In de jaren 60 verhuisde de club naar de huidige locatie in Lier, alwaar in 1966 tevens het clubhuis werd gevestigd. In de jaren 70 werd het initiatief genomen voor de oprichting van een bridge- en tennissectie. Deze waren aanvankelijk gehuisvest in het Wilrijkse Elsdonk, later werden deze ondergebracht nabij het Pulhof te Berchem.[1]
In 1991 nam Herakles voor de eerste maal in haar bestaansgeschiedenis deel aan een Europese competitie, de club trad daarbij aan in de EuroHockey Cup Winners Cup. Vervolgens was het tot 1999 wachten voor een nieuw Europees avontuur, ditmaal in de Europacup I. De club kon evenwel niet uitblinken en eindigde laatste in haar poule. Negentien jaar later slaagt de club er wel in om Europees te stunten. In de Euro Hockey League bereikten ze dat jaar de Final Four,[2] nadat ze onder meer Atlètic Terrassa[3] en Real Club de Polo de Barcelona wisten uit te schakelen.[4] In de halve finale moesten ze evenwel de duimen leggen tegen de Nederlandse club HC Kampong[5][6] en ook in de troostfinale bleek een Nederlands team - ditmaal HC Rotterdam - te sterk.[7][8]
In 2021 werd bekend dat de club in de toekomst mogelijks zou uitwijken naar Boechout. Deze optie kwam op tafel te liggen nadat de club een negatief antwoord kreeg van het Antwerpse provinciebestuur met betrekking tot een uitbreiding op de huidige locatie.[9][10][11]
De maatschappelijke zetel is gelegen nabij het Pulhof in Berchem, meer bepaald in de Bourcetstraat 2.[14] Hier zijn tevens de bridge- en tennissectie van de club gehuisvest.[1] De hockeyvelden zijn gelegen in de Hockeyweg 1 te Lier en domein Blauwe Regen aan de koeisteerthofdreef 125 te Mortsel. De indoorhockeyzaal is eveneens gelegen in de Hockeyweg te Lier.[13]
Nicolás Cicileo
Robert Creffier
Nicolas De Kerpel
Perrine Sellier
Joan Tarrés
Corey Weyer