Nieuw leven: Hi!

 

Ik mocht het nieuwe thema bedenken voor september en daar mijn dochter zwanger was, was het niet erg moeilijk: Nieuw leven.

 Toen ik niet lang daarna een prachtige vacht van een blauwe Texelaar kreeg, en deze gesorteerd op donker- en lichttinten gewassen en gekaard had, kreeg mijn idee vorm. Wat is er nu zachter dan wol om de geborgenheid van een nieuw leven te benadrukken?

 We hadden een foto van de echo gekregen, een klein meisje veilig geborgen in de moederschoot. 

Op de goede kant van een stuk meubelstof heb ik grofweg de echo geschetst en met de punchmachine wat wol op de lijnen gepuncht.

De andere kant is van een soort zwart vilt, perfect om te punchen en een goede ondergrond voor de echo.

Daarna heb ik met de viltnaald de verschillende tinten grijs er op gezet. Voor het gemak had ik de echo nog eens gespiegeld afgedrukt als voorbeeld.

Met wat perlégaren HI er op geborduurd, gevoerd met nog eens een lap meubelstof, de randen gezigzagd en voilà!

Met stalen meubelstoffen: de forsythia in mijn tuin.

De uitdaging is een quilt met minimaal 80 % gordijn- of meubelstof met een omtrek van minimaal 2 meter. Nou, daar gaat ‘ie!

Omdat Teuny het thema eind februari had doorgegeven was ik helemaal in de lentestemming. Kijk eens wat een prachtige forsythia in de tuin staat te bloeien. 

Ik krijg vaak heel veel stalen van meubelstof, vaak in de bruin en grijstinten. Daar hou ik wat minder van, maar gelukkig heb ik nog stukken blauw en groen gevonden. Ik heb eerst een klein proefstukje gemaakt, 12 x 18 cm ongeveer.

Daarna het grote werk. Wat is het moeilijk om de goede kleur op de foto te krijgen. 

Eerst lucht en gras gemaakt door stukken stof op plakvlieseline te strijken en vast te stikken.

Van vitrage heb ik wolken geknipt. Dat was wel erg wit, dus heb ik een tafellopertje gebruikt om er over heen te doen.

 

Dat stikt weer erg lastig, dus heb ik er toch een blauw stukje organza over gedaan. En dan met vrij machine borduren vast gezet. 

Dat werd weer te blauw. Met de heat gun heb ik wat organza weggebrand zodat de witte vitrage weer tevoorschijn komt.

Met wat plukjes zeealg (te gebruiken voor het spinnen van mooie draadjes) heb ik het net iets wolkeriger gemaakt.

Ik heb groen tule met een glimmertje gebruikt om over het gras te doen, en een groen organza gordijn van de kringloop erover en graspolletjes genaaid om het vast te maken.

Draadjes afgeknipt en hier ook weer wat weggebrand zodat je de glitters nog een beetje ziet. 

 

Van een lapje voor een sta-op-stoel heb ik de boom geknipt. Dit is leuke stof, ik heb hier ook eerder wel paddenstoelen van gemaakt. Op de ondergrond genaaid.

Toen begon het monnikenwerk. Bloempjes borduren, op soluvlies. 

                                                  

De achterkant is gewoon een lappendeken van restjes dunne meubelstof. Die heb ik vaak gebruikt als achterkant voor textielkaarten, maar als de kaart dan net boven de 20 gram uitkomt moet je weer extra postzegels gebruiken, dus dat doe ik maar niet meer. Tussenlaag is fiberfill.

                                

Met de hand alle bloemen er op genaaid.

                            

Grijze meubelstof komt toch van pas om wat stenen erop te naaien. 

                                 

Even kijken of het een beetje naar mijn zin is. Wat uitgeplozen stof als graspollen. En nog wat bloemen erbij. 

                                          

Een lichte of een donkere rand? Donker!

                                         

  Dit is het resultaat: 59 x 77 cm.                                  

Van tekst naar textiel

 Voor De Uitdaging is dit keer het thema: Van tekst naar textiel, 40 cm breed, 60 cm hoog. De inspiratie moet een tekst of een gedicht zijn, het is een vervolg op een thema van het Quiltersgilde. 

Ik had wel een paar gedichten in gedachten, (ik ben niet zo'n gedichten-lezer) zoals Le Dormeur du Val van Arthur Rimbaud , of BOEM Paukeslag van Paul van Ostaijen, of De spin Sebastiaan van Annie M.G. Schmidt, maar op een sombere regenachtige dag heb ik gekozen voor Regen, regen, kom je weer. 

Mijn vader vertelde vroeger heel vaak versjes, en dit is er één die hij zó vaak opzegde dat het nog steeds in mijn hoofd zit. 

Regen, regen kom je weer
Straal je weer met stromen neer
Doe je weer de goten zwellen
Tover je weer regenbellen
Kletter je weer op de straten
Kun je dat nu heus niet laten?
Denk je dat we alle dagen
steeds maar weer om regen vragen
Regen, regen hoor eens aan,
stuur de zon, jij kunt wel gaan.

Met al die regen van oktober vorig jaar tot in mei dit jaar was mijn gemoedstoestand behoorlijk somber, dus een regenbuiquilt past er perfect bij. 

Ik heb wat regenbui plaatjes opgezocht via pinterest om te kijken hoe wolken, buien en plassen er uit zien.

De wolken en plassen geknipt en vastgenaaid. Ik heb nog een kleiner exemplaar als oefenwerkje gemaakt, maar niet afgemaakt. Hij ligt inmiddels ergens in de berg met onaffers. Maar hier heb ik er een foto van met het schilderwerk.

Het schilderwerk is met acrylverf gemaakt, goede donderwolken.

Met wat verdunde batikverf heb ik de winderige regenslag geaccentueerd en daarna in dezelfde richting de lijnen gestikt tot er een hoop in de plassen terecht kwamen. 

Het versje heb ik met de printer op een lapje blauw geprint, in reepjes geknipt en met vliesofix tussen de regenstralen gestreken. 

Wat zilvervlokken in de wolken gelijmd, wat opspattend organza in de plassen en de boel afgewerkt.

Pfff, wat was ik hier ontevreden over. Ik vond er nou echt niks aan, maar het weerspiegelde zeker mijn gemoedstoestand. Na een (opbouwend) kritische blik van Teuny heb ik er toch maar wat meer schwung aan gegeven. 

Opnieuw wolken geknipt, op dik plakvlieseline, doorgestikt, vliesofix erachter en op de quilt vastgestreken. De plassen aan de onderkant iets ingekort. 

En verder ben ik weer opnieuw gaan schilderen, iets meer wit, iets meer zilvervlokken.

Dit is het uiteindelijk geworden. Ik heb bedacht dat ik er misschien nog een ga maken. Een vrolijkere. Na een paar maanden zon is mijn zwaarmoedigheid verdwenen als sneeuw door de zon.

Wikken en wegen

Margeeth heeft het thema Balans uitgekozen voor dit kwartaal bij de Uitdaging.

Ik dacht meteen aan Vrouwe Justitia, die meestal met een weegschaal staat afgebeeld bij de rechtbanken in Nederland. In Utrecht staat er een prachtig beeld van Vrouwe Justitia, gemaakt door Elselien van der Graaf. Zij beeldt zelf de weegschaal uit en je ziet haar (met blinddoek voor) wikken en wegen om de balans van de rechtspraak te vinden.

Via een app heb ik de foto om kunnen zetten in een tekening, weet niet meer welke dat was.

Nu had ik in mijn spullen nog een voetje gevonden voor een tiffany-lampje en ik dacht dat dat goed van pas kwam voor het thema Balans. Dit stuk wordt een en al balanceerwerk, vooral omdat ik het in een punt wilde maken in een vierkant metalen frame.

Ik heb hem eerst op maat uitgetekend op papier. Daarna heb ik de voor- en de achterkant van een lap etalagestof uit een grijs verleden aan elkaar genaaid op een ondergrond van vlieseline.

Vervolgens de tekenversie van het beeld op papier uitgeknipt.

Ik heb de lijnen van de tegels met een liniaal en verdwijnstift overgetekend en daarna met de machine gestikt. 

Zo ook met de lijnen van het glazen gebouw aan de rechterkant. 

Een prachtige bronskleurige kreukelstof die ik al jaren in huis heb en waar ik nooit een bestemming voor kon vinden was nu het perfecte stofje voor Vrouwe Justitia. Ik heb haar vorm uitgeknipt uit een dik stuk vilt en bekleed met de stof. 

Toen de bomen: uitgetekend op een stukje wateroplosbaar folie. Op een lapje organza gelegd en met de naaimachine met het borduurvoetje in bomenvorm geborduurd.  Min of meer het folie weggeknipt, even uitgespoeld en in vorm laten drogen.

 

Even gepast met het metalen frame om te kijken of alles nog een beetje klopte. Ik heb een rood draadje om de voet van het beeld gelegd en wat schaduw langs de ramen gemaakt met een zwart inktense potlood. 

 

Toen moest de hele boel met het handje op de ondergrond vast genaaid worden. Pfff, wat een werk. 

Maar het paste allemaal goed. De hele boel blijft met clipjes aan het frame vast. 

De achterkant heb ik van dezelfde stof geknipt. De zomen heb ik met vliesofix vastgestreken en daarna met de hand aan de voorkant vast genaaid. Ik heb er nog gaten van in mijn vinger, ondanks de vingerhoed! De bomen hingen een beetje slap na al dat naaiwerk, daar heb ik nog wat houtlijm in gestreken. 

In het echt en van dichtbij is ze nog véél mooier. Ik ben er best tevreden over.