Levet 65 -7 T3 70 -2 -9 2 69 -3 -12 T3 68 -4 -16 T2
Vlag van Ierland Shane Lowry 70 -2 T20 68 -4 -6 T 68 -4 -10 T7 66 -6 -16 T2
Vlag van Zweden Rikard Karlberg 70 -2 T20 67 -5 -7 T4 66 -6 -13 2 70 -2 -15 4
Vlag van Denemarken Thorbjørn Olesen 64 -8 T1 68 -4 -12 1 68 -4 -16 1 74 +2 -14 5
Vlag van Frankrijk Benjamin Hebert 72 par T48 68 -4 -4 T16 64 -8 -12 T3 71 -1 -13 T6
Vlag van Engeland Richard Bland 679 -3 T12 67 -5 -8 3 68 -4 -12 T3 72 par -12 T8
Vlag van Spanje Pablo Larrazábal 64 -8 T1 76 +4 -4 T16 68 -4 -8 T13 69 -3 -11 T10
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen 72 par T48 68 -4 -4 T16 69 -3 -7 T17 69 -3 -10 T12
Vlag van Nederland Tim Sluiter 76 +4 T103 68 -4 par T44 73 +1 +1 T59 64 -8 -7 T18
Vlag van Nederland Taco Remkes 70 -2 T20 71 -1 -3 T20 70 -2 -5 T22 70 -2 -7 T18
Vlag van Nederland Wil Besseling 65 -7 T3 72 par -7 T4 72 par -7 T17 78 +6 -1 T53
Vlag van Nederland Reinier Saxton 75 +3 T92 71 -1 +2 MC
Vlag van Nederland Maarten Lafeber 73 +1 T67 na 9 holes +6 RT
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist RT = retired = teruggetrokken
Invitaties
Nationale rangorde
Amateurs
[bewerken | brontekst bewerken]