tracić

tracić (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtrat͡ɕit͡ɕ], AS: [traćić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) przestawać posiadać jakąś rzecz

(1.2) przestawać posiadać jakąś cechę

(1.3) ponosić straty materialne na jakimś interesie lub transakcji

(1.4) stawać się mniej wartościowym

(1.5) wymierzać komuś karę śmierci

odmiana:

(1.1-5) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		tracić
czas teraźniejszy		tracę	tracisz	traci	tracimy	tracicie	tracą
czas przeszły	m	traciłem	traciłeś	tracił	traciliśmy	traciliście	tracili
	ż	traciłam	traciłaś	traciła	traciłyśmy	traciłyście	traciły
	n	traciłom	traciłoś	traciło
tryb rozkazujący		niech tracę	trać	niech traci	traćmy	traćcie	niech tracą
pozostałe formy czas przyszły m będę tracił, będę tracić będziesz tracił, będziesz tracić będzie tracił, będzie tracić będziemy tracili, będziemy tracić będziecie tracili, będziecie tracić będą tracili, będą tracić ż będę traciła, będę tracić będziesz traciła, będziesz tracić będzie traciła, będzie tracić będziemy traciły, będziemy tracić będziecie traciły, będziecie tracić będą traciły, będą tracić n będę traciło, będę tracić będziesz traciło, będziesz tracić będzie traciło, będzie tracić czas zaprzeszły m traciłem był traciłeś był tracił był traciliśmy byli traciliście byli tracili byli ż traciłam była traciłaś była traciła była traciłyśmy były traciłyście były traciły były n traciłom było traciłoś było traciło było forma bezosobowa czasu przeszłego tracono tryb przypuszczający m traciłbym, byłbym tracił traciłbyś, byłbyś tracił traciłby, byłby tracił tracilibyśmy, bylibyśmy tracili tracilibyście, bylibyście tracili traciliby, byliby tracili ż traciłabym, byłabym traciła traciłabyś, byłabyś traciła traciłaby, byłaby traciła traciłybyśmy, byłybyśmy traciły traciłybyście, byłybyście traciły traciłyby, byłyby traciły n traciłobym, byłobym traciło traciłobyś, byłobyś traciło traciłoby, byłoby traciło imiesłów przymiotnikowy czynny m tracący, nietracący ż tracąca, nietracąca tracące, nietracące n tracące, nietracące imiesłów przymiotnikowy bierny m tracony, nietracony traceni, nietraceni ż tracona, nietracona tracone, nietracone n tracone, nietracone imiesłów przysłówkowy współczesny tracąc, nie tracąc rzeczownik odczasownikowy tracenie, nietracenie

przykłady:

(1.1) Marek traci pieniądze w kasynie.

(1.1) Janek traci nadzieję, że kiedykolwiek zdobędzie tę książkę.

(1.2) Końcówka filmu trochę zwalnia i traci na humorze.

(1.3) Dlaczego wielu inwestorów traci na giełdzie?

(1.4) Dolary tracą na wartości.

(1.5) Vlad Drakul torturował a potem tracił wrogów przez wbicie na pal.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1-3) źle wychodzić

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. aspekt dokonany stracić, utracić

rzecz. straceniec mos, tracenie n, strata, utrata, stracenie

ims. stracony

przym. stracony

przysł. stratnie

związki frazeologiczne:

przysłowia: skąpy dwa razy traci • chytry dwa razy traci

tracić panowanie nad sobą

etymologia:

prasł. *tratiti → trzeć, rozcierać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lose; (1.5) execute
• arabski: (1.1-2) فقد
• baskijski: (1.1) galdu
• chiński standardowy: (1.1) 掉 (diào)
• duński: (1.1) miste; (1.3) tabe
• esperanto: (1.1-3) perdi; (1.5) ekzekuti
• fiński: (1.1) kadottaa
• francuski: (1.1-3) perdre; (1.5) exécuter
• hebrajski: (1.1) איבד
• hiszpański: (1.1) perder; (1.2) perder; (1.3) perder; (1.5) ajusticiar
• irlandzki: (1.1) caill
• japoński: (1.1) 失う; (1.2) 失う; (1.3) 失う
• jidysz: (1.1) אָנווערן (onwern), פֿאַרלירן (farlirn); (1.3) דערלייגן (derlejgn), צולייגן (culejgn)
• kornijski: (1.1) kelli
• łaciński: (1.1) amitto, perdo
• niemiecki: (1.1) verlieren
• nowogrecki: (1.1) χάνω; (1.2) χάνω; (1.3) χάνω; (1.5) θανατώνω
• portugalski: (1.1) perder
• rosyjski: (1.1) терять; (1.2) терять; (1.3) терять
• szwedzki: (1.1) förlora, mista, tappa, bli av; (1.2) förlora, mista, tappa, bli av; (1.3) förlora; (1.4) förlora, sjunka, gå ner; (1.5) avrätta
• wenecki: (1.1) perdare, deperdare, molare
• włoski: (1.1) perdere

źródła: