Sant Cristòu (Vauclusa)
| Vilatge d'Occitània |
|
Sant Cristòu
Saint-Christol | ||
|---|---|---|
| Lo castèl de Sant Cristòu. | ||
|
| ||
| ||
| Geografia fisica | ||
| Coordenadas | 44° 01′ 46″ N, 5° 29′ 34″ E | |
| Superfícia | 46,08 km² | |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
1 194 m 860 m 810 m | |
| Geografia politica | ||
| Estat | ||
| Region 93 |
Provença-Aups-Còsta d'Azur | |
| Departament 84 |
Vauclusa | |
| Arrondiment 843 |
Carpentràs | |
| Canton 8420 |
canton de Pèrnas, ancianament canton de Saut | |
| Intercom 248400145 |
Comunautat de comunas Ventor sud (SIREN 200035723) | |
| Cònsol | Henri Bonnefoy (2014-2020) | |
| Geografia umana | ||
| Populacion Populacion totala (2018) |
1 373 ab. 1 393 ab. | |
| Densitat | 26,82 ab./km² | |
| Autras informacions | ||
| Gentilici | santcristolenc, santcristolenca | |
| Còde postal | 84390 | |
| Còde INSEE | 84107 | |
Sant Cristòu o Sant-Cristòu d'Aubion (Saint-Christol en francés) es una comuna provençala, situada dins lo departament de Vauclusa e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.
Geografia
[modificar | Modificar lo còdi]Lo vilatge se situa a 29 km au nòrd d'Ate sus lo Plan d'Aubion. L'altitud dau territòri comunau es compresa donc entre 810 e 1 194 m, mai lo vilatge eu meteis se tròba vèrs 850 m. Lo clima i es de tipe mediterranèu alterat per lo relèu. Lei precipitacions i son pus importantas (1 015 mm) e de temperaturas fòrça bassas pòdon èsser enregistradas (-20,1 °C en 1983). Au nivèu geologic, lei sòus de la comuna son constituïts de ròcas cauquieras. Leis avencs i son nombrós.
Istòria
[modificar | Modificar lo còdi]En l'estat actuau dei conoissenças, l'endrech es restat per d'èssers umans despuei lo Neolitic. Durant lo periòde antic, lo pòble deis Albics dominèt la region avans de se sometre ai Romans. Lo premier nom conegut dau vilatge, Vila Petote, data de 1082. Fasiá partida dau domeni de l'abadiá de Clunhic, mai tre 1119, una bola pontificala indiquèt que l'endrech èra passat sota la senhoriá de l'abadiá Sant Andrèu de Vilanòva d'Avinhon. Es durant aqueu periòde que comencèron lei trabalhs d'eissartatge dau plan d'Aubion.
Lo vilatge actuau foguèt fondat en 1271 gràcias a un acòrdi signat entre sèt familhas e dos cosenhors[1]. Aquel acte donèt sei limits au territòri de la comuna. Leis Agout venguèron pus tard lei senhors dau luòc. En 1561, Sant Cristòu venguèt una baroniá e lo fèu passèt entre lei mans de mai d'una familha fins a la Revolucion. En 1792, 461 abitants foguèron recensats. Après un maximom a 650 en 1850, la populacion demeniguèt fins a un minimom de 256 abitants en 1962.
Durant la Segonda Guèrra Mondiala, la region assostèt un maquís fòrça actiu de la Resisténcia (maquís Ventor). De mai, a partir de 1942, de desenaus de refugiats e de refractaris foguèron esconduts a Sant Cristòu, Aurèu e Sant Ternit. Puei, en 1966, foguèt bastida sus lo territòri dau vilatge la basa aeriana 200 destinada a acuelhir la compausanta terrèstra dei fòrças nuclearas francesas. 18 silos foguèron donc construchs per protegir de missils IRBM capables de tirar d'ogivas nuclearas sus lei vilas principalas de l'URSS. En 1999, lei missils foguèron desmantelats e la basa venguèt lo luòc de garnison d'un regiment de la Legion Estrangiera. Aqueleis implantacions militaras entraïnèron una aumentacion fòrta de la populacion que passèt de 256 abitants a 1 429 en 2020.
Patrimòni arquitecturau
[modificar | Modificar lo còdi]Sant Cristòu a una arquitectura caracteristica deis abitats fortificats de Provença. L'espaci urban istoric s'estend ansin sus una superficia reducha per conservar l'avantatge defensiu dau site d'origina. En particular, leis ostaus avián generalament mai d'un estanci. En revènge, a l'exterior dau perimètre fortificat, la question de l'autor èra mens importants e lei bastiments ancians, sovent destinats a d'usatges agricòlas, èran sovent grands. Regardant lo patrimòni de remarca, se pòu nòtar la preséncia d'una glèisa dau sègle XII. Largament restaurada durant la segonda mitat dau sègle XVII, es principalament d'estil romanic provençau e a conservat la màger partida de sei decoracions interioras.
En 2009, un musèu, dich musèu Marceau Constantin, foguèt inaugurat. Es mai que mai dedicat ais òbras d'aqueu pintre que visquèt dins lo vilatge.
-
L'absida de la glèisa
-
Colona de la glèisa
Annèxas
[modificar | Modificar lo còdi]Liames intèrnes
[modificar | Modificar lo còdi]Personalitats liadas a la comuna
[modificar | Modificar lo còdi]Bibliografia
[modificar | Modificar lo còdi]Nòtas e referéncias
[modificar | Modificar lo còdi]- ↑ Robert Bailly, Dictionnaire des communes du Vaucluse, Avinhon, A. Barthélemy, 1986, p. 356.